Οι ταινίες της εβδομάδας

• ΚΡΙΤΙΚΗ
  
• ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
• ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, 19.03.09

VIDEO

Τρέιλερ από τις ταινίες της εβδομάδας (19/03/09 - 25/03/09)

• Μια φορά την εβδομάδα μπορούμε να πηγαίνουμε σινεμά, τι να πρωτοδούμε;». Ωστόσο, το σινεμά δεν το αγγίζει ούτε στην Ελλάδα η οικονομική κρίση, αν κρίνουμε από τον αλόγιστο αριθμό ταινιών που εξακολουθούν να βγαίνουν στις αίθουσες. Πολύ το χαίρομαι που η οικονομική κρίση δεν έχει αγγίξει το σινεμά, αλλά κι οι ταινίες που χάνονται… μου τη δίνει στα νεύρα.

Δείτε αναλυτικά τις ταινίες της εβδομάδας

• Χάρηκα ιδιαίτερα για την επιτυχία της ταινίας του Τώνη Λυκουρέση «Σκλάβοι στα δεσμά τους», που στη Θεσσαλονίκη είχε «ξινίσει» σε όλους τους ψευτοδήθεν. Το κοινό, όμως, έδειξε το μοναδικό ένστικτό του, αν και το μήνυμα δεν έχει γίνει αντιληπτό ακόμη. Με την επιτυχία του «Σκλάβοι στα δεσμά τους» έχω να επισημάνω το εξής. Πως ο κόσμος θέλει να βλέπει στο σινεμά ιστορίες. Τα υπόλοιπα που λέει ο καθένας στις θεωρίες του για να δικαιολογεί την ύπαρξή του είναι λόγια του αέρα. Το ζητούμενο στον ελληνικό κινηματογράφο είναι οι ιστορίες κι αυτές είναι που λείπουν.

• Οι ελληνικές ταινίες δεν έχουν ιστορία. Οι «Σκλάβοι» έχουν διότι βασίζονται σε βιβλίο και μάλιστα ενός Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Κι επιπλέον τους καλούς ηθοποιούς. Οι συνήθεις γελοίοι τον παραπάνω συνδυασμό τον αποκαλούν «τηλεόραση». Προφανώς δεν βλέπουν ούτε τηλεόραση. Ομως, στέλνεται κι ένα ακόμα μήνυμα από τους «Σκλάβους». Οτι ο κινηματογράφος που προσπαθεί να επανακάμψει αγνοεί και περιφρονεί τα δράματα. Στρέφεται μόνο στις κωμωδίες. Κι έχει έτσι το άλλοθι του χαβαλέ. Εξ ου κι από τον παλιό κινηματογράφο υιοθέτησαν τις κωμωδίες αλλά όχι και τα δράματα.

«Σούλα έλα ξανά»

Ελλάδα, 2009
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μυριανθόπουλος
Παίζουν: Ζέτα Μακρυπούλια, Μάνος Γαβράς

• Η ένστασή μου θα είχε να κάνει με το casting, το οποίο θυμίζει τηλεόραση. Ασχετο αν ο Βασίλης Μυριανθόπουλος τους έκανε όλους να μη θυμίζουν τηλεόραση κι είναι προς τιμήν του, αλλά και των ηθοποιών. Η ένστασή μου έχει να κάνει με το ότι δεν μπορείς να φτιάξεις σινεμά με το έμψυχο υλικό της τηλεόρασης. Διαφορετικά, γιατί να βγει ο άλλος να έρθει να πληρώσει τους συνδυασμούς που βλέπει στο σπίτι του τζάμπα; Την ταινία, πάντως, τη διασκέδασα.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.

• Είναι μια κωμωδία που πηγάζει από την αγωνία της 30άρας για αποκατάσταση. Οπου ο Μυριανθόπουλος κάνει κωμωδία κι όχι «θέμα», κάτι που δεν έχουν καταλάβει οι θεωρητικοί της δεκάρας κι αυτοί που θα πουν όσα πουν. Οσοι, δηλαδή, το κρίνουν με βάση το πρόβλημα της ηρωίδας κι όχι με βάση τους κανόνες της κινηματογραφικής κωμωδίας. Χάρηκα ιδιαίτερα για τη Ζέτα Μακρυπούλια που τη βρήκα κι εδώ, όπως και στο «Μόλις χώρισα», απόλυτα κινηματογραφική και σε έλξη του φακού και σε άνετο παίξιμο. Η ταινία είναι απλώς μια κωμωδία και τίποτε περισσότερο.

«The Visitor»

«The Visitor»
ΗΠΑ, 2008
Σκηνοθεσία: Τομας Μακ Καρθι
Παίζουν: Ριτσαρντ Τζενκινς, Χιαμ Αμπας

• Η καλύτερη ταινία της εβδομάδας και η μία από τις δύο καλύτερες αμερικανικές ανεξάρτητες της χρονιάς – η άλλη ήταν το «Παγωμένο ποτάμι». Ο «Visitor» μού άρεσε περισσότερο. Η ταινία απηχεί την εποχή Ομπάμα που ερχόταν στις ΗΠΑ, αν λάβουμε υπόψη μας ότι το έργο προβλήθηκε το 2008, που σημαίνει ότι γυρίστηκε το 2007, άρα το σενάριο είχε γραφτεί, στην καλύτερη περίπτωση, το 2006.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.

• Μπορεί, όμως, να ήταν και παλαιότερο. Εχει ως θέμα την αλληλοκατανόηση και το ξεπέρασμα των προκαταλήψεων σε βάρος των Αράβων και των μουσουλμάνων ύστερα από την κρίση της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001. Πάνω σε αυτό το θέμα γράφεται ένα σενάριο με ήρωα έναν άνθρωπο που δεν έχει σχέση με αυτά, μα βρίσκει το σπίτι του κατειλημμένο από ζευγάρι λαθρομεταναστών, που κάποιος τρίτος, εν αγνοία του, τους το έχει παραχωρήσει.

• Ο ήρωας θα φερθεί με κατανόηση και θα ανοίξει ένας δρόμος που θα τον οδηγήσει σε μονοπάτια που δεν είχε περπατήσει ποτέ του. Εξοχο σενάριο, υπέροχος ο Ρίτσαρντ Τζένκινς, που έπειτα από πολυετή παρουσία στις οθόνες βρήκε ένα ρόλο που τον έστειλε στους υποψήφιους για το Οσκαρ. Προσέξτε την ηθοποιό που παίζει τη μάνα, τη Χιαμ Αμπάς. Είναι Παλαιστίνια, έλαμψε στη «Λεμονιά».

«Ασε το κακό να μπει»

«Ασε το κακό να μπει» (Lat den ratte komma in) (Let the Right One in)
Σουηδία, 2008
Σκηνοθεσία: Τομας Αλφρεντσον
Παίζουν: Καρε Χεντεμπραντ

• Θρίλερ που έκανε μεγάλο θόρυβο επειδή, πιστεύω, είναι σουηδικό και διαφέρει από τα αμερικανικά. Διαφέρει ως προς το ότι δεν είναι splatter και ενδιαφέρεται για την αφήγηση της ιστορίας, όπου έχουμε ένα προβληματικό 12χρονο να ανταμώνει με ένα βαμπίρ. Το θρίλερ σκηνοθετείται ως ψυχολογικό δράμα λόγω λιτής παραγωγής. Δεν θεωρώ, όμως, ότι στο είδος προσφέρει κάποια καινοτομία. Δεν είναι μια «Εκτη αίσθηση».

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.

«The International»

«The International»
Γερμανία - ΗΠΑ - Αγγλία 2009
Σκηνοθεσία: Τομ Τικβερ
Παίζουν: Κλαiβ Οουεν, Ναομι Γουοτς

• Με την ταινία αυτή έκανε έναρξη το Φεστιβάλ Βερολίνου. Εκτός συναγωνισμού. Ηταν αυτό που ήθελε να επιδείξει η Γερμανία. Πως διαθέτει δηλαδή το απαραίτητο υλικό, έμψυχο κι άψυχο, σκηνοθέτες και στούντιο, για να κάνει μεγάλες παραγωγές και να προσελκύσει και ξένους ώστε ο κινηματογράφος της να κυκλοφορεί διεθνώς, μαζί και τα κεφάλαιά της. Οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι εν γένει έχουν αρχίσει να στρέφονται προς αυτή την κατεύθυνση και να προσελκύουν διεθνή κι αμερικανικά κεφάλαια και να βγαίνουν έτσι από την απομόνωση. Βεβαίως και το «International» θα εκνευρίσει τους οπαδούς του Τομ Τίκβερ που τον βλέπουν να γυρίζει απομιμήσεις του «Τελεσίγραφου του Μπορν». Οι θεατές όμως θα κρίνουν πιο αντικειμενικά το αποτέλεσμα και θα ευχαριστηθούν μια περιπέτεια μυστικών υπηρεσιών, που ναι μεν δεν σφύζει από πρωτοτυπία, έχει, όμως, αποτελεσματικότητα. Ο Κλάιβ Οουεν ωραίος αλλά όχι κι επιβλητικός, η Ναόμι Γουότς ακατάλληλη για ρόλο διακοσμητικής παρτενέρ - βγαίνει κάπως σκληρή. Η σκηνή στο Γκουγκενχάιμ είναι το απόλυτο highlight.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.