Ο ΚΛΙΝΤ ΙΣΤΓΟΥΝΤ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΤΟΥ, ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΤΗ ΖΩΗ. Η έμπρακτη συγγνώμη για τον Βρώμικο Χάρι

• «Μέσα στον Γουόλτ Κοβάλσκι ίσως και να υπάρχουν όλοι μου οι ρόλοι. Δεν ήθελα να ξαναπαίξω τον Βρώμικο Χάρι, αυτό είναι βέβαιο. Ο Κοβάλσκι δεν είναι σαν αυτόν. Είναι ένα είδος αντίκας», λέει ο Κλιντ Ίστγουντ στην γαλλική εφημερίδα «Le Figaro» για τον ρόλο του στην ταινία «Γ κραν Τορίνο». Πολλοί όμως ήταν εκείνοι που έσπευσαν να δουν τον Κοβάλσκι όχι απλώς ως έναν νέο Βρώμικο Χάρι, αλλά ως μια ευκαιρία για μια συγγνώμη εκ μέρους του εμβληματικού εκείνου ρόλου. Ο Κλιντ Ίστγουντ όμως δεν έχει τέτοιες προθέσεις. Και αρνείται οποιαδήποτε σχέση ανάμεσα στους δύο.

• «Ο Κοβάλσκι είναι γεννημένος στο Ντιτρόιτ, την πρωτεύουσα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Και διαπιστώνει ότι η τοπική βιομηχανία βρίσκεται στην ίδια κακή κατάσταση με τον ίδιο. Οι γείτονές του, η γυναίκα του, οι φίλοι του έχουν πεθάνει. Βιετναμέζοι μετανάστες έχουν εγκατασταθεί δίπλα του. Σιγά σιγά αρχίζει να αποκόβεται από όλα. Στο τέλος λέει πως ποτέ δεν ήξερε να επικοινωνεί με τα παιδιά του. Παρ΄ όλα αυτά θα αναπτύξει σχέσεις με τους μετανάστες της κοινότητας Χμονγκ που του δείχνουν την αναγκαία ανθρωπιά».

• Ο Κλιντ Ίστγουντ λέει ότι ήταν η πρόκληση του σεναρίου που τον παρακίνησε να γυρίσει αυτήν την ταινία για έναν χαρακτήρα ρατσιστή, δυσανεκτικό σε όλους και στα πάντα, ο οποίος καταλήγει σε κάτι νέο: τον σεβασμό του άλλου, το μοίρασμα, την περιέργεια για μία κουλτούρα πέρα από τη δική του. Παραδέχεται επίσης ότι το μοντέλο της Φορντ Γκραν Τορίνο που πρωταγωνιστεί στην ταινία τού ανήκει από τα τέλη του ΄60. «Αυτό το αυτοκίνητο είναι ένα σύμβολο για μένα. Όταν το απέκτησα ήταν η βασίλισσα των αμερικανικών αυτοκινήτων και εγώ διαμορφωνόμουν ως ηθοποιός. Τελικά, είμαι το Γκραν Τορίνο. Εκείνο όπως κι εγώ είμαστε δεινόσαυροι. Προερχόμαστε από μία άλλη γενιά».

• Έχουν περάσει περισσότερο από σαράντα χρόνια που ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός Ίστγουντ κυριαρχεί στο αμερικανικό σινεμά. Ο καουμπόι των σπαγκέτι γουέστερν, ο επιθεωρητής που επιβάλλει τον νόμο με το Μάγκνουμ 44, ο λάτρης της τζαζ, ένας «χαμένος» της ζωής, ένας αντιστάρ. «Πιστεύω σε κάτι αλλά ποτέ δεν είχα χρόνο να σκεφτώ τη σχέση μου με τη θρησκεία. Σήμερα όμως αναρωτιέμαι και με ενδιαφέρει να μάθω τι υπάρχει μετά τον θάνατο. Κατά βάθος έχω πειστεί ότι υπάρχει κάποιος λόγος που ζούμε όλα αυτά. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, αλλά σίγουρα υπάρχει αιτία».

• Επιμέλεια: Έφη Φαλίδα, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

ΙΝFΟ: Η ταινία «Γκραν Τορίνο» προβάλλεται ήδη και στις ελληνικές αίθουσες.