Η μεγάλη κυρία του σινεμά έλαμψε στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ Ρώμης
Η βραδιά ήταν απόλυτα δική της αφού το Φεστιβάλ την είχε επιλέξει ως το τιμώμενο πρόσωπο της φετινής διοργάνωσης με την απονομή σε αυτήν του βραβείου καριέρας για την «60χρονη συμβολή της στη διεθνή προβολή του ιταλικού σινεμά».
Η Τζίνα κατέφθασε μόνη, κρατώντας ομπρέλα και αυτοπεποίθηση. Η παρουσία της στην τελετή ήταν απλώς η ολοκλήρωση των ωραίων εντυπώσεων. Είχε δημιουργήσει τις εντυπώσεις ήδη από το μεσημέρι, όπου το φεστιβάλ τής είχε κανονίσει ένα incontro, μια συνάντηση με ανθρώπους του Τύπου, του κινηματογράφου αλλά και πρόσωπα από το κοινό. Η Τζίνα πήγε κι ήρθε στο φεστιβάλ δύο φορές, μέσα σε λίγες ώρες. Κατέκτησε τους παρευρισκόμενους με το μυαλό της, τη γρήγορη σκέψη της, τον καθαρό λόγο, τις καλλιτεχνικές απόψεις της αλλά και τις αποκαλύψεις γύρω από αυτήν, που είχαν όλες να κάνουν με την Τέχνη και την όριζαν ως μία μεγάλη κυρία.
Λίγοι ξέραμε πως η θελκτική γυναίκα του ιταλικού σινεμά είχε σπουδάσει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης και ότι μόνο όταν έκλεισε ο κύκλος στο σινεμά «είπα να στραφώ προς τα πράγματα που σπούδασα κι αγάπησα και που δεν είχα μπορέσει να τα κάνω, να στραφώ προς τους ανοιχτούς μου λογαριασμούς». Οι λογαριασμοί αυτοί ήταν πρώτα η τέχνη της φωτογραφίας, όπου η Τζίνα Λολομπρίτζιντα όργωσε τον κόσμο ως φωτογράφος, έφτασε μέχρι την Κούβα και φιλοξενήθηκε κι από τον Φιντέλ Κάστρο, ήρθε σε επαφή με τα κοινωνικά προβλήματα της Ασίας και της Αφρικής και αυτό την οδήγησε στην ένταξή της στο FAO, τον οργανισμό που αγωνίζεται για την καταπολέμηση της πείνας στον κόσμο.
Η επόμενη στάση, στην οποία έχει κατέβει, είναι η τέχνη της γλυπτικής, όπου τα έργα της εκτέθηκαν το βράδυ της τελετής λήξης και της απονομής του βραβείου σε αυτήν, στους γύρω από το φεστιβάλ χώρους.
«Ο,τι έκανα, το έκανα μόνη μου»
Είπε για τον Βιτόριο ντε Σίκα τα καλύτερα λόγια, πως ήταν αυτός που της άνοιξε πόρτες για να δει αλλιώς το σινεμά, επέμεινε και το τόνισε αρκετά με έντονη αυτοεκτίμηση πως «ό,τι κατάφερα, το έκανα μόνη μου, δεν είχα κανένα από πίσω να με στηρίζει, κανένα να με βοηθήσει». Κι αυτό είναι γεγονός, που το γνωρίζει καλά η κινηματογραφία της Ιταλίας. Ακόμα κι αν αυτό το εξέλαβαν πολλοί ως υπαινιγμό για τη φερόμενη ως αντίπαλό της, τη Σοφία Λόρεν (αλλά και για άλλες σταρ της εποχής, όπως η Σιλβάνα Μαγκάνο, η Κλαούντια Καρντινάλε κ.λπ., εκείνη δεν έδωσε τέτοιου τύπου τόνο.
Ωστόσο, την προηγούμενη μέρα, σε συνέντευξή της στην «Corriere della Sera» αφενός είχε πει πως δεν είδε ποτέ τη Λόρεν σαν αντίπαλο αφετέρου, σε άλλο σημείο της συνέντευξης, είχε ρίξει ένα πιο ενδεικτικό καρφί, «εξακολουθώ να δουλεύω και κάνω γλυπτά, δεν κάνω ημερολόγια». Εκεί ο υπαινιγμός ήταν σαφής για τους γνωρίζοντες, μια κι η Σοφία Λόρεν το 2007 είχε κάνει φωτογράφηση για τα ημερολόγια της Pirelli…
No comments:
Post a Comment