Είναι σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα να συνεχίζει τη λειτουργία της μία αίθουσα θεαμάτων που μετρά 84 χρόνια ζωής. Το «Αχίλλειον», ο πιο παλιός κινηματογράφος του Βόλου, ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες τη νέα ζωή του, πλήρως ανακαινισμένος. Ανακατασκευάστηκε με πρωτοβουλία του Δήμου Βόλου και διαθέτει, σήμερα, δύο αίθουσες χωρητικότητας 266 και 192 θέσεων.
Αγώνας για να σωθεί
Υπήρξε αγώνας για να σωθεί το κτίριο. Από τα ελάχιστα κτίρια της προπολεμικής εποχής που απέμειναν μετά τον μεγάλο σεισμό του 1955 και την ανοικοδόμηση των μεταπολεμικών δεκαετιών, που αλλοίωσαν αισθητικά την πόλη, το «Αχίλλειον» είναι θραύσμα ενός αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος, που στο σύνολό του καταστράφηκε. Η θέση του και μόνο, πάνω στην προκυμαία της πόλης, του δίνει «αέρα» και το καθιστά σημείο αναφοράς.
Νωπές είναι ακόμη οι μνήμες από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν το «Αχίλλειον» κινδύνευσε με κατεδάφιση. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες, με αποτέλεσμα το κτίριο να σωθεί και να συνεχίσει ως κινηματογράφος μετά την εκμίσθωσή του από ιδιωτική εταιρεία. Τα τελευταία δύο χρόνια, το «Αχίλλειον» ανακαινίστηκε πλήρως με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής και εγκαινιάστηκε πρόσφατα, με εκδήλωση που διοργάνωσε το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας.
Είναι ένα κτίριο με ενδιαφέρουσα μορφολογία, που συνδυάζει εκλεκτικιστικά στοιχεία. Το σχεδίασε ο Βολιώτης αρχιτέκτων Κωνσταντίνος Αργύρης το 1924 και την επόμενη χρονιά άρχισε να λειτουργεί κανονικά με προβολές βωβών ταινιών. Στην εποχή του ήταν ένα σύγχρονο κτίριο, με κεντρική θέρμανση, στέγη που ανοιγόκλεινε και εσωτερικό διάκοσμο. Πέρασε περιόδους δόξας και παρακμής και συνδέθηκε με την κοινωνική εξέλιξη του Βόλου επί σειρά δεκαετιών.
Το «Αχίλλειον» και η ευτυχής έκβαση της περιπέτειάς του μας θυμίζει ένα ολόκληρο κεφάλαιο αστικής αρχιτεκτονικής, που αφορά τους χώρους θεαμάτων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Παράλληλα, στέλνει ένα μήνυμα για την επένδυση σε ιστορικά κτίρια, που δίνουν στις πόλεις αίγλη και πεδίο για ανάπτυξη. [Νικος Bατοπουλος, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 13/02/2009]
No comments:
Post a Comment