Μια πανέμορφη νεαρή γυναίκα (Αν Χάθαγουεϊ) επιστρέφει στο σπίτι της ύστερα από πολλές περιπέτειες και πολλές πικρές εμπειρίες από τη ζωή της. Αφορμή της επιστροφής, αλλά και του ξεδιπλώματος των πικρών (και χαρούμενων ενίοτε) προσωπικών αναμνήσεων, στέκεται ο γάμος της αδερφής της Ρέιτσελ (Ρόζμαρι Ντεγουίτ). Συνοδοιπόροι στον πόνο, στις χαρές και τις αναμνήσεις των κοριτσιών, αλλά και των δικών τους δύσκολων αναταράξεων, όπως, επίσης, και των εξελίξεων, οι γονείς (Μπιλ Eργουϊν, Ντέμπρα Γουίνγκερ).
Ενδιαφέρουσα, τρυφερή, πολύ συναισθηματική ταινία, χωρίς, βέβαια, ούτε μια στιγμή να βάζει το μαχαίρι «επί τον τύπον των ήλων». Δε γίνονται αυτά τα πράγματα σε καθαρά εμπορικές ταινίες, σε ταινίες που στοχεύουν στο συναίσθημα! Περιορίζεται, λοιπόν, στα «καθήκοντά» της (συναίσθημα), στους αρκετά έξυπνους διαλόγους και, κυρίως, στο πολύ καλό, έως εξαιρετικό, παίξιμο των ηθοποιών. Ενστάσεις υπάρχουν στο αργό ξετύλιγμα της ιστορίας, ιδιαίτερα εκεί προς το τέλος, και για την κατάχρηση που γίνεται, «η μηχανή στο χέρι», η οποία, από κάποιο σημείο και μετά, ζαλίζει, ακόμα και αυτούς που δε ζαλίζονται!
No comments:
Post a Comment