Στα 29 του χρόνια, ο Ρικάρντο Σκαμάρτσιο είναι ένας δημοφιλής σταρ του σινεμά στην Ιταλία, που δεν αρκείται στην επιτυχία του ως ζεν πρεμιέ. Θέλει να δοκιμάζει νέους και διαφορετικούς ρόλους, ρόλους - πρόκληση, όπως αυτός του Ηλία, του νεαρού μετανάστη στον «Παράδεισο στη Δύση» του Κώστα Γαβρά, που περιφέρεται σχεδόν βουβός στην Ευρώπη κυνηγώντας το όνειρο. Γι' αυτήν την πρόκληση, όπως και τις άλλες τις καριέρας του μάς μίλησε λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας στην Αθήνα.
- Πώς προετοιμαστήκατε για τον ρόλο;
- Προσπάθησα να βρω το παιδικό κομμάτι του Ηλία. Έπρεπε να δείξω την αθωότητά του, γιατί δεν ξέρει τίποτα για τον κόσμο στον οποίο έρχεται. Όσο πιο αθώο έδειχνα τον Ηλία, τόσο που έντονη θα ήταν η αντίθεσή του με τους άλλους ανθρώπους, την προκατάληψη και τον κυνισμό τους. Σκεφτόμουν συνέχεια τι ξεχωρίζει τους ανθρώπους που τον συναντούν και είναι η μοναξιά. Έχουν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με κάποιον γιατί νιώθουν μόνοι και σκέφτονται το μέλλον αρνητικά. Πριν από τριάντα χρόνια σκεφτόμασταν το μέλλον θετικά και με ελπίδα. Σήμερα έχουμε στο μυαλό μας μόνο αρνητικά πράγματα.
- Βλέποντας πια έναν μετανάστη στον δρόμο, τον αντιμετωπίζετε διαφορετικά;
- Φυσικά, σκέφτομαι από πού έρχονται και πού πάνε. Στην πρώτη σκηνή της ταινίας, όπου βρισκόμαστε στο σκάφος που μεταφέρει τους λαθρομετανάστες, οι κομπάρσοι ήταν πραγματικοί μετανάστες και ήταν μια εκπληκτική εμπειρία και για αυτούς και για εμάς. Ηταν η πρώτη φορά που βρίσκονταν σε γύρισμα και ήταν όλοι ενθουσιασμένοι. Κοιτάζοντάς τους στα μάτια βρήκα το βλέμμα του Ηλία, μια ματιά ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα. Ακουσα θλιμμένες ιστορίες για τους ανθρώπους που έχουν χάσει, ωστόσο διατηρούν την ελπίδα.
- Οι ηθοποιοί κρατούν ένα στοιχείο από κάθε σκηνοθέτη. Από τον Κώστα Γαβρά τι κρατάτε;
- Αυτό που κρατάω είναι η ηθική του. Έχει άποψη, συγκροτημένη σκέψη και έναν τρόπο ζωής και αντιμετώπισης των πραγμάτων που μού αρέσει.
- Είστε μόλις 29 ετών, αλλά με μια πλούσια φιλμογραφία. Βρίσκετε εύκολα ρόλους που θέλετε να κάνετε ή παίρνετε το καλύτερο δυνατό;
- Αν ήθελα να βρω την ιδανική συνεργασία, θα ήθελα να δουλέψω με τον Φελίνι. Αφού όμως δεν είναι στη ζωή, δουλεύω με τον Κώστα Γαβρά και με κάνει εξίσου χαρούμενο. Θα ήθελα να δουλέψω με τον Σκορσέζε και ελπίζω κάποτε να το πετύχω. Δε θέλω να βάζω εμπόδια στη φιλοδοξία μου, αλλά είμαι και ρεαλιστής. Πιστεύω ότι έχω υπάρξει τυχερός και ότι μ' αυτή την ταινία μπορεί να καταφέρω ακόμη περισσότερα. Μ' αρέσουν οι προκλήσεις. Δεν μ' αρέσουν τα εύκολα πράγματα και χρειάζομαι ερεθίσματα για να τρέφω αυτή την επιθυμία. Κάθε ταινία μπορεί να μού δώσει κάποια πράγματα για να καταλάβω περισσότερο τον εαυτό μου.
- Συνέντευξη του Παναγιώτη Παναγόπουλου, Η Καθημερινή, 20/02/2009
No comments:
Post a Comment