Εντάξει, ομολογούμε ότι με καμία ταινία που έχουμε δει μέχρι σήμερα, εκ του φετινού διαγωνιστικού του Φεστιβάλ Βενετίας, δεν «μας έφυγε το τσερβέλο». Ούτε όμως και συμφωνούμε με τους Ιταλούς συναδέλφους που ωρύονται στον καθημερινό Τύπο για το πόσο τραγικά είναι τα φιλμικά πράγματα στη Μόστρα.
Καλός ήταν ο Κρίστιαν Πέτζολντ με το «Jerichow», ευχάριστη έκπληξη και η επιστροφή του Τακέσι Κιτάνο με τον «Αχιλλέα και τη χελώνα».
Ακόμη καλύτερος απεδείχθη ο Γκιγιέρμο Αριάγα με το «Φλεγόμενο λιβάδι». Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του ο Μεξικάνος σεναρίστας των μωσαϊκών «21 γραμμάρια» και «Βαβέλ» επιμένει στη (φαινομενικά) σπονδυλωτού τύπου αφήγηση που τον έκανε διάσημο για να συνδέσει ένα ολοκληρωμένο προσωπικό δράμα πάνω στη μνήμη και την ενοχή, με τον πλέον συγκινητικό τρόπο. Εικόνες από το παρελθόν και το παρόν μιας Καλιφορνέζας μετρ εστιατορίου μπλέκονται αριστοτεχνικά σ' ένα κλιμακούμενης έντασης χρονικό εξιλέωσης, που βρήκε πολλούς θεατές να βγαίνουν βουρκωμένοι από την αίθουσα. Λιγάκι μισκάστ, αλλά πάντως καλή στον ρόλο της η Κιμ Μπάσιντζερ, σταθερά θλιμμένη και... χωρίς μέικ απ, όπως μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, και η Σαρλίζ Θέρον σε πλήρες κοντράστο με την γκλάμορους περιβολή της στο Λίντο, όπου ήρθε με τους υπόλοιπους βασικούς συντελεστές (πλην της Μπάσιντζερ) για την παρουσίαση του φιλμ.
Εκείνη, ωστόσο, που της ψιλοέκλεψε την παράσταση, τόσο με την ερμηνεία όσο και την «αυθάδικη» παρουσία της στη Μόστρα, ήταν η νεαρή δευτεραγωνίστριά της, Τζένιφερ Λόρενς, που καθόλου δεν αποκλείεται να ληφθεί υπόψη για τα επόμενα Οσκαρ.
Καλός ήταν και ο Χαγιάο Μιγιαζάκι, ο Ιάπωνας μετρ του κινουμένου σχεδίου, με τη νέα του παραμυθένια φαντασμαγορία «Ο Πόνιο στο χείλος του γκρεμού». Λίγο πιο «παιδικός» ίσως από κάθε άλλη φορά, αλλά πιο συγκροτημένος από την προηγούμενη δουλειά του, «Το κινούμενο κάστρο», που είχε επίσης διαγωνιστεί στη Μόστρα προ τετραετίας.
Από την άλλη, παραδεχόμαστε ότι βαρεθήκαμε αφόρητα στο ιταλικό μελόδραμα του Φερζάν Οζπετέκ «Μια τέλεια μέρα», αντιπαθήσαμε το πολανσκικής έμπνευσης, αλλά εντελώς αποτυχημένο ψυχολογικό θρίλερ των Γάλλων Μάριο Μπερνάρ και Πιέρ Τριβιτίτς «Η άλλη», ενώ... φρικάραμε με το απίστευτα κακοπαιγμένο «Ιnju, το τέρας στο σκοτάδι» του Μπάρμπετ Σρέντερ, μεταφορά στην οθόνη ενός γνωστού ιαπωνικού μυθιστορήματος μυστηρίου σίγουρα μία από τις χειρότερες ταινίες που έχουμε δει ποτέ σε διαγωνιστικό πρόγραμμα μεγάλου φεστιβάλ. Ομως αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες και καθόλου δεν δικαιολογούν τα λιβελογραφήματα των τοπικών εφημερίδων.
Ο ΜΙΛΕΡ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ
Θα θυμάστε προ ενός μηνός την ανακοίνωση του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που έλεγε ότι δεν θα στείλει τελικά τη νέα του ταινία «Η σκόνη του χρόνου» στη Μόστρα, επειδή οι εκλέκτορες του φεστιβάλ δεν μπορούσαν να την προγραμματίσουν σε μέρα που να βολεύει τους πρωταγωνιστές της, Γουίλεμ Νταφόε και Ιρέν Ζακόμπ; Λοιπόν, Ελληνας δημοσιογράφος, μετά τη συνέντευξη Τύπου της Κριτικής Επιτροπής την περασμένη Τετάρτη, ρώτησε κατ ιδίαν τον Μάρκο Μίλερ, καλλιτεχνικό διευθυντή, τι ακριβώς είχε συμβεί με την περίπτωση. Ο Μίλερ απάντησε απλώς ότι είχαν δεχθεί την ταινία για συμμετοχή εκτός συναγωνισμού, θέση που ο Αγγελόπουλος δεν δέχθηκε.
No comments:
Post a Comment