Αναχωρήσεις. Αναχώρηση στον Αχέροντα

• ΚΡΙΤΙΚΗ
  
• Κ.ΤΕΡΖΗΣ
  
• Η ΑΥΓΗ, 12/03/2009

«Αναχωρήσεις». Ιαπωνική παραγωγή, 2008, 130 λεπτά. Σκηνοθεσία: Γιοτζίρο Τακίτα. Ερμηνεία: Μασαχίρο Μοτάκι, Τσουτόμου Γιαμαζάκι

• Να η ταινία που απέσπασε φέτος το Οσκαρ ξενόγλωσσης απέναντι στο «Ανάμεσα στους τοίχους» και το «Βαλς με τον Μπασίρ». Νεαρός τσελίστας, με το στίγμα της αποτυχίας μετά τη διάλυση της ορχήστρας του, επιστρέφει μαζί με τη γυναίκα του στην πόλη που μεγάλωσε, και απαντώντας σε μια αγγελία (για την οποία υποθέτει ότι προέρχεται από τουριστικό γραφείο μια και μιλά για «Αναχωρήσεις») πιάνει δουλειά σε γραφείο κηδειών ως «νοκάνσι», αυτός δηλαδή που πλένει, ετοιμάζει τελετουργικά το σώμα του νεκρού, και μάλιστα μπροστά στους συγγενείς του. Θα «συναντήσει» και τον πατέρα του (ο οποίος είχε εγκαταλείψει το σπίτι όταν ο ήρωάς μας ήταν μικρός), μετά από 30 χρόνια, πεθαμένο, και θα ετοιμάσει ο ίδιος την «αναχώρησή» του. Αρχικά διστάζει να αποδεχθεί τη νέα του δουλειά , ντρέπεται και δεν μιλάει γι' αυτήν, ιδιαίτερα τις πρώτες μέρες της εκπαίδευσης. Με το πέρασμα του χρόνου αποκτά αυτοπεποίθηση και τελικά περηφάνια και αυτοεκτίμηση. Είναι ο θάνατος συνέχεια της ζωής, μάς λέει η ταινία, χωρίς να το «φωνάζει», χωρίς να διεκδικεί να το συμμεριστούμε.