Η Αννέτα Παπαθανασίου είχε μπροστά στο φακό της το Αφγανιστάν. Ενα καταπληκτικό και αποκαλυπτικό ντεκόρ. Μια χώρα με χιλιάδες χρόνια ιστορία. Γεμάτη πληγές, όμως. Ξεκοιλιασμένη, θα έλεγε κανείς. Και είχε, επίσης, μπροστά στο φακό της, έναν πολιτικό μετανάστη, ο οποίος πέρασε διά πυρός και σιδήρου στο αναγκαστικό ταξίδι του από το Αφγανιστάν στην Ελλάδα και την προσωρινή επιστροφή του στην πατρίδα του (αναζητώντας την οικογένειά του που τη σκόρπισε ο πόλεμος).
Ολα αυτά τα γερά και μοναδικά κινηματογραφικά υλικά η Αννέτα Παπαθανασίου τα θυσίασε στις γραφικότητες! Εφτιαξε ένα περίπου λαογραφικό ντοκιμαντέρ. Ωστόσο, και παρά τη θέλησή της, η ίδια η εικόνα της ταινίας της την προδίδει και την καταγγέλλει! Οπου δεν ακούγεται η αφήγησή της ή οι κοινότοποι διάλογοι και η ταινία μένει μόνο με τα πρόσωπα και το χώρο, τότε οι αποκαλύψεις και η ένταση παίρνουν μεγάλες διαστάσεις. Η ταινία αποχτάει περιεχόμενο!
No comments:
Post a Comment