Του συνεργάτη μας ΓΙΑΝΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ
 |
Οι προβολές των ταινιών του Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Τμήματος τέλειωσαν. Ετσι, μπορούμε να εκφράσουμε μια διαπίστωση γι' αυτές, διαπίστωση ίδια με την περσινή: Οι νέοι σκηνοθέτες δεν τολμούν να πρωτοτυπήσουν ως προς τη φόρμα και το μήνυμα της ταινίας τους. Η νέα, «φρέσκια» ματιά που θα περίμενε κανείς από ένα νέο σκηνοθέτη και η οποία - λόγω του χαμηλού προϋπολογισμού - θα βοηθούσε τις μικρού μήκους ταινίες, δεν υπάρχει, παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις.
Η Ελένη Τριανταφυλλοπούλου είχε μια έξυπνη ιδέα στην ταινία της «Bella». Ομως, η όμορφη κατασκευαστικά ταινία χάνεται σε μια πληθώρα απροσδιόριστων και ασύνδετων μεταξύ τους μηνυμάτων, με αποτέλεσμα να μη δομείται ένα σχετικά ενιαίο αφηγηματικό «κόσμο». Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με την «Αποχαιρετισμός στα όπλα» της Νάνσυ Σπετσιώτη, όπου το ανέκδοτο για το χαμένο όρχι του πρωταγωνιστή εξαντλεί το όποιο ενδιαφέρον της ταινίας.
Σο διαγωνιστικό τμήμα, είδαμε δύο ταινίες που ήταν ενδιαφέρουσες. Η ταινία του Κωνσταντίνου Γιαλλουρίδη «Οδηγίες χρήσεως», με έξυπνο τρόπο παρουσιάζει την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Η αφήγηση όμως είναι αποσπασματική, οι ρυθμοί πολύ αργοί, τόσο που η ταινία να μη διαρθρώνεται αποτελεσματικά. Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος, με τη «Χήρα στρατηγού», ασχολείται με το ίδιο θέμα, με τρόπο πιο αποσπασματικό και άτολμο.
Είδαμε και τις ταινίες του Πληροφοριακού Τμήματος. Θέλαμε να δούμε και να εξετάσουμε αν κάποια από αυτές θα μπορούσε να ήταν στο διαγωνιστικό τμήμα. Πράγματι, η ταινία των Αγγελου Αλετρά - Νίκου Τραχανά «Φαντάσματα» είχε ενδιαφέρον. Ο τρόπος κινηματογράφησης και αντιμετώπισης του θέματος υπέδειξε το αίτιο - τον περιορισμό της ελευθερίας του ατόμου, αλλά δεν τόλμησε την «ανατροπή» στην εξέλιξη των χαρακτήρων, επόμενα και της αφήγησης.
No comments:
Post a Comment