Δ.Κ., ΤΑ ΝΕΑ, Σάββατο, 8 Νοεμβρίου 2008
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΞΑΝΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ» ΛΕΕΙ ΣΤΑ «ΝΕΑ» Ο ΚΑΝΤΙΡ ΧΟΣΑΪΝΙ, ΑΦΓΑΝΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ. Η ΚΑΜΕΡΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «ΚΑΝΤΙΡ, ΕΝΑΣ ΑΦΓΑΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ» ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΩΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ
Διέσχισε τέσσερις χώρες με τα πόδια για να φτάσει στην Ελλάδα, κυνηγημένος από τους Ταλιμπάν. Όταν ύστερα από εννέα χρόνια επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και στην οικογένειά του, βρίσκει μια χώρα διαλυμένη που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί. Ο Καντίρ Χοσαϊνί, Αφγανός μετανάστης, και η επιστροφή του στην πατρίδα αποτελούν το θέμα της ταινίας «Καντίρ, ένας Αφγανός Οδυσσέας», σε σκηνοθεσία Αννέτας Παπαθανασίου, η οποία προβάλλεται στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμος». Ήδη έχει βραβευθεί ως καλύτερο ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Roma Fiction 2008.
«Έμενα στο Μαζάρ ε Σαρίφ του Αφγανιστάν με την οικογένειά μου. Το 1998, οι Ταλιμπάν μπήκαν στην πόλη και κατέστρεψαν τα πάντα. Σκότωσαν χιλιάδες κόσμο. Εγώ τότε τελείωνα το σχολείο. Με έπιασαν και με έβαλαν στη φυλακή για έναν μήνα. Όταν με άφησαν ελεύθερο, η οικογένειά μου είχε φύγει. Δεν μπορούσα να τους βρω πουθενά» λέει στα «ΝΕΑ» ο Καντίρ Χοσαϊνί.
«Στην Ελλάδα έφτασα πριν από εννέα χρόνια με μια πλαστική βάρκα. Από την Τουρκία στη Μυτιλήνη. Από το Μαζάρ ε Σαρίφ με βοήθησε μια οικογένεια να φτάσω στο Πακιστάν. Μετά πήγα στο Ιράν, όπου έμεινα και δούλεψα έναν χρόνο, και στην Τουρκία. Επέλεξα να ζήσω στην Ελλάδα ύστερα από την υποδοχή που είχα από τους ανθρώπους εδώ. Με στήριξαν, μου έδωσαν φιλοξενία και ζεστασιά. Έτσι μπορώ να πω ότι ξεπέρασα κάθε δυσκολία» λέει ο Καντίρ Χοσαϊνί, ο οποίος αποφάσισε να δείξει τι σημαίνει επαναπατρισμός ενός μετανάστη στις μεγάλες οθόνες, μεταφέροντας τα συναισθήματα της αγωνίας, της χαράς και της απογοήτευσης. «Δεν έχω σπουδάσει, γιατί δεν είχα την οικονομική δυνατότητα. Έμαθα όμως ελληνικά και υπολογιστές πολύ γρήγορα. Έτσι, μπορώ και εργάζομαι στη ΜΚΟ Γιατροί του Κόσμου και βοηθώ όσο μπορώ τους άλλους μετανάστες. Ειδικά όσους δεν μιλάνε αγγλικά τούς βοηθάω με τη διερμηνεία» προσθέτει.
Διέσχισε τέσσερις χώρες με τα πόδια για να φτάσει στην Ελλάδα, κυνηγημένος από τους Ταλιμπάν. Όταν ύστερα από εννέα χρόνια επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και στην οικογένειά του, βρίσκει μια χώρα διαλυμένη που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί. Ο Καντίρ Χοσαϊνί, Αφγανός μετανάστης, και η επιστροφή του στην πατρίδα αποτελούν το θέμα της ταινίας «Καντίρ, ένας Αφγανός Οδυσσέας», σε σκηνοθεσία Αννέτας Παπαθανασίου, η οποία προβάλλεται στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμος». Ήδη έχει βραβευθεί ως καλύτερο ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Roma Fiction 2008.
«Έμενα στο Μαζάρ ε Σαρίφ του Αφγανιστάν με την οικογένειά μου. Το 1998, οι Ταλιμπάν μπήκαν στην πόλη και κατέστρεψαν τα πάντα. Σκότωσαν χιλιάδες κόσμο. Εγώ τότε τελείωνα το σχολείο. Με έπιασαν και με έβαλαν στη φυλακή για έναν μήνα. Όταν με άφησαν ελεύθερο, η οικογένειά μου είχε φύγει. Δεν μπορούσα να τους βρω πουθενά» λέει στα «ΝΕΑ» ο Καντίρ Χοσαϊνί.
«Στην Ελλάδα έφτασα πριν από εννέα χρόνια με μια πλαστική βάρκα. Από την Τουρκία στη Μυτιλήνη. Από το Μαζάρ ε Σαρίφ με βοήθησε μια οικογένεια να φτάσω στο Πακιστάν. Μετά πήγα στο Ιράν, όπου έμεινα και δούλεψα έναν χρόνο, και στην Τουρκία. Επέλεξα να ζήσω στην Ελλάδα ύστερα από την υποδοχή που είχα από τους ανθρώπους εδώ. Με στήριξαν, μου έδωσαν φιλοξενία και ζεστασιά. Έτσι μπορώ να πω ότι ξεπέρασα κάθε δυσκολία» λέει ο Καντίρ Χοσαϊνί, ο οποίος αποφάσισε να δείξει τι σημαίνει επαναπατρισμός ενός μετανάστη στις μεγάλες οθόνες, μεταφέροντας τα συναισθήματα της αγωνίας, της χαράς και της απογοήτευσης. «Δεν έχω σπουδάσει, γιατί δεν είχα την οικονομική δυνατότητα. Έμαθα όμως ελληνικά και υπολογιστές πολύ γρήγορα. Έτσι, μπορώ και εργάζομαι στη ΜΚΟ Γιατροί του Κόσμου και βοηθώ όσο μπορώ τους άλλους μετανάστες. Ειδικά όσους δεν μιλάνε αγγλικά τούς βοηθάω με τη διερμηνεία» προσθέτει.
info: Η ταινία της Αννέτας Παπαθανασίου «Καντίρ, ένας Αφγανός Οδυσσέας» προβάλλεται στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμος» (Συγγρού 106).Πίσω στην πατρίδα του, οι Ταλιμπάν έχουν δημιουργήσει ένα καθεστώς πολέμου και η δημοκρατία φαντάζει μακρινό όνειρο. Η φτώχεια και η ανασφάλεια, παρά τις συνεχείς προσπάθειες της κυβέρνησης, εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν την καθημερινή ζωή στο Αφγανιστάν. «Ο φόβος είναι, πιστεύω, το πιο έντονο συναίσθημα για έναν πρόσφυγα. Όταν αναγκάζεσαι να φύγεις από τη χώρα σου, δεν ξέρεις τι σε περιμένει εκεί που θα πας. Φοβάσαι καθημερινά για τη ζωή σου. Από την άλλη, η επιστροφή στην πατρίδα δεν είναι πάντα ιδανική. Όπως στην περίπτωσή μου. Επέστρεψα στο Αφγανιστάν, είδα τους συγγενείς και φίλους μου, απογοητεύτηκα από την εξαθλίωση που επικρατεί εκεί και ξαναγύρισα στην Ελλάδα» εξηγεί ο Καντίρ Χοσαϊνί.
- Πώς αποφασίσατε να κάνετε ταινία τη ζωή σας;
«Θέλω πάρα πολύ να επιστρέψω στην πατρίδα μου, αλλά με ανησυχεί η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Αφγανιστάν», λέει ο Καντίρ Χοσαϊνί. «Κάθε μέρα φοβάμαι για την οικογένειά μου που βρίσκεται εκεί. Είναι πολύ δύσκολο για μένα να αποφασίσω. Τα πράγματα μέχρι στιγμής όλο και χειροτερεύουν. Αλλά πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα να γίνουν καλύτερα. Οι Αφγανοί είναι πολύ ήρεμοι και καλοί άνθρωποι. Το Αφγανιστάν δεν είναι μόνο οι Ταλιμπάν. Όταν ο κόσμος το καταλάβει αυτό, θα πάψει να πολεμά την πατρίδα μου και τότε όλα θα αλλάξουν. Προς το παρόν, όπως κάθε άνθρωπος, έτσι κι εγώ προσπαθώ για ένα καλύτερο μέλλον για μένα και την οικογένειά μου».
No comments:
Post a Comment