Οπως µε την ποδοσφαιρική νίκη επί της Μάλτας. Ενα γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο έδωσε τη νίκη και την πρωτιά στην Εθνική Ελλάδας. Το ίδιο και µε την υποτιθέµενη κωµωδία του Σωτήρη Γκορίτσα «Απ’ τα κόκαλα βγαλµένα». Μια καλοφτιαγµένη, καλοσιδερωµένη κουρελού µε ελάχιστα έως µηδενικά χαµόγελα. Κι όµως, τηρουµένων των αναλογιών, η καλύτερη επιλογή αυτής της εβδοµάδας!
Το σενάριο – γραµµένο από τον Γκορίτσα αλλά και από τον επιδέξιοσεναριογράφο, όχι τον σκηνοθέτη, Νίκο Παναγιωτόπουλο – προέρχεται από το οµότιτλο, εξοµολογητικό βιβλίο του ορθοπεδικού Γιώργου ∆ενδρινού. Από την πρώτη θητεία του, σαν γιατρουδάκι στο ΕΣΥ σε µια κρατική κλινική µε το όνοµα (τάχα µου) Αγιοι Πάντες. Ο Γκορίτσας συναρµολογεί τα τραγελαφικά περιστατικά και επιχειρεί να ενσωµατώσει την ουρά του ενός στην αφετηρία του επόµενου επεισοδίου. Ετσι καταφέρνει και αποσπά διαρκή, αβίαστηαφηγηµατική ροή. Πολύ σωστά.
Πάµε στους χώρους. Παράλληλα µ’ αυτή τη διαδικασία, όπου µε όρους ελληνικής, κουρελιασµένης παραγωγής, αποτελεί επίτευγµαΤιτάνα, έτσι ακριβώς επιχειρεί, µε ποσοστό επιτυχίας µοναδικής, την ανασύσταση του πολυδαίδαλου χώρου µιας κρατικής νοσοκοµειακής µονάδας. Αυτή κι αν είναι κουρελού µε τα όλα της.
Καφενείο η Ελλάς. Κρεβάτια διακοσµηµένα µε αφίσες. Ολα σαραβαλιασµένα. Τραπέζια µε τασάκια τίγκα στα αποτσίγαρα. Ασθενείς µόνιµοι όπως οι φοιτητές στα ελληνικά πανεπιστήµια. Ολα από κουρέλια καµωµένα. Χειρουργεία, δωµάτια, διάδροµοι, κουζίνες, τραπέζια, κρεβάτια, τα πάντα. Σαν εικόνες από βαλκανικές ιστορίες του Εµίρ Κουστουρίτσα. Σωτήρη, σου βγάζω το καπέλο. Υπέροχα. Πάµε τώρα στο καστ: ίδιες, υποδειγµατικές επιδόσεις και σ’ αυτό το πεδίο των ερµηνειών. Απαντες ενσωµατωµένοι στους ρόλους τους. Από τον πρωταγωνιστή Αργύρη Ξάφη και τον µόνιµα ασθενή Βαγγέλη Μουρίκη, αλλά και τον Μηνά Χατζησάββα που παίζει µε το βλέµµα, µέχρι το µικροσκοπικό πέρασµα της Γιώτας Φέστα. Μπράβο στα παιδιά. Ενθουσιάστηκα. Τόσοι πολλοί, τόσο καλοί: ∆ηµήτρης Ηµελλος, Μπέσσυ Μάλφα, Γεράσιµος Σκιαδαρέσης, Γιώργος Συµεωνίδης, Κώστας Μπερικόπουλος, ∆ηµήτρης Ξανθόπουλος, Μάκης Παπαδηµητρίου, Υβόννη Μαλτέζου. Ξέχασα κανέναν; Sorry Guys.
Κοντά σ’ αυτά, ακόµα τρία εξαιρετικά. Ιδεολογικά, κοινωνικά, ανθρώπινα και πλαγίως πολιτικά: το πρώτο ότι αυτά τα κουρέλια ταιριάζουν σαν κοστούµι στην ευρύτερη νεοελληνική εικόνα. Κουρελού η Ελλάς. Το πάω στοίχηµα. Παντού η ίδια κουρελαρία. Από την πολεοδοµία και την εφορία µέχρι το κάθε υπουργείο και την τελευταία υπηρεσία. Εποµένως, η ταινία λειτουργεί και σαν µικροκλίµακα µιας κουρελού Made in Greece.
Πάµε στο δεύτερο. Το απίθανο. Οπως λέµε «ο Θεός είναι Ελληνας», έτσι κι εδώ. ∆ηλαδή παρά το µπάχαλο και το ρηµαδιό, η µηχανή λειτουργεί κανονικώς. Πώς γίνεταιαυτό;
Κάτι ο παροµοιώδης ελληνικός αυτοσχεδιασµός. Κάτι ο ήρωας και ο τρελός. Κάτι το χάος, του έλληνα το κύτταρο το γνωστό, κάτιαπ’ όλα και όλα µαζί, και ο µηχανισµός λειτουργεί. Σκουριασµένος. Ξεχαρβαλωµένος. Ανυπόληπτος. ∆ιάτρητος. ∆ιακορευµένος. Οπως θέλετε πείτε το. Πάντως, λειτουργεί. Παράδειγµα; Η τραυµατισµένη τουρίστρια η αλλοδαπή. « Θα φύγω», λέει, «αν µείνω εδώ, θα πεθάνω». Κι όµως χειρουργείται, κι όµως θεραπεύεται. Θαύµα, θαύµα!.
Το τρίτο και τελευταίο κρατούµενο. Κι αυτό σωστό. Το γιατρουδάκι. Η ψυχούλα. Αυτός ντε, που τον λέγαµε Γιώργο Θαλάσση. Η µειοψηφία; η µειοψηφία. Αυτός ο θεραπευτής. Κι όµως. Από την επιπολαιότητα των Media και από τη µικρή, βολική, συνωµοσία, κατασυκοφαντηµένος σαν φακελάκιας και επίορκος γιατρός, ο µικρός ήρω ας του ΕΣΥ. Παιδιά, λέει ο Γκορίτσας, αυτή η Ελλάδα, αυτή η σκουριασµένη µηχανή, αυτή η ελληνική ψυχή µεγαλουργεί!
Τότε; Αφού όλα καλώς, σχεδόν άριστα καµωµένα; Κάτι ακόµα καλύτερο. Ως κατασκευή, δύο σκαλιά ανώτερη αυτή η παραγωγή απ’ οτιδήποτε έχει υπογράψει ο Σωτήρης Γκορίτσας. Τότε λοιπόν;Προφανώς µέσα στη µούρλια της παραγωγής. Μέσα στο συµµάζεµα των περιστατικών. Και µέσα σ’αυτή την ηρωική προσπάθεια να οικοδοµήσει µια κατασκευή πέρα από τις δυνατότητες µιας ελληνικής, κουρελιασµένης παραγωγής, του ξέφυγε µια βασική, πρωταρχική αρχή. Το ύφος δηλαδή. Γιατί ούτε κωµωδία. Ούτε κοµεντί. Ούτε Ζακ Τατί. Ούτε παρωδία. Ούτε τίποτα. Από το πρώτο µέχρι το τελευταίο λεπτό η µηχανή δουλεύει αλλάεπίπεδα, µονότονα. Στο ρελαντί. Πάτα γκάζι να απογειωθεί. Τίποτα. Κρίµα!
«Απ’ τα κόκαλα βγαλµένα»
Η καλύτερη ελληνική παραγωγή. Υποδειγµατική αφήγηση Υποδειγµατικές ερµηνείες Προς τι;
Βαθµοί=6 (εξαιρετική, ακατοίκητη κατασκευή)
Μεγαλοφυΐα µε ένα χάπι την ηµέρα
Χαπακωµένοι οι παραγωγοί. Χαπακωµένος ο σκηνοθέτης Νιλ Μπέργκερ. Χαπακωµένη και ηταινία µε τον τίτλο «Απόλυτη ευφυΐα» (Limitless). Ενα χάπι την ηµέρα κάνει τον βλάκα να πλασάρεται ως µεγαλοφυΐα!
Το στόρι προέρχεται από το µυθιστόρηµα «The dark fields» του Αλαν Γκλιν. Μπορεί να«λέει». Οµως, ως ταινία, µια ατελείωτη, µακρόσυρτη και τάχα µου σκοτεινή µπούρδα. Οπου κάποιος που παριστάνει τον συγγραφέα µε έµπνευση καµία (Μπράντλεϊ Κούπερ) πέφτει πάνω σε κάτι γυάλινους, διάφανουςµικροσκοπικούς σβόλους. Καταπίνει τον πρώτο και ωςδιά µαγείας µεταµορφώνεταισε Αϊνστάιν όλων των επιστηµών και σε προφήτη όλων των προφητειών. Ο εγκέφαλός του λειτουργεί στο µάξιµουµ των δυνατοτήτων του σαν σφαίρα. Ετσι, κάτοχος Μαθηµατικών, Βιολογίας, Οικονοµικών, Ιατρικής και ∆ιαστηµικής Τεχνογνωσίας. Ετσι «βλέπει» το µέλλον όλων των µετοχών. Ετσι καταφέρνει να σκαρφαλώσει στο ρετιρέ και να συνεργαστεί µε έναν από τους πιο ισχυρούς παικταράδες του πλανήτη (Ρόµπερτ Ντε Νίρο). Οµως κάποιος τον καταδιώκει για τον ίδιο σκοπό. Και κάποιος παθών τού σφυρίζει πως αν διακόψει τη χορήγηση χαπιών θα καταλήξει στα θυµαράκια.
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Μπας και είναι προαγωγός ναρκωτικών ουσιών; Μπας και θέλει να µας πει ότι όλοι αυτοί οι πανίσχυροι καρχαρίες είναι χαπακωµένοι και γι’ αυτό είναι κυρίαρχοι της Γης; Who knows. Σιγά που θα κάτσω να ψάξω. Τρία πράγµατα κρατώ. Το πρώτο ότι οι τύποι διαθέτουν τη συνταγή και τον µηχανισµό να κατασκευάζουν και να µοσχοπουλάνε φύκια για µεταξωτές κορδέλες. Γνωστό. Ακόµα και την πορδή τους µπορούν να προµοτάρουν σαν χρυσό. Το δεύτερο ότι επί δύο ώρες η εκκωφαντική, µονότονη µουσική παρέα µε την ίδια ιστορία µ’ έκανε από το χαπάκωµα να αισθάνοµαι ότι είµαι βλάκας µε περικεφαλαία. Και το τρίτο, η κατάπτωση του Ρόµπερτ Ντε Νίρο. Τόση ανάγκη έχει το money; ∆εν νοµίζω. Μάλλον µε κάθε τρόπο και παίζοντας σε οποιαδήποτε ανοησία νοµίζει ότι έτσι ταίζει το αχόρταγο εγώ του. Τέτοιο και τόσο δυσθεώρητο αυτοδιασυρµό δεν τον εύχοµαι ούτε στον χειρότερό µου εχθρό!
Βαθµοί=0 (χάπι στρογγυλό)
∆ύο πρεµιέρες για τα παιδιά
«Ο γιος του κυνηγού των αετών» (Eagle Hunter’s Son). Συµπαθητική ιστορία τουΡενέ Μπο Χάνσεν που διαδραµατίζεται στιςστέπες της Μογγολίας. ∆ωδεκάχρονος εκπαιδεύεται στο κυνήγι αετών. Ο άνθρωπος και η φύση. Με ερασιτέχνες ηθοποιούς που αποδεικνύονται πιο πειστικοί από τους επαγγελµατίες και τους γνωστούς. Καλοφτιαγµένο αλλά λίγο.
Βαθµοί=5
«Yogi Bear»
Τρισδιάστατο animation του Ερικ Μπρέβιγκ µε τηφωνή του ΝτάνιΑκρόιντ. Μεταγλωττισµένο στα ελληνικά. Αθλιοςδήµαρχος σκοπεύει να εκποιήσει το πάρκο σευλοτόµους, αλλά ο κοιλιόδουλος Γιόγκι παρέαµε τον ορκισµένο εχθρό του Ρέιντζερ Σµιθ σε µια ιερή συµµαχία υπέρ του πάρκου και της φύσης!
Βαθµοί=Νηπιαγωγείο
Οσα δεν φτάνει η αλεπού
Προλαβαίνουµε, δενπρολαβαίνουµε. Αν µέχρι τον Αύγουστο δεν την έχουµε κοπανήσει για το φεγγάρι, θα πλακώσουν οι Αρειανοί και θα µας κάνουν λάδι. Κάπως έτσι πάει το επιµύθιο της «Παγκόσµιας εισβολής» (Battle: Los Angeles) του µόλις 35χρονου Τζόναθαν Λίµπεσµαν από τη Νότια Αφρική.
Στηναρχήοιεπιστήµονες εκλαµβάνουν τα φωτεινά αντικείµενα που εφορµούν καθέτως επί της Γηςως µικροσκοπικούς µετεωρίτες. Κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια όταν αρχίζουν να πέφτουν βόµβες και να διαλύεται το σύµπαν,τότε οι πάνοπλες αµερικανικές δυνάµεις το βάζουν στα πόδια. Ολοι εκτός από έναν. Από έναν επικελευστή των πεζοναυτών (Ααρον Εκχαρτ). Που µάλιστα πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί. Παρέα µε την αποδεκατισµένη διµοιρία του, καµιά εξαριά νοµαταίοι δηλαδή, εντοπίζει δύο πράγµατα. Πρώτα την καρδιά του Αρειανού. Ενα γλοιώδες σηµείο ενός γλοιώδους εσωτερικού, τσίγκινου δοχείου. Ετσι µε µια σφαίρα µπαµ και κάτω κάθε ψηλόλιγνο τενεκαδάκι που χοροπηδάει και καταστρέφει το Λος Αντζελες.
Επειτα, το καλύτερο αυτό, εντοπίζει το κέντρο των διαβιβάσεων όλων των εντολών όλων αυτών των καθαρµάτων και στραβοχυµένων Αρειανών. Ως εκ τούτου αρχίζουν τους βοµβαρδισµούς και γκρεµίδια τα UFO από εδώ. Ουφ, σωθήκαµε. ∆εν θα φύγω από τη Γη. Θαµείνω εδώ. Θα µας σώσουν οι πεζοναύτες οι Αµερικανοί. Τι να πω; Αφού σου λέει είµαστε ανίκανοι να βάλουµε τάξη ακόµα και στο Αφγανιστάν, αφού εντελώς χαρχάλες στην πραγµατική ζωή, τότε όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεµαστάρια!
Τουτέστιν, προπαγάνδα χοντρή. Αλλά για να λέµε και του στραβού το δίκιο, ανώτερη ως κατασκευή, από τη µακακία «Ηµέρα ανεξαρτησίας» του Ρόλαντ Εµεριχ. Αίλουρος ο Λίµπεσµαν. Με τη µηχανή στο χέρι. Οπως περίπου ο Λαρς φον Τρίερ.Εκαµε σχολή ο ψηλός από τη ∆ανία. Με σκοτεινή, σκουριασµένη φωτογραφία. Ετσι το φανταστικό µοιάζει µε αληθινό. Μαγκιά του. Με καρφωµένο τον φακό στα πρόσωπα. Με γεωµετρία επιπέδου «Μαύρο γεράκι: Η κατάρριψη» (Black Hawk Down») του Ρίτνλεϊ Σκοτ. Καιµε film making σε στυλ «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» τουΣτίβεν Σπίλµπεργκ. Εξαιρετικός µαθητής ο Τζόναθαν. Αφοµοιώνει, αλέθει και ξερνάει παραµύθια.Α, να µην ξεχάσω και το διδακτικό µάθηµα οικολογίας. Ξέρετε γιατί εισβάλουν οι Αρειανοί στο Λος Αντζελες; Για το νερό. Να εξαφανίσουν κάθε ανθρώπινη παρουσία και να στεγνώσουν τη Γη από κάθε σταγόνα νερού. Προχωρηµένος ο τύπος. Σεκαµιά τριανταριά χρόνια οι πεζοναύτες του πλανητάρχη, παρέα µε τη Συµµαχία, θα εισβάλουν όχι στην έρηµο της Λιβύης γιαπετρέλαιο, αλλά στη Βόρεια Ευρώπη και θα κάνουν πλιάτσικο στο νερό. Ετσι θα γλιτώσει η Αφρική και θα την πατήσει η Σουηδία!
«Παγκόσµια εισβολή»
UFO εισβάλλουν στη Γη Οχι για πετρέλαιο αλλά για το νερό Ενας ο σωτήρας, ο πεζοναύτης ο Αµερικανός
Βαθµοί=0 (µια καλοφτιαγµένη τρύπα στο νερό)
Θεά της οθόνης η Γκονγκ Λι
Πρώταη ΓκονγκΛι.Μια πορσελάνη που παράτα 46 χρονάκια τηςρίχνει κάτω δεκάδες εικοσάρες σταρλετίτσες. Επειτα η αµερικανοκινεζική συµµαχία. Υστερα οι χώροι, εκπάγλου αρχοντιάς και αυθεντικής«σκόνης»,στους οποίους γυρίστηκε η ταινία. Και τέλος τοπαλιοµοδίτικο στυλ, ένα µείγµα µυστηρίου, κατασκοπείας και µελοδράµατος. Ολα αυτά στην καλύτερη, αγγλόφωνη επιλογήαυτής της εβδοµάδαςµε τον τίτλο «Σαγκάη: Η πόλη των κατασκόπων» (Shanghai) του Σουηδού Μίκαελ Χάφστροµ.
Το επιµύθιο null «η καρδιά δεν είναι ποτέ ουδέτερη null αισθηµατικό. Η πλοκή το 1941 στο λιµάνι της Σαγκάης, όταν ολόκληρη η χώρα στέναζε από τη µανία των γιαπωνέζων κατακτητών. Εκεί όπου Βρετανοί, Αµερικανοί, Γιαπωνέζοι, Γερµανοί και Γάλλοι είχανδιαµοιράσει σε ζώνεςτα ιµάτιατης θρυλικής πόλης.Τότε δηλαδή που έτρωγες καλύτερα στη γαλλική ζώνη, έπινες στη βρετανική και έκανες κατασκοπεία στη γερ µανική. Και τέσσερα τα πρόσωπα. Ο Πολ (Τζον Κιούζακ) δηµοσιογράφος, δηλαδή αµερικανός κατάσκοπος. Ο λοχαγός Τανάκα (Κεν Γουατανάµπι) των µυστικών υπηρεσιών της Ιαπωνίας. Ο Αντονι ΛανΤιγκ (Τσόου Γιουν- Φατ)αρχηγός της κινεζικής Μαφίας.
Και η Αννα ΛανΤιγκ (Γκονγκ Λι)σύζυγος του αρχιµαφιόζου και σκληρό καρύδι της κινεζικής αντίστασης κατά της αυτοκρατορίας. Ο Πολ φλερτάρει µετην Αννα, τουτέστιν η Αµερική προµοτάρει τον πατριωτισµό τωνΚινέζων. ΟιΓιαπωνέζοισκοτώνουν αδιακρίτως ό,τι βρουν και οι Κινέζοι, όλοι όµως,οργανωµένοι στην αντίστασηκατά του εχθρού. Καλογυρισµένο, σκοτεινό,ιδρωµένο.Σαν καλοφτιαγµένη ρεπλίκα του εξωτικού «Macao» του Γιόζεφ φον Στέρνµπεργκ και του 1952 µε Ρόµπερτ Μίτσαµ και Τζέιν Ράσελ.
Προλαβαίνουµε, δενπρολαβαίνουµε. Αν µέχρι τον Αύγουστο δεν την έχουµε κοπανήσει για το φεγγάρι, θα πλακώσουν οι Αρειανοί και θα µας κάνουν λάδι. Κάπως έτσι πάει το επιµύθιο της «Παγκόσµιας εισβολής» (Battle: Los Angeles) του µόλις 35χρονου Τζόναθαν Λίµπεσµαν από τη Νότια Αφρική.
Πρώταη ΓκονγκΛι.Μια πορσελάνη που παράτα 46 χρονάκια τηςρίχνει κάτω δεκάδες εικοσάρες σταρλετίτσες. Επειτα η αµερικανοκινεζική συµµαχία. Υστερα οι χώροι, εκπάγλου αρχοντιάς και αυθεντικής«σκόνης»,στους οποίους γυρίστηκε η ταινία. Και τέλος τοπαλιοµοδίτικο στυλ, ένα µείγµα µυστηρίου, κατασκοπείας και µελοδράµατος. Ολα αυτά στην καλύτερη, αγγλόφωνη επιλογήαυτής της εβδοµάδαςµε τον τίτλο «Σαγκάη: Η πόλη των κατασκόπων» (Shanghai) του Σουηδού Μίκαελ Χάφστροµ.
No comments:
Post a Comment