Παρ’ όλο που μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις
εγώ προτίμησα τις λέξεις αντί μιας Χριστουγεννιάτικης κάρτας.
Σκεφτόμουν τι να ευχηθώ που να «πιάσει τόπο». Για τον καθέναν από μας όμως, οι αληθινές ευχές είναι κάτι απόλυτα προσωπικό. Κι έτσι, αποφάσισα να σας στείλω ενα ποίημα του Μαχμούντ Νταρουίς
Και για να μην ξεχάσω…
Καλή Πρωτοχρονιά με πολύ ζεστασιά και
αγαπημένους ανθρώπους γύρω σας!
φιλικά Παναγιώτης Χιονίδης
Ο Charlie Chaplin στα Φώτα της πόλης (1931). Everett Collection
O Βρετανός Sir Charles Spencer Chaplin γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1889, στο Λονδίνο – πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977, Corsier-sur-Vevey, στην Ελβετία. Κωμικός ηθοποιός, παραγωγός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, και συνθέτης ο Charles Chaplin θεωρείται ευρέως ως μέγιστος κωμικός καλλιτέχνης του κινηματογράφου και μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία των κινούμενων εικόνων.
Ο Charlie Chaplin με τον Jackie Coogan στο The Kid (1921).
Ο Chaplin πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια με τη μητέρα του, την τραγουδίστρια Hannah Hall. Όταν η μητέρα του έχασε τη φωνή της στη μέση ενός τραγουδιού και την περιόρισαν αργότερα σε ένα άσυλο, ο Τσάρλι μετά από διάφορες περιπέτειες μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό του Sydney σε διάφορα πτωχοκομεία και τοπικά σχολεία, χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες της μητέρας του στο χώρο της διασκέδασης και ψυχαγωγίας, ο Τσάρλι έγινε επαγγελματίας διασκεδαστής το 1897 όταν έπαιξε τους Eight Lancashire Lads. Τα επόμενα σκηνικά βήματά του περιέλαβαν έναν μικρό ρόλο στον Sherlock Holmes του William Gillette. Το 1908 συνεργάστηκε με το συγκρότημα παντομίμας του Fred Karno, και γρήγορα έγινε αναγνωρίσιμη φιγούρα ως μεθυσμένος στο σκετς συνόλου A Night in an English Music Hall.
Theodore Huff, Charlie Chaplin (1951, reprinted 1972), is a scrupulously researched basic study of Chaplin with emphasis on the films themselves. David Robinson, Charlie Chaplin: Comic Genius (1996), is a major biographical and critical study of the filmmaker, written with access to Chaplin's personal archives. An objective and unsentimental psychological study is Joyce Milton, Tramp: The Life of Charlie Chaplin (1996, reissued 1998). Kenneth S. Lynn, Charlie Chaplin and His Times (1997), examines Chaplin's life and art in the context of his times and dispels many long-standing myths about the comic. Glenn Mitchell, The Chaplin Encyclopedia (1997), is an A-to-Z compendium of Chaplin-related information. Alan Schroeder, Charlie Chaplin: The Beauty of Silence (1997), is a biographical study with emphasis on Chaplin's behind-the-scenes approach to filmmaking. Ruth Turk, Charlie Chaplin: Genius of the Silent Screen (2000), explores the influence, or lack thereof, of Chaplin's private life on his work.
 |
Ενα αισθηματικό ιστορικό έπος είναι η ταινία του Λου Γε «Πορφυρή πεταλούδα». 1928, Μαντζουρία. Ο Γιαπωνέζος νεαρός Ιτάμι ερωτεύεται τη γλυκιά Κινεζούλα Σίνθια, όμως ο επικείμενος πόλεμος χωρίζει τις τύχες τους. Επιστρέφοντας λυπημένη από το σιδηροδρομικό σταθμό όπου αποχαιρέτησε τον Ιτάμι, η Σίνθια γίνεται μάρτυρας στο φρικτό φόνο του αδελφού της από τα χέρια ακροδεξιών εξτρεμιστών. Τρία χρόνια αργότερα, η Σαγκάη βρίσκεται υπό ιαπωνική κατοχή. Επικρατεί ένα κλίμα βίας και αναρχίας. Η Σίνθια - που τώρα είναι γνωστή ως Ντινγκ Χούι, ανήκει στην «Πορφυρή Πεταλούδα», μια ομάδα που σχεδιάζει την εξόντωση του Γιαμαμότο, επικεφαλής των γιαπωνέζικων μυστικών υπηρεσιών. Ο Ιτάμι βρίσκεται κι αυτός στη Σαγκάη ως μυστικός πράκτορας των ιαπωνικών αρχών. Η μοίρα αρχίζει να πλέκει ένα παράξενο όσο και τραγικό παιχνίδι. Παίζουν: Ζανγκ Ζιγί, Λίου Γε, Φενγκ Ουάνγκζε (Σάββατο, 22/12/2007, ΕΤ-1, 24.00).
 |
Η Μανταλένα Παραντάιν, μια γοητευτική γυναίκα ιταλικής καταγωγής, κατηγορείται για το φόνο του τυφλού, ηλικιωμένου συζύγου της. Για την υπεράσπισή της προσλαμβάνει το δικηγόρο Αντονι Κιν, που είναι παντρεμένος με την όμορφη Γκέι. Ο Κιν, παρασυρμένος από έντονο ερωτικό πάθος, προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδείξει την αθωότητα της Μανταλένα, στρέφοντας τα πυρά του εναντίον του υπηρέτη και εραστή της. Στο δικαστήριο θα έρθει αντιμέτωπος με το δικαστή Χόρφιλντ ο οποίος του συμπεριφέρεται εχθρικά επειδή ρίχτηκε ανεπιτυχώς στη γυναίκα του. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς φαίνονται, και η αλήθεια θα αποκαλυφθεί στον Κιν με τον χειρότερο τρόπο... Παίζουν: Γκρέγκορι Πεκ, Αν Τοντ, Τσαρλς Λότον, Αλίντα Βάλι, Εθελ Μπάριμορ, Τσαρλς Κόμπερν, Λουί Ζουρντάν (Κυριακή, ΕΤ-1, 20.45).
 |
Ενας άνδρας, φτάνοντας στο Ελσίνκι για να αναζητήσει δουλιά, πέφτει θύμα ληστείας που καταλήγει στον βίαιο ξυλοδαρμό του. Οταν συνέρχεται βρίσκεται στο νοσοκομείο και ανακαλύπτει πως έχει χάσει τη μνήμη του. Αποφασίζει έτσι να ξεκινήσει την περιπλάνησή του σε έναν κόσμο που δε γνωρίζει πια, όπου όμως θα γίνει δεκτός από μια ομάδα απόκληρων, οι οποίοι του φέρονται με μεγάλη κατανόηση και καλοσύνη. Θα καταφέρει να φτιάξει σιγά - σιγά μια καινούρια ζωή και να ξαναγνωρίσει τον έρωτα. Οταν η αστυνομία θα καταφέρει να ανακαλύψει το χαμένο του παρελθόν, αυτό θα είναι και το τελευταίο θέμα που θα τον απασχολεί... Παίζουν: Μάρκου Πέλτολα, Κάτι Ούτινεν, Σακάρι Κουοσμάνεν, Γιουάνι Νιεμέλα (Παρασκευή, 14/12/2007, ΕΤ-1, 24.00).
Ο Γάλλος κινηματογραφιστής Georges Méliès (8 Δεκεμβρίου 1861 –21 Ιανουαρίου 1938), full name Marie-Georges-Jean Méliès, θεωρείται και ασφαλώς είναι από τους σκαπανείς του κινηματογράφου. Έγινε διάσημος για τις πρωτοποριακές για την εποχή του τεχνικές και αφηγηματικές μεθόδους που χρησιμοποίησε. Γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου η οικογένειά του είχε βιοτεχνία κατασκευής υποδημάτων.
 | |
|---|---|
Η ταινία του Το ταξίδι στη Σελήνη [Le voyage dans
Manor of the Devil / Le Manoir du diable (1896), Jeanne d'Arc (1899), The Two Blind Men / Les Deux aveugles (1900), Bluebeard / Barbe-bleu (1901), A Trip to the Moon / Le Voyage dans
 |
«Μποέμικη ζωή» κοινωνικό δράμα σε σκηνοθεσία Ακι Καουρισμάκι. Στα περίχωρα του σύγχρονου Παρισιού, τρεις καλλιτέχνες μοιράζονται τη συναδέλφωσή τους, το ταλέντο τους, αλλά και τη φτώχεια τους. Ο Ροντόλφ, Αλβανός ζωγράφος, ο Μαρσέλ Μαρξ, Γάλλος συγγραφέας, και ο Σόναρ, Ιρλανδός συνθέτης. Ζουν ταλαίπωρα, αλλά το διασκεδάζουν κιόλας. Ο Ροντόλφ γνωρίζεται με μια νεαρή επαρχιωτοπούλα, την Μιμί, και ερωτεύονται. Εκείνη, όμως, αρρωσταίνει σοβαρά. Οι τρεις φίλοι συγκεντρώνουν τις φτωχές οικονομίες τους για την περίθαλψή της...
Ο Καουρισμάκι κινηματογραφεί με τον τρόπο του το αρχετυπικό ρομαντικό μυθιστόρημα του Ανρί Μιρζέ «Σκηνές από τη ζωή των Μποέμ». Από το 1850, το μεταφέρει στο σύγχρονο Παρίσι. Αυθαίρετα, αλλά με κάποια βαθύτερη ουσία, πλάθει τους ήρωές του με μια βαθύτερη ουσία. Οπως πάντα, αφηγείται ψύχραιμα, με μέσα σταθερά πλάνα, χωρίς να τονίζει το δράμα, χωρίς να εκμεταλλεύεται τη συγκίνηση. Παίζουν: Μάτι Πέλονπεε, Εβελιν Ντίντι, Αντρέ Γουίλμς, Κριστίν Μουρίλο, Ζαν Πιερ Λεό (Παρασκευή 7/12/2007, ΕΤ-1 24.00).
 |
The London Film Festival triumphs as audience figures comfortably outstrip the previous mark of 113,000 set last year
The credits rolled on The Times BFI 51st London Film Festival last night after high-quality cinema from around the world drew record audiences. The director Wes Anderson and the actors Jason Schwartzman and Adrien Brody were the rearguard in a parade of international stars to grace the festival red carpet when they arrived to introduce The Darjeeling Limited and its short companion film Hotel Chevalier for the closing night gala. Audience figures for the 16 days have yet to be finalised but comfortably outstripped the previous mark of 113,000 set last year...
When Todd Haynes makes a film about popular music, it’s advisable not to anticipate something in the mould of Walk the Line, or Ray. His 1987 debut, Superstar: The Karen Carpenter Story, enlisted a cast of Barbie dolls to transform the life of the tragic MOR singer into a critique of consumerist America. And his 1998 celebration of glam rock, the sadly unloved Velvet Goldmine, began with the infant Oscar Wilde being delivered to his parents’ doorstep by flying saucer before declaring, at the age of five, his ambition to become a pop idol... [The director's guide to I’m Not There, From , December 2, 2007]
Πέρα από το ερμηνευτικό του ταλέντο που το έχουμε δει στις ταινίες του, όπου έπαιξε απίστευτους χαρακτήρες, κερδίζοντας συγχρόνως κι Oscar, ο Sir Anthony Hopkins έχει αποκαλύψει το ταλέντο του ως πιανίστας και προετοιμάζεται να αρχίσει μια παγκόσμια περιοδεία.
Σε μία σειρά από shows που θα παρουσιάζει σε διάφορες πόλεις ανά τον κόσμο, ο Hopkins θα παίρνει τη θέση του στο πιάνο, στο κέντρο της σκηνής, και θα παίζει τη μουσική που ο ίδιος έχει συνθέσει. Ο ηθοποιός θα συνοδεύεται από μια ορχήστρα, και θα διηγείται ιστορίες πέρα από τη μουσική. Ο Hopkins, οι κινηματογραφικοί ρόλοι του οποίου περιλαμβάνουν τον Adolf Hitler, τον Pablo Picasso και τον Quasimodo, θα λέει επίσης ανέκδοτα από τη μακρόχρονη κινηματογραφική σταδιοδρομία του.
Παρά την συμμετοχή του σε περισσότερες από 70 ταινίες, αυτό δεν τον εμπόδισε και δεν είναι η πρώτη φορά που έχει βρεί το χρόνο να βυθιστεί στη μουσική. Το 1986 ηχογράφησε ένα single και τ’ ονόμασε «Απόμακρο αστέρι» [Distant Star]. Όμως δεν το καλοδέχτηκαν στη Βρετανία, αφού φέφτασε μόνο στο νούμερο 75 στα charts.
Η μουσική του περιπλάνηση, που αναμένεται να πραγματοποιηθεί το προσεχές έτος, θα αρχίσει από τη Μελβούρνη και στη συνέχεια θα κάνει το γύρο του κόσμου. Το πρόγραμμα σχεδιάζεται με τον μουσικό Malcolm Luker, ο οποίος συνάντησε το ηθοποιό όταν δούλεψε για την πιό πρόσφατη ταινία του Hopkins, το Slipstream.
If cinema was only about an ability to deliver striking images – of landscape, of weather, of human beings caught in their time – then Andrew Dominik's long, lyrical account of the twilight months of Jesse James and his gang would be held in very high regard.
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Το 1ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους ύψους 58.700 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία: EL GRECO
Παραγωγή: Ελ. Σμαραγδή, Αλέξανδρος Φιλμ ΕΠΕ, ΕΚΚ, ΕΡΤ, Τάλως Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, LESPOT, MULTICHΟICEHELLASAE, GRAALDIGITAL, MAXPRODUCTIONSAE
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σμαραγδής
Το 2ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους ύψους 44.025 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία: URANYA
Παραγωγή: CINEGRAM, ΕΚΚ, ΕΡΤΑΕ, NOVA, ODEON, KAPA FILMS, FINOS FILMS, CL PRODUCTIONS, ΔΙΟΝ. ΣΑΜΙΩΤΗΣ
Σκηνοθεσία: Κώστας Καπάκας
Ο Γ. Συμεωνίδης στη "Διόρθωση" του Θ. Αναστόπουλου που κέρδισε το 3ο βραβείο καλύτερης ταινίας
Το 3ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους ύψους 29.350 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία: ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Παραγωγή: Θάνος Αναστόπουλος
Σκηνοθεσία: Θάνος Αναστόπουλος
Το 1ο Βραβείο ταινίας Τεκμηρίωσης ή Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων μεγάλου μήκους ύψους 17.610 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία τεκμηρίωσης: ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ
Παραγωγή: ΕΚΚ, ΕΡΤ ΑΕ, CINEGRAMΑΕ, J. SUGHANDΕΠΕ, ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ ΑΕ, Σταύρος Στάγκος
Σκηνοθεσία: Σταύρος Στάγκος
Το 2ο Βραβείο ταινίας Τεκμηρίωσης ή Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων μεγάλου μήκους ύψους 11.740 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία τεκμηρίωσης: ΠΟΛΥ ΜΙΛΑΣ... ΠΟΛΥ ΚΛΑΙΣ
Παραγωγή: Νίκος Βεργέτης – Δημήτρης Κιτσικούδης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κιτσικούδης
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Παραγωγή: ΕΚΚ, ΕΤ1, EN – ORASIS, Ιρίνα Μπόικο
Σκηνοθεσία: Ιρίνα Μπόικο
Το 2ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας ή Τεκμηρίωσης ή Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους, ύψους 6.603,75 ευρώ απονέμεται στην ταινία μυθοπλασίας: ΠΕΡΑΣΜΑ
Παραγωγή: Βλάσσης Σταθούλιας, ΕΡΤ ΑΕ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κατσάμπουλας
Το 3ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας ή Τεκμηρίωσης ή Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους, ύψους 4.402,50 ευρώ απονέμεται στην ταινία μυθοπλασίας: Η ΕΚΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ
Παραγωγή: ΕΡΤ ΑΕ, BLONDE ΑΕ
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Χριστόπουλος
Τα δέκα (10) Ισότιμα Ειδικά βραβεία ταινιών Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας ή Τεκμηρίωσης ή Κινουμένων Σχεδίων, ύψους 2.348 ευρώ το καθένα, απονέμονται στις παρακάτω ταινίες:
1.ΤΖΙΝΑ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, σκηνοθεσία Β.Ζουγανέλη
2.ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;, σκηνοθεσία Κ. Πιλάβιου
3.TRANSIT, σκηνοθεσία Γ. Γαϊτανίδης
4.ΕΝ ΘΕΡΜΩ, σκηνοθεσία Α. Νταουντάκη
5.Μ’ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, σκηνοθεσία Αν. Γερακίνης
6.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, σκηνοθεσία Β. Καζής – Επ. Τριανταφυλλίδης
7.ΩΜΟΣ ΠΡΟΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ, σκηνοθεσία Δ.Εμμανουηλίδης
8.ΕΙΣΒΟΛΗ (INVASION), σκηνοθεσία Μ. Δέλλου
9.SPINALONGA, σκηνοθεσία Κ. Αθουσάκης
10.ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ, ΝΥΧΤΑ, σκηνοθεσία Αχ. Κυριακίδης
ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΩΝ
ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Το Βραβείο Σκηνοθεσίας, ύψους 29.350 ευρώ, απονέμεται στον Γιάννη Σμαραγδή για τη σκηνοθεσία της ταινίας EL GRECO.
Το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, ύψους 14.675 ευρώ, απονέμεται στην Κωνσταντίνα Βούλγαρη για τη σκηνοθεσία της ταινίας VALSE SENTIMENTALE.
Το Βραβείο Σεναρίου, ύψους 14.675 ευρώ, απονέμεται ισομερώς στους Θάνο Αναστόπουλο και Βασίλη Ραΐση για το σενάριο της ταινίας ΔΙΟΡΘΩΣΗ και Κώστα Καπάκα για το σενάριο της ταινίας URANYA, αντίστοιχα.
Το Βραβείο Ερμηνείας 1ου Ανδρικού Ρόλου, ύψους 11.740 ευρώ, απονέμεται στο Γιώργο Συμεωνίδη για την ερμηνεία του στην ταινία ΔΙΟΡΘΩΣΗ.
Το Βραβείο Ερμηνείας 1ου Γυναικείου Ρόλου, ύψους 11.740 ευρώ, απονέμεται στην Λουκία Μιχαλοπούλου για την ερμηνεία της στην ταινία VALSE SENTIMENTALE
Το Βραβείο Ερμηνείας 2ου Ανδρικού Ρόλου, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Μανώλη Μαυροματάκη για την ερμηνεία του στην ταινία URANYA.
Το Βραβείο Ερμηνείας 2ου Γυναικείου Ρόλου, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στην Μένη Κωνσταντινίδου για την ερμηνεία της στην ταινία STRAIGHT STORY
Το Βραβείο Φωτογραφίας, ύψους 8.805 ευρώ, απονέμεται από κοινού στους Άρη Σταύρου και Νίκο Σμαραγδή για τη φωτογραφία στην ταινία EL GRECO.
Το Βραβείο Σκηνογραφίας, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Δαμιανό Ζαρίφη για τα σκηνικά στην ταινία EL GRECO
Το Βραβείο Μουσικής, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται ισομερώς στους Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και Βαγγέλη Παπαθανασίου για τη μουσική στις ταινίες URANYA και EL GRECO, αντιστοίχως.
Το Βραβείο Ήχου, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Μαρίνο Αθανασόπουλο για τον ήχο της ταινίας EL GRECO
Το Βραβείο Μοντάζ, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Γιάννη Τσιτσόπολο για το μοντάζ στην ταινία EL GRECO
Το Βραβείο Ενδυματολογίας, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στην Εύα Νάθενα για τα κοστούμια στην ταινία URANYA
26 Νοεμβρίου 1942: Πρεμιέρα της ταινίας Casablanca του σκηνοθέτη Michael Curtiz, και τους διάσημους πρωταγωνιστές Humphrey Bogart, Ingrid Bergman, και Paul Henreid. Μια ταινία του Hollywood, που έγινε παγκόσμια επιτυχία. Ένα αισθηματικό, ρομαντικό μελόδραμα που συγκινεί ακόμη και στην εποχή μας. Ένα ερωτικό τρίγωνο: δυο άνδρες αγαπούν την ίδια γυναίκαΗ Ingrid Bergman, μια από τις δημοφιλέστερες ηθοποιούς του κινηματογράφου στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του '40 μέχρι το θάνατό της και διεθνές αστέρι σε σουηδικές, γαλλικές, γερμανικές, ιταλικές, και βρετανικές ταινίες. Η φυσική γοητεία, η φρεσκάδα, η νοημοσύνη, και η ζωτικότητά της έκαναν την εικόνα της πρότυπο της ειλικρίνειας και της ιδανικής γυναικείας φύσης.
Ο Humphrey Bogart και η Ingrid Bergman κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Casablanca (1942). Ο Bogart υπήρξε μια κορυφαία προσωπικότητα του αμερικανικού κινηματογράφου. Η ερμηνεία του ως ντετέκτιβ Sam Spade στο Γεράκι της Μάλτας [The Maltese Falcon] (1941), που ήταν μια κινηματογραφική μεταφορά από τον John Huston του έργου του Dashiell Hammett, έκανε την ταινία κλασική. Πρωταγωνίστησε στις ταινίες, All Through the Night και Across the Pacific (και οι δυο το 1942), πριν ερμηνεύσει τον πιο, ας πούμε, πεμπτουσιακό κινηματογραφικό ρόλο του, αυτόν του Rick Blaine, ιδιοκτήτη καμπαρέ στην Casablanca. Η Casablanca ήταν δεύτερη μετά τον Citizen Kane (1941) του Orson Welles στον κατάλογο του 1999 του American Film Institute με τις κορυφαίες 100 αμερικανικών ταινιών.
Ανανεωμένο, δυναμικό, αισθητικά ωραίο και ενημερωμένο το θεατρικό περιοδικό ΔΡΩΜΕΝΑ μπαίνει ξανά ζωντανό και μάχιμο στη θεατρική ζωή του τόπου. Μια απόφαση ήταν το νέο τεύχος να ξεκινήσει την αρίθμηση από την αρχή: τεύχος 01, Φθινόπωρο 2007. Πλούσια ύλη με άρθρα, μελέτες, συνεντεύξεις, ιστορικές αναδρομές, σχόλια, ειδήσεις σχολιασμένες, βιβλία …
Το βασικό «ατού» του τεύχους είναι η μελέτη με τίτλο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΠΕΡΕΤΤΑ: ΕΝΑ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΟ ΕΙΔΟΣ του διδάσκοντος Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Μανώλη Σειραγάκη, ο οποίος και σημειώνει: Παρά τα 100 χρόνια παρουσίας της στο ελληνικό θέατρο, η Οπερέττα δεν έχει γίνει ποτέ αντικείμενο συστηματικής μελέτης σε αντίθεση με τα υπόλοιπα θεατρικά είδη. Η εμμονή ως σήμερα σε ανεκδοτολογικά άρθρα και αποσπάσματα απομνημονευμάτων που συναντάμε ακόμη και στα προγράμματα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μάς αναγκάζει να την αντιμετωπίζουμε σαν ένα γραφικό φαινόμενο που έχει εξαφανιστεί οριστικά κι όχι σαν ένα δυναμικό θεατρικό είδος που, ανεξάρτητα από την αμφίβολη ποιότητα των σημερινών του επιβιώσεων, σημάδεψε βαθιά το ελληνικό θέατρο και τον Κινηματογράφο…
Αφιέρωμα στην ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ «ΤΕΧΝΗΣ», 28 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ. Νικηφόρος Παπανδρέου: Το ζήτημα είναι πώς θα κάνουμε πολλούς τους μυημένους… Δημήτρης Ναζίρης: Τα μισά της χρόνια μαζί μου τα πέρασε. Έφη Σταμούλη: Αυτό είναι το μυστικό… Τρεις μαρτυρίες: Νίκος Χουρμουζιάδης, Ιωάννα Μανωλεδάκη, Απόστολος Βέττας. Οι παραστάσεις 1979-2005.
Συνέντευξη του Αμερικανού δημοσιογράφου Mel Gussow με τον Harold Pinter: «Τείνω να αντιμετωπίζω το κοινό ως εχθρό μου…». Με αφορμή το ανέβασμα του έργου του Παλιοί Καιροί στο Μπρόντγουεϊ, σε σκηνοθεσία Peter Hall. Συνέντευξη. Μετάφραση: Μαριάννα Καλλιά, επιμέλεια μετάφρασης: Λίλα Τρουλινού.
Kείμενο καθηγητή Georges Banu με τίτλο «Έξοδοι κινδύνου», που είναι ο πρόλογος από το ομώνυμο βιβλίο του Le théâtre, sorties de secours : essais critiques (Eκδόσεις: Aubier)., σε μετάφραση της Μάγιας Λυμπεροπούλου.
Άρθρο του Norman R. Shapiro με τίτλο «Η φάρσα ή Γέλιο χωρίς δεύτερη σκέψη». Η Φάρσα, αυτό το τόσο απαιτητικό θεατρικό είδος, το πιο απαιτητικό μάλιστα –ρωτήστε ακόμη και τους καλύτερους σκηνοθέτες αν δεν το πιστεύετε– υπήρξε, από τον Μεσαίωνα, ένα από τα πιο αγαπημένα θεατρικά είδη στη Γαλλία, όπου, σύμφωνα με μια ετυμολογία της λέξης, την ίδια λέξη χρησιμοποιούσαν και για τη γέμιση στη μαγειρική. Έτσι, μικρά κωμικά κομμάτια χρησιμοποιούντο σαν «γέμιση» ανάμεσα σε μεγάλα, συνήθως σοβαρά έργα για την απαραίτητη ανακούφιση. Όμως, αν στα μέσα του 20ού αιώνα, η γαλλική φάρσα ένιωσε την ανάγκη να νομιμοποιήσει την ύπαρξή της, δανειζόμενη τα στολίδια του υπαρξισμού και του παραλόγου και το angst τους, όπως για παράδειγμα έκαναν οι διάφοροι, Ionesco, Adamov και Arrabal, για να ονομάσουμε μερικούς από τους πιο διάσημους εκφραστές εκείνης της γενιάς, οι ειδήμονες της φάρσας κατά την εποχή της ακμής της, έναν αιώνα νωρίτερα και βάλε, δεν ένιωθαν καμιά τέτοια υποχρέωση… Μετάφραση: Χριστίνα Παπαδάκη.
Στο ΦΑΚΕΛΩΜΑ, ο θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Μανιώτης [«Ως βλαξ πίστεψα ότι αυτό πoυ έχει την μεγαλύτερη αξία είναι η ζωή…»] απαντά σε 65 ερωτήσεις του Νίκου Λαγκαδινού.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Σπανδωνής, κάνει ,μια ιστορική αναδρομή στη θεατρική Αθήνα των αρχών του αιώνα με τίτλο «Nικόλαος Σπανδωνής, H Aθήνα μας ή πώς μια θεατρική παράσταση πυροδότησε την επανάσταση του 1909 στο Γουδί»!
Ο δήμαρχος της Αγίας Βαρβάρας Αττικής Λάμπρος Μίχος, του οποίου η δραστηριότητα έχει αλλάξει και το πολιτιστικό τοπίο του δήμου του, γράφει για «Το θέατρο και το παράδειγμα του Δήμου της Αγίας Βαρβάρας». Κι ένα μικρό αφιέρωμα στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Αγίας Βαρβάρας, την οποία διευθύνει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Παπαγιάννης.
ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ: Tο ελληνικό έργο, Εθνικό Θέατρο, Η συναρπαστική γοητεία της Αντιγόνης, Η επικράτηση της Αντιγόνης, Ερμήνευσαν Αντιγόνη, Η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Η μικροκομματική λογική, Η ελληνική διανόηση, Οι δεξιοτέχνες της αερολογίας, Οι πλαστικές σακούλες, Για το υπουργείο Πολιτισμού Επιχορηγήσεις ή ποιος ξέχασε ανοιχτές τις βρύσες!, Επιχορηγήσεις δια βίου;, Το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο κ.ά.
Στις ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ: Νέο ξεκίνημα, Αναζητούμε φίλους, Σε καλοπροαίρετους αναγνώστες, Η αλλαγή στο Εθνικό, Οφειλή στον Βασίλη Ζιώγα, ΟΙ καρεκλοκένταυροι των ΜΜΕ, Ο Τζούλιαν Σνάμπελ,
ΒΙΒΛΙΑ. Γιάννης Εμίρης: Ό,τι γεννιέται… πεθαίνει! (Βασίλης Γκουρογιάννης «Ο θίασος των Αθηναίων»). Λεία Βιτάλη: Πάντρεμα αφηγηματικού και θεατρικού λόγου (Αντώνης Σιμιτζής «Δρόμοι της οργής»). Ιωάννα Λαγκαδινού: Εξαιρετικά δημοσιεύματα. Τα αφιερώματα της «Καθημερινής».
ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ: Τα βρώμικα χέρια: Σημεία των καιρών: στη Γαλλία, όπως και αλλού, η εποχή μας μοιάζει να είναι η εποχή της κατάλυσης των μύθων των προηγούμενων δεκαετιών. Υπάρχει πολύ μίσος στην ατμόσφαιρα, μια ατμόσφαιρα που αποπνέει δυσοσμία…Από τα θύματα της τάσης αυτής ήταν και ο Σαρτρ, μαζί με τη σύντροφό του, τη Σιμόν ντε Μποβουάρ.
Τρικυμία από χαρτί: Τα “Βιβλία του Προσπέρου”, ήταν ο τίτλος της ταινίας του Πίτερ Γκριναγουέι που είχε προβληθεί στο φεστιβάλ Βενετίας – μια ταινία που αποτελούσε ελεύθερη απόδοση της Τρικυμίας του Σέξπιρ, ή μάλλον παράφρασή της, όπως ισχυρίζονταν πολλοί.
Μια μοναδική συνάντηση: Η θαυμαστή νουβέλα του Χένρι Τζέιμς Μέσα στο κλουβί διηγείται τη ζωή μιας γυναίκας που εργάζεται σ’ ένα τηλεγραφείο και που ζει μάσα από τη ζωή των άλλων – έτσι όπως τη βλέπει να περνάει μέσα από τα κείμενα των τηλεγραφημάτων που φτάνουν στα χαρτιά της. Αυτό το θέμα, σε μετάφραση και θεατρική απόδοση από τον Έντσο Σιτσιλιάνο, είχε διαλέξει ο Λούκα Ρονκόνι για τις παραστάσεις που έδωσε πριν μερικά χρόνια στην Περούτζια.
Η κόλαση των λέξεων: Ο (κατά τα άλλα συντηρητικών πολιτικών πεποιθήσεων) Μπότο Στράους θεωρείται – και είναι – από τους πιο πολυπαιγμένους συγγραφείς της Ευρώπης, μαζί με τον Χάινερ Μίλερ. Η αιτία: επειδή καταγγέλλει την κοινωνία μας που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο πέλαγος του καταναλωτισμού, όπου αναζητεί τη χαρά δίχως να τη βρίσκει.
Ο Μπαρταμπάς, ο άνθρωπος που τον έλεγαν Άλογο: Μιας και το ρίξαμε στις αναμνήσεις, και μια «ιππική όπερα» που είχε ανέβει πριν μερικά χρόνια στη Γαλλία. Ανακατεύοντας μουσική και άλογα, γρηγοριανά τραγούδια και τραγούδια των Βερβέρων, σκιαγραφούσε δυο διαφορετικούς πολιτισμούς. Η παράσταση είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία – και είχαν παρελάσει από εκεί ο Πολάνσκι, η Μαντόνα, ο Κερκ Ντάγκλας, ο Ηλίας Καζάν κ.ά
Μια καλή ευκαιρία να αντιμετωπιστεί το περιεχόμενο του κινηματογράφου, ανεξάρτητα από το μέσο εγγραφής (φιλμ ή ψηφιακά) αποτελεί το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου «Πλατφόρμα βίντεο», που θα προβάλλει ταινίες με χρήση του βίντεο και νέων μέσων. Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί (7-12/12) στην «Αθηναΐδα» (Καστοριάς 34-36, Βοτανικός).
Η διοργάνωση περιλαμβάνει δύο διαγωνιστικά τμήματα: Την «Επιλογή πλατφόρμα», όπου 13 ταινίες μυθοπλασίας, τεκμηρίωσης και κινουμένων σχεδίων από όλον τον κόσμο διαγωνίζονται για το βραβείο της κριτικής επιτροπής, και το «Βραβείο κοινού» όπου διαγωνίζονται 138 ταινίες μυθοπλασίας, τεκμηρίωσης, κινουμένων σχεδίων και πειραματικές, οι οποίες επιλέχθηκαν μεταξύ 600 ταινιών!
Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται αφιερώματα στον κινηματογράφο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, σε ανερχόμενους Ευρωπαίους δημιουργούς και σε ένα δείγμα της σύγχρονης δημιουργίας «εικαστικών» ταινιών από την Αυστραλία. Το εκπαιδευτικό οπτικοακουστικό εργαστήριο «Εν κινήσει» πραγματοποιείται με τη συνεργασία του Τμήματος Κινηματογράφου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αντίστοιχων ευρωπαϊκών ιδρυμάτων.
Για το βραβείο διαγωνίζονται ταινίες από την Ελλάδα («Liebestod - τέσσερις πράξεις» του Στάθη Αθανασίου, «Μονό κρεβάτι» του Γιώργου Κουβαρά, «My doll plays Alice» κινούμενα σχέδια της Ακριβής Συμεωνίδη), την Ισπανία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, τη Γαλλία και το Βέλγιο.
Ταινία έναρξης του Φεστιβάλ, στην τελετή που θα πραγματοποιηθεί την πρώτη ημέρα, 16 του μηνός, είναι του «τρομερού παιδιού» του Χονγκ Κονγκ, Ουόνγκ καρ-Ουάι, με τίτλο «My bluberry nights», με την τραγουδίστρια Νόρα Τζόουνς, σε πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση. Ταινία λήξης του Φεστιβάλ, στις 25/11, «The Darjeeling Limited», του Αμερικανού Ουές Άντερσον.
Στο διαγωνιστικό πρόγραμμα, συμμετέχουν και δύο ελληνικές φετινές ταινίες, η «Διόρθωση» του Θάνου Αναστόπουλου και το «Valse sentimentale», της Κωνσταντίνας Βούλγαρη. Επίσης και η ταινία «PVC-1», του Σπύρου Σταθουλόπουλου, σε συμπαραγωγή Κολομβίας - Ελλάδας - ΗΠΑ.
Στα παράλληλα προγράμματα του Φεστιβάλ, δίνεται έμφαση στα Βαλκάνια, και την τιμητική της έχει φέτος η Ρουμανία, που συνεχίζει να ξεχωρίζει με αποκορύφωμα τη βράβευσή της στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών. Στη Θεσσαλονίκη, το πρόγραμα Ματιές στα Βαλκάνια, περιλαμβάνει αφιέρωμα στο Ρουμάνο σκηνοθέτη Νάε Κάρανφιλ.
Επίσης, με ενδιαφέρον αναμένεται το, για δεύτερη χρονιά φέτος, τμήμα του Φεστιβάλ, Focus,που φιλοδοξεί κάτω από τον τίτλο «Σύγχρονοι πόλεμοι» και μέσα από 8 ταινίες να επαναπροσδιορίσει την έννοια της σύγκρουσης, όχι μόνο εμπόλεμης αλλά και ενδοοικογενειακής και κοινωνικής, μέσα από 8 ταινίες που θα προβληθούν.
Το ελληνικό πρόγραμμα, εκτός από την παρουσίαση του συνόλου της φετινής κινηματογραφικής που θα βραβευτεί την επομένη της λήξης του 48ου Φεστιβάλ, με τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, συμπληρώνεται με δύο μεγάλα αφιερώματα, ένα στον πρόσφατα χαμένο Έλληνα σκηνοθέτη Νίκο Νικολαΐδη, με το σύνολο του έργου του (Πρωινή περίπολος, Γλυκιά συμμορία κ.λπ.) κι ένα στο φιλμ νουάρ, με τίτλο «Σε σκοτεινούς δρόμους», και 13 ταινίες μεγάλου μήκους και 2 μικρού μήκους, από το 1958 έως το 2004.
Επίσης, τιμητικές εκδηλώσεις θα γίνουν στη μνήμη των Νίκου Κούρκουλου, Σωτήρη Μουστάκα, Σωκράτη Καψάσκη, ενώ στο πλαίσιο του έτους Καζαντζάκη, θα προβληθούν οι τρεις κλασικές ταινίες - μεταφορές από τα μυθιστορήματα του, Αλέξης Ζορμπάς, Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται και ο Τελευταίος Πειρασμός. [www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ]
ΚΙ ΑΥΤΑ:Γιγαντισμός, βιτρίνα και πολλά «θα» (Νίκος Αντωνάκος, Ριζοσπάστης)
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα... «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα», και θα τραγουδάνε από την Κυριακή μέχρι και το τέλος του μήνα στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο διοργανώνει μια έκθεση-αφιέρωμα στον σκηνοθέτη Νίκο Νικολαϊδη.
Διοργάνωση multiplex. 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αν κάτι μπορείς με βεβαιότητα να πεις για το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (16-25/11) είναι ότι δεν κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να διαφοροποιήσει τον χαοτικό χαρακτήρα τού 47ου. Ακόμη μία φορά σού έρχονται στο μυαλό εικόνες θεατών να κοιτάζουν το φυλλάδιο του φεστιβάλ με απορία. Ακόμη μία φορά έχεις την εικόνα ενός φεστιβάλ νοοτροπίας multiplex. Δεν είναι βεβαίως αυτές καθαυτές οι ταινίες ή οι ιδέες των επιλογών του φεστιβάλ που προβληματίζουν. Αντιθέτως είναι σίγουρο ότι αφορούν κάθε κινηματογραφόφιλο και κάθε φεστιβαλόφιλο. Αυτό που ενοχλεί είναι η αλόγιστη κατάταξη τίτλων και αφιερωμάτων μόνο και μόνο για να αποδείξουμε ότι μπορέσαμε να κλείσουμε «πολλά πράγματα».
Ταινίες με πίξελ. Της ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ. Χιουμοριστικές και αντισυμβατικές σπουδές στον έρωτα και τον γυναικείο αυνανισμό, σπονδυλωτές ταινίες που υπογράφουν συλλογικά γνωστοί έλληνες σκηνοθέτες, animation, ακόμα και μια low budget εκδοχή του «Αρχοντα των δαχτυλιδιών» αλά ελληνικά θα δούμε φέτος στο «DigitalWave» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το αίτημα να φιλοξενούνται στη Θεσσαλονίκη και ψηφιακές ταινίες, μια εύλογη επιθυμία των ελλήνων κινηματογραφιστών, ικανοποιήθηκε επιτέλους πέρυσι με το νέο διαγωνιστικό αυτό τμήμα.
| |
Σινεφίλ γιορτή. Π.Θ.Κ. «Καλές και δυνατές συγκινήσεις» εύχονται οι σινεφίλ να τους προσφέρουν οι περίπου 250 ταινίες του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης…
Θεσσαλονίκη σε πρώτο πλάνο. [...] Το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, θα τρέξει το δεκαήμερο 16-25 Νοεμβρίου με πλούσια και σπάνια αφιερώματα αλλά και εκλεκτούς καλεσμένους. Μετά τους Βιμ Βέντερς, Γιαν Σβανκμάγιερ, Νούρι Μπίλγκε-Τζεϊλάν και Λίλι Τέιλορ που άφησαν τη σφραγίδα τους πέρσι στη Θεσσαλονίκη, το φεστιβάλ, αν κρίνουμε από τους φετινούς προσκεκλημένους, φαίνεται να καρφώνει επίμονα το βλέμμα στο ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά και τις αξίες που αυτό πρεσβεύει...
