Ο Γιώργος Παπαλιός, πρόεδρος σήμερα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και παραγωγός του Θόδωρου Αγγελόπουλου κατά τα πρώτα βήματά του, μίλησε στο «Εθνος» για τη συνεργασία του με τον δημιουργό.
«Με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο γνωριστήκαμε το '70. Για διάφορους λόγους κάπου χαθήκαμε. Εκείνος ξεκίνησε την "Αναπαράσταση" μόνος του, εγώ έφυγα ένα ταξίδι. Οταν γύρισα, κάναμε μαζί τις "Μέρες του '36" και μετά τον "Θίασο". Τον "Θίασο" τον ξεκινήσαμε λίγο μετά τη δικτατορία του Ιωαννίδη. Στις αρχές του '74. Ηταν μια ταινία που νομίζαμε ότι δεν θα παιχτεί ποτέ στην Ελλάδα, σκοπεύαμε να τη βγάλουμε έξω. Η εποχή που ξεκινήσαμε μας έχει σημαδέψει όλους. Ο κινηματογράφος τότε ήταν κάτι άλλο.
Ηταν μια αντίδραση για το καθεστώς που υπήρχε, ειδικά για τον Θόδωρο, ο οποίος είχε ταλαιπωρηθεί πολύ. Ηταν μια φοβερή εμπειρία. Η κάθε μέρα στα γυρίσματα ήταν μια ανάμνηση. Η κάθε σκηνή, η κάθε στιγμή. Αν ο θάνατός του σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής, είναι δύσκολο να το πω. Ο ίδιος ήταν μέρος της γενιάς που όρισε τον νέο ελληνικό κινηματογράφο και ήταν αυτός που τον έκανε παγκόσμιο, μετά τη δικτατορία. Αν η εποχή εκείνη τελειώνει με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, δεν το ξέρω. Γιατί, αν το πούμε αυτό, θα είναι σαν να λέμε ότι ο Παντελής Βούλγαρης και όλοι οι υπόλοιποι έχουν ολοκληρώσει την πορεία τους. Δεν είναι έτσι. "Εφυγε" όμως ο πατριάρχης του ποιοτικού κινηματογράφου. Ο Θόδωρος δεν έκανε ποτέ τηλεόραση, δεν έκανε ποτέ εμπορικό σινεμά. Ζούσε γι' αυτό που έκανε. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι, αν κι έφυγε πολύ νωρίς, έφυγε κάνοντας αυτό που αγαπούσε».
No comments:
Post a Comment