Ο Αλέν Κορνό, κορυφαίος εκπρόσωπος του γαλλικού φιλμ νουάρ, συνδύασε το ύφος των αντίστοιχων αμερικανικών ταινιών με τη βαθιά ψυχολογική ανάλυση των χαρακτήρων. Κι όμως το διασημότερο φιλμ του δεν ήταν νουάρ, αλλά η πανέμορφη, λυρική ταινία «Ολα τα πρωινά του κόσμου», πλημμυρισμένη με μπαρόκ μουσική. Καθόλου τυχαία. Η πρώτη μεγάλη αγάπη του δεν ήταν το σινεμά, αλλά η μουσική και ιδιαιτέρως η τζαζ.
 Ο σκηνοθέτης της αγαπημένης ταινίας «Ολα τα πρωινά του κόσμου» (για έναν συνθέτη μπαρόκ μουσικής), είχε στα νιάτα του τρέλα με την τζαζ |
- Τι σας οδήγησε στο σινεμά;
«Ακόμα δεν ξέρω. Την εποχή της νεότητάς μου είχα "βυθιστεί" στην τζαζ. Μεγάλωσα σε μικρό χωριό στη γαλλική Ορλεάνη κοντά στις αμερικανικές βάσεις όπου διατηρούσαν χώρους ζωντανής μουσικής. Εκεί παίζαμε τζαζ, εγώ ήμουν ντράμερ, για να κερδίσουμε χρήματα. Το ενδιαφέρον μου άρχισε να φθίνει όταν συνειδητοποίησα ότι η τζαζ, ως αφροαμερικανική μουσική, δεν είχε σχέση με την καταγωγή μου. Ετσι αφοσιώθηκα στην άλλη μεγάλη αγάπη μου, το σινεμά».
- Από την αρχή στραφήκατε στο φιλμ νουάρ;
«Ισως να με επηρέασε και ο πατέρας μου, που ήταν επίσης σινεφίλ. Μου έλεγε: "Σκέψου καλά τι ταινίες θα κάνεις. Υπάρχουν φιλμ καλοφτιαγμένα, με εύσημα, που κανείς δεν θυμάται. Δες αρκετά θρίλερ, γουέστερν, ταινίες 'είδους'. Κάποιες είναι πολύ μέτριες, αλλά συχνά λένε με αμεσότητα την αλήθεια". Θέλησα επίσης να πειραματιστώ με τους κινηματογραφικούς κώδικες, να έχω την ελευθερία να αφηγηθώ μια καλή ιστορία βασισμένη σε καίρια κοινωνικά θέματα. Το νουάρ είναι ένα είδος που σου επιτρέπει επίσης να θίξεις ζητήματα ταυτότητας, οικεία στους θεατές. Αν και το είδος άνθησε στην Αμερική, η Γαλλία έχει μεγάλη παράδοση».
- Τι διαφοροποιεί το γαλλικό από το αμερικανικό φιλμ νουάρ;
«Το αμερικανικό είναι επηρεασμένο από την γοτθική κουλτούρα, τις ιστορίες του "Τζακ του Αντεροβγάλτη", εξωπραγματικές, φανταστικές καταστάσεις. Τα γαλλικά δανείστηκαν στοιχεία από το ψυχολογικό δράμα».
- Η πρώτη ταινία σας, το «France Societe Anonyme», είχε σοκάρει με την τολμηρή θεματολογία και τις αναφορές στη νομιμοποίηση των ναρκωτικών.
«Ηταν ένα πολιτικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας για μια μελλοντική κοινωνία όπου η χρήση ναρκωτικών είναι νόμιμη. Μια επαναστατική ταινία, μια "τρέλα" ακραίου φιλελευθερισμού. Είχα επηρεαστεί κι από το κλίμα του παρισινού Μάη. Δεν θα ξανάκανα τέτοιο φίλμ».
- Ολοι αγάπησαν πάντως το φιλμ «Ολα τα πρωινά του κόσμου». Πώς γεννήθηκε η ιδέα του;
«Λόγω της σχέσης μου με την τζαζ ήθελα, αρκετά χρόνια, να κάνω ένα φιλμ επικεντρωμένο στη μουσική. Ξαφνικά σκέφτηκα το γαλλικό μπαρόκ, τη μουσική της πατρίδας μου. Τυχαία συνάντησα και τον συγγραφέα Πασκάλ Γκινιάρ, του εκμυστηρεύτηκα την εμμονή μου, κι εκείνος μου μίλησε για την εξαιρετική ιδέα ενός βιβλίου για έναν δύστροπο μοναχικό συνθέτη και τον ταλαντούχο μαθητή βιόλας στην εποχή του μπαρόκ. Συνεργαστήκαμε και στο σενάριο. Δεν προσεγγίσαμε την εποχή από την πλευρά της εξουσίας αλλά από εκείνη των αντιφρονούντων. Κάναμε επίσης αρκετή έρευνα σε βάθος όχι μόνο για τη μουσική αλλά και για τη ζωγραφική της εποχής, τις "νεκρές φύσεις", την αίσθηση της ματαιοδοξίας, στοιχεία που επηρέασαν και τον τρόπο κινηματογράφισης».
- Ηταν εξαιρετικός κι ο Γκιγιόμ Ντεπαρντιέ που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή.
«Τι κρίμα... Εκείνη την εποχή δεν είχε κανένα πρόβλημα. Η ανάμνησή μου από τον Γκιγιόμ είναι η εικόνα ενός λαμπερού, χαρισματικού νέου. Θυμάμαι τις πρώτες ημέρες των γυρισμάτων τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ να έρχεται ανήσυχος για να μάθει πώς είναι ο γιος του ως ηθοποιός. Του έλεγα αστειευόμενος: "Εξαφανίσου. Δεν σε χρειάζομαι πια. Ο γιος σου είναι εξαιρετικός". Ο Γκιγιόμ ήταν και καλός μουσικός. Γι' αυτό ταίριαξε τόσο πολύ με τον ρόλο».
- Είστε ικανοποιημένος από την πορεία του γαλλικού σινεμά;
«Αν και οι κυβερνήσεις το στηρίζουν, συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίση. Ισως να γυρίζονται και περισσότερες ταινίες απ' όσο χρειάζεται. Η κρίση στο σινεμά είναι παγκόσμια και εξαιτίας της πειρατείας».
- Η άποψή σας για τη γαλλική πολιτική είναι καλύτερη;
«Δεν ξέρω τι να πω για τον Σαρκοζί. Είναι ή πολύ τρελός ή πολύ έξυπνος. Αλλάζει διαρκώς απόψεις, προσαρμόζεται. Εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο τις πολλές αδυναμίες των αντιπάλων του».
- Στο ξεκίνημά σας υπήρξατε και βοηθός του Κώστα Γαβρά. Τι θυμάστε από τη συνεργασία σας;
«Δουλέψαμε στην "Ομολογία". Από τον Γαβρά κράτησα τον θυμό, τη μανία του σινεμά. Τότε συνάντησα και τον Ιβ Μοντάν με τον οποίο συνεργαστήκαμε αργότερα». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/10/2008
No comments:
Post a Comment