 |
Δε μας παίρνει ο χώρος να απαριθμήσουμε τα βραβεία του και τις επιτυχίες του! Πάντως, πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες φέρουν την υπογραφή του («Γράμματα από την Ιβο Ζίμα», «Μίλιον ντόλαρ μπέιμπι», «Οι γέφυρες του Μάντισον» κ..α). Το «Gran Torino» είναι η τελευταία του δημιουργία. Μια ευαίσθητη «χειροποίητη», για τα αμερικάνικα -και τα δικά του- μέτρα ταινία!
Η ιστορία είναι πολύ απλή, όπως και η κινηματογράφηση, επίσης! Ενας βετεράνος της Κορέας, ο οποίος σκότωνε ό,τι κουνιόταν στην ασιατική χώρα το 1952, «γιατί έτσι τον διέταζαν», στο τέλος του βίου του βλέπει όλους αυτούς που πολέμαγε, τους εχθρούς του δηλαδή, να έχουν περικυκλώσει το σπίτι του, στην ίδια του την πατρίδα! Ολοι αυτοί οι σχιστομάτηδες, τους οποίους σκότωνε χωρίς να τους γνωρίζει, έχουν στήσει τα σπίτια τους δίπλα στο δικό του. Στην πραγματικότητα τον έχουν περικυκλώσει! Κάποιο πρωί διαπιστώνει πως είναι ο τελευταίος Αμερικάνος κάτοικος της περιοχής, και το σπίτι του το μόνο σπίτι στο οποίο κυματίζει η αμερικανική σημαία! Παντού γύρω του Ασιάτες! Ο Εφιάλτης του!
Ο βετεράνος αν εξακολουθούσε να ήταν ακόμα γερός, νέος και ανώριμος, ίσως να μην έφτανε ποτέ στις διαπιστώσεις που έφτασε. Οτι, δηλαδή, είχε πολλά περισσότερα να πει -και να κάνει - με αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι τρυφεροί και ευγενικοί, από την ίδια του την οικογένειά του, τα παιδιά του και τις νύφες του, από τους συμπατριώτες του, τελικά. Στο τέλος της ταινίας, και της ζωής του, δε θα διστάσει να θυσιαστεί για εκείνους. Για εκείνους που σκότωνε και μισούσε άκριτα!
Ναι, πράγματι, η τελευταία ταινία του Κλιντ Ιστγουντ κρυπτο-θρησκευτίζει! Ο ίδιος γίνεται ένα είδος Χριστού που σταυρώνεται για τη σωτηρία του κόσμου (των κατατρεγμένων Ασιατών). Μάλιστα το τελικό μήνυμα της ταινίας είναι κάτω τα όπλα (ο πόλεμος). Ωστόσο, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα χαζό έργο! Ο Κλιντ Ιστγουντ έχει, πια, αποκτήσει κριτική ματιά και έχει αποφασίσει να μη διστάζει να πει την αλήθεια του! Ετσι, μέχρι να φτάσουμε στο ειρηνόφιλο και θρησκευτικό φινάλε, το οποίο είναι σίγουρα μια (ηλικιακή;) υποχώρηση, ο Ιστγουντ δεν άφησε τίποτα στο απυρόβλητο και ασχολίαστο. Από την κριτική του δε γλίτωσε το δολοφονικό αμερικάνικο κράτος (το οποίο σπέρνει το φυλετικό μίσος και δολοφονεί χωρίς έλεος). Δε γλίτωσε ούτε η εκκλησία (με την άγνοιά της και την υποκρισία της). Δε γλίτωσε ούτε η οικογένεια (ένας θεσμός που, φαίνεται, στις αναπτυγμένες χώρες έχει φάει τα ψωμιά του).
Σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με μεγάλη ταινία! Τη «ζημιά» της, όμως, την κάνει! Αναγκάζει, ειδικά τους Αμερικανούς, να κοιτάξουν πίσω τους, να κοιτάξουν δίπλα τους, να κοιτάξουν μπροστά τους! Το τράβηγμα του πιστολιού σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση! Το μαρτυράνε οι εκατόμβες των νεκρών, αλλά και η αναποτελεσματικότητα της βίας.
Παίζουν: Κλιντ Ιστγουντ, Μπι Βανγκ, Ανεϊ Χερ, Κρίστοφερ Κάρλεϊ κ.ά.
No comments:
Post a Comment