Βγάζουν τ' απωθημένα τους

Μετά το «Safe Sex» και το έξυπνο «Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο», ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου ξαναχτυπούν από την Πέμπτη με μία ακόμα «Αυστηρώς κατάλληλη» ταινία. Και πώς αλλιώς; Το γνωστό δίδυμο δεν γεύτηκε την αναγνώριση των κριτικών. Ομως, τη μαζική αποδοχή από ένα κοινό, δύσπιστο μέχρι την εποχή του «Safe sex» απέναντι στο ελληνικό σινεμά, την χόρτασε και με το παραπάνω. Σ' αυτούς άλλωστε χρεώνεται (ή κατ' άλλους πιστώνεται) το τσουνάμι λάιτ κινηματογραφικών κωμωδιών που κατακλύζει τελευταία τις αίθουσες.

Την πικρία τους και το θυμό τους, ωστόσο, για την αντιμετώπιση από διανοούμενους και κριτικούς δεν την έκρυψαν ποτέ. Και να που τώρα, μετά την παρένθεση του δραματικού «Οξυγόνου», επέστρεψαν με το «Αυστηρώς κατάλληλο», μια αυτοαναφορική κωμωδία στην οποία κάνουν το δικό τους σχόλιο για τα εγχώρια κινηματογραφικά δρώμενα: από τη μία το διανοουμενίστικο σινεμά άποψης, μέσα από την προσπάθεια δύο νεαρών σκηνοθετών να βρουν χρηματοδότη. Και στον αντίποδα η κουτοπόνηρη πιάτσα του εγχώριου πορνό με όλα τα κλισέ και τις πιπεράτες χοντροκοπιές της -που συνηγορούν σε μια ακόμα επιτυχημένη επέλαση στις αίθουσες.

Το σενάριο «παντρεύει» τους δύο αυτούς κόσμους: ο μόνος παραγωγός που δέχεται να αναλάβει την ταινία των δύο πρωτοεμφανιζόμενων με θέμα τους τραγικούς έρωτες της Φαίδρας, της Καρένινα και της Μποβαρί γυρίζει πίσω από την πλάτη τους μια τσόντα εποχής με την ίδια ατάλαντη ηθοποιό. Εξυπνες ατάκες εναλλάσσονται με κοινοτοπίες. Καλοσκιτσαρισμένοι ρόλοι με καρικατούρες. Γκέι, λεσβίες, στρέιτ, απιστίες και ερωτικές παρεξηγήσεις μέσω sms συμπληρώνουν το μενού.

Βασικά όμως, η ταινία δίνει ένα καλό βήμα στους δύο σκηνοθέτες να πουν μερικά πράγματα που τους «τρώνε» για το ελληνικό σινεμά. Κάποιες στιγμές μάλιστα νομίζεις πως γύρισαν την ταινία ακριβώς γι' αυτό.

Είναι σαν να λένε: Μας απωθεί το ίδιο και η φτηνάντζα του πορνό και το δήθεν των κουλτουριάρηδων, όλων αυτών των επίδοξων Ελλήνων Φελίνι και Γουόνγκ Καρ Γουάι που μας σνομπάρουν. Δεν είναι διόλου τυχαίο, άλλωστε, πως σύμφωνα με το σενάριο, στο τέλος, ύστερα από ένα μπέρδεμα στο μοντάζ η ταινία των δύο ηρώων που υποβάλλεται στις Κάνες περιλαμβάνει μισές σκηνές από την «καλλιτεχνική» ταινία και μισές από την τσόντα. Και, ω του θαύματος, τελικά αυτό το ανόητο συνονθύλευμα καταλήγει να κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα. Τα μίντια μιλούν για ποίηση και αναρχικό μοντάζ(!).

Νωρίτερα, μια σειρά παραγωγών νέας εσοδείας παρελαύνουν από το πανί εκθειάζοντας τις εμπορικές (τηλε)κωμωδίες «που έφεραν τον κόσμο πίσω στα σινεμά»: «Safe Sex, "Σειρήνες στο Αιγαίο"».

«Μα τι λέτε;» εξανίσταται ο ένας νεαρός «δημιουργός». «Το Safe sex δεν ήταν καν κινηματογράφος. Μόνο μια στείρα επανάληψη τηλεοπτικών κλισέ»... Από αυτοαναφορική ειρωνεία άλλο τίποτε.

Οι Ρέππας-Παπαθανασίου προφανώς αντιπροτείνουν το δικό τους σινεμά ως μια μέση «υγιή» απάντηση στο αδιέξοδο του ελληνικού σινεμά. Είναι, όμως, πράγματι η δουλειά τους η απάντηση σε όσα ταλανίζουν τον κινηματογράφο μας; Πολλοί θα απαντήσουν με ένα ηχηρό όχι. Υπάρχει κι ένα άλλο σινεμά μεταξύ των δύο αυτών άκρων. Κι ας μην έχει πάντα απήχηση...

Κάτι μας λέει ότι και αυτή η ταινία των δύο σκηνοθετών θα κριθεί αυστηρώς ακατάλληλη για κριτικούς και Κάνες. Το πραγματικό παιχνίδι, λοιπόν, θα παιχτεί άλλη μία φορά στις αίθουσες...

Στο «Αυστηρώς κατάλληλο» παίζουν οι Δ. Στογιάννη, Κ. Λέχου, Ο. Παπασπηλιόπουλος, Π. Δαδακαρίδης, Δ. Τζουμάκης, Π. Πιτσούλη, Α. Παναγιωτοπούλου κ.ά.

ΕΥ. ΒΕΝΑΡΔΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 - 19/10/2008