Οι ταινίες της εβδομάδας

Αυτή την περίοδο οι κινηματογραφόφιλοι θα κάνουμε υπομονή και δεν θα εγείρουμε μεγάλες αξιώσεις, για τον απλούστατο λόγο … ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Δεν είναι η περίοδος των μεγάλων ταινιών, απλά κακομάθαμε το δίμηνο των Οσκαρ.

Δείτε αναλυτικά τις ταινίες της εβδομάδας

Τώρα, θα βολευτούμε με τις μετριότητες κι είναι θέμα του κάθε σινεφίλ κατά πόσον βολεύεται με αυτές ή περιμένει μόνο τα αριστουργήματα.

«Με λένε Στέλλα»

• «Με λένε Στέλλα»(Stella). Γαλλία, 2008. Σκηνοθεσία: Σιλβι Βερχεϊντε. Παίζουν: Λεορα Μπαρμπαρα, Γκιγιομ Ντεπαρντιε

• Η ταινία θα μπορούσε να θεωρηθεί κι ένα επεισόδιο του «Ανάμεσα στους τοίχους», που κέρδισε τον περσινό «Χρυσό Φοίνικα» στις Κάννες κι έφτασε ως την υποψηφιότητα για το Οσκαρ. Θα μπορούσε, δηλαδή, το story της ταινίας να είναι η περίπτωση μιας μαθήτριας εκεί μέσα. Δεν είναι, όμως, μία περίπτωση, αλλά focus πάνω σε αυτή την περίπτωση.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.

• Οπότε, η διόγκωσή της σε έργο διαρκείας δύο ωρών παραπάει. Βέβαια, το όλο πλασάρισμα της ταινίας αφορά στη σκηνοθέτιδα–σεναριογράφο, που το δηλώνει ως αυτοβιογραφικό περιστατικό. Μένω με την αμφιβολία αν το έργο καταλήγει εξίσου συγκινητικό για τους θεατές ή μόνο για τη δημιουργό του. Επίσης, έχω να σημειώσω πως είναι το καλύτερο της εβδομάδας, αλλά κι αυτό… με ρέγουλα. Δηλαδή, με κριτήρια καλλιτεχνικής αίθουσας. Σινεμά, όμως, δεν πάνε μόνο οι συχνάζοντες στις όποιες καλλιτεχνικές αίθουσες, ούτε η εφημερίδα περιορίζεται σε αυτούς τους αναγνώστες.

«Συντρίμμια ψυχής»

• «Συντρίμμια ψυχής» (Fugitive pieces). Καναδάς – Ελλάδα, 2008. Σκηνοθεσία: Τζερεμι Ποντεσουα. Παίζουν: Στιβεν Ντιλεϊν, Ραντε Σερμπετζια

• Ξέρετε τι αίσθηση μου άφησε η ταινία; Σαν να είπαν να κάνουμε μια συμπαραγωγή με τον Καναδά, να βάλουμε μέσα και λίγο Ελλάδα και ένα θέμα για το Ολοκαύτωμα κι όλα θα πάνε καλά. Δεν πήγαν καλά. Οχι μόνο επειδή έχουμε δει έργα κι έργα για το Ολοκαύτωμα, από «Κήπο των Φίντσι Κοντίνι» μέχρι «Λίστα του Σίντλερ» και «Πιανίστα», ούτε επειδή το greek landscape δείχνει κάτω από ποιες συνθήκες είναι αποδοτικό (από «Ποτέ την Κυριακή» και «Ζορμπά» μέχρι «Mamma mia!»). Μα, επειδή η ταινία έχει σοβαρότατο πρόβλημα αφήγησης και, κατά συνέπεια, στόχου. Μας μπερδεύει στην αρχή με τα μπρος–πίσω της ιστορίας, δεν μας δηλώνει γεωγραφικούς τόπους ώστε να καταλαβαίνουμε πού βρισκόμαστε, δεν ταυτιζόμαστε παρά μόνο αχνά με τα πρόσωπα. Και, επιπλέον, επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια και δεν αισθανόμαστε ότι προχωρά η υπόθεση. Το ότι βασίζεται σε αναγνωρισμένο, όπως λένε, μυθιστόρημα δεν σημαίνει τίποτα. Από τη λογοτεχνική αξία ως την κινηματογραφική μεταφορά μεσολαβούν άβυσσοι.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας

• Ο Ράντε Σερμπέτζια ξεχωρίζει με τη γλύκα που δίνει στον ήρωά του, ενώ ο Στίβεν Ντιλέιν δεν μου θύμισε τον έξοχο ηθοποιό που έπαιζε τον άντρα της Βιρτζίνια Γουλφ στις «Ωρες». Η Αγιελέτ Ζουρέρ, που παίζει τη Μικαέλα, είναι η παρτενέρ του Τομ Χανκς στο «Illuminati». Η μουσική του Νίκου Κηπουργού έχει υποψηφιότητα στα βραβεία «Genie», τα τοπικά καναδικά βραβεία.

«Αγάπη στα άκρα»

• «Αγάπη στα άκρα» (Edge of love). Αγγλία, 2008. Σκηνοθεσία: Τζον ΜεΪμπουρι. Παίζουν: Μαθιου Ρις, Κιρα Ναϊτλι

• Η παρουσία του BBC στα credits παραγωγής καθορίζει την ταινία. Διότι πιο πολύ μοιάζει με τηλεοπτική δουλειά, με τη στερεότητα και το είδος που χαρακτηρίζουν τις επιλογές του καναλιού, παρά με κινηματογραφική ταινία. Οσο κι αν απορρίπτω τον πολυχρησιμοποιημένο όρο «τηλεοπτικό», εν τούτοις στο «Αγάπη στα άκρα» θα το καταλάβαινα. Και ως πλανάρισμα και ως προοπτική κάδρου κι ως ανάπτυξη, μένει στο πλαίσιο μιας καλής τηλεοπτικής δουλειάς του βρετανικού καναλιού.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.

• Που αν τη δεις στην τηλεόραση, τη δέχεσαι ευχάριστα, αλλά στις απαιτήσεις του κινηματογράφου μένει μετεξεταστέα. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο ηθοποιός που παίζει τον Ντίλαν Τόμας. Ομως κι αυτός περισσότερο με τηλεοπτικά κριτήρια μου άρεσε, το είδα άλλωστε και σε μικρή οθόνη… Στη μεγάλη οθόνη μπορεί να μου φαινόταν διαφορετικώς. Οπότε, η Κίρα Νάιτλι το κερδίζει, ως κινηματογραφικά δοκιμασμένη.

«Σκοτεινός κώδικας»

• «Σκοτεινός κώδικας» (Knowing). ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Αλεξ Προγιας. Παίζουν: Νικολας Κεϊτζ

• Η ταινία άνοιξε Νο1 στις ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα, να δούμε αν θα μείνει και δεύτερη στις υψηλές θέσεις των εισιτηρίων. Ενα playstation είναι για πιτσιρικάδες, αλλά έχει και την πλοκή του, η οποία το πάει κάπου παραπέρα. Κι ο Πρόγιας αποδεικνύεται ικανός στα blockbusters, αν και φαντάζομαι ότι περιμένει μια μεγαλύτερη ανάθεση, παρόλο που έχει κάνει και το «Εγώ το ρομπότ» με τον Γουίλ Σμιθ. Η ταινία έχει κάποιες θεαματικές φάσεις αλλά έχει και πλοκή, καθώς ανακατεύει μεταφυσικό και καταστροφολογικό στοιχείο. Ο Νίκολας Κέιτζ, όμως, έχει κολλήσει πολύ σε αυτά κι έχει χάσει μέρος της καλλιτεχνικής του αξιοπιστίας.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.

Επίσης προβάλλονται

«Το σύνδρομο της Χιονάτης».
Ελληνικό πειραματικού ύφους. Του Αγγελου Σπάρταλη.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας

ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Ελεύθερος Τύπος,