Λυπούμαστε που, λόγω χώρου, θα αδικήσουμετις τρεις τελευταίες ταινίες. Σίγουρα άξιζαν κάποιας καλύτερης (πιο εμπεριστατωμένης) μεταχείρισης (τουλάχιστον οι δύο πρώτες). Μην ψέγεστε εμάς! Την οργή σας πρέπει να την εισπράξουν τα γραφεία διανομής με την αλόγιστη ...διανομή τους! Γιατί και οι τρεις (τουλάχιστον οι δύο πρώτες), πέρα από τις όποιες αντιρρήσεις, έχουν αρκετές αρετές! Η ταινία του Γκάμπριελ Μουτσίνο, «Επτά Ζωές», για παράδειγμα, διαθέτει ένα θαυμάσιο θέμα, που αν είχε αναπτυχθεί καταλλήλως, θα είχαμε να κάνουμε με μια «μεγάλη» ταινία! Αλλά και έτσι όπως κινηματογραφήθηκε εξακολουθεί να βγάζει συγκίνηση. Αφήστε που όλοι οι πρωταγωνιστές είναι μαύροι (και πανέμορφοι). Η ταινία είναι, ίσως, η πρώτη «κατάμαυρη» ταινία! Ο Μπεν νιώθοντας ένοχος για το χαμό της γυναίκας του (αυτοκινητιστικό δυστύχημα) αποφασίζει να γίνει ...Καραμουτζούνης! Επιλέγει επτά αγνώστους ανθρώπους και κάνει τα αδύνατα δυνατά να βελτιώσει τη ζωή τους! Και, ...ποιητική αδεία, τα καταφέρνει! Ο αλτρουισμό του, δε, φτάνει μέχρι.... η συνέχεια επί της οθόνης! Το μήνυμα της ταινίας είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν ευτυχισμένοι (αν «κάποιος» τους λύσει τα προβλήματα)!
Αρκετά καλό είναι και το καρτούν των Σαμ Φελ & Ρομπ Στιβενχάγκεν «Η Ιστορία του Ντεσπερό». Πρώτον, γιατί δεν έχει βία! Δεύτερον, γιατί διαθέτει πολύ καλό σκίτσο (ιδιαίτερα στις φυσιογνωμίες και στη ζωγραφική)! Το μειονέκτημά του, η αχίλλειος πτέρνα του, είναι το πεπαλαιωμένο θέμα του! Στο βασίλειο Ντορ πεθαίνει η βασίλισσα. Ο βασιλιάς και η πριγκίπισσα πέφτουν σε βαθιά μελαγχολία! Και τότε γεννιέται ένα γενναίο ποντικάκι, ο Ντεσπερό! Η συνέχεια, και εδώ, ...επί της οθόνης! Απλώς, αν μου επιτρέπεται, μια παρατήρηση! Τα παιδιά, πια, τα ξέρουν όλα! Αν δεν έχουμε τίποτα καινούριο να τους πούμε, μην τα ξαναγυρίζουμε ολοταχώς πίσω στο παρελθόν! Καμία ανάγκη, πια, δεν επιβάλλει βασιλικές ιστορίες! Ας τελειώνουμε με αυτόν τον ξεπερασμένο θεσμό! Και μη μου πείτε, «εντάξει αδερφέ, για ταινία πρόκειται», γιατί θα σας απαντήσω, «αφού πρόκειται για ταινία, γιατί δεν αναφέρεστε στον ...Σπάρτακο, ας πούμε»!
Ολα τα λεφτά του ψιλοθρίλερ, της ψιλοπεριπέτειας, του ψιλοβιντεογκέιμ, του Πολ ΜακΓκίγκαν, «Push, Το Επικίνδυνο Χάρισμα», είναι η μικρή παιδί - θαύμα πρωταγωνίστρια (που σχεδόν μεγάλωσε πια) Ντακότα Φάνινγκ. Η μικρή διαθέτει ικανότητες να μετακινεί αντικείμενα, να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων, να βλέπει το μέλλον! Από εκεί πέρα, χάος! Η ταινία μπερδεύεται ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο. Τελικά, χωρίς ταυτότητα περνάει στην αδιαφορία! Σας βεβαιώνω δε θα χάσετε τίποτα αν δεν τη δείτε! Αντίθετα, θα κερδίσετε και χρόνο και χρήμα! Ο γνωστός για τις μεταφυσικές εκπομπές, κύριος Χαρδαβέλλας είναι, σας βεβαιώνω, πιο ...επιστημονικός!
No comments:
Post a Comment