Κριστόφ Μπαρατιέ PARIS '36

Ο τρυφερός και με κοινωνικές ευαισθησίες δημιουργός της ταινίας «Τα Παιδιά της Χορωδίας», Κριστόφ Μπαρατιέ, προσπάθησε με το «Paris '36», να επαναλάβει το «θρίαμβο». Εδώ, μάλιστα, έντυσε την απέραντη νοσταλγία του, για τις «παλιές καλές μέρες», και με τη νοσταλγία του και για τις «παλιές καλές πολιτικές ουτοπίες». Οπως αυτή του Γαλλικού Λαϊκού Μετώπου! Το οποίο, χωρίς να λάβει γερά επαναστατικά μέτρα, πίστεψε πως θα μπορούσε με ...ευχές να αλλάξει τον κόσμο! Οταν, όμως, χρειάστηκε να πάρει θέση για τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, και για μια σειρά άλλα μέτρα, εκτός από τους κομμουνιστές, οι άλλοι του Μετώπου χτύπησαν... υποχώρηση και διαλύθηκαν!

Στην ενότητα και στους σκοπούς του Μετώπου, δεν πίστεψε μόνον ο Λεόν Μπλουμ, πίστεψαν και πολλοί εργαζόμενοι. Ανάμεσά τους και καλλιτέχνες, όπως αυτοί του μουσικού θεάτρου της ταινίας. Οι οποίοι στην έξαψη των ημερών προσπάθησαν να... αυτοδιαχειριστούν τον εαυτό τους και τις καλλιτεχνικές τους αξίες και ικανότητες! Γύρω τους ο κόσμος και ο φασισμός έβραζε.

Ακριβώς αυτό είναι το θέμα της ταινίας. Ανθρωποι που αγαπούσαν τη ζωή, που ερωτεύονταν, που απιστούσαν, που τραγουδούσαν, που χαίρονταν, που ήλπιζαν, κόντρα στη νοσηρή και μίζερη πραγματικότητα, έδωσαν μάχες με τους εχθρούς αλλά και με τους εαυτούς τους για ένα κομμάτι ευτυχίας. Μέχρι που ήρθε, τελικά, ο πόλεμος και σκόρπισαν οι ψευδαισθήσεις!

Η ταινία δεν απαιτεί να την πάρουμε στα σοβαρά! Περισσότερο επιθυμεί να την πάρουμε σαν ένα νοσταλγικό ερωτικό γαλλικό τραγούδι. Ενα τραγούδι καλαίσθητο, με ευαίσθητο στίχο και με τρυφερή νοσταλγική μουσική. Και σαν τέτοια παίρνει πολύ καλό βαθμό. Αφού δεν είναι λίγες οι στιγμές που ο θεατής νιώθει να θέλει να χορέψει, έστω και αν δε γνωρίζει βαλς. Σε αυτό το συναίσθημα βοηθάει και το θαυμάσιο ντεκόρ. Το παλιό Παρίσι.

Παίζουν: Ζεράρ Ζινιό, Κλοβίς Κορνιγιάκ, Καντ Μεράντ, Νόρα Αρνζεντέρ.