ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η διάσημη ηθοποιός υποδύεται την ερωτευμένη ιερόδουλη στην ταινία εποχής «Cheri» που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου μας μίλησε για τα... κιλά της, την καριέρα σε ώριμη ηλικία και τα σχέδιά της
ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Εχουν περάσει περίπου 20 χρόνια από τότε που η Μισέλ Φάιφερ είδε την καριέρα της να εκτοξεύεται στα ύψη χάρη στην επιτυχία των «Επικίνδυνων σχέσεων» που σκηνοθέτησε ο Στίβεν Φρίαρς σε σενάριο του Κρίστοφερ Χάμπτον.
Στο διάστημα που ως πέρυσι μεσολάβησε, οι τρεις τους δεν συναντήθηκαν ξανά για τη δημιουργία μιας ταινίας, κάτι που τελικά έγινε με το «Cheri» το οποίο πριν από λίγες ημέρες έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του εντός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Βασισμένη στο μυθιστόρημα της Κολέτ, η ταινία τοποθετείται στην παριζιάνικη μπελ επόκ των αρχών του αιώνα και αναφέρεται στην «επικίνδυνη σχέση» που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια πλούσια ιερόδουλη (Φάιφερ) με έναν κατά πολλά χρόνια νεότερό της (Ρούπερτ Φρεντ) ο οποίος τυγχάνει γιος μιας άλλης ιερόδουλης (Κάθι Μπέιτς), φίλης αλλά και ανταγωνίστριας της πρώτης. Κοστούμια, τουαλέτες, επαύλεις, καυστικό χιούμορ, δηλητηριώδεις ατάκες που «σκοτώνουν» ανάμεσα στις δύο εταίρες, ανάλαφρη διάθεση και ένας έντονος αλλά αδιέξοδος έρωτας πλάθουν τον κόσμο μιας ευχάριστης ψυχαγωγικής ταινίας για την οποία η Μισέλ Φάιφερ, αγέραστη, πανέμορφη αλλά και αρκετά «τρακαρισμένη», μας αφιέρωσε μισή ώρα από τον πολύτιμο χρόνο της.
- Είναι εντυπωσιακό πόσο αδύνατη είστε...
«Θυμάμαι τη γιαγιά μου. Ισα που επιβίωνε τρώγοντας μισό τοστ και κάτι ακόμη την ημέρα. Ηταν ευθυτενής αλλά δυνατή. Πώς είναι δυνατόν να τρώει τόσο λίγο, σκεφτόμουν. Να όμως που κι εγώ, όσο περνούν τα χρόνια, τρώω όλο και λιγότερο. Νομίζω ότι στα 70 θα τρέφομαι μόνο με αέρα. Με τίποτε δεν θα μπορούσα να με φανταστώ σαν μια τεράστια, χοντρή γουρούνα!».
- Δίνετε σημασία στη διατροφή σας μόνο λόγω της δουλειάς σας;
«Οταν εργάζομαι είναι σημαντικός παράγοντας. Ξυπνώ κάθε μέρα στις 4.30, τζόγκινγκ, γυμναστική, σωστή διατροφή. Οταν δεν εργάζομαι, όμως, μη νομίζετε ότι τηρώ και τόσο πολύ αυτό το πρόγραμμα».
- Για ποιο λόγο εμφανίζεστε λιγότερο πια στον κινηματογράφο σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια;
«Η αλήθεια είναι πως νομίζω ότι ο κόσμος με έχει βαρεθεί».
- Μα κάθε άλλο...
«Υπήρξε μια περίοδος που έπαιζα στη μια ταινία μετά την άλλη. Δεν ξέρω... Και ύστερα παντρεύτηκα, έκανα παιδιά... (σ.σ.: τα παιδιά της είναι 16 και 14 ετών.) Εξεπλάγην πάντως στη χθεσινή προβολή της ταινίας όταν είδα τόσο πολύ κόσμο να φωνάζει το όνομά μου. Δεν μπορούσα να το πιστέψω».
- Γιατί εκπλαγήκατε; Δεν γίνεται να μη γνωρίζετε την αίσθηση που προκαλείτε στον κόσμο.
«Οχι, δεν τη γνωρίζω. Πάντα εκπλήσσομαι. Για μένα ηθοποιοί που μπορούν να προκαλέσουν αυτή την αίσθηση είναι ο Τζακ Νίκολσον, ο Αλ Πατσίνο, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο...».
- Μόνο άνδρες;
«Η Μέριλ (σ.σ.: Στριπ). Η Τζούντι Ντεντς. Αυτοί είναι τα πρότυπα. Με τίποτε δεν μπορώ να εντάξω τον εαυτό μου ανάμεσά τους».
- Μιλώντας με αμερικανίδες ηθοποιούς στα φεστιβάλ νιώθουμε ότι αν μια ηθοποιός περάσει τα 40 στο Χόλιγουντ, προτιμότερο είναι να αλλάξει επάγγελμα. Ωστόσο, ρόλοι όπως της Λέα ντε Λονβάλ που υποδύεστε στο «Cheri» αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Ποια είναι η δική σας γνώμη;
«Ο ρόλος της Λέα ήταν ξεχωριστός και η ευκαιρία που μου δόθηκε να την υποδυθώ ήταν επίσης ξεχωριστή. Θα πρέπει ωστόσο να πω ότι ενώ ως ηθοποιός βρίσκω πολύ ενδιαφέροντες ρόλους άνω των 40, οι ταινίες που γυρίζονται εστιασμένες σε αυτούς τους ρόλους είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δεν θα σταματήσω πάντως να παίζω ώσπου να πεθάνω».
- Πώς προέκυψε το «Cheri»;
«Πάνω απ΄ όλα ήταν ο Στίβεν Φρίαρς. Θα έκανα οτιδήποτε μου ζητούσε διότι του χρωστώ πολλά. Μου άρεσε όμως και το σενάριο, το οποίο φυσικά είναι του Κρίστοφερ Χάμπτον».
- Στην ταινία έχετε αρκετές ερωτικές σκηνές με τον Ρούπερτ Φρεντ. Οι σκηνές αυτές εξακολουθούν να σας προκαλούν τη νευρικότητα που ενδεχομένως σας προκαλούσαν παλιότερα;
«Δεν θα την αποκαλούσα νευρικότητα. Απλώς οι ερωτικές σκηνές δεν είναι οι καλύτερές μου. Οποτε γυρίζω τέτοιες σκηνές θέλω να τελειώνουν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα. Δεν μπορείς να αισθανθείς και τόσο άνετα όταν φιλιέσαι ή βρίσκεσαι στο κρεβάτι με έναν συνάδελφό σου και σε παρακολουθεί τόσος κόσμος από το συνεργείο κ.ο.κ. Ωστόσο είναι σκηνές σημαντικές για τη δραματουργική εξέλιξη της ιστορίας που λες».
- Οι σκηνές που γυρίσατε με την Κάθι Μπέιτς έχουν πολύ χιούμορ διότι ανταγωνίζεστε σε κακία η μια την άλλη. Τις διασκεδάζατε εξίσου όταν τις παίζατε;
«Το να μοιράζεσαι μια σκηνή μαζί με την Κάθι είναι ούτως ή άλλως διασκεδαστικό, διότι η Κάθι έχει τόσο καλή αίσθηση του χιούμορ και είναι τόσο θαυμάσια ηθοποιός που παίζοντας μαζί της νιώθεις ότι γίνεσαι καλύτερος. Οι σκηνές αυτές, όμως, ήταν οι πιο επεισοδιακές της ταινίας επειδή γυρίστηκαν λίγο έξω από το Παρίσι απ΄ όπου κάθε πέντε λεπτά περνούσε και ένα αεροπλάνο. Επρεπε να ξαναγυριστούν για την εγγραφή του σωστού ήχου. Για κάθε ηθοποιό, πάντως, η πρόκληση είναι πάντα μεγαλύτερη όταν οι σκηνές του έχουν μεγάλη διάρκεια, όπως συνέβη με τις σκηνές αυτές».
- Ποια ήταν η εικόνα που είχατε σχηματίσει για τον κόσμο των εταίρων της μπελ επόκ;
«Δεν γνώριζα και πολλά πράγματα. Οταν έμαθα για την ιστορία και διάβασα το μυθιστόρημα της Κολέτ εξεπλάγην, διότι είδα έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από αυτόν που είχα στο μυαλό μου. Οι εταίρες αυτές είχαν κότσια και τσαμπουκά. Μπορούσαν να περάσουν το δικό τους σε μια εποχή που η γυναίκα δεν είχε καμία απολύτως εξουσία. Ηταν πανέξυπνες, πάμπλουτες επιχειρηματίες με τεράστιες εκτάσεις γης στην κατοχή τους. Νομίζω ότι η Κολέτ ήταν μια συγγραφέας ένα βήμα μπροστά από την εποχή της».
- Ποια είναι η σκηνή σας ή η ταινία σας που ο περισσότερος κόσμος εξακολουθεί να μνημονεύει;
«Η σκηνή με το πιάνο στο “Τhe fabulous Βaker boys” (σ.σ.: “Σχέσεις πάθους”). Απ΄ όσο έχω καταλάβει, τελικά ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Και ξέρω πολύ καλά ότι χρειάστηκα πολύ κουράγιο για να τη γυρίσω. Παρά την προετοιμασία που είχα κάνει, δεν ήταν μια σκηνή στην οποία πίστευα. Θυμάμαι ότι μία ημέρα πριν από το γύρισμα παρακαλούσα τον Στιβ (σ.σ.: Κλοβς, ο σκηνοθέτης) να μη με γελοιοποιήσει με μια τόσο... βλακώδη σκηνή. Δόξα τω Θεώ, διευθυντής φωτογραφίας ήταν ο Μάικλ Μπάλχαουζ. Χάρη σε αυτόν η σκηνή γυρίστηκε τόσο όμορφα».
- Στις τελευταίες ταινίες σας, ακόμη και στο παραμύθι «Stardust», ο παράγοντας της ηλικίας παίζει σημαντικό ρόλο. Νιώθετε ότι τυποποιείστε; Θα θέλατε να σας προσεγγίσουν με κάτι διαφορετικό;
«Δεν θα ήταν άσχημο, παρ΄ ότι ως ηθοποιός δεν με πειράζει να επαναλαμβάνομαι, αρκεί να έχουν ενδιαφέρον η διαδικασία και το αποτέλεσμα. Επίσης, πολλές φορές επαναλαμβάνεσαι μεν, αλλά από διαφορετική σκοπιά, διότι τα θέματα πάνω στα οποία επαναλαμβάνεσαι έχουν τεράστια δύναμη. Επειδή είναι θέματα που αφορούν τον κόσμο. Αν έχω καταλάβει κάτι τόσα χρόνια στη δουλειά που κάνω, είναι ότι δεν υπάρχουν και τόσο πολλά θέματα που να μας αφορούν πραγματικά».
Η ταινία «Cheri» θα διανεμηθεί στην Ελλάδα μέσα στο 2009 από την Αudiovisual.
«Θυμάμαι τη γιαγιά μου. Ισα που επιβίωνε τρώγοντας μισό τοστ και κάτι ακόμη την ημέρα. Ηταν ευθυτενής αλλά δυνατή. Πώς είναι δυνατόν να τρώει τόσο λίγο, σκεφτόμουν. Να όμως που κι εγώ, όσο περνούν τα χρόνια, τρώω όλο και λιγότερο. Νομίζω ότι στα 70 θα τρέφομαι μόνο με αέρα. Με τίποτε δεν θα μπορούσα να με φανταστώ σαν μια τεράστια, χοντρή γουρούνα!».
- Δίνετε σημασία στη διατροφή σας μόνο λόγω της δουλειάς σας;
«Οταν εργάζομαι είναι σημαντικός παράγοντας. Ξυπνώ κάθε μέρα στις 4.30, τζόγκινγκ, γυμναστική, σωστή διατροφή. Οταν δεν εργάζομαι, όμως, μη νομίζετε ότι τηρώ και τόσο πολύ αυτό το πρόγραμμα».
- Για ποιο λόγο εμφανίζεστε λιγότερο πια στον κινηματογράφο σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια;
«Η αλήθεια είναι πως νομίζω ότι ο κόσμος με έχει βαρεθεί».
- Μα κάθε άλλο...
«Υπήρξε μια περίοδος που έπαιζα στη μια ταινία μετά την άλλη. Δεν ξέρω... Και ύστερα παντρεύτηκα, έκανα παιδιά... (σ.σ.: τα παιδιά της είναι 16 και 14 ετών.) Εξεπλάγην πάντως στη χθεσινή προβολή της ταινίας όταν είδα τόσο πολύ κόσμο να φωνάζει το όνομά μου. Δεν μπορούσα να το πιστέψω».
- Γιατί εκπλαγήκατε; Δεν γίνεται να μη γνωρίζετε την αίσθηση που προκαλείτε στον κόσμο.
«Οχι, δεν τη γνωρίζω. Πάντα εκπλήσσομαι. Για μένα ηθοποιοί που μπορούν να προκαλέσουν αυτή την αίσθηση είναι ο Τζακ Νίκολσον, ο Αλ Πατσίνο, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο...».
- Μόνο άνδρες;
«Η Μέριλ (σ.σ.: Στριπ). Η Τζούντι Ντεντς. Αυτοί είναι τα πρότυπα. Με τίποτε δεν μπορώ να εντάξω τον εαυτό μου ανάμεσά τους».
- Μιλώντας με αμερικανίδες ηθοποιούς στα φεστιβάλ νιώθουμε ότι αν μια ηθοποιός περάσει τα 40 στο Χόλιγουντ, προτιμότερο είναι να αλλάξει επάγγελμα. Ωστόσο, ρόλοι όπως της Λέα ντε Λονβάλ που υποδύεστε στο «Cheri» αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Ποια είναι η δική σας γνώμη;
«Ο ρόλος της Λέα ήταν ξεχωριστός και η ευκαιρία που μου δόθηκε να την υποδυθώ ήταν επίσης ξεχωριστή. Θα πρέπει ωστόσο να πω ότι ενώ ως ηθοποιός βρίσκω πολύ ενδιαφέροντες ρόλους άνω των 40, οι ταινίες που γυρίζονται εστιασμένες σε αυτούς τους ρόλους είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δεν θα σταματήσω πάντως να παίζω ώσπου να πεθάνω».
- Πώς προέκυψε το «Cheri»;
«Πάνω απ΄ όλα ήταν ο Στίβεν Φρίαρς. Θα έκανα οτιδήποτε μου ζητούσε διότι του χρωστώ πολλά. Μου άρεσε όμως και το σενάριο, το οποίο φυσικά είναι του Κρίστοφερ Χάμπτον».
- Στην ταινία έχετε αρκετές ερωτικές σκηνές με τον Ρούπερτ Φρεντ. Οι σκηνές αυτές εξακολουθούν να σας προκαλούν τη νευρικότητα που ενδεχομένως σας προκαλούσαν παλιότερα;
«Δεν θα την αποκαλούσα νευρικότητα. Απλώς οι ερωτικές σκηνές δεν είναι οι καλύτερές μου. Οποτε γυρίζω τέτοιες σκηνές θέλω να τελειώνουν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα. Δεν μπορείς να αισθανθείς και τόσο άνετα όταν φιλιέσαι ή βρίσκεσαι στο κρεβάτι με έναν συνάδελφό σου και σε παρακολουθεί τόσος κόσμος από το συνεργείο κ.ο.κ. Ωστόσο είναι σκηνές σημαντικές για τη δραματουργική εξέλιξη της ιστορίας που λες».
- Οι σκηνές που γυρίσατε με την Κάθι Μπέιτς έχουν πολύ χιούμορ διότι ανταγωνίζεστε σε κακία η μια την άλλη. Τις διασκεδάζατε εξίσου όταν τις παίζατε;
«Το να μοιράζεσαι μια σκηνή μαζί με την Κάθι είναι ούτως ή άλλως διασκεδαστικό, διότι η Κάθι έχει τόσο καλή αίσθηση του χιούμορ και είναι τόσο θαυμάσια ηθοποιός που παίζοντας μαζί της νιώθεις ότι γίνεσαι καλύτερος. Οι σκηνές αυτές, όμως, ήταν οι πιο επεισοδιακές της ταινίας επειδή γυρίστηκαν λίγο έξω από το Παρίσι απ΄ όπου κάθε πέντε λεπτά περνούσε και ένα αεροπλάνο. Επρεπε να ξαναγυριστούν για την εγγραφή του σωστού ήχου. Για κάθε ηθοποιό, πάντως, η πρόκληση είναι πάντα μεγαλύτερη όταν οι σκηνές του έχουν μεγάλη διάρκεια, όπως συνέβη με τις σκηνές αυτές».
- Ποια ήταν η εικόνα που είχατε σχηματίσει για τον κόσμο των εταίρων της μπελ επόκ;
«Δεν γνώριζα και πολλά πράγματα. Οταν έμαθα για την ιστορία και διάβασα το μυθιστόρημα της Κολέτ εξεπλάγην, διότι είδα έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από αυτόν που είχα στο μυαλό μου. Οι εταίρες αυτές είχαν κότσια και τσαμπουκά. Μπορούσαν να περάσουν το δικό τους σε μια εποχή που η γυναίκα δεν είχε καμία απολύτως εξουσία. Ηταν πανέξυπνες, πάμπλουτες επιχειρηματίες με τεράστιες εκτάσεις γης στην κατοχή τους. Νομίζω ότι η Κολέτ ήταν μια συγγραφέας ένα βήμα μπροστά από την εποχή της».
- Ποια είναι η σκηνή σας ή η ταινία σας που ο περισσότερος κόσμος εξακολουθεί να μνημονεύει;
«Η σκηνή με το πιάνο στο “Τhe fabulous Βaker boys” (σ.σ.: “Σχέσεις πάθους”). Απ΄ όσο έχω καταλάβει, τελικά ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Και ξέρω πολύ καλά ότι χρειάστηκα πολύ κουράγιο για να τη γυρίσω. Παρά την προετοιμασία που είχα κάνει, δεν ήταν μια σκηνή στην οποία πίστευα. Θυμάμαι ότι μία ημέρα πριν από το γύρισμα παρακαλούσα τον Στιβ (σ.σ.: Κλοβς, ο σκηνοθέτης) να μη με γελοιοποιήσει με μια τόσο... βλακώδη σκηνή. Δόξα τω Θεώ, διευθυντής φωτογραφίας ήταν ο Μάικλ Μπάλχαουζ. Χάρη σε αυτόν η σκηνή γυρίστηκε τόσο όμορφα».
- Στις τελευταίες ταινίες σας, ακόμη και στο παραμύθι «Stardust», ο παράγοντας της ηλικίας παίζει σημαντικό ρόλο. Νιώθετε ότι τυποποιείστε; Θα θέλατε να σας προσεγγίσουν με κάτι διαφορετικό;
«Δεν θα ήταν άσχημο, παρ΄ ότι ως ηθοποιός δεν με πειράζει να επαναλαμβάνομαι, αρκεί να έχουν ενδιαφέρον η διαδικασία και το αποτέλεσμα. Επίσης, πολλές φορές επαναλαμβάνεσαι μεν, αλλά από διαφορετική σκοπιά, διότι τα θέματα πάνω στα οποία επαναλαμβάνεσαι έχουν τεράστια δύναμη. Επειδή είναι θέματα που αφορούν τον κόσμο. Αν έχω καταλάβει κάτι τόσα χρόνια στη δουλειά που κάνω, είναι ότι δεν υπάρχουν και τόσο πολλά θέματα που να μας αφορούν πραγματικά».
Η ταινία «Cheri» θα διανεμηθεί στην Ελλάδα μέσα στο 2009 από την Αudiovisual.
No comments:
Post a Comment