ΤΟΥ Ι. ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ, ΤΟ ΒΗΜΑ, Πέμπτη, 9 Οκτωβρίου 2008
Μπορεί ο Γούντι Αλεν να απεχθάνεται την ηλιοφάνεια, όμως ο δυνατός ήλιος της Βαρκελώνης δεν τον εμπόδισε- για μία ακόμη φοράνα διαπρέψει. Η ταινία «Vicky Cristina Βarcelona», 39η κινηματογραφική δημιουργία του, τον φέρνει για πρώτη φορά στην Ισπανία (όπου τη γύρισε εξ ολοκλήρου) και σηματοδοτεί μια λαμπρή επιστροφή του στη ρομαντική κωμωδία. Επιστροφή... ηλιόλουστη και γεμάτη φρεσκάδα.
Η Κριστίνα (Σκάρλετ Τζοχάνσον) και η Βίκι (Ρεμπέκα Χολ) είναι δύο αμερικανίδες φίλες με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Η πρώτη αυθόρμητη, εκρηκτική, έτοιμη για όλα αλλά χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει. Η δεύτερη συγκρατημένη και συγκροτημένη, με έναν «καλοσιδερωμένο» γαμπρό (Κρις Μεσίνα) να την περιμένει στη Νέα Υόρκη.
Με κέφι, χαλαρότητα αλλά σίγουρα βήματα, ο Γούντι Αλεν ακολουθεί τις περιπέτειές τους ενώ γεύονται το αναζωογονητικό ισπανικό κλίμα, το μεγαλείο της αρχιτεκτονικής του Γκαουντί και τα μυστήρια του έρωτα. Οι δύο γυναίκες απελευθερώνονται, μεταμορφώνονται, περιπλανώμενες στην ξένη χώρα που τις κομπλάρει και συγχρόνως τις γοητεύει.
Πρωταρχικό ρόλο στη ριζική αλλαγή τους θα παίξει βέβαια ο εθελοντής «ξεναγός» τους, ένας καλλιτέχνης που λέγεται Χουάν Αντόνιο, έχει τη μορφή του Χαβιέρ Μπαρδέμ και είναι ο βασιλιάς του... καμακώματος. Από τη στιγμή που τις πλησιάζει στο εστιατόριο, χωρίς περιστροφές δείχνει τις διαθέσεις του. Τους προτείνει να περάσουν μαζί του το Σαββατοκύριακο στην εξοχή για να φάνε, να πιουν, να χορέψουν και να κάνουν όμορφα σεξ! Γίνεται με την πρώτη ο μαγνήτης της ταινίας.
Και να λοιπόν που τελικά ένας άνδρας δείχνει να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού στην πιο «γυναικεία» ταινία του Γούντι Αλεν μετά τη «Χάνα και τις αδελφές της». Μόνο που ακόμη και αυτός, ο άνετος, ο cool, ο διανοούμενος αλλά και μάγκας έχει την αχίλλειο πτέρνα του. Ασφαλώς μια γυναίκα. Την πρώην του (Πενέλοπε Κρους), η οποία δεν τον αφήνει σε χλωρό κλαρί με τις ψυχολογικές διακυμάνσεις και τον άστατο χαρακτήρα της. Μπαρδέμ και Κρους είναι μακράν το ατού της ταινίας. Η δε Κρους (συν τοις άλλοις μοιράζεται μια σκηνή λεσβιακού έρωτα με την Τζοχάνσον) αποδεικνύει πόσο καλή μπορεί να υπάρξει άπαξ και βρεθεί στα χέρια ικανού σκηνοθέτη. Δεν είναι τυχαίο που οι ως τώρα καλύτερες ερμηνείες της έχουν σημειωθεί σε ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Θα ήταν αμαρτία να μην την περιμένει μια υποψηφιότητα για το Οσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου.
Η αντιπαράθεση αμερικανικής- ευρωπαϊκής κουλτούρας αποτελεί και την ουσιαστική θέση μιας ταινίας που υποκλίνεται με ευγένεια στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, θαυμάζει το μεσογειακό πάθος και υμνεί την απελευθερωμένη σκέψη ανθρώπων που χαίρονται τη ζωή με τις ομορφιές και τα εμπόδιά της. Χωρίς να το κάνουν θέμα.
Η Κριστίνα (Σκάρλετ Τζοχάνσον) και η Βίκι (Ρεμπέκα Χολ) είναι δύο αμερικανίδες φίλες με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Η πρώτη αυθόρμητη, εκρηκτική, έτοιμη για όλα αλλά χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει. Η δεύτερη συγκρατημένη και συγκροτημένη, με έναν «καλοσιδερωμένο» γαμπρό (Κρις Μεσίνα) να την περιμένει στη Νέα Υόρκη.
Με κέφι, χαλαρότητα αλλά σίγουρα βήματα, ο Γούντι Αλεν ακολουθεί τις περιπέτειές τους ενώ γεύονται το αναζωογονητικό ισπανικό κλίμα, το μεγαλείο της αρχιτεκτονικής του Γκαουντί και τα μυστήρια του έρωτα. Οι δύο γυναίκες απελευθερώνονται, μεταμορφώνονται, περιπλανώμενες στην ξένη χώρα που τις κομπλάρει και συγχρόνως τις γοητεύει.
Πρωταρχικό ρόλο στη ριζική αλλαγή τους θα παίξει βέβαια ο εθελοντής «ξεναγός» τους, ένας καλλιτέχνης που λέγεται Χουάν Αντόνιο, έχει τη μορφή του Χαβιέρ Μπαρδέμ και είναι ο βασιλιάς του... καμακώματος. Από τη στιγμή που τις πλησιάζει στο εστιατόριο, χωρίς περιστροφές δείχνει τις διαθέσεις του. Τους προτείνει να περάσουν μαζί του το Σαββατοκύριακο στην εξοχή για να φάνε, να πιουν, να χορέψουν και να κάνουν όμορφα σεξ! Γίνεται με την πρώτη ο μαγνήτης της ταινίας.
Και να λοιπόν που τελικά ένας άνδρας δείχνει να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού στην πιο «γυναικεία» ταινία του Γούντι Αλεν μετά τη «Χάνα και τις αδελφές της». Μόνο που ακόμη και αυτός, ο άνετος, ο cool, ο διανοούμενος αλλά και μάγκας έχει την αχίλλειο πτέρνα του. Ασφαλώς μια γυναίκα. Την πρώην του (Πενέλοπε Κρους), η οποία δεν τον αφήνει σε χλωρό κλαρί με τις ψυχολογικές διακυμάνσεις και τον άστατο χαρακτήρα της. Μπαρδέμ και Κρους είναι μακράν το ατού της ταινίας. Η δε Κρους (συν τοις άλλοις μοιράζεται μια σκηνή λεσβιακού έρωτα με την Τζοχάνσον) αποδεικνύει πόσο καλή μπορεί να υπάρξει άπαξ και βρεθεί στα χέρια ικανού σκηνοθέτη. Δεν είναι τυχαίο που οι ως τώρα καλύτερες ερμηνείες της έχουν σημειωθεί σε ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Θα ήταν αμαρτία να μην την περιμένει μια υποψηφιότητα για το Οσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου.
Η αντιπαράθεση αμερικανικής- ευρωπαϊκής κουλτούρας αποτελεί και την ουσιαστική θέση μιας ταινίας που υποκλίνεται με ευγένεια στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, θαυμάζει το μεσογειακό πάθος και υμνεί την απελευθερωμένη σκέψη ανθρώπων που χαίρονται τη ζωή με τις ομορφιές και τα εμπόδιά της. Χωρίς να το κάνουν θέμα.
Παιάνας για την κουβανική επανάσταση
Ανώνυμοι πολίτες είναι οι πρωταγωνιστές στην ταινία «Είμαι η Κούβα»
«Είμαι η Κούβα» («Soy Cuba», Κούβα/ Σοβιετική Ενωση, 1964). Σε επανέκδοση ύστερα από χρόνια (προβλήθηκε και στις Νύχτες Πρεμιέρας το 2005) ένας θρυλικός ρωσοκουβανικός φόρος τιμής προς τη νικηφόρα επανάσταση κατά της δικτατορίας Μπατίστ α η οποία ανετράπη από τον Φιντέλ Κάστρο και τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα το 1958. Κεντρική ηρωίδα η ίδια η Κούβα, με πρωταγωνιστές τους ανώνυμους πολίτεςαγρότες, φοιτητές, ερασιτέχνες ηθοποιοί. Παρακολουθούμε τέσσερις καθημερινές ιστορίες στην Κούβα του Μπατίστα μέσω των οποίων εξηγείται η ανάγκη του λαού να επαναστατήσει. Το σενάριο συνυπέγραψαν δύο σημαντικοί ποιητές, ο Κουβανός Ενρίκε Πινέλα Μπαρνέτ και ο Ρώσος Γεβγένι Γεφτουσένκο, ενώ τη σκηνοθεσία ανέλαβε ένας Ρώσος, ο Μιχαήλ Καλατόζοφ. Το αποτέλεσμα είναι ένα απίστευτα πρωτοποριακό ποίημα σε σινεμασκόπ, που φορμαλιστικά φέρει ιδέες από τον Σεργκέι Αϊζενστάιν ως τον Ορσον Γουέλες. Ενας συγκινητικός, παθιασμένος εξπρεσιονιστικός συνδυασμός ήχου και εικόνας, κάτω από τον οποίο κρύβεται ο παιάνας προς τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Δυναμική μείξη αφροκουβανικής μουσικής με φυσικούς ήχους, μινιμαλιστικοί διάλογοι, πλάνα που κυριολεκτικά σου κόβουν την ανάσα, όπως αυτό της εισαγωγής, μια κατακόρυφη λήψη. Μια ασπρόμαυρη κινηματογραφική εμπειρία που κάθε κινηματογραφόφιλος θα πρέπει να νιώσει μέσα σε αίθουσα, έστω και αν διαφωνεί με τον πολιτικό ενθουσιασμό της. Σημειώνουμε ότι η «εξαφανισμένη» ταινία διασώθηκε από τους Φράνσις Φ.Κόπολα και Μάρτιν Σκορσέζε οι οποίοι ως φανατικοί υποστηρικτές της την πήραν υπό την προστασία τους και ανέλαβαν το ρετουσάρισμα και το λανσάρισμά της σε DVD.
▅ «Η καινούργια ζωή του κ. Χόρτεν» («Ο΄Ηorten», 2007, Νορβηγία/ Γαλλία/ Γερμανία) του Μπεντ Χάμερ. Υπάρχει ζωή μετά τη σύνταξη; Ιδού το ερώτημα που καλείται να απαντήσει αυτή η χαμηλών τόνων μελαγχολική ταινία: παρακολουθούμε τα βήματα ενός συνταξιούχου οδηγού τρένων ( Μπαρτ Οβε ) που αναζητεί νόημα στη μοναξιά. Συναισθηματική, μινιμαλιστική, με επιρροές από Ακι Καουρισμάκι και με «κάτι» από τα «Τραγούδια στον 2ο όροφο» του Ρόι Αντερσον.
▅ «Η καινούργια ζωή του κ. Χόρτεν» («Ο΄Ηorten», 2007, Νορβηγία/ Γαλλία/ Γερμανία) του Μπεντ Χάμερ. Υπάρχει ζωή μετά τη σύνταξη; Ιδού το ερώτημα που καλείται να απαντήσει αυτή η χαμηλών τόνων μελαγχολική ταινία: παρακολουθούμε τα βήματα ενός συνταξιούχου οδηγού τρένων ( Μπαρτ Οβε ) που αναζητεί νόημα στη μοναξιά. Συναισθηματική, μινιμαλιστική, με επιρροές από Ακι Καουρισμάκι και με «κάτι» από τα «Τραγούδια στον 2ο όροφο» του Ρόι Αντερσον.
▅ «Μούμια- Η αυτοκρατορία του δράκου» («Τhe Μummy tomb of the Dragon emperor», 2008, ΗΠΑ), περιπέτεια φαντασίας του Ρομπ Κόεν. Για τρίτη φορά ο Μπρένταν Φρέιζερ υποδύεται τον μπούφο αρχαιολόγο που παλεύει με μούμιες και εδώ η πιο επικίνδυνη είναι ένας κινέζος αυτοκράτορας ( Τζετ Λι ) που επιστρέφει στη ζωή αναζητώντας το μυστικό της αθανασίας. Με άλλα λόγια, τρέχα γύρευε. Ο μύθος της «Μούμιας» απλώνει τα φτερά του στην Ασία, ωστόσο το μόνο που μπορείς να πεις μόλις η ταινία τελειώνει είναι «μία από τα ίδια».
▅ «Star wars: Ο πόλεμος των κλώνων» («Star wars: Τhe clone wars», 2008, ΗΠΑ), κινούμενα σχέδια σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φιλόνι με τις φωνές των Ματ Λάντερ,Σάμιουελ Λ.Τζάκσον κ.ά. Υστερα από έξι ταινίες με ζωντανούς ηθοποιούς ο «Πόλεμος των άστρων» συνεχίζεται υπό μορφήν βαρετών κινουμένων σχεδίων που φτιάχτηκαν στη Lucasfilm Αnimation και απευθύνονται αποκλειστικά στους φανατικούς του «Star wars».
▅ «Star wars: Ο πόλεμος των κλώνων» («Star wars: Τhe clone wars», 2008, ΗΠΑ), κινούμενα σχέδια σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φιλόνι με τις φωνές των Ματ Λάντερ,Σάμιουελ Λ.Τζάκσον κ.ά. Υστερα από έξι ταινίες με ζωντανούς ηθοποιούς ο «Πόλεμος των άστρων» συνεχίζεται υπό μορφήν βαρετών κινουμένων σχεδίων που φτιάχτηκαν στη Lucasfilm Αnimation και απευθύνονται αποκλειστικά στους φανατικούς του «Star wars».
No comments:
Post a Comment