«ΓΙΟ ΓΙΟ» του Πιερ Ετέξ
 |
Εβδομάδα μάλλον υποτονική παρά τις επτά συνολικά ταινίες, πρώτης προβολής και επανεκδόσεις. Ιδιαίτερη μνεία στην ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη «Συνοικία το όνειρο» πάνω σε νεορεαλιστικά πρότυπα, που θα προβληθεί αποκλειστικά στον κινηματογράφο «ΖΕΦΥΡΟ», τιμώντας τα Ανω Πετράλωνα, περιοχή όπου και γυρίστηκε η ταινία. Επίσης, υπενθυμίζουμε το αφιέρωμα στο έργο του Ούγγρου σκηνοθέτη Μπέλα Ταρ στο «ΤΡΙΑΝΟΝ - NEW STAR art cinema», παρουσία του σκηνοθέτη καθώς και ότι το ΤΑΙΝΙΟΡΑΜΑ στον κινηματογράφο «ΑΣΤΥ» διανύει την τέταρτη βδομάδα του. Υπενθυμίζουμε ακόμα ότι δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ταινίες που βγαίνουν στις κινηματογραφικές οθόνες δεν είναι παρά οι επιλεκτικές αγορές των εταιρειών που επενδύουν τα χρήματά τους σε προϊόντα που οι ίδιες ρίχνουν στην αγορά, έχοντας πρώτα συμβάλει ενεργά στη διαμόρφωση των γούστων του κοινού, και εικάζουν ότι θα αυγατίσουν πολλαπλάσια τα κέρδη τους.Πρεμιέρα για την αμερικάνικη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας «Χ-ΜΕΝ: η Πρώτη Γενιά» σε σκηνοθεσία Μάθιου Βον. Πολυαναμενόμενο - για τους θαυμαστές του είδους - πρίκουελ της σειράς «Χ-ΜΕΝ» που παρουσιάζει τον τρόπο που ξεκίνησε η ρήξη μεταξύ των Χ-ΜΕΝ του Professor X και της Αδελφότητας του Magneto, που έβαλαν σκοπό της αποστολής τους να σώσουν την ανθρωπότητα από τον εαυτό της... Πρεμιέρα και για την αμερικανική κωμωδία του Τζο Νασμπάουμ, παραγωγής 2011, «Χορός Αποφοίτων» - ο τίτλος τα λέει όλα - με κύριο αποδέκτη το νεανικό κοινό.
Βασισμένη στην ιδέα της ιστορίας του μυθιστορήματος της Τζέιν Οστιν «Sense and Sensibility» και με μεξικάνικο χρώμα η αμερικάνικη ταινία του 2011 «FROMPRADA TONADA». Δυο κακομαθημένες αδελφές μεξικάνικης καταγωγής μένουν άφραγκες μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα τους και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα μεγαλεία του Μπέβερλι Χιλς και να μετακομίσουν στις φτωχές γειτονιές του ανατολικού Λος Αντζελες, όπου σταδιακά ανακαλύπτουν την ουσία της ευτυχίας. Η αισθηματική αυτή κομεντί είναι τόσο κοινότοπη, τόσο προβλέψιμη, γεμάτη κλισέ και στερεότυπα..., αλλά και πολύ, πολύ καλύτερη από ό,τι αναμενόταν! Αυτό το «καλύτερο» δε συνίσταται σε κάτι απτό, αλλά σε κύματα που μεταφέρουν ανθρώπινη ζεστασιά κι ευγένεια, ποτίζοντας κάθε μόριο της ταινίας και προκαλώντας ταλαντώσεις και μεταβολές στο μαγνητικό πεδίο και την αύρα της.
Πολτός από αξιολύπητη συνταγή η βορειοευρωπαϊκή «Η Γυναίκα που ονειρεύτηκε έναν άνδρα», σκηνοθετημένη από τον Δανό Περ Φλι, που έγινε γνωστός σαν «αιχμηρό βλέμμα, κοινωνικού ρεαλισμού» για την τριλογία του με καταστάσεις και χαρακτήρες, αντίστοιχα, από την εργατική τάξη, την αστική και τα μεσαία στρώματα. Εντυπωσιακής έκτασης η συμπαραγωγή Σουηδίας, Δανίας, Τσεχίας, Γαλλίας και Πολωνίας για ένα εξόφθαλμα ανόητο φιλμ. Ο Φλι, που μάλλον προσπαθεί να εξασφαλίσει μελλοντικές χρηματοδοτήσεις, ανοίγει το δρόμο για την από δω κι εμπρός μετονομασία του σε «άνδρας που ονειρευόταν μια ταινία», προσχωρώντας στο εμπορεύσιμο της αισθησιακής αθλιότητας και το γυμνό μέσα από τη χρήση δημοφιλέστατων Σκανδιναβών σταρ σαν την Σόνια Ρίχτερ και τον Μίκαελ Νίκβιστ. Για να προσπεράσει το σκόπελο με - όσο γίνεται - άθικτη την καλλιτεχνική του τιμή, ντύνει το πόνημα με δήθεν τέχνη, που όμως οδηγεί στην ακόμη μεγαλύτερη γελοιοποίηση ενός ψευδοβαθούς τίποτα.
Επανέκδοση, για την γνωστή τοις πάσι, κλασική, κωμωδία «Το Πάρτυ» από το 1968, του σκηνοθέτη του «Ροζ Πάνθηρα» - και πολλών άλλων κομψών και πανάκριβων παραγωγών - Μπλέικ Εντουαρντς. Με καταιγιστική επίκληση οπτικών αστεϊσμών, προερχόμενων από παράλογες καταστάσεις ξεκαρδιστικού χιούμορ που χαρίζει αφειδώς ο πολύπλευρος χαρακτήρας που υποδύεται ο Πίτερ Σέλερς, έναν άσημο ηθοποιό, ινδικής καταγωγής, με έντονα ινδικό accent στην εκφορά της αγγλικής, απ' όπου και το παροιμιώδες «birdienam nam». Ο αδέξιος Μπάκσι, ενώ είναι να απολυθεί, προσκαλείται, από λάθος, σε κοσμικό πάρτι και εκεί μέσα κάνει τα πάντα γυαλιά καρφιά...
