Από μέρα... σε μέρα

• ** Ελυσε κάθε απορία, αν βέβαια υπήρχε, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, χθες στη συνέντευξη Τύπου της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος, της οποίας είναι πρόεδρος. «Ηρθα στο φεστιβάλ μόνο και μόνο επειδή το σνομπάρισαν οι άλλοι.

«Ηρθα στο φεστιβάλ γιατί το σνομπάρισαν οι άλλοι», είπε ο Τεό

Υπάρχει μια ολόκληρη ομάδα σκηνοθετών που απέχει. Είναι λάθος τους. Γι' αυτό είμαι εδώ». Δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής. Τα συμπεράσματα δικά σας.

** Το πρώτο πράγμα που ζητήθηκε από τα μέλη της κριτικής επιτροπής ήταν να απαντήσουν στο ερώτημα που θέτει φέτος το φεστιβάλ: «Why cinema now?». Το συμπέρασμα από τις απαντήσεις; Αμηχανία, προσωπικές εξομολογήσεις, γενικότητες και αερολογίες. Απ' ό,τι φαίνεται η ερώτηση είναι κενή περιεχομένου. Αν δεν βρίσκουν κάτι ουσιώδες και έξυπνο να απαντήσουν καταξιωμένοι άνθρωποι του σινεμά, τι να πούμε οι υπόλοιποι; Ισως... «why not cinema now?».

** Περισσότερο νόημα έχει ένα άλλο ερώτημα: «Where is greek cinema?». Δεν αναφέρομαι μόνο στην αποχή των «κινηματογραφιστών στην ομίχλη», που συνέβαλε στην υποτονικότητα της διοργάνωσης. Αναφέρομαι κυρίως στο επετειακό αφιέρωμα του φεστιβάλ για τον εορτασμό των πενήντα χρόνων του. Περιορίστηκε σε μια εκδήλωση, όπου τιμήθηκαν ο Νίκος Κούνδουρος και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι του κινηματογράφου και προβλήθηκε το «Ποτάμι». Η αίθουσα δεν ήταν γεμάτη και βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι ήρθαν για να δουν την ταινία του Κούνδουρου και όχι για λόγους συναισθηματικούς ή έστω ιστορικούς.

Ο κ. Οσκαρ, Σιντ Γκάνις, πρότεινε: «Κάντε κι εσείς Ακαδημία Κινηματογράφου»

* Το κοινό δεν συγκινείται με επετείους -η προχθεσινή εκδήλωση συνέπεσε με αυτή του Πολυτεχνείου- ούτε διψάει για ιστορική μνήμη. Το ίδιο ισχύει προφανώς και για το φεστιβάλ, που ξεμπέρδεψε στο... πόδι με τα πενήντα του χρόνια με μια τελετή που μόνο αμηχανία και στενοχώρια μπορούσε να προκαλέσει. Δεν είδαμε ούτε καν ένα αναμνηστικό-αναδρομικό «τρέιλερ». Τόσοι και τόσοι σκηνοθέτες πέρασαν από το φεστιβάλ, τόσες και τόσες ταινίες. Πού χάθηκε μισός αιώνας ελληνικού σινεμά; Τον πήρε... το ποτάμι;

* Μία σημαντική προσωπικότητα του κινηματογράφου, ο ελληνικής καταγωγής Σιντ Γκάνις, πρόεδρος της Ακαδημίας των Οσκαρ για μια τετραετία (αποχώρησε πριν από δύο μήνες), ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Αφού του έγινε ένα μικρό briefing για τα ημέτερα προβλήματα (αποσύνδεση των Κρατικών Βραβείων από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ίδρυση Ακαδημίας Κινηματογραφιστών, που θα αναλάβει την απονομή τους) η θέση του ήταν αυτονόητη. «Φαντάζομαι πόσο απογοητευμένοι είναι οι σκηνοθέτες σας. Είμαι υπέρ της ίδρυσης Ακαδημίας. Είναι ο πιο ασφαλής και δίκαιος τρόπος να απονέμονται τα βραβεία και όχι όπως τώρα, από μια επιτροπή που αλλάζει κάθε χρόνο και την αποτελούν πενήντα άτομα από όλους τους κλάδους του κινηματογραφικού χώρου», είπε. Είναι και αντίθετος στα χρηματικά βραβεία. Εθεσε, τέλος πάντων, στη διάθεσή μας τον σχεδιασμό της διαδικασίας των Οσκαρ. Το ίδιο έκανε και ο Περ Χολστ, Δανός παραγωγός και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, που απονέμει τα ευρωπαϊκά Οσκαρ, τα γνωστά μας «Φελίξ». Οι καλές ιδέες είναι ευπρόσδεκτες.

• ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009