Πενήντα χρόνια γιορτάζει ο κινηματογράφος Τριανόν

Ο κινηματογράφος Τριανόν συμπληρώνει πάνω από 50 χρόνια λειτουργίας και διοργανώνει μια μεγάλη γιορτή με πλήθος εκδηλώσεων: προβολές, μουσικές, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις και ειδικές εκδηλώσεις είναι μερικά μόνο από αυτά που θα μπορούν να παρακολουθήσουν οι πιστοί θεατές του κλασικού κινηματογράφου. 

Η έναρξη των εκδηλώσεων θα γίνει με την προβολή της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή», στις 18 Δεκεμβρίου. Με αυτή την ταινία είχε ξεκινήσει την πορεία του ο κινηματογράφοςτον Νοέμβριο του 1960. 

Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια το Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων) πραγματοποιεί πλήθος εκδηλώσεων, πέραν των κινηματογραφικών προβολών. 
Στην σειρά εκδηλώσεων που έχουν προγραμματιστεί με τίτλο «Τριανόν-50 χρόνια plus», στόχος είναι να αναδειχθεί αυτή η ιδιαίτερη ταυτότητα του χώρου. 

Πολλές από τις εκδηλώσεις είναι μουσικές, είτε με καλλιτέχνες που έχουν εμφανισθεί στο παρελθόν στο Τριανόν, όπως η Σαβίνα Γιαννάτου, η Μαρίζα Κωχ, ο Σταύρος Παπασταύρου, η Ζανέτ Καπούγια και οι drog A tec, αλλά και με αρκετούς άλλους όπως η Λένα Πλάτωνος, ο Μίμης Πλέσσας, οι Χαΐνηδες, ο Μάριος Στρόφαλης, ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, και οι ΕNCARDIA. 

Στο πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνεται και η επίσημη παρουσίαση της θεατρικής παράστασης Το Τάβλι με τον Νίκο Ορφανό και τον Κωνσταντίνο Κάππα, που θα φιλοξενείται στον χώρο από 17 Ιανουαρίου 2012 κάθε Τρίτη και Τετάρτη, καθώς και το αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο από την Μάνια Παπαδημητρίου. 

Κινηματογραφικά, οι μικρομηκάδες θα προβάλλουν ταινίες τους στην Αθήνα. Επίσης, θα προβληθεί η ταινία του Μπέλα Ταρ Satantango, ενώ προγραμματίζεται και συζήτηση με τον Μπέλα Ταρ, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και κριτικούς κινηματογράφου με θέμα «Πολιτική και Σινεμά». 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

• 18/12, 8.00 μμ Συναυλία Μίλτου Λογιάδη-Χρήστου Ζερμπίνου σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, προβολή της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασσέν (1960) με τους: Μελίνα Μερκούρη, Γιώργο Φούντα, Δέσπω Διαμαντίδου, Τίτο Βανδή, Αλέξη Σολωμό. Μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Βραβεία Φεστιβάλ Καννών.

• 20/12 Atena Latina Mουσικοχορευτική παράσταση που φωτογραφίζει την σύγχρονη γυναίκα σε όλες της τις μορφές, μέσα από κράμα ελληνικών και ισπανικών τραγουδιών που όλοι αγαπήσαμε.

• 21/12 Συναυλία Drog A Tec.

• 22/12 Συναυλία The Boy-Προβολή της ταινίας «Ροζ». Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης αποκαλύπτεται μουσικά και κινηματογραφικά.

• 23/12 Συναυλία 3Gs (Mίμης Πλέσσας, Β. Ρακόπουλος, Α. Λαδόπουλος, Γ.Πολυχρονάκος: Τρεις γενιές μουσικών συναντώνται μέσα από την κοινή τους αγάπη για την τζαζ.

• 24, 25/12 Βραβευμένες στο Φεστιβάλ Δράμας Μικρού Μήκους Ταινίες

• 26/12 Συναυλία Μάριου Στρόφαλη και Κουαρτέτου

• 27/12 Atena Latina

• 28/12 Συναυλία Λένας Πλάτωνος-Μαρίζας Κωχ-Γιάννη Παλαμίδα: Μια σπάνια μουσική συνάντηση δύο κορυφαίων Ελληνίδων δημιουργών

• 29/12 Σαβίνα Γιαννάτου-Ευγενία Καρλαύτη: H Σαβίνα Γιαννάτου και η Ευγενία Καρλαύτη συνδιαλέγονται με διαχρονικά jazz standards και παραδοσιακά τραγούδια από διάφορες χώρες του κόσμου, με τραγούδια της Λένας Πλάτωνος, του Λέοναρντ Κοέν, της Τζόνι Μίτσελ, αλλά και του Μάνου Χατζιδάκι, σε ένα πολυποίκιλο συναυλιακό πρόγραμμα.

• 30/12 Βικτώρια Ταγκούλη – Χρήστος Θεοδώρου

• 2/1/2012 Atena Latina

• 3/1 Θεοί και Δαίμονες, Συναυλία με τους Χαΐνιδες

• 4/1 Συναυλία Σταύρου Παπασταύρου: ένα μουσικό πανόραμα από τουρκικά τραγούδια (παραδοσιακά και μη) που οι Έλληνες θεωρούν ελληνικά, ελληνικά που θεωρούνται τουρκικά από τους Τούρκους, αλλά και τραγούδια χωρίς συγκεκριμένη πατρίδα...

• 5/1 Συναυλία Έλλης Πασπαλά-Τάκη Φαραζή: Μια μουσική έκπληξη από τον κόσμο του αγγλόφωνου ερωτικού (και όχι μόνο) τραγουδιού αναβιώνει τη γοητεία μιας άλλης εποχής.

• 7/1 Satantango του Μπέλα Ταρ: 7,5 ΩΡΕΣ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ

• 8/1 Πολιτική και Σινεμά: Ημερίδα με τους Μπέλα Ταρ, Θόδωρο Αγγελόπουλο, Μισέλ Δημόπουλο

• Με αφορμή τον Μπρεχτ Τραγούδια που αγαπήσαμε με την Πηνελόπη Σεργουνιώτη

• 9/1 Atena Latina

• 10/1 Tο Τάβλι: παράσταση με τον Κωνσταντίνο Κάππα και το Νίκο Ορφανό, πάνω στο μνημειώδες μονόπρακτο του Δημήτρη Κεχαΐδη.

• 11/1 Συναυλία Encardia: πρόγραμμα με μουσικές τραγούδια και βήματα των Ελλήνων της Κάτω Ιταλίας από τον πόνο και τη στέρηση στον εκστατικό χορό και τη λύτρωση.

• 12-15/1 Ο γνωστός μας άγνωστος κύριος Γκάτσος με τη Μάνια Παπαδημητρίου.

Τίτλοι τέλους για τον Κεν Ράσελ

Πέθανε σε ηλικία 84 ετών ο Βρετανός σκηνοθέτης Κεν Ράσελ.

Ο Ράσελ, τον οποίο συνόδευε η φήμη του κινη,ατογραφικού προβοκάτορα, είχε προταθεί το 1970 για Όσκαρ σκηνοθεσίας για την ταινία "Ερωτευμένες Γυναίκες", ενώ μετέφερε στη μεγάλη οθόνη τη ροκ όπερα "Τόμυ" των Who. Άλλες ταινίες του ήταν: "Οι Διάβολοι" (1971), "Ανεξέλεγκτες Καταστάσεις" (1980), "Γκόθικ" (1986).

"Ανεξέλεγτες Καταστάσεις": Ενα κοκτέιλ ψυχεδέλειας δια χειρός ΡάσελΤο τρέιλερ του "Τόμυ"Οι "Ερωτευμένες Γυναίκες" χάρισαν στον Ράσελ μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ σκηνοθεσίας και το Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού στη Γκλέντα Τζάκσον

«Εσβησε» στα 84 ο Ντ. Κατσουρίδης

Σε ηλικία 84 ετών πέθανε σήμερα το πρωί ο σκηνοθέτης Ντίνος Κατσουρίδης, στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός όπου νοσηλευόταν, ταλαιπωρημένος από τη μάχη μετ ον καρκίνο.

   Γεννήθηκε στη Λευκωσία και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα στη σχολή Σταυράκου  παράλληλα με τις σπουδές του στις οικονομικές επιστήμες και τα νομικά.
  Ξεκίνησε την καριέρα του ως διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ σε πολλές ταινίες ανάμεσά τους οι «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας», «Η ωραία των Αθηνών», «Το αμαξάκι» και «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο».
   Η πρώτη του σκηνοθεσία ήταν ήταν στην ταινία «Εγκλημα στα παρασκήνια», ενώ οι μεγάλες του επιτυχίες ήταν οι ταινίες: «Της κακομοίρας» «Ενας Βέγγος για όλες τις δουλειές»  «Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι»,  «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;» κ.α.

Να μην μπουν τίτλοι τέλους στο «Αστρον»

• Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011
• ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ
• Της ΧΑΡΑΣ ΤΖΑΝΑΒΑΡΑ

Ενας από τους λίγους «παραδοσιακούς» χειμερινούς κινηματογράφους, το «Αστρον», στις αρχές της οδού Κηφισίας, κινδυνεύει άμεσα με κατεδάφιση.

Ο κινηματογράφος «Αστρον», ιδιοκτησία του Συνεγγυητικού Κεφαλαίου των χρηματιστηριακών εταιρειών, γίνεται προσπάθεια από το 20087 να κριθεί διατηρητέος.

Η ιδιοκτησία του ακινήτου, το Συνεγγυητικό Κεφάλαιο των χρηματιστηριακών εταιρειών, στο όνομα της μεγιστοποίησης των εσόδων του έχει ετοιμάσει από χρόνια σχέδια αξιοποίησης σε συνδυασμό με γειτονικό αδόμητο ακίνητο που διαθέτει.

Για να εξασφαλίσει μεγαλύτερη ευελιξία στα σχέδιά του, ξεκίνησε από το 2008 την προσπάθεια να κριθεί το κτίριο μη διατηρητέο, αλλά ευτυχώς επαγρυπνούσαν οι φορείς των Αμπελοκήπων αλλά και η κίνηση Monumenta. Η δεύτερη απόπειρα εκδηλώθηκε μέσα στο καλοκαίρι και χρειάστηκαν τρεις συνεδριάσεις για να βγει το επιθυμητό για την ιδιοκτησία αποτέλεσμα.

Η απόφαση της πλειοψηφίας του Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, σύμφωνα με την οποία ο κινηματογράφος δεν έχει αξία, βρίσκεται από το τέλος Σεπτεμβρίου στα χέρια του υπουργού Πολιτισμού, όμως έως τώρα δεν έχει υπογραφεί. Αιτία; Αλλη μια φορά οι πολίτες κινητοποιήθηκαν και έως τώρα έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 1.200 υπογραφές στο υπόμνημα σωτηρίας του ιστορικού κινηματογράφου.

Το «Αστρον» είχε εγκαινιαστεί με λαμπρότητα στις αρχές Ιανουαρίου του 1957 και ήταν ο πρώτος χειμερινός κινηματογράφος των Αμπελοκήπων, που τότε ήταν μία από τις πιο αναπτυσσόμενες συνοικίες της πρωτεύουσας. Ηταν ο πρώτος αποκεντρωμένος χώρος που φιλοξενούσε ταινίες πρώτης προβολής ταυτόχρονα με τους κεντρικούς κινηματογράφους. Εργο του αρχιτέκτονα Σόλωνα Κυδωνιάτη, το κτίριο εξωτερικά έχει λιτές γραμμές, αλλά το εσωτερικό του αποτελεί σημαντικό δείγμα της τότε επικρατούσας τάσης του «αρτ ντεκό». Το ευρύχωρο φουαγιέ έχει φιλοξενήσει λαμπερά ονόμα του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου της χρυσής δεκαετίας του '60.

Το μεγάλο όμως κόσμημα είναι η αίθουσα προβολής, με 1.300 καθίσματα, από τα οποία τα πιο περιζήτητα βρίσκονταν στον εξώστη. Ηταν ο μόνος εξώστης που οι τιμές των εισιτηρίων ήταν ακριβότερες απ' αυτές της πλατείας, αφού χάρη στον πρωτοποριακό σχεδιασμό του, τα καθίσματα ήταν τοποθετημένα σε ένα κεκλιμένο επίπεδο, χωρίς σκαλοπάτια, που επέτρεπε την καλύτερη θέαση στην οθόνη προβολής.

Πριν από μια δεκαετία είχαν γίνει μετατροπές που έχουν αλλοιώσει την αρχική του μορφή, ενώ έχουν αφαιρεθεί μηχανήματα και καθίσματα. Αυτό όμως δεν μειώνει την αξία του κινηματογράφου, για τον οποίο το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας έχει αποφανθεί από το 2009 ότι πρέπει να χαρακτηριστεί διατηρητέος. Ο κινηματογράφος λειτουργούσε ώς το 2008, οπότε η ιδιοκτήτρια εταιρεία εκτίμησε ότι δεν απέδιδε σημαντικά έσοδα, αποζημίωσε με 700.000 ευρώ τον μισθωτή και ξεκίνησε τις διαδικασίες για την κατεδάφιση του κτιρίου, ώστε με την ανοικοδόμηση να γίνει πιο προσοδοφόρο. Σήμερα βεβαίως η αγορά ακινήτων έχει αλλάξει δραματικά...

«Κοντινό» σε τέσσερα πρόσωπα

• Επτά, Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011
• ΤΗΣ ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ, ΦΩΤ.: ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ

Δύο σκηνοθέτες δοκιμάζονται πρώτη φορά σε ταινία μυθοπλασίας και δυο ηθοποιοί κάνουν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο. Συζητήθηκαν στο Φεστιβάλ και μας συστήνονται στο «ΕΠΤΑ».

• ΚΟΡΑ ΚΑΡΒΟΥΝΗ, Ηθοποιός
• «ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ»

ΝΕΟ πρόσωπο η Κόρα Καρβούνη; Οχι βέβαια. Η θεατρική της διαδρομή περιλαμβάνει ονόματα όπως αυτά του Στάιν και του Βασίλιεφ, και έχει ήδη ένα φανατικό κοινό που την παρακολουθεί από παράσταση σε παράσταση και από σίριαλ σε σίριαλ. Στο σινεμά όμως, είναι καινούργια. Εκτος από το βραβευμένο στην Κύπρο «Tungsten», μια ενδιαφέρουσα, low budget ταινία πόλης που βγαίνει στα σινεμά την Πέμπτη, η Κόρα έχει και έναν βασικό ρόλο στο «J.Α.C.Ε.» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη. Η 31χρονη ηθοποιός ενσαρκώνει μια Αλβανή που, παιδί ακόμα, απάγεται από τη μαφία και μπαίνει στην πορνεία. Και όταν, ενήλικη πια, μένει δύο φορές έγκυος, της παίρνουν τα μωρά.

«Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η σχέση της με τον νταβατζή της, τον οποίο ενσαρκώνει ο Γιάννης Τσορτέκης», εξηγεί η ταλαντούχα ηθοποιός. «Εχουν ερωτικές σχέσεις, όμως αυτός της δίνει ναρκωτικά και την εκδίδει σε έλληνες αστυνομικούς για να του κάνουν τα χατίρια. Αυτή η σχέση εξάρτησης μεταξύ απαγωγέα και απαχθέντος ονομάζεται "Σύνδρομο της Στοκχόλμης". Το θύμα δεν μπορεί να φύγει από τον τύραννό του, γιατί μόνο αυτόν γνωρίζει».

Την ηρωίδα τη συναντάμε σε μια κρίσιμη στιγμή: έγκυο και πάλι, αλλά έτοιμη να λύσει τα δεσμά της όταν ξαναβλέπει τον J.Α.C.Ε., τον ορφανό ήρωα της ταινίας που υπέστη τα πάνδεινα από τη μαφία που εκμεταλλεύεται παιδιά. Σε μικρή ηλικία την ενσαρκώνει η Αλμα, η κορούλα του γνωστού σκηνοθέτη Μπουγιάρ Αλιμάνι. «Εκλεψα από την Αλμα για να αποδώσω τον ρόλο, γιατί ως παιδί έχει μια περηφάνια που προσπάθησα να βγάλω».

Ερωτικό τρίδυμο, συγγραφικό δίδυμο

Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ

Η τολμηρή στις απόψεις της περί έρωτος ταινία «Τρίο» του Γερμανού Τομ Τίκβερ και η ταινία εποχής «Ανώνυμος» του Ρόλαντ Εμεριχ, που αμφισβητεί τη συγγραφή των περίφημων θεατρικών έργων του από τον Σέξπιρ, ξεχωρίζουν σε μια βδομάδα που περιορίζεται σε τρεις νέες ταινίες. 

«Τρίο» του Τομ ΤίκβερΜε τρίτη, τη «Χαραυγή» του Μπιλ Κόντον, την πολυαναμενόμενη από τους φαν της κινηματογραφικής σειράς «The Twilight Saga», βασισμένης στα μπεστ σέλερ βιβλία τής Στέφανι Μέγιερς.

3/Drei.
Γερμανία, 2010. Σκηνοθεσία - σενάριο: Τομ Τίκβερ. Ηθοποιοί: Σόφι Ρόις, Σεμπάστιαν Σίπερ, Ντέβιντ Στρίσοου. 119'
***
Οι ερωτικές σχέσεις ανάμεσα σ' ένα ζευγάρι που ζει μαζί εδώ και 20 χρόνια, κι έναν άλλο άντρα, δημιουργεί ένα ασυνήθιστο ερωτικό τρίγωνο, το οποίο ο Τίκβερ χρησιμοποιεί για να φτιάξει μια, εικαστικά εντυπωσιακή, διανθισμένη με ένα κάπως σκοτεινό χιούμορ, ταινία. 

Η ταινία «Τρίο» του Γερμανού Τομ Τίκβερ («Τρέξε Λόλα τρέξε», «The International») καταπιάνεται με το θέμα των ερωτικών σχέσεων και της ελευθερίας τους σε μια κοινωνία που αρνείται να τις δεχτεί. Αρχίζει με ένα μεγάλης διάρκειας τράβελινγκ από παράθυρο τρένου, ενώ ακούμε τη φωνή ενός άντρα να μιλάει για σχέσεις, σεξ, αποβολή, γεράματα, για να μεταφερθούμε στη συνέχεια σ' ένα πλάνο του γυμνού, σαραντάχρονου ζευγαριού στο κρεβάτι να κάνει έρωτα, απ' ό,τι φαίνεται, ύστερα από καιρό. Στη συνέχεια, ενώ αρχίζουν να πέφτουν οι τίτλοι της ταινίας, η οθόνη χωρίζεται στα τέσσερα για να μας παρουσιάσει διάφορες πτυχές από την καθημερινή ζωή του ζευγαριού: τον άντρα να συνομιλεί με φίλους, τη γυναίκα στο τηλέφωνο, με το ζευγάρι, στη συνέχεια, να παρακολουθεί την προβολή ταινίας και τη γυναίκα να σχολιάζει πως δεν την καταλαβαίνει. Ολα σ' ένα στιλ που θυμίζει τις ταινίες του Γκοντάρ, αλλά και τον ξέφρενο ρυθμό της πρώτης ταινίας του Τίκβερ, «Τρέξε, Λόλα, τρέξε». 

Στη συνέχεια, σε μια με κάτασπρο φόντο σκηνή παρακολουθούμε ένα ζευγάρι να χορεύει μπαλέτο, ντουέτο που διακόπτεται από έναν τρίτο χορευτή, που άλλοτε χορεύει με τη γυναίκα, άλλοτε με τον άντρα κι άλλοτε και με τους δύο. Σκηνή που μας προετοιμάζει για το ερωτικό τρίγωνο που αναπτύσσεται ανάμεσα στα τρία πρόσωπα της ταινίας: από τη μια, τον Σιμόν (Σεμπάστιαν Σίπερ) και τη Χάνα (Σόφι Ρόις), ένα ζευγάρι διανοουμένων που η σχέση τους κρατάει 20 χρόνια (εκείνη παρουσιάζει ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα στην τηλεόραση, εκείνος καταπιάνεται με τη γλυπτική), κι από την άλλη, τον Ανταμ (Ντέβιντ Στρίσοου), έναν επιστήμονα γενετικής. 

Σε θέση μάχης οι δύο «Χιονάτες»

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΟ 2012

"Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, πες μου ποια είναι η... καλύτερη!", μοιάζουν να ρωτούν τους θεατές οι δύο ανταγωνιστικές κινηματογραφικές "Χιονάτες" που θα βγουν στις αίθουσες το 2012.

Η Τζούλια Ρόμπερτς είναι η κακιά μάγισσα στο "Καθρέφτη, καθρέφτη"

"Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, πες μου ποια είναι η... καλύτερη!", μοιάζουν να ρωτούν τους θεατές οι δύο ανταγωνιστικές κινηματογραφικές "Χιονάτες" που θα βγουν στις αίθουσες το 2012.
Με τα τρέιλερ των δύο ταινιών να έχουν μόλις κυκλοφορήσει, η πρώτη Χιονάτη του στούντιο της Relativity Media, που θα βγει στις 12 Μαρτίου, έχει τίτλο "Η Χιονάτη και ο κυνηγός" και με πρωταγωνίστρια την Κρίστεν Στιούαρτ (από τη βαμπιρική σειρά του "Λυκόφωτος") εκσυγχρονίζει τον μύθο δίνοντας στην εύθραυστη ηρωίδα πανοπλία και σπαθί. Απέναντί της είναι η κακιά βασίλισσα Σαρλίζ Θέρον και στο πλευρό της ο Κρις Χέμσγουορθ του "Thor". Από την άλλη, το "Mirror, mirror" ("Καθρέφτη, καθρέφτη") του εικονοκλάστη Τάρσεμ Σινγκ μοιάζει με κωμωδία φαντασίας και θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούνιο με την πρωταγωνίστρια Λιλ Κόλινς, κόρη του τραγουδοποιού Φιλ Κόλινς και την "κακιά" Τζούλια Ρόμπερτς να συναγωνίζονται ποια θα φορέσει τα ωραιότερα κοστούμια σε μια πραγματικά θεαματική παραγωγή. Δύο διαφορετικές ταινίες, δηλαδή, για διαφορετικά γούστα.
Α.Δ., ΕΘΝΟΣ, 17/11/2011

Οπλο η Μέριλ Στριπ σε αυτήν την «ύποπτη» ταινία

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗ «ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ»

Εκθειαστικά τα σχόλια για την ερμηνεία της ηθοποιού στον ρόλο της Μάργκαρετ Θάτσερ, σε ένα φιλμ "μείγμα του ''Yes minister'' και του ''Λόγου του βασιλιά''"
Η Μέριλ Στριπ αποκαλύπτει την αφίσα της νέας της ταινίας, «Σιδηρά κυρία» στο Λονδίνο, όπου έγινε και η πρώτη παρουσίαση
Την ώρα που στην Ελλάδα προσπαθούμε να καταλάβουμε ποια η θέση της ταινίας απέναντι στην πολιτική οντότητα της Μάργκαρετ Θάτσερ από το ολοκαίνουργιο τρέιλερ της "Σιδηράς κυρίας", στη Βρετανία οι δημοσιογράφοι είδαν κιόλας το φιλμ. "Είναι μια ταινία που μας δίνει τη Θάτσερ χωρίς τον Θατσερισμό", γράφει ο κριτικός Ζαν Μπρουκς στην εφημερίδα "The Guardian" μετά την πρώτη προβολή του βιογραφικού φιλμ της Φιλίντα Λόιντ, με την πρωταγωνίστρια Μέριλ Στριπ παρούσα αυτές τις μέρες στο Λονδίνο.

Σε ισπανικά «Σταυροδρόμια»

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Με το απρόβλητο στην Ελλάδα "Camino" του Χαβιέ Φεσέρ ξεκινά η τρίτη "Εβδομάδα ισπανικού κινηματογράφου"
Ενα 11χρονο κορίτσι γνωρίζει τον έρωτα και τον θάνατο στο δράμα «Camino» του Χαβιέρ Φεσέρ
Στο δράμα "Camino" του Χαβιέρ Φεσέρ, ένα 11χρονο κορίτσι γνωρίζει τον έρωτα και τον θάνατο. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της μικρότερης κόρης μιας οικογένειας που ανήκε στους κόλπους της θρησκευτικής καθολικής οργάνωσης Opus Dei, η οποία πέθανε σε ηλικία 14 ετών το 1985, το φιλμ ανοίγει το φετινό αφιέρωμα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος στο ισπανικό σινεμά.
Με τίτλο "Σταυροδρόμια", η τρίτη κατά σειρά "Εβδομάδα Ισπανικού Κινηματογράφου" ξεκινάει την Παρασκευή με το απρόβλητο ως σήμερα στην Ελλάδα φιλμ του Φεσέρ και θα διαρκέσει έως τις 24 Νοεμβρίου επιχειρώντας να παρακολουθήσει για άλλη μια φορά το ευρύ φάσμα κατευθύνσεων των Ισπανών σκηνοθετών, κατά την πενταετία 2005-2010, με έκδηλη την έμφασή τους στον κοινωνικό προβληματισμό.
Ταινίες του αφιερώματος που προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με επίκεντρο τη Μαδρίτη είναι: το "Μάτα Χάρι" της Ιθιάρ Μπογιάιν, όπου τρεις ιδιωτικές ντετέκτιβ πραγματοποιούν έρευνα σε μια πολυεθνική εταιρεία την ώρα που έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ίντριγκες των προσωπικών τους σχέσεων, το "Ζωή και χρώμα" του Σαντιάγο Ταβερνέρο, που διηγείται την κοινωνικοπολιτική αφύπνιση ενός εφήβου στη Μαδρίτη του '75 και η "Χαοτική Αννα" του Χούλιο Μέντεμ, όπου μια νεαρή γυναίκα ταξιδεύει στην ισπανική πρωτεύουσα για να γευτεί μια μεταφυσική και ταυτόχρονα υπαρξιακή εμπειρία. Στην "Επιστροφή στη Χανσάλα" της Τσους Γκουτιέρεθ, μια νεαρή προσπαθεί να μεταφέρει τη σορό του αδελφού της πίσω στο Μαρόκο, αφού εκείνος πέθανε προσπαθώντας να φτάσει στην Ισπανία με σχεδία.

Οι ταινίες της εβδομάδας: Και τα βαμπίρ παντρεύτηκαν

• Ο «σαπουνοπερατικός» μύθος των μεταμοντέρνων βρικολάκων συνεχίζεται με το πρώτο μέρος της τέταρτης ταινίας

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ:  17/11/2011

Αξιολόγηση * 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρα, 0: απαράδεκτη, _ : χωρίς άποψη

Οπως ακριβώς συνέβη με την κινηματογραφική μεταφορά του τελευταίου βιβλίου Χάρι Πότερ, έτσι και η «Χαραυγή, μέρος 1ο» («Breaking dawn», ΗΠΑ, 2011), το τέταρτο βιβλίο της σειράς του «Λυκόφωτος», βγαίνει στις αίθουσες μοιρασμένο σε δύο μέρη. Αυτή την Πέμπτη (17 Νοεμβρίου) κυκλοφορεί το πρώτο μέρος και σε λίγους μήνες θα δούμε το δεύτερο.

 

 

3  φωτογραφίες

Επισήμως το μοίρασμα έγινε εξαιτίας του όγκου του τέταρτου βιβλίου της Στέφανι Μέγερς _ τεράστιο στις περίπου 800 σελίδες του! Αυτομάτως βέβαια το μοίρασμα των δύο ταινιών σημαίνει και διπλά εισιτήρια, αφού οι θαυμαστές του ανορθόδοξου love story ανάμεσα σε ένα πανέμορφο και φιλήσυχο βαμπίρ (Ρόμπερτ Πάτινσον) και σε μια ανήσυχη κοπέλα (Κίρστεν Στιούαρτ) είναι αμέτρητοι ανά την υφήλιο και τυφλά φανατικοί.

Ο Τούρκος σκηνοθέτης Ερντέν Κιράλ μιλά στο in.gr

    

Στην Θεσσαλονίκη βρέθηκε για μερικές ημέρες ο Τούρκος κινηματογραφιστής, Ερντέν Κιράλ, αφιέρωμα στο έργο του οποίου πραγματοποιεί το 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης. Ο σκηνοθέτης μίλησε στο in.gr για τον μέντορά του, Γιλμάζ Γκιουνέι, το κινηματογραφικό του έργο και τους σύγχρονους Τούρκους σκηνοθέτες. «Η νέα γενιά σκηνοθετών δεν αναφέρει ποτέ τα ονόματά μας» λέει ο Ερντέν Κιράλ, με κάποιο παράπονο.

«Σπούδαζα Κεραμική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και υπήρχε μια μικρή κινηματογραφική ομάδα στον κάτω όροφο. Κάποιοι φοιτητές αρχιτεκτονικής πραγματοποιούσαν προβολές ταινιών. Μια μέρα έδειξαν το Ζιλ και Τζιμ του Φρανσουά Τριφό. Έφυγα χωρίς να δω την ταινία και μετά αναρωτήθηκα γιατί δεν την είδα. Ακόμα αναζητώ την απάντηση σε αυτή την ερώτηση.

» Κάποια στιγμή ένας φίλος με κάλεσε να γίνω βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία του και κάπως έτσι και έτσι ξεκίνησα στην τουρκική κινηματογραφική βιομηχανία. Εκεί γνώρισα και τον Γιλμάζ Γκιουνέι. Από εκείνη τη στιγμή μέχρι τον θάνατό του ήμασταν φίλοι. Φυσικά άφησα τη Σχολή και μετά πούλησα το χαλί στο σπίτι μου, προκειμένου να συγκεντρώσω τα πρώτα μου χρήματα. Εργαζόμουν σε μια διαφημιστική εταιρεία και έκανα την ταινία μου με φιλμ, το οποίο τους έκλεβα. Εξέδιδα κινηματογραφικά περιοδικά, τα οποία χρεοκόπησαν όλα. Ήμουν περήφανος για τον εαυτό μου, παρά το γεγονός ότι κάθε φορά που χρεοκοπούσε ένα περιοδικό, εγώ συνέχιζα να τα φτιάχνω.

» Πήγα στο Παρίσι για δύο χρόνια, έμεινα σε ένα ξενοδοχείο κοντά στο Cinemateque και έβλεπα όλες τις κλασικές ταινίες. Μετά ήρθα αντιμέτωπος με ένα θαύμα: το Σινεμά Νόβο (κινηματογραφικό κίνημα της Βραζιλίας). Ο Γκλάουμπερ Ρόχα ήταν ζωντανός και εξόριστος στο Παρίσι. Ακόμα τον θαυμάζω. Όταν πέθανε από υπερβολική δόση, έγραψα μια νεκρολογία για αυτόν σε μία επιθεώρηση τέχνης. Το 1978 έβγαλα την πρώτη μου ταινία.

» Η σχέση μου με τον Γιλμάζ Γκιουνέι μπορεί να γεμίσει τις σελίδες ενός χοντρού βιβλίου. Ξεκίνησα να κάνω το Yul και 23 μέρες μετά είχαμε έναν μεγάλο καβγά και με απέλυσε. Έπαθα κατάθλιψη. Ευτυχώς είχα μόλις σκεφτεί την καλύτερή μου ταινία, το Μέρες στο Χακιάρι και έτσι μπόρεσα να συνεχίσω να κάνω ταινίες.

» Γράφω τώρα μια βιογραφία, που θα κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο. Σε αυτήν αναφέρομαι με λεπτομέρειες στην σχέση μου με τον Γκιουνέι. Είναι κρίμα να τον αποκαλεί κανείς «ταλαντούχο σκηνοθέτη». Ήταν κινηματογραφική ιδιοφυΐα.

» Υπάρχουν δύο τρόποι για να κάνει κανείς ταινίες: να ξεκινήσει από μία εικόνα ή από μία ιδέα. Ο Γιλμάζ ξεκινούσε με μια εικόνα. Εγώ συνήθως ξεκινώ με μια ιδέα. Ωστόσο, οι εικόνες στις ταινίες μου είναι πολύ περιγραφικές. Αυτό δεν είναι κακό, εάν δεν είσαι ψεύτικος. Αλλά δεν μπορείς να πεις την αλήθεια μέσα από καρτποσταλικές εικόνες.
» Η Κωνσταντινούπολη ήταν ευρωπαϊκή πολιτισμική πρωτεύουσα το 2010 και η πόλη μου ζήτησε να κάνω μια ταινία και μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα. Πάντα μου άρεσε το ντοκιμαντέρ. Επέλεξα τον Κεράτιο Κόλπο γιατί είναι μια πολυπολιτισμική, πολυγλωσσική, πολυθρησκευτική περιοχή, εκεί υπάρχουν ναοί από όλες τις θρησκείες. Για μένα η ταινία έχει κρυφό τίτλο «Το Μωσαϊκό». Στην ταινία ένας Έλληνας φτάνει από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη, αναζητώντας το σπίτι που έζησε την παιδική του ηλικία. Δεν τον βλέπουμε, αλλά ακούμε τη φωνή του σε voice over, ενώ ακούγονται ποιήματα του Καβάφη.
» Δεν φτάσαμε ξαφνικά σε αυτό το σημείο, αυτοί οι σκηνοθέτες δεν έπεσαν από τον ουρανό. Ο Γιλμάζ Γκιουνέι άνοιξε το δρόμο για μας και μετά εμείς σπρώξαμε αυτή την πόρτα και προχωρήσαμε παρακάτω. Οι Ομέρ Καβούρ και Αλί Οζγκετούρκ ακολούθησαν και εισήλθαν στην ευρωπαϊκή αγορά. Οι νεότεροι φίλοι μας δεν είχαν ιδιαίτερη δυσκολία να προβάλουν τις ταινίες τους στην Ευρώπη. Εμείς έπρεπε να τις φυγαδεύουμε έξω από τη χώρα, τις πηγαίναμε παράνομα στη Δύση, γιατί υπήρχε στρατιωτική κυβέρνηση και λογοκρισία εκείνη την εποχή.
» Δεν ξέρω πόσο ευνοήθηκε η νέα γενιά από τις εμπειρίας μας. Ωστόσο, δεν αναφέρουν ποτέ τα ονόματά μας. Οι νέοι σκηνοθέτες λένε μόνο πόσο μας θαυμάζουν όταν μας γνωρίζουν προσωπικά. Υπάρχει πόλωση μεταξύ των γενεών. Καταλαβαίνω και συμφωνώ ότι μία γενιά δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να αρνηθεί την προηγούμενη, αλλά δεν μπορείς να τη διαγράφεις, δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν υπάρχει. Υπάρχουν πολλές ταινίες σύγχρονων σκηνοθετών που θαυμάζω, ωστόσο θεωρώ ότι θα πρέπει να σκάψουν όλο και πιο βαθιά».

• Ανθρώπινο σινεμά από τους αδελφούς Νταρντέν

Η νέα ταινία των αδελφών Νταρντέν, Το παιδί με το ποδήλατο, προβλήθηκε στο πλαίσιο του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Οι αδελφοί Νταρντέν κάνουν πάντα ταινίες εξαιρετικές, σινεμά κλασικό και Το παιδί με το ποδήλατο δεν αποτελεί εξαίρεση.
Σε αυτό οι αδελφοί Νταρντέν στρέφουν την κάμερά τους σε ένα αγόρι που αναζητά το ποδήλατό του και στη συνέχεια τον πατέρα του. Ο μικρός ήρωας μπλέκει σε διάφορες περιπέτειες, την ώρα που αναπτύσσει μια φιλία με μια κομμώτρια.
Ίσως κατώτερη από άλλες ταινίες τους (όπως η Ροζέτα για παράδειγμα), Το Παιδί με το Ποδήλατο έχει το θετικό ότι φιλοξενεί έναν εξαιρετικό πρωταγωνιστή.  Από τις σκηνές με τον πατέρα του, στις εκφράσεις οργής του, ακόμα και στον τρόπο που παρακολουθεί κάποια παιδιά να παίζουν μπάλα, ο Τομά Ντορέ καταφέρνει να προσελκύσει το βλέμμα του θεατή και να συγκινήσει με την ερμηνεία του.
Αγγελική ΣτελλάκηNewsroom ΔΟΛ

Αμαρτωλοί σκηνοθέτες, αθώες ταινίες

Τα προσωπικά ψεγάδια των δημιουργών δεν σπιλώνουν τα έργα τους, εκτός αν αυτά τα ίδια αποδεικνύουν το αντίθετο

The New York Times

Το 1938, ένα μήνα μετά την επίθεση των ναζί εναντίον των Εβραίων, που έμεινε στην ιστορία ως «η νύχτα των κρυστάλλων», ο Γουόλτ Ντίσνεϊ συνόδευσε την αγαπημένη κινηματογραφίστρια του Χίτλερ, τη Λένι Ρίφενσταλ, σε μια περιοδεία στο κινηματογραφικό του στούντιο. Της έδειξε μερικά πρωτότυπα σκίτσα του Μίκυ Μάους και εκείνη προσφέρθηκε να του δείξει το φιλμ «Olympia», το προπαγανδιστικό ντοκιμαντέρ της για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου του 1936. Ο Ντίσνεϊ αρνήθηκε, γιατί φοβήθηκε ότι θα φαινόταν υπερβολικά φιλόξενος σε μια γυναίκα που το Χόλιγουντ αντιπαθούσε. Στη βιογραφία του της Ρίφενσταλ, «Λένι», ο Στίβεν Μπαχ γράφει ότι, όταν εκείνη επέστρεψε στη Γερμανία, επαινούσε τον Ντίσνεϊ που τη δέχτηκε, λέγοντας ότι «ήταν πολύ ικανοποιητικό να μαθαίνεις πως οι αληθινοί Αμερικανοί δεν επηρεάζονται από τις ύπουλες εκστρατείες των Εβραίων». 

Σκέφτηκα τον θείο Γουόλτ και τη συνάντησή του με τη Λένι τον περασμένο Μάιο, όταν, στη διάρκεια του Φεστιβάλ των Καννών, ο Δανός σκηνοθέτης Λαρς φον Τρίερ έκανε μπροστά σε πλήθος δημοσιογράφων εκείνες τις φοβερές δηλώσεις περί ναζισμού. Η καινούργια του ταινία, η «Μελαγχολία», είχε μόλις κάνει την πρεμιέρα της και έμελλε να του προσφέρει μερικές από τις καλύτερες κριτικές της καριέρας του. Από πολύ καιρό, όσοι τον παρακολουθούσαν έπρεπε να ξέρουν ότι ήταν ικανός να σαμποτάρει κάθε έκφραση καλής θέλησης προς το πρόσωπό του, και τελικά η στιγμή ήρθε όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε για τα «γοτθικά» χαρακτηριστικά των ταινιών του και αν θα μπορούσε να επεκταθεί πάνω σε παλιότερα σχόλια που έχει κάνει για τη ναζιστική αισθητική.

Οταν ο χρόνος πρωταγωνιστεί στο σελιλόιντ

Με πλάνα μεγάλης διάρκειας, μαραθώνιες ταινίες και συνεχόμενες λήψεις σπουδαίοι σκηνοθέτες αποθέωσαν τη χρονική διάσταση

• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
• Της ΒΕΝΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το σινεμά σμιλεύει το χρόνο. Ποιος το είπε; Ο Ταρκόφσκι μιλώντας για την ταινία του «Αντρέι Ρουμπλιόφ» (1966).

«Θίασος» του Θ. Αγγελόπουλου (1975). Ενας από τους τρεις μάστορες του plan sequenceΗ έβδομη τέχνη, που αναπτύχθηκε στη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα ως η αποθέωση του «cut or not to cut?», έχει φτάσει σήμερα στο «χιπ χοπ μοντάζ» και σε τέτοιους τρελούς ρυθμούς, που ρίχνουν το θεατή στο καναβάτσο αναίσθητο, έχοντας προλάβει ελάχιστα πράγματα να καταλάβει από την πλοκή.

Κι όμως ο κινηματογράφος σε πολλές, πάρα πολλές περιπτώσεις, ακόμα και όταν η τεχνολογία δυσκόλευε τα πράγματα, σήκωσε το ανάστημά του στο μαγικό «μαχαίρι» του μοντέρ. Διέπρεψε αποθεώνοντας τη διάρκεια του πλάνου. Βυθίστηκε με σεβασμό στο πέρασμα του χρόνου, που εγγράφεται στο σελιλόιντ ή στο ψηφιακό φιλμ. Αφησε στο θεατή περιθώρια να συλλογιστεί, να αισθανθεί. Και πρόσφερε αριστουργήματα.

Η ζωή γράφει το πιο απίθανο σενάριο

Επτά, Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

ΤΗΣ ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ 

Η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία, λένε, και πράγματι, τα περιστατικά στα οποία βασίστηκαν πολλές από τις ξένες ταινίες που θα προβληθούν φέτος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (4-13 Νοεμβρίου, Ολύμπιον, Παύλος Ζάννας, Λιμάνι) ξεπερνούν και την πιο αρρωστημένη φαντασία.

Το θέμα βέβαια είναι το πώς πιάνεις θέματα όπως η παιδεραστία ή οι σίριαλ κίλερ. Και ευτυχώς οι ταινίες που επέλεξε φέτος ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Δ. Εϊπύδης, δεν «πατάνε» σε μια ηδονοβλεπτική λογική αλλά μπαίνουν σε βάθος στις ψυχές των ηρώων αποκαλύπτοντας τα απύθμενα βάθη της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, μακριά από τη ρεπορταζιακή τηλεοπτική προσέγγιση. Οπως και άλλες, που άντλησαν τα θέματά τους από πραγματικά περιστατικά και πρόσωπα, όπως το Τσέρνομπιλ, το καθεστώς Τσαουσέσκου, τον Τζούλιο Αντρεότι και τη δανέζικη αντίσταση.

* Μια τέτοια περίπτωση είναι το «Snowtown» του Τζάστιν Κούρτζελ (τμήμα «Ανοιχτοί ορίζοντες») για τον χειρότερο σίριαλ κίλερ στα χρονικά της Αυστραλίας, τον Τζον Μπάντινγκ: σχεδόν σε αρρωσταίνει με τη σκληρότητα και το νατουραλισμό του. Ισως γιατί σε πείθει πως όλα συμβαίνουν σε πραγματικούς ανθρώπους. Η ταινία έχει άλλωστε έντονο ντοκιμαντερίστικο χαρακτήρα.

Ολα διαδραματίζονται στην Αυστραλία, στα βόρεια προάστια της Αδελαΐδας, όπου ζει μια φτωχή γυναίκα με τους τρεις γιους τους. Αρχικά νομίζεις πως το θέμα της ταινίας είναι η παιδεραστία, καθώς ο εραστής της γυναίκας έχει ως χόμπι να φωτογραφίζει τα αγόρια της γυμνά. Κι όμως όχι. Ο αρρωστημένος ερωτισμός του άντρα επισκιάζεται από τις φρικαλέες πράξεις του αντικαταστάτη του: δηλαδή του νέου εραστή της γυναίκας, που υιοθετεί τον ρόλο του τιμωρού των παιδεραστών, των γκέι, των ναρκομανών και όλων όσων υποτίθεται πως απειλούν την τιμή αυτής της συντηρητικής μικροκοινωνίας. Την ίδια στιγμή παρουσιάζεται τρυφερός πατέρας των τριών παιδιών και ιδιαίτερα του 16χρονου ελληνοαυστραλού ήρωα Λούκας Πίταγουεϊ (βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Κανών) που είναι και ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ταινίας. Αρχικά, το παιδί εμφανίζεται άβουλο, να υφίσταται διάφορες σεξουαλικές κακοποιήσεις από ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Ομως αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά στη σταδιακή αλλοτρίωση της ψυχής του από τον νέο του χαρισματικό μέντορα, ο οποίος σιγά σιγά και μεθοδικά τον μυεί στο έγκλημα: τον εξαναγκάζει να πυροβολήσει τον σκύλο του και σταδιακά του αποκαλύπτει πτυχές της κατά συρροήν εγκληματικής δραστηριότητάς του: μια μπανιέρα γεμάτη αίματα, σακούλες με πτώματα, έναν άνθρωπο που υφίσταται φρικτά βασανιστήρια. Δεν θα ξεχάσουμε τη σκηνή όπου ο δολοφόνος με το γελαστό πρόσωπο, τεμαχίζει 3-4 καγκουρό και στη συνέχεια τα πετάει έξω από την πόρτα του παιδεραστή για να τον εξαναγκάσει να φύγει από τη γειτονιά...

Αναζητώντας σωτηρία

• Επτά, Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011
• ΤΟΥ ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ

Τον βασανισμένο κόσμο του Ντοστογέφσκι φέρνει στο νου η βραβευμένη στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι ρώσικη ταινία «Bedouin» του Ιγκόρ Βολόσιν, που προβάλλεται στο διαγωνιστικό τμήμα του φετινού 24ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου (Τρίτη, 8 μ.μ. στον κινηματογράφο «Απόλλων»).

Η ηρωίδα είναι μια νεαρή μοναχική μητέρα από την Ουκρανία, που φτάνει στη Ρωσία όπου αναλαμβάνει να γίνει παρένθετη μητέρα σ' ένα ζευγάρι ρώσων ομοφυλόφιλων, για να μπορέσει, με τα χρήματα που θα πάρει, να πληρώνει τη θεραπεία της μικρής της κόρης που πάσχει από λευχαιμία. Η ηρωίδα θα μπλεχτεί με τον υπόκοσμο, θα πέσει θύμα εκμετάλλευσης των αντρών και θα οδηγηθεί στο έγκλημα πριν τελικά αποφασίσει να πάει την ετοιμοθάνατη κόρη της στην Ιορδανία (απ' όπου και ο τίτλος «Βεδουίνος») με την ελπίδα να βρει εκεί το «φάρμακο» που θα τη θεραπεύσει. Συνάντησα τον 37χρονο σκηνοθέτη στο Κάρλοβι Βάρι και μιλήσαμε για την ταινία του, την παρένθετη μητρότητα αλλά και τη σημερινή κατάσταση στη Ρωσία.