Και οι «Γορίλες» πήγαν σε... όλους

• Ούτε «Αλέξανδρος» ούτε «Αθηνά» ούτε τίποτα. Η Fog Films τελείωσε και απονεμήθηκαν ως βραβεία κάτι πλαστικά γοριλάκια σε όλους τους «Κινηματογραφιστές στην ομίχλη»

• Ολα τα είχε η προχθεσινή τελετή λήξης της «Fog Films», της εβδομάδας ελληνικού κινηματογράφου που διοργάνωσαν οι «κινηματογραφιστές στην ομίχλη» στην «Ελλη».

Οι «Κινηματογραφιστές στην ομίχλη» χαρούμενοι παίρνουν τα... γοριλάκια τους, στην τελετή λήξης

Κλίμα γιορτής, με τελετάρχη τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, εκπλήξεις (προβλήθηκαν 4 μικρού μήκους με θέμα τη «Fog Films»), αλλά και απονομή «βραβείων». Ειδικά στο τελευταίο μάς αιφνιδίασαν ευχάριστα οι «ομιχλιστές».

Ούτε ένα ούτε δύο. Απονεμήθηκαν 52 «βραβεία». Κατάμαυρα πλαστικά γοριλάκια δόθηκαν ως αναμνηστικά σε όλους όσοι έδειξαν τις ταινίες τους, 28 στους μικρομηκάδες και 23 μεγαλύτερου μεγέθους στους σκηνοθέτες μεγάλου μήκους. Ο Γορίλας, άλλωστε, ήταν εξαρχής το σύμβολο της βδομάδας. Είδος που εκλείπει αυτός, είδος «προς εξαφάνιση» και ο Ελληνας κινηματογραφιστής. Ενας «ομιχλιστής» κάθε μέρα, μεταμφιεσμένος σε γορίλα, τριγυρνούσε μέσα κι έξω από την «Ελλη» για να θυμίζει ότι η «Fog Films» δεν ήταν μόνο γιορτή, αλλά και διαμαρτυρία.

Δεν θα θυμούνται όμως μόνο οι «κινηματογραφιστές στην ομίχλη» τη βδομάδα αυτή. Πάνω από έξι χιλιάδες θεατές βρέθηκαν στις προβολές. Οι περισσότερες ήταν sold out. Γινόταν χαμός για μια θέση... στην αίθουσα. Ευτυχώς υπήρχαν και οι ταξιθέτες, που δεν ήταν άλλοι από τους ίδιους τους σκηνοθέτες. Ωραία εμπειρία να σε τοποθετεί στη θέση σου ο Νίκος Περάκης, ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, ο Αντώνης Καφετζόπουλος ή όποιος τέλος πάντων είχε βάρδια.

Αρκούσε μια βόλτα αυτές τις μέρες από την «Ελλη» για να αποκτήσει κανείς εικόνα για τις τάσεις και την ποικιλομορφία του σημερινού ελληνικού κινηματογράφου. Μπορεί γενικότερα το τοπίο να είναι ομιχλώδες, με τον κινηματογραφικό νόμο στον αέρα, αλλά το ελληνικό σινεμά, μόνο στην ομίχλη, δεν έχει χάσει τον δρόμο του.

Την ώρα πάντως που στην προχθεσινή τελετή οι σκηνοθέτες σηκώνονταν να πάρουν το γοριλάκι τους, ήταν όλο καμάρι. Λες και έπαιρναν... Οσκαρ. Κατά κάποιον τρόπο όμως πήραν ένα: αυτό της συλλογικότητας. Ηταν όμορφη η εικόνα των ανθρώπων του σινεμά όλων των γενεών να στηρίζουν ο ένας την ταινία του άλλου, να μοιράζονται τις ευθύνες, να στήνουν πηγαδάκια και κινηματογραφικές κουβέντες και να έχουν ένα κοινό στόχο, τον νέο κινηματογραφικό νόμο.

Επεται συνέχεια για τη «Fog Films». Θα περιοδεύσει σε διάφορες πόλεις, ενώ ζήτησε από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να παραχωρήσει το «Ολύμπιον» ή κάποια άλλη αίθουσα για να προβληθούν και εκεί οι ταινίες. Μετά, βέβαια, από το φεστιβάλ.

• ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009