Τζεντάι με θύματα κατσίκες

• Η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και σε έγκυρες και αξιόπιστες πηγές

• Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 05/11/2009
  

• Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες ***1/2. Πολεμική σάτιρα. Σκηνοθεσία: Γκραντ Χέσλοβ. Ερμηνείες: Τζορτζ Κλούνεϊ, Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Τζεφ Μπρίτζες, Κέβιν Σπέισι

. Μερικές ταινίες έχουν τόσο εξωφρενικές ιστορίες που σκέφτεται κανείς ότι οι σεναριογράφοι ίσως το έχουν παρακάνει. Θα μπορούσε ίσως να το σκεφτεί και για το «Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες», αν η ιστορία δεν βασιζόταν πράγματι σε αληθινά γεγονότα και σε έγκυρες και αξιόπιστες πηγές.

Το σενάριο έχει γραφτεί πάνω σε ένα βιβλίο, το οποίο συνόδευε ένα ντοκιμαντέρ του βρετανικού Channel 4 με τον τίτλο «Τρελοί κοσμοκράτορες». Το ντοκιμαντέρ κατέγραφε τις πιο αλλοπρόσαλλες ιδέες του αμερικανικού στρατού για τη μεγαλύτερη δυνατή επιχειρησιακή επιτυχία. Μία απ’ αυτές ήταν οι στρατιώτες με ψυχικές δυνάμεις.

«Τζεντάι», σαν τους πολεμιστές του «Πολέμου των άστρων», τους αποκαλεί ένας απ’ αυτούς στην ταινία, ο Λιν, τον οποίο παίζει ο Τζορτζ Κλούνεϊ, με όλο το πρωταγωνιστικό του χάρισμα και τη γοητευτική του παρουσία. Τζεντάι, που έχοντας αναπτυχθεί μέσα σε ένα new age χίπικο κλίμα, προσπαθούσαν να περάσουν από τοίχους, να αφοπλίσουν με τη σκέψη τους αντιπάλους και, στη χειρότερη περίπτωση, να εφαρμόσουν τη φονική εκδοχή των ψυχικών τους δυνάμεων, σκοτώνοντας κατσίκες με τη δύναμη του μυαλού. Ο Λιν γνωρίζεται κατά τον πόλεμο του Κόλπου με τον Μπομπ, δημοσιογράφο μιας μικρής εφημερίδας, που αναζητεί δυνατές συγκινήσεις, ενώ βρίσκεται καθηλωμένος στο Κουβέιτ. Η απίστευτη ιστορία του Λιν επιβεβαιώνεται καθώς οι δυο τους ταξιδεύουν στον Ιράκ, πέφτουν θύματα απαγωγής, αποδρούν, χάνονται στην έρημο και συναντιούνται με τα άλλα μέλη της μυστικής ομάδας. Μόνο που τα πράγματα είναι πια λίγο διαφορετικά και λιγότερο αθώα.

Η αφήγηση διακόπτεται συνεχώς από φλας μπακ, στα οποία ξετυλίγεται η ιστορία της ομάδας με διασκεδαστικά επεισόδια. Ο Γκραντ Χέσλοβ, μόνιμος συνεργάτης του Τζορτζ Κλούνεϊ, έχει γυρίσει τους «Αντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες» σαν πολεμική σάτιρα στα όρια της παρωδίας, θυμίζοντας τους «Τρεις ήρωες» (και αυτό με πρωταγωνιστή τον Κλούνεϊ), αλλά και το «SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα». Το μόνο ουσιαστικό πρόβλημα της ταινίας είναι ότι ο Χέσλοβ γνωρίζει ότι το υλικό του είναι έξυπνο και αστείο και αντί να το αφήσει να αιφνιδιάσει τον θεατή, το τονίζει λίγο περισσότερο, αποδυναμώνοντας την αποτελεσματικότητα του αστείου σε κάποιες σκηνές.

Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για μια επιτυχημένη σάτιρα, την οποία στηρίζει το εξαιρετικό καστ, ακόμη και στις πιο αδύναμες στιγμές της. Τόσο ο Κλούνεϊ όσο ο Τζεφ Μπρίτζες και ο Κέβιν Σπέισι παίζουν στα δάχτυλα τους κώδικες της κωμωδίας, ενώ μαζί τους ο Γιούαν Μακ Γκρέγκορ είναι πολύ καλός, παίζοντας ανάμεσα στην έκπληξη, την απορία και το θαυμασμό.