Αυτή δεν είναι «ομίχλη», είναι κίνημα

• Τόσες πολλές υπογραφές μαζεμένες κάτω από κείμενο συμπαράστασης δεν έχω ξαναδεί.

Τις μέτρησα και τις βρήκα γύρω στις 572. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, διευθυντές φωτογραφίας, συνθέτες (μέχρι και ο Σταύρος Ξαρχάκος), μοντέρ, ηχολήπτες, ενδυματολόγοι, διανομείς, μουσικοί, σκηνογράφοι, φροντιστές, μιξέρ, σεναριογράφοι, κριτικοί κινηματογράφου, μακιγιέζ, 3D animators, casting directors, παραγωγοί, διευθυντές παραγωγής, όλα τέλος πάντων τα επαγγέλματα του κινηματογράφου συντάσσονται με τον αγώνα των «κινηματογραφιστών στην ομίχλη». Ζητάνε νέο νόμο, που «να βοηθάει τον εκσυγχρονισμό και την ορθολογική αναδιανομή των πόρων, να δίνει κίνητρα σε φορείς και ιδιώτες να επενδύσουν στο σινεμά, να ευνοεί την πολυμορφία και να διασφαλίζει τη διανομή και προώθηση των ταινιών». Κρίμα μόνο που ο Παύλος Γερουλάνος δεν φαίνεται να πολυβιάζεται. Ενδιαφέροντα τα όσα είπε στη Θεσσαλονίκη για το κακό του «κρατικοδίαιτου» σινεμά, αλλά να μη νομίζει ότι ανακάλυψε και την Αμερική. Το έχουν λύσει το πρόβλημα οι ευρωπαϊκές χώρες. Αποκλείεται ό,τι και να κάνουμε να πρωτοτυπήσουμε.

• Β.ΓΕΩΡΓ., Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009