Ζοσιάν Μπαλασκό: Πολλούς σκανδάλισε η «Πελάτισσά» μου

• «Μια γυναίκα που πληρώνει για σεξ ενοχλεί» λέει η Ζοσιάν Μπαλασκό, που έρχεται στην Αθήνα για να παρουσιάσει τη νέα της δραματική κομεντί στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Μπορεί να μην έχει παίξει σε ούτε μια μη γαλλόφωνη ταινία, κι όμως η Ζοσιάν Μπαλασκό έχει εξελιχθεί στη δημοφιλέστερη διεθνή κωμικό του σύγχρονου γαλλικού σινεμά, κυρίως μετά την παγκόσμια επιτυχία της ομοφυλοφιλικής κομεντί του 1995 «Για όλα φταίει το γκαζόν», φιλμ επίσης ενδεικτικό του συγγραφικού και σκηνοθετικού της ταλέντου στο είδος.

Η Μπαλασκό ξεκίνησε την κινηματογραφική της καριέρα στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 ως κομπάρσος σε γνωστές γαλλικές παραγωγές, ανάμεσά τους και στον «Ενοικο» του Ρομάν Πολάνσκι.

• Στην Ελλάδα τη γνωρίζουμε χάρη όχι μόνο στις κινηματογραφικές της εμφανίσεις («Ντιντιέ», «Αρλετ», «Φίλοι για πάντα»), αλλά και το σανίδι, μια και η θεατρική της κωμωδία «Ο Αϊ-Βασίλης είναι σκέτη λέρα» (που πρωτοέγινε ταινία το 1982) είχε ανεβεί με επιτυχία πριν από λίγα χρόνια και στη χώρα μας.

Η Ζοσιάν Μπαλασκό επί το σκηνοθετικό έργον στα γυρίσματα της «Πελάτισσας», δίπλα στον διευθυντή φωτογραφίας Ιβ Αγκοστινί.

• Πρόσφατα μας δόθηκε η ευκαιρία να τη γνωρίσουμε ακόμα καλύτερα, σε μια αποκλειστική συνέντευξη που μας έδωσε με αφορμή τη δραματική κομεντί «Πελάτισσα», με την ίδια σεναριογράφο, σκηνοθέτρια και συμπρωταγωνίστρια δίπλα στη Ναταλί Μπάιγ. Μια τολμηρή ιστορία έρωτα, ανάμεσα σε μια 50άρα τηλεπαρουσιάστρια κι έναν παντρεμένο νεαρό ζιγκολό, που φέρνει σε λίγες μέρες την 59χρονη Παριζιάνα και στη χώρα μας, ως προσκεκλημένη του 10ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Ακούσαμε πως με την «Πελάτισσα» αντιμετωπίσατε αρχικά πολλά προβλήματα παραγωγής και καθυστερήσεων...

• Η αρχική εκδοχή του σεναρίου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Κάποιοι παραγωγοί σοκαρίστηκαν, ανάμεσά τους και στελέχη τηλεοπτικών σταθμών που θα έπρεπε κάποια στιγμή να παραχωρήσουν διαφημιστικό χρόνο στο φιλμ.

Γιατί;

• Μια γυναίκα που πληρώνει για σεξ δεν ταιριάζει στην παραδοσιακή ηθική, στο μοντέλο μιας τυπικής ερωτικής ιστορίας. Συνήθως ο άντρας πληρώνει. Ενώ εδώ, η γυναίκα είναι που σκάει τα λεφτά, που έχει δηλαδή πλήρη έλεγχο των επιθυμιών της, και ο άντρας χρησιμοποιείται σαν αντικείμενο του πόθου. Κι αυτό ενόχλησε.

Πρόκειται για «γαλλική» ενόχληση, πιστεύετε; Ή θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε χώρα;

• Στη Γαλλία αυτές ήταν οι αντιδράσεις. Αλλού δεν ξέρω πώς θα το αντιμετώπιζαν το σενάριο. Γεγονός, πάντως, είναι ότι δεν έχουν γυριστεί και πολλές ταινίες διεθνώς πάνω στο θέμα. Θυμάμαι το αμερικανικό «Επάγγελμα ζιγκολό» με τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Αλλά εκεί βασικό πρόσωπο ήταν ο άντρας. Αντίθετα, στην ταινία μου το θέμα δεν είναι η ανδρική πορνεία. Είναι πώς αντεπεξέρχεται μια γυναίκα μόνη στην καθημερινότητά της και τι γίνεται όταν συναντά έναν ζιγκολό.

Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή μιας γυναίκας στη σύγχρονη δυτική κοινωνία;

• Τη μοναξιά, νομίζω. Τουλάχιστον στη Γαλλία, υπάρχει ένα τρομερό πρόβλημα μοναξιάς. Οχι μόνο για τις γυναίκες, αλά και τους άντρες. Εξ ου και η επιτυχία της κουβέντας και των γνωριμιών μέσω Διαδικτύου. Και εξ ου και το σενάριο. Εχω πολλές γυναίκες γύρω μου, φίλες και γνωστές, στα 50 τους, μόνες ή με τα παιδιά τους, διαζευγμένες, χωρίς αντρική συντροφιά. Αν πάλι ψάξεις για άντρες αυτής της γενιάς, είναι συνήθως χωρισμένοι κι αυτοί, αλλά με νεαρές συντρόφους, καινούργια ζωή, άλλα παιδιά. Αυτά με ενέπνευσαν. Κι όχι απλά μια γυναίκα που πληρώνει για έρωτα.

Πάντως με το «Για όλα φταίει το γκαζόν», τη μεγαλύτερη διεθνή επιτυχία σας, δεν πρέπει να αντιμετωπίσατε ανάλογα προβλήματα στη χρηματοδότηση, κι ας ήταν το αντικείμενο η γυναικεία ομοφυλοφιλία...

• Εκεί τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Επρόκειτο για καθαρή κωμωδία. Αλλωστε, ακόμη κι αν σκιαγράφησα μια λεσβιακή σχέση, σεβάστηκα τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας. Εδώ δεν είναι το ίδιο. Η γυναίκα συμπεριφέρεται σαν άντρας, χωρίς όμως να χρειάζεται να είναι γκέι. Στρέιτ γυναίκα, αλλά με πλήρη έλεγχο στις επιλογές της. Νομίζω αυτό ήταν που σκανδάλισε τους υποψήφιους χορηγούς.

Εχετε συμμετάσχει σε πάνω από 60 ταινίες ως ηθοποιός κι όμως γράψει και σκηνοθετήσει μονάχα επτά. Θέμα χρόνου;...

• Ξεκίνησα να γράφω και να σκηνοθετώ γιατί δεν έβρισκα ρόλους που να με ικανοποιούν πλήρως. Πάντως προτιμώ να είμαι σκέτα ηθοποιός γιατί είναι πολύ ξεκούραστο. Ιδιαίτερα στο σινεμά. Οπως έλεγε κι ο μακαρίτης φίλος μου ο Κολίς (δημοφιλής Γάλλος κωμικός του '70 και του '80), «οι ηθοποιοί του σινεμά είναι τεμπέληδες». Οταν είσαι δημιουργός ενός φιλμ ή ακόμη ηθοποιός ενός θεατρικού θιάσου, η καθημερινότητα μπορεί να γίνει τρομερά κουραστική. Ενώ, στο σινεμά σε φωνάζουν, σε ετοιμάζουν σαν γελάδι προς επίδειξη σε πανηγύρι, κι αυτό ήταν.

Είναι η πρώτη φορά που θα επισκεφθείτε την Ελλάδα εν όψει του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου;

• Οχι η πρώτη. Προ τριετίας, είχα φύγει για δυο μέρες από τα γυρίσματα της κωμωδίας «Φίλοι για πάντα» στην Ταορμίνα για να έρθω στη Θεσσαλονίκη να παρουσιάσω την ταινία μου «Η πρώην γυναίκα της ζωής μου». Μου άρεσε η Θεσσαλονίκη γιατί μου θύμισε τη Μασσαλία. Παλιό λιμάνι, με πολλή νεολαία, αλλά και πολλές... μύγες!

ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ, ΕΘΝΟΣ, 28/03/2009