Τυφλή παρακμή

Από τα έργα αυτής της εβδομάδας το μόνο που μοιάζει κάπως ψαγμένο είναι το «Περί τυφλότητος»

Εβδομάδα για τα… μπάζα η τρέχουσα. Αναζητείται η ταινία-κίνητρο για το θεατή, ενώ οι χαμηλές εισπράξεις κάθε εβδομάδα δεν δικαιολογούν το μεγάλο αριθμό ταινιών. Από τα φιλμ της προηγούμενης εβδομάδας μόνο ένα μπήκε στην πρώτη εισπρακτική πεντάδα, η «Μούμια 3», που έφτασε στην κορυφή με 19.320 εισιτήρια, τα οποία όμως δεν είναι πολλά για κορυφή.

Από τα έργα αυτής της εβδομάδας το μόνο που μοιάζει κάπως ψαγμένο είναι το «Περί τυφλότητος» του Φερνάντο Μεϊρέγιες, αν και αποτυχημένο. Τα υπόλοιπα δεν προκαλούν αίσθηση.

«Περί Τυφλότητος»

ΔΙΕΘΝΕΣ, 2008
Σκηνοθεσία: Φερνάντο Μεϊρέγιες
Παίζουν: Τζούλιαν Μουρ, Μαρκ Ράφαλο, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ

Αυτή τη φορά ο Φερνάντο Μεϊρέγιες δεν τα κατάφερε. Ισως, δεν του ταιριάζει ο ποιητικός κινηματογράφος, ίσως πάλι να μην κατόρθωσε να πιάσει επαφή με το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου, του Πορτογάλου νομπελίστα συγγραφέα, και τα έχασε κατά την κινηματογραφική μεταφορά. Οχι στο να γίνει υπηρέτης του και να το μετατρέψει σε εικόνες, που δεν είναι αυτή η δουλειά του κινηματογράφου, αλλά να το αναπλάσει, να δημιουργήσει κάτι δικό του εξαρχής. Με το βιβλίο ως αφορμή. Η ταινία που είδα στις Κάννες (διότι η εταιρία ζήτησε να μη λάβουμε υπόψη εκείνη την προβολή αλλά να δούμε το νέο μοντάζ - τότε γιατί την έστειλε στις Κάννες; Για να πειραματιστεί; Αρα, δίκιο είχαμε που την κακοχαρακτηρίσαμε ως ταινία; Εν πάση περιπτώσει, αλίμονο αν τρέχω κάθε φορά που ένας αβέβαιος για την ταινία του σκηνοθέτης δηλώνει πως έκανε καινούργιο μοντάζ) με απώθησε με την ασχήμια της, με τους τυφλούς που κυκλοφορούν ως λεπροί, με την εικόνα που θέλει να πιάσει τη θολούρα και τη λευκότητα της «τυφλότητας» χωρίς να λαμβάνει υπόψη της το θεατή που την παρακολουθεί. Η κινηματογραφική ιστορία κι η κινηματογραφική πείρα με έχουν διδάξει πως καμία ταινία δεν σώθηκε από τις κατοπινές επεμβάσεις στο μοντάζ. Οι ταινίες μπορούν να σώζονται μόνο από τις προκαταβολικές επεμβάσεις στο σενάριο!

«Παιχνίδι Θανάτου»

ΗΠΑ, 2008
Σκηνοθεσία: Τζέφρι Ναχμάνοφ
Παίζουν: ΓκάΪ Πιρς, Ντον Τσιντλ

Αυτό είναι το πιο στρωτό, το πιο βατό και ευχάριστο στην παρακολούθηση, δεν έχει όμως τίποτε το ιδιαίτερο. Είναι κάτι σαν κατασκοπική περιπέτεια με μυστικές υπηρεσίες, αντιτρομοκρατική και τρομοκράτες, με FBI, CIA, Αραβες κι εμπλοκή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή κι έχουμε δει πολλά παρόμοια τέτοια φιλμ. Είναι μια κατηγορία ταινιών που στο DVD προκαλούν πολύ θετικά σχόλια. Δεν έχουν όμως το ειδικό βάρος για το σινεμά των ημερών μας, που, λόγω DVD, πολλής τηλεόρασης κ.λπ., έχει χάσει λιγάκι και το ίδιο τον προσδιορισμό του.

«Χυμαδιό»

ΗΠΑ, 2008
Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Λέβιν
Παίζουν: Τζος Πεκ, Μπεν Κίνγκσλεϊ

Η ερμηνεία του Μπεν Κίνγκσλεϊ, στο ρόλο του ψυχιάτρου-πεθερού, ανεβάζει τη στάθμη αλλά δεν μπορεί να σύρει και την ταινία. Ο ήρωας είναι μοναχικός, αβέβαιος, ανέραστος, ένα νεαρό παιδί κάπως χαμένο, που γυρίζει δεξιά κι αριστερά, καπνίζει μαριχουάνα, προσφέρει και στον ψυχίατρο που τον παρακολουθεί και γίνονται φιλαράκια. Οταν όμως ερωτεύεται την κόρη του, αλλάζει η μεταξύ τους σχέση. Δείγμα «ανεξάρτητου» ή «ταινίας φεστιβάλ Σάντανς», όπου, όπως το έχουμε ξαναπεί, λόγω χαμηλού προϋπολογισμού, οι Αμερικανοί προωθούν το σινεμά του auteur κι ο κάθε auteur θεωρεί υποχρέωσή του να βγει και να μας πει τη δική του ιστορία κι όχι των ηρώων. Με άλλα λόγια, γεμίζουμε από auteur αλλά δεν έχουμε ενδιαφέροντες κινηματογραφικούς ήρωες.

Επίσης προβάλλονται

- «SCAR 3-D». «Προσοχή: Η ταινία δεν συνιστάται σε άτομα με καρδιακές παθήσεις». Ετσι δηλώνει η «διαφήμιση». Κι αν έχω κανονίσει την εξέταση για την επόμενη εβδομάδα και δεν ξέρω τι θα μου βρει ο γιατρός; Ταινία τρόμου σε 3-D του Τζεντ Γουάιντρομπ.

- «ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥ» (My best friend’s girl). Κομεντί. Ενας απελπισμένος, που βλέπει να μην ενδίδει η κοπέλα που τον ενδιαφέρει, καταφεύγει σε ένα φίλο του, που ειδικεύεται στο να συμφιλιώνει ζευγάρια. Με την Κέιτ Χάντσον. Σκηνοθεσία: Χάουαρντ Ντόιτς.

- «Η ΔΙΕΘΝΗΣ». Τουρκική παραγωγή του 2006. Σε μια πόλη της Ανατολίας, επί στρατιωτικού πραξικοπήματος, όπου απαγορεύονται τα πάντα, μια τοπική ορχήστρα θα κάνει τα δικά της. Από δύο, άγνωστους σε μας, σκηνοθέτες.

ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Mέλος της EFA (Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κιν/γράφου), Ελεύθερος Τύπος, Πέμπτη, 16.10.08