ΕΛΕΜ ΚΛΙΜΟΦ: Συνεπής στις πανανθρώπινες αξίες

Ο Ελεμ Κλίμοφ (1933 - 2003) αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του Σοβιετικού - και όχι μόνο - κινηματογράφου. Το όνομά του ακούστηκε ηχηρότατα εκτός ΕΣΣΔ μετά το αριστούργημά του «Ελα να δεις». Ωστόσο, ο Κλίμοφ διακρίθηκε και σαν σεναριογράφος, ενώ «κινήθηκε» με καταπληκτικά αποτελέσματα ανάμεσα στη σάτιρα και το δράμα.

Γεννήθηκε το 1933 στο Στάλινγκραντ και αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Αεροναυτικής της Μόσχας το 1957. Εργάστηκε στον Πανενωσιακό Ραδιοφωνικό Σταθμό, στο κεντρικό κανάλι της τηλεόρασης και στη Φιλαρμονική της Μόσχας. Το 1964 πήρε το δίπλωμά του από το Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας (ΒΓΚΙΚ).

Η πρώτη του ταινία ήταν το «Καλώς ήρθατε, ή απαγορεύεται η είσοδος στους μη έχοντες εργασία», η οποία ήταν μια σατιρική «ματιά» στη ζωή μιας ομάδας πιονιέρων. Με την κωμωδία ασχολήθηκε και αργότερα («Οι περιπέτειες του οδοντογιατρού», 1965), ενώ διέπρεψε και στο ντοκιμαντέρ («Σπορ, σπορ, σπορ», 1970). Το 1974 γύρισε την «Αγωνία» (θέμα της ο Ρασπούτιν), ενώ, το 1982, μετά το θάνατο της συζύγου του, επίσης σημαντικής σκηνοθέτιδας, Λαρίσας Σέπιτκο, ο Κλίμοφ γύρισε τον «Αποχαιρετισμό». Το «Ελα να δεις» γυρίστηκε το 1985 (έμελλε να είναι η τελευταία του ταινία) «σαρώνοντας» τα πρώτα βραβεία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας την επόμενη χρονιά. Το 1986 αναλαμβάνει πρώτος γραμματέας της Ενωσης Κινηματογραφιστών της ΕΣΣΔ.

Το γεγονός ότι παραιτήθηκε δυο χρόνια μετά, σε συνδυασμό με το ότι δε γύρισε ποτέ τίποτε άλλο μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και μέχρι το θάνατό του στις 26/10/2003, επιλέγοντας μια μοναχική και εκτός των φώτων της δημοσιότητας πορεία, δείχνουν, αν μη τι άλλο, μια στάση ζωής συνεπή στις πανανθρώπινες αξίες που υπηρέτησε με το έργο του.

Γ. Τ.