Με θερμοκρασία που θυμίζει πολύ το σκηνικό του έργου «Η σκόνη του χρόνου» προβλήθηκε χθες στο 59ο Φεστιβάλ Βερολίνου, εκτός συναγωνισμού, η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Βέβαια, δεν ξέρω πώς ακριβώς ήταν οι συνθήκες στο Καζακστάν και στα άλλα «πολικά» μέρη που γυρίστηκε η ταινία, ωστόσο οι 7 βαθμοί υπό το μηδέν στο Βερολίνο είναι, όπως και να το κάνουμε, ένα αυθεντικό συμπληρωματικό σκηνικό.
Η ταινία παίχτηκε με αναμενόμενο ενδιαφέρον από πλευράς «φεστιβαλιζομένων», χωρίς όμως ιδιαίτερες παράτες (τιμητικά αφιερώματα, ειδικές δεξιώσεις), ίσως επειδή ο Αγγελόπουλος είναι πια καθιερωμένος, είναι κάτι σαν θεσμός. Φάνηκε άλλωστε και από την τυπικότητα των ερωτήσεων στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου όπου οι ερωτήσεις δεν διέφεραν από άλλες ανάλογες άλλων ταινιών του Αγγελόπουλου στην 20ετία που πέρασε.
Στον υπογράφοντα περισσότερο εντύπωση έκανε η εμμονή πολλών από αυτούς που διατύπωσαν ερωτήσεις για το θέμα της γλώσσας που έδειξε να τους απασχόλησε ιδιαίτερα. Μια και στο φιλμ παρατηρείται μια «πολυγλωσσία», η οποία, αν καθίσει και την εξετάσει κανείς, θα δει ότι δεν είναι τόσο έντονη όσο σε άλλες διεθνείς συμπαραγωγές αλλά αυτό που τους απασχολούσε και εξέφραζε και μια αμηχανία ήταν γύρω από την ευρύτερη έννοια περί γλώσσας κινηματογράφου, περί γλώσσας γραφής σεναρίου.
Φινάλε με Γαβρά
Σήμερα το βράδυ το Κέντρο Κινηματογράφου διοργανώνει πάρτι προς τιμήν του Αγγελόπουλου και της συμμετοχής του αλλά και του Κώστα Γαβρά και της ταινίας του «Παράδεισος στη Δύση» με τον οποίο κλείνει αύριο η 59η Μπερλινάλε. Το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας κινήθηκε κάπου Χολιγουντιανά. Μετά τη Μισέλ Πφάιφερ που έλαμψε με την ταινία του Στίβεν Φρίαρς «Cheri», ήρθε κι από δω και η Ντέμι Μουρ με συμμετοχή στο «Campus» όπου συμμετέχουν νέα ταλέντα και έκλεισε ο κύκλος των σταρ με τη Ρενέ Ζελβέγκερ και την ταινία της «My One and Only». Αν για κάτι μπορούμε να μιλήσουμε γύρω από αυτή την ταινία είναι για την ωραία αναπαράσταση της δεκαετίας του ’50 που απ’ ό,τι φαίνεται μπαίνει ξανά στη μόδα ύστερα από τον «Δρόμο της Επανάστασης».
Τέλος, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε την ταινία «London River» του Αλγερινού σκηνοθέτη Ρασίντ Μπουχάρεμπ που άρεσε ιδιαίτερα με τον αριστοτεχνικό τρόπο για τον οποίο κεντά ανθρώπινες λεπτές αδυναμίες. Πρωταγωνίστρια της ταινίας η γνωστή μας Μπρέντα Μπλέθιν.
No comments:
Post a Comment