Ευχάριστη κομεντί με γεύση από Τσιώλη

• Μια γεύση από το σινεμά του Σταύρου Τσιώλη μάς έδωσε ο Σταύρος Καπλανίδης με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Καντίνα». Βασίζεται άλλωστε σε ένα ωραίο, γεμάτο έξυπνες, συχνά απολαυστικές καταστάσεις, σενάριο του σκηνοθέτη του «Ερωτα στη χουρμαδιά».

Εξαιρετικές οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών στην «Καντίνα» του Σταύρου Καπλανίδη. Εδώ, ο Ερρίκος Λίτσης και ο Αλέξανδρος Λογοθέτης

Πρόκειται για μια ελαφριά κομεντί, που εκτυλίσσεται στη διάρκεια ενός 24ώρου σε μια καντίνα στημένη στην άκρη ενός παραλιακού δρόμου. Κύρια πρόσωπα, ο 40άρης ιδιοκτήτης της, Φίλιππος (Αλέξανδρος Λογοθέτης), ο βοηθός του, Οδυσσέας (Ερρίκος Λίτσης), και ο Ναθαναήλ (Ιωσήφ Πολυζωίδης), ένας μυστηριώδης Καλαματιανός, εραστής της μητέρας του Φίλιππου, μπλεγμένος με τη μαφία, που κάνει και τον σεκιουριτά.

Ο Καπλανίδης παρακολουθεί από κοντά τον βασικό πρωταγωνιστή του, καταγράφοντας με την κάμερά του τα διάφορα, διανθισμένα με λεπτό χιούμορ επεισόδια: με τον Φίλιππο να αντιμετωπίζει με κατανόηση και φιλική πάντα διάθεση τους περαστικούς από την καντίνα του, από μια νεαρή γυναίκα, που σταματά με το αυτοκίνητό της για να τον βοηθήσει, μέχρι μια παρέα που του αφηγείται τη θλιβερή ιστορία του Ελληνοαμερικανού φίλου τους, που αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα.

Η σκηνοθετική ματιά του Καπλανίδη είναι απλή, με πολλά (υπερβολικά, θα έλεγα) κοντινά και γκρο πλάνα, που χαλάνε τον ρυθμό της, χωρίς τη μεγάλη εκείνη φαντασία ή την πρωτοτυπία που συναντάμε στις ταινίες του Τσιώλη. Πάντως, καταφέρνει να κάνει την ταινία του ευχάριστη και να μας προσφέρει μερικές ωραίες σκηνές, διανθισμένες με λεπτό χιούμορ. Ανάμεσά τους κι εκείνη με τον Οδυσσέα να εξηγεί στον Φίλιππο πώς μπορεί να κτίσει ξενοδοχείο στον δημόσιο χώρο όπου έχει στημένη την καντίνα του, χωρίς να κυνηγηθεί για την παρανομία του από το κράτος. Στις καλές στιγμές της και οι ωραίες ερμηνείες όλων των ηθοποιών.

Ενδιαφέρουσες ήταν και οι δύο ταινίες του χθεσινού διαγωνιστικού τμήματος.

Στοιχεία τρόμου χρησιμοποιεί ο Λι Σέο στον «Αγνοούμενο», μια συγκλονιστική ταινία για τη σχέση αφέντη-δούλου

* Η σχέση αφέντη-δούλου σε μια αποξενωμένη κοινωνία είναι στο επίκεντρο της κορεάτικης ταινίας «Αγνοούμενος» του Λι Σεο. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί στοιχεία τρόμου (ένας από τους πρωταγωνιστές είναι ένας αλλόκοτος, κατά συρροήν δολοφόνος) για να φτιάξει μια δυνατή, συγκλονιστική ταινία, όπου η εξαφάνιση ανθρώπων και ζώων (σκυλιών) καταντά να μην έχει καμιά σημασία. Καταγράφει τις σχέσεις ανάμεσα στα πρόσωπά του (ιδιαίτερα ανάμεσα στον διευθυντή ενός μεσιτικού γραφείου και τον κακομοίρη μισοπάλαβο τύπο, που τον μεταχειρίζεται σαν σκυλί) χωρίς υποχωρήσεις στο συναίσθημα ή στον μελοδραματισμό, με ένα ρεαλισμό που αγγίζει τα όρια της σκληρότητας. Και μας δίνει την ωμή εικόνα μιας κοινωνίας, που η απουσία επαφής και ανθρωπιάς την οδηγούν στην αποξένωση και, τελικά, στην καταστροφή της.

* Αντίθετα, στη μεξικανική ταινία «Προορισμός: Βορράς» του Ριγομπέρτο Περεσκάνο εκείνο που κυριαρχεί είναι η ευαισθησία και η ανθρωπιά στις σχέσεις των απλών, καταπιεσμένων ανθρώπων. Ο Αντρές είναι ένας νέος, παντρεμένος άντρας, που η φτώχεια και η ανεργία τον σπρώχνουν να εγκαταλείψει το ορεινό χωριό του, με στόχο να διασχίσει τα σύνορα για να φτάσει στις ΗΠΑ, όπου ελπίζει να βρει μια καλύτερη ζωή. Κάθε φορά που η προσπάθειά του αποτυγχάνει, ο Αντρές επιστρέφει στη συνοριακή πόλη της Τιχουάνα, όπου γνωρίζεται με τρεις ανθρώπους, την Ελα (ιδιοκτήτρια ενός μίνι-μάρκετ), τη νεαρή Κάτα, που εργάζεται εκεί, και τον Ασένσιο, έναν φίλο τους, που προσπαθεί να τον βοηθήσει να διασχίσει τα σύνορα. Ο σκηνοθέτης καταγράφει με απλότητα, ειλικρίνεια και αυθεντικότητα, συχνά με ποιητική διάθεση, τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στα πρόσωπα ώς την τελική απόφαση των τριών φίλων του Αντρές να τον βοηθήσουν μ' ένα εντελώς πρωτότυπο τρόπο να φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια απλή, όμορφη, πέρα για πέρα συγκινητική ταινία, που σε κάνει, για μια ακόμη φορά, να διερωτάσαι: γιατί οι δικοί μας σκηνοθέτες να μη γυρίζουν τέτοιες; *

• Του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009