Ενα απολαυστικό καρτούν, ο «Γουόλ-Υ» του Αντριου Στάντον, συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας και παραμυθιού με όμορφα και ευρηματικά κινούμενα σχέδια, κερδίζει αυτή την εβδομάδα την καρδιά μας χάρη στο συμπαθητικό ρομπότ, σκουπιδιάρη των αποβλήτων του πλανήτη μας, που κάνει το παν για να ξαναφέρει τους ανθρώπους πίσω στη Γη που κατέστρεψαν - ταινία που σίγουρα θα βρίσκεται στις υποψηφιότητες των Οσκαρ.
Στις ενδιαφέρουσες ταινίες της νέας εβδομάδας η κλασική (σε επανέκδοση) «Δίκη της Νυρεμβέργης» του Στάνλεϊ Κρέιμερ, η νορβηγική «Η τέχνη της αρνητικής σκέψης» του Μπαρτ Μπράιεν και η γαλλική αντιπολεμική περιπέτεια «Ο εχθρός μέσα μου» του Φλοράν Εμίλιο Σιρί. Στο πρόγραμμα και οι ταινίες: «Hancock», χιουμοριστική περιπέτεια του Πίτερ Μπεργκ, «Η παγίδα», θρίλερ αγωνίας της Σούζαν Μόντφορτ και «Οι... γυναίκες της ζωής μου», κωμωδία της Σερί Νόουλαν.
Γουόλ-Υ
 «ΓΟΥΟΛ-Υ» το αξιαγάπητο ρομποτάκι του Αντριου Στάντον |
Σκηνοθεσία: Αντριου Στάντον. Σενάριο: Αντριου Στάντον, Τζιμ Ρίρντον. Με τις φωνές των Τζεφ Γκάρλιν, Τζον Ράτζενμπεργκερ, Κάθι Ντατζίμι, Σιγκούρνι Γουίβερ. 104 λεπτά.
*** 1/2
Σε έναν εγκαταλειμμένο, κατεστραμμένο από τις πολυεθνικές πλανήτη, ο «Γουόλ-Υ», ένα αξιαγάπητο μοναχικό ρομπότ, «σκουπιδιάρης» των αποβλήτων, συναντά την «Εύα», ένα υπερσύγχρονο εξωγήινο ρομπότ, και μαζί προσπαθούν να πείσουν τους περιπλανώμενους στο Διάστημα, εδώ και 700 χρόνια, ανθρώπους να επιστρέψουν στη Γη, σε ένα από τα πιο πρωτότυπα και ευρηματικά καρτούν.
Στην ταινία «Γουόλ-Υ» τα κινούμενα σχέδια, συνδυασμένα με την επιστημονική φαντασία, προσφέρουν μια από τις πιο απολαυστικές, εμπνευσμένες, διανθισμένες με χιούμορ ρομαντικές κωμωδίες της νέας σεζόν, κάτι ανάμεσα στο «Toy Story», τον «Πόλεμο των άστρων» και το «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος». Πρωταγωνιστής είναι ένα παλιομοδίτικο, κάπως σκουριασμένο, μοναχικό ρομπότ, ο «Γουόλ-Υ» (WALL-Ε, τα αρχικά δηλαδή του «Μεταφορέας Φορτίου Κατανομής Απορριμμάτων - Γη»), το τελευταίο «ζωντανό» πλάσμα στον πλανήτη μας, που για εκατοντάδες χρόνια περιφέρεται σε μια ερειπωμένη Γη, προσπαθώντας να την καθαρίσει από τα αμέτρητα σκουπίδια, ενώ οι άνθρωποι περιπλανώνται, εδώ και 700 χρόνια, σε μια κρουαζιέρα του τεράστιου διαστημόπλοιου «Axiom», ιδιοκτησίας της εταιρείας «Αγοράστε τα όλα», υπεύθυνης για τη ρύπανση και την ολοκληρωτική καταστροφή του πλανήτη, περιμένοντας τη στιγμή που η Γη θα μπορέσει να τους προσφέρει τη ζωή και την ασφάλεια που έχασαν.
Ο Γουόλ-Υ, παρέα με μια κατσαρίδα, τον Hal (αναφορά στο ρομπότ της «Οδύσσειας του Διαστήματος»), συνεχίζει να μαζεύει καθημερινά τα σκουπίδια, φτιάχνοντας κύβους και δημιουργώντας μ' αυτούς πανύψηλες πυραμίδες, ψηλότερες κι από τους μισογκρεμισμένους ουρανοξύστες μιας μεγαλούπολης (διάβαζε: Νέα Υόρκη) όπου κινείται, μαζεύοντας στο «σπίτι» του διάφορα παράξενα μπιχλιμπίδια (από λαμπτήρες και αναπτήρες μέχρι παιδικές κούκλες) και ακούγοντας τα τραγούδια από το μιούζικαλ «Αλό Ντόλι», μοναδικής ταινίας που έχει διασωθεί σε βιντεοκασέτα. Τα πράγματα αλλάζουν όταν μια μέρα καταφθάνει από το Διάστημα η Εύα (EVE, «Εξωγήινος Εκτιμητής Βλάστησης»), ένα υπερσύγχρονο, λαμπερό, ωοειδές ρομπότ, για να εξετάσει αν η Γη μπορεί να ξανακατοικηθεί, ρομπότ το οποίο ο Γουόλ-Υ αμέσως ερωτεύεται.
Υστερα από ένα πρώτο και πολύ πιο ευρηματικό μέρος, όπου δεν υπάρχει κανένας διάλογος, εκτός από ήχους (μαζί κι αυτούς που βγάζει ο Γουόλ-Υ), μεταφερόμαστε στο τεράστιο διαστημόπλοιο, κατοικία των μεταλλαγμένων ανθρώπων - παχύσαρκων όντων, που περιφέρονται ξέγνοιαστα πάνω σε ιπτάμενα καθίσματα, όπου ο Γουόλ-Υ και η Εύα μεταφέρουν εκεί το πρώτο ζωντανό φυτό της Γης, με σκοπό να πείσουν τους ανθρώπους να επιστρέψουν στον πλανήτη -σε μια από τις καλύτερες σκηνές, ο εξεγερμένος κυβερνήτης του πλοίου συγκρούεται με το κεντρικό ρομπότ που κατευθύνει τη διαδρομή και που αρνείται να επιστρέψει στη Γη, θυμίζοντας μια παρόμοια σύγκρουση με τον HAL στην ταινία του Κιούμπρικ. Ο σκηνοθέτης Αντριου Στάντον («Toy Story», «Μπαμπούλας Α.Ε.», «Ψάχνοντας για τον Νέμο») κατάφερε να δώσει μια νέα πνοή στις ήδη καλοφτιαγμένες και πάντα απολαυστικές παραγωγές της Pixar και να δείξει πως το καρτούν μπορεί να προσφέρει στους ώριμους θεατές την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη, απόλαυση όσο και στα παιδιά. Αξίζει να αναφέρω πως στην Αμερική το οικολογικό μήνυμα της ταινίας ξεσήκωσε τους συντηρητικούς Ρεπουμπλικανούς, που το θεώρησαν επίθεση των αριστερής προέλευσης Δημοκρατικών ενάντια στις παμφάγες πολυεθνικές!
Στην ταινία «Γουόλ-Υ» τα κινούμενα σχέδια, συνδυασμένα με την επιστημονική φαντασία, προσφέρουν μια από τις πιο απολαυστικές, εμπνευσμένες, διανθισμένες με χιούμορ ρομαντικές κωμωδίες της νέας σεζόν, κάτι ανάμεσα στο «Toy Story», τον «Πόλεμο των άστρων» και το «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος». Πρωταγωνιστής είναι ένα παλιομοδίτικο, κάπως σκουριασμένο, μοναχικό ρομπότ, ο «Γουόλ-Υ» (WALL-Ε, τα αρχικά δηλαδή του «Μεταφορέας Φορτίου Κατανομής Απορριμμάτων - Γη»), το τελευταίο «ζωντανό» πλάσμα στον πλανήτη μας, που για εκατοντάδες χρόνια περιφέρεται σε μια ερειπωμένη Γη, προσπαθώντας να την καθαρίσει από τα αμέτρητα σκουπίδια, ενώ οι άνθρωποι περιπλανώνται, εδώ και 700 χρόνια, σε μια κρουαζιέρα του τεράστιου διαστημόπλοιου «Axiom», ιδιοκτησίας της εταιρείας «Αγοράστε τα όλα», υπεύθυνης για τη ρύπανση και την ολοκληρωτική καταστροφή του πλανήτη, περιμένοντας τη στιγμή που η Γη θα μπορέσει να τους προσφέρει τη ζωή και την ασφάλεια που έχασαν.
Ο Γουόλ-Υ, παρέα με μια κατσαρίδα, τον Hal (αναφορά στο ρομπότ της «Οδύσσειας του Διαστήματος»), συνεχίζει να μαζεύει καθημερινά τα σκουπίδια, φτιάχνοντας κύβους και δημιουργώντας μ' αυτούς πανύψηλες πυραμίδες, ψηλότερες κι από τους μισογκρεμισμένους ουρανοξύστες μιας μεγαλούπολης (διάβαζε: Νέα Υόρκη) όπου κινείται, μαζεύοντας στο «σπίτι» του διάφορα παράξενα μπιχλιμπίδια (από λαμπτήρες και αναπτήρες μέχρι παιδικές κούκλες) και ακούγοντας τα τραγούδια από το μιούζικαλ «Αλό Ντόλι», μοναδικής ταινίας που έχει διασωθεί σε βιντεοκασέτα. Τα πράγματα αλλάζουν όταν μια μέρα καταφθάνει από το Διάστημα η Εύα (EVE, «Εξωγήινος Εκτιμητής Βλάστησης»), ένα υπερσύγχρονο, λαμπερό, ωοειδές ρομπότ, για να εξετάσει αν η Γη μπορεί να ξανακατοικηθεί, ρομπότ το οποίο ο Γουόλ-Υ αμέσως ερωτεύεται.
Υστερα από ένα πρώτο και πολύ πιο ευρηματικό μέρος, όπου δεν υπάρχει κανένας διάλογος, εκτός από ήχους (μαζί κι αυτούς που βγάζει ο Γουόλ-Υ), μεταφερόμαστε στο τεράστιο διαστημόπλοιο, κατοικία των μεταλλαγμένων ανθρώπων - παχύσαρκων όντων, που περιφέρονται ξέγνοιαστα πάνω σε ιπτάμενα καθίσματα, όπου ο Γουόλ-Υ και η Εύα μεταφέρουν εκεί το πρώτο ζωντανό φυτό της Γης, με σκοπό να πείσουν τους ανθρώπους να επιστρέψουν στον πλανήτη -σε μια από τις καλύτερες σκηνές, ο εξεγερμένος κυβερνήτης του πλοίου συγκρούεται με το κεντρικό ρομπότ που κατευθύνει τη διαδρομή και που αρνείται να επιστρέψει στη Γη, θυμίζοντας μια παρόμοια σύγκρουση με τον HAL στην ταινία του Κιούμπρικ. Ο σκηνοθέτης Αντριου Στάντον («Toy Story», «Μπαμπούλας Α.Ε.», «Ψάχνοντας για τον Νέμο») κατάφερε να δώσει μια νέα πνοή στις ήδη καλοφτιαγμένες και πάντα απολαυστικές παραγωγές της Pixar και να δείξει πως το καρτούν μπορεί να προσφέρει στους ώριμους θεατές την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη, απόλαυση όσο και στα παιδιά. Αξίζει να αναφέρω πως στην Αμερική το οικολογικό μήνυμα της ταινίας ξεσήκωσε τους συντηρητικούς Ρεπουμπλικανούς, που το θεώρησαν επίθεση των αριστερής προέλευσης Δημοκρατικών ενάντια στις παμφάγες πολυεθνικές!
Η δίκη της Νυρεμβέργης
 «Η δίκη της Νυρεμβέργης». Επανέκδοση της ταινίας του Στάνλεϊ Κρέιμερ, που ήταν υποψήφια για 11 Οσκαρ |
Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κρέιμερ. Σενάριο: Αμπι Μαν. Ηθοποιοί: Σπένσερ Τρέισι, Μπαρτ Λάνκαστερ, Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, Μάρλεν Ντίτριχ, Μαξιμίλιαν Σελ, Τζούντι Γκάρλαντ, Μοντγκόμερι Κλιφτ. 178 λεπτά.
***
Ανώτεροι δικαστές, συνεργάτες των ναζί, βρίσκονται στο εδώλιο, στην περιβόητη δίκη της Νυρεμβέργης του 1948, σε μια υποψήφια για 11 Οσκαρ ταινία - σε επανέκδοση.
Ο Στάνλεϊ Κρέιμερ, σκηνοθέτης «σοβαρών» ταινιών με πολιτικά συχνά μηνύματα (ο ρατσισμός στο «Οταν σπάσαμε τις αλυσίδες», η σύγκρουση επιστήμης-Εκκλησίας στη «Δίκη των πιθήκων»), επέλεξε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του τότε αμερικανικού κινηματογράφου για να φτιάξει αυτό το τρίωρο δικαστικό, υποψήφιο για 11 Οσκαρ (κέρδισε τελικά 2), ιστορικό θρίλερ γύρω από τη δίκη των Γερμανών δικαστών που υπηρέτησαν το ναζιστικό καθεστώς.
Παρά το καλογραμμένο σενάριο του Αμπι Μαν, υπάρχουν κομμάτια στη διάρκεια της δίκης που παρατραβάνε και δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, ενώ η σκηνοθεσία υπηρετεί, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ή φαντασία, το κείμενο. Πέρα από το πάντα ενδιαφέρον θέμα της, το μεγάλο «ατού» της είναι οι ερμηνείες της. Με τον Σπένσερ Τρέισι να προσφέρει την καλύτερη, στο ρόλο ενός επιβλητικού γερμανομαθή δικαστή, που αντιμετωπίζει με ρεαλισμό αλλά και αντικειμενικότητα τους κατηγορούμενους. Καλοί στους υπόλοιπους ρόλους οι Μαξιμίλιαν Σελ (ο Γερμανός δικηγόρος υπεράσπισης, στον ρόλο που του χάρισε το Οσκαρ), Μπαρτ Λάνκαστερ (ο κατηγορούμενος δικαστής, συνεργάτης των ναζί), Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ (ο αδέκαστος εισαγγελέας που τελικά αναγκάζεται να υποκύψει στη γερμανόφιλη πολιτική των Αμερικανών και να ζητήσει μειωμένη ποινή), Μάρλεν Ντίτριχ (αριστοκράτισσα χήρα εκτελεσθέντος εγκληματία πολέμου που αρνείται οποιαδήποτε γνώση των ναζιστικών εγκλημάτων) και οι Τζούντι Γκάρλαντ και Μοντγκόμερι Κλιφτ (σε ρόλους μαρτύρων).
Ο Στάνλεϊ Κρέιμερ, σκηνοθέτης «σοβαρών» ταινιών με πολιτικά συχνά μηνύματα (ο ρατσισμός στο «Οταν σπάσαμε τις αλυσίδες», η σύγκρουση επιστήμης-Εκκλησίας στη «Δίκη των πιθήκων»), επέλεξε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του τότε αμερικανικού κινηματογράφου για να φτιάξει αυτό το τρίωρο δικαστικό, υποψήφιο για 11 Οσκαρ (κέρδισε τελικά 2), ιστορικό θρίλερ γύρω από τη δίκη των Γερμανών δικαστών που υπηρέτησαν το ναζιστικό καθεστώς.
Παρά το καλογραμμένο σενάριο του Αμπι Μαν, υπάρχουν κομμάτια στη διάρκεια της δίκης που παρατραβάνε και δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, ενώ η σκηνοθεσία υπηρετεί, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ή φαντασία, το κείμενο. Πέρα από το πάντα ενδιαφέρον θέμα της, το μεγάλο «ατού» της είναι οι ερμηνείες της. Με τον Σπένσερ Τρέισι να προσφέρει την καλύτερη, στο ρόλο ενός επιβλητικού γερμανομαθή δικαστή, που αντιμετωπίζει με ρεαλισμό αλλά και αντικειμενικότητα τους κατηγορούμενους. Καλοί στους υπόλοιπους ρόλους οι Μαξιμίλιαν Σελ (ο Γερμανός δικηγόρος υπεράσπισης, στον ρόλο που του χάρισε το Οσκαρ), Μπαρτ Λάνκαστερ (ο κατηγορούμενος δικαστής, συνεργάτης των ναζί), Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ (ο αδέκαστος εισαγγελέας που τελικά αναγκάζεται να υποκύψει στη γερμανόφιλη πολιτική των Αμερικανών και να ζητήσει μειωμένη ποινή), Μάρλεν Ντίτριχ (αριστοκράτισσα χήρα εκτελεσθέντος εγκληματία πολέμου που αρνείται οποιαδήποτε γνώση των ναζιστικών εγκλημάτων) και οι Τζούντι Γκάρλαντ και Μοντγκόμερι Κλιφτ (σε ρόλους μαρτύρων).
Η τέχνη της αρνητικής σκέψης
 «Η τέχνη της αρνητικής σκέψης», του Μπαρτ Μπράιεν από τη Νορβηγία |
Σκηνοθεσία-σενάριο: Μπαρτ Μπράιεν. Ηθοποιοί: Φρίντγιοβ Σαχάιμ, Κίρστι Ελίν Τορνχάουγκ, Χένρικ Μέσταντ. 93 λεπτά.
** 1/2
Ενας απαισιόδοξος, καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα, 33χρονος άντρας αντιμετωπίζει τα μέλη μιας ομάδας «θετικής σκέψης» που προσπαθούν να τον βοηθήσουν να επανενταχθεί στην κοινωνία, σε μια μαύρη κωμωδία -βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι 2007.
Μια ταινία από τη Νορβηγία, με κύρια πρόσωπα άτομα με κινητικά προβλήματα καταφέρνει να ξεπεράσει το φαινομενικά καταθλιπτικό θέμα της και να μας προσφέρει μια μαύρη κωμωδία που βλέπεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Για να κάνει τον παράλυτο Γκάιρ να πάψει να κλείνεται στο δωμάτιό του, όπου βλέπει πολεμικές ταινίες, αντιμετωπίζοντας τη ζωή αρνητικά, η γυναίκα του, Ινγκβιλντ, καλεί στο σπίτι της τα μέλη μιας ομάδας «θετικής σκέψης» για να τον βοηθήσουν. Κι αρχίζει μια σύγκρουση ανάμεσα στις δύο πλευρές, με τον Γκάιρ να τα βλέπει όλα αρνητικά και την αρχηγό της ομάδας, Τόρι, να προσπαθεί, με το σλόγκαν «οι μικρές αλλαγές οδηγούν σε μεγάλες αλλαγές», να τον πείσει πως όλα είναι θετικά και ρόδινα. Οι συγκρούσεις όμως κι οι εντάσεις, μαζί με κάποιες εκπλήξεις και ανατροπές, όπου κυριαρχούν τα ναρκωτικά και το σεξ (μαζί και η μουσική), μετατρέποντας τη συνάντηση σε αληθινό πεδίο μάχης, αποκαλύπτουν μιαν άλλη αλήθεια, φέρνοντας στην επιφάνεια τα αληθινά προβλήματα των διάφορων χαρακτήρων, βοηθώντας τελικά τον Γκάιρ να εξορκίσει τους εσωτερικούς του δαίμονες.
Μια ταινία από τη Νορβηγία, με κύρια πρόσωπα άτομα με κινητικά προβλήματα καταφέρνει να ξεπεράσει το φαινομενικά καταθλιπτικό θέμα της και να μας προσφέρει μια μαύρη κωμωδία που βλέπεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Για να κάνει τον παράλυτο Γκάιρ να πάψει να κλείνεται στο δωμάτιό του, όπου βλέπει πολεμικές ταινίες, αντιμετωπίζοντας τη ζωή αρνητικά, η γυναίκα του, Ινγκβιλντ, καλεί στο σπίτι της τα μέλη μιας ομάδας «θετικής σκέψης» για να τον βοηθήσουν. Κι αρχίζει μια σύγκρουση ανάμεσα στις δύο πλευρές, με τον Γκάιρ να τα βλέπει όλα αρνητικά και την αρχηγό της ομάδας, Τόρι, να προσπαθεί, με το σλόγκαν «οι μικρές αλλαγές οδηγούν σε μεγάλες αλλαγές», να τον πείσει πως όλα είναι θετικά και ρόδινα. Οι συγκρούσεις όμως κι οι εντάσεις, μαζί με κάποιες εκπλήξεις και ανατροπές, όπου κυριαρχούν τα ναρκωτικά και το σεξ (μαζί και η μουσική), μετατρέποντας τη συνάντηση σε αληθινό πεδίο μάχης, αποκαλύπτουν μιαν άλλη αλήθεια, φέρνοντας στην επιφάνεια τα αληθινά προβλήματα των διάφορων χαρακτήρων, βοηθώντας τελικά τον Γκάιρ να εξορκίσει τους εσωτερικούς του δαίμονες.
Ο εχθρός μέσα μου
 «Ο εχθρός μέσα μου». Αντιπολεμική ταινία για τον πόλεμο στην Αλγερία, του Φλοράν Εμίλιο Σιρί |
Σκηνοθεσία: Φλοράν Εμίλιο Σιρί. Σενάριο: Πατρίκ Ρότμαν, Φλοράν Εμίλιο Σιρί. Ηθοποιοί: Μπενουά Μαζιμέλ, Αλμπέρ Ντιποντέλ, Ορελιέν Ρεκουάνγκ. 108 λεπτά.
** 1/2
Αντιπολεμική ταινία, μέσα από τις πολεμικές, δοσμένες με ωμό ρεαλισμό, επιχειρήσεις ενός τάγματος Γάλλων στρατιωτών στη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας.
Η ιστορία της πολεμικής αυτής, με αντιπολεμικό μήνυμα, ταινίας, γύρω από τον πόλεμο της Αλγερίας, εκτυλίσσεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή της χώρας, το 1959, όταν ο πόλεμος βρισκόταν στο απόγειό του. Εκεί μετατίθεται ο Τεριέ, ένας νέος, ιδεαλιστής υπολοχαγός, που ξαφνικά ανακαλύπτει πως βρίσκεται σ' ένα είδος πολέμου που δεν είχε φανταστεί, με τις δυο πλευρές να χρησιμοποιούν την ίδια απαράδεκτη ωμότητα, σκοτώνοντας και σφάζοντας αθώα γυναικόπαιδα. Ενώ ο Τεριέ πιστεύει πως «δεν μπορείς να πολεμάς τη βαρβαρότητα με τη βαρβαρότητα», αντίθετα οι συνάδελφοί του πιστεύουν πως μόνο με τα βασανιστήρια, όσο φριχτά κι αν αυτά είναι, και με τη χρήση βίας μπορούν να νικήσουν τους επαναστάτες -ανάμεσα στις πιο φριχτές σκηνές είναι εκείνη όπου οι Γάλλοι καίνε με ναπάλμ μια ομάδα Αγλερινών επαναστατών. Με βάση το βιβλίο και το ντοκιμαντέρ του συν-σεναριογράφου του, Πατρίκ Ρότμαν, ο Φλοράν Εμίλιο Σιρί έφτιαξε μια, προσεγμένη στις λεπτομέρειές της, συγκλονιστική, παρά τα κάποια κλισέ της, ταινία, παρουσιάζοντάς μας ταυτόχρονα το άλλο, «απάνθρωπο» πρόσωπο της Γαλλίας -σε μια χαρακτηριστική σκηνή, ένας Αγλερινός επαναστάτης που πρόκειται να εκτελεστεί βγάζει από την τσέπη του και φορά στο στήθος του το μετάλλειο ανδρείας που του είχε απονείμει ο ΝτεΓκολ για τη δράση του ενάντια στους ναζί, έμμεσο σχόλιο για το τι έκαναν οι Γάλλοι στους Αλγερινούς.
Η ιστορία της πολεμικής αυτής, με αντιπολεμικό μήνυμα, ταινίας, γύρω από τον πόλεμο της Αλγερίας, εκτυλίσσεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή της χώρας, το 1959, όταν ο πόλεμος βρισκόταν στο απόγειό του. Εκεί μετατίθεται ο Τεριέ, ένας νέος, ιδεαλιστής υπολοχαγός, που ξαφνικά ανακαλύπτει πως βρίσκεται σ' ένα είδος πολέμου που δεν είχε φανταστεί, με τις δυο πλευρές να χρησιμοποιούν την ίδια απαράδεκτη ωμότητα, σκοτώνοντας και σφάζοντας αθώα γυναικόπαιδα. Ενώ ο Τεριέ πιστεύει πως «δεν μπορείς να πολεμάς τη βαρβαρότητα με τη βαρβαρότητα», αντίθετα οι συνάδελφοί του πιστεύουν πως μόνο με τα βασανιστήρια, όσο φριχτά κι αν αυτά είναι, και με τη χρήση βίας μπορούν να νικήσουν τους επαναστάτες -ανάμεσα στις πιο φριχτές σκηνές είναι εκείνη όπου οι Γάλλοι καίνε με ναπάλμ μια ομάδα Αγλερινών επαναστατών. Με βάση το βιβλίο και το ντοκιμαντέρ του συν-σεναριογράφου του, Πατρίκ Ρότμαν, ο Φλοράν Εμίλιο Σιρί έφτιαξε μια, προσεγμένη στις λεπτομέρειές της, συγκλονιστική, παρά τα κάποια κλισέ της, ταινία, παρουσιάζοντάς μας ταυτόχρονα το άλλο, «απάνθρωπο» πρόσωπο της Γαλλίας -σε μια χαρακτηριστική σκηνή, ένας Αγλερινός επαναστάτης που πρόκειται να εκτελεστεί βγάζει από την τσέπη του και φορά στο στήθος του το μετάλλειο ανδρείας που του είχε απονείμει ο ΝτεΓκολ για τη δράση του ενάντια στους ναζί, έμμεσο σχόλιο για το τι έκαναν οι Γάλλοι στους Αλγερινούς.
Hancock. ΗΠΑ, 2008.
Σκηνοθεσία: Πίτερ Μπεργκ. Σενάριο: Βίνσεντ Νγκο, Βινς Γκίλιγκαν. Ηθοποιοί: Γουίλ Σμιθ, Σαρλίζ Θέρον, Τζέισον Μπέιτμαν. 92 λεπτά.
* ½
Ενας διαφορετικός, τεμπέλης, αλλά και αλκοολικός σούπερ ήρωας προσπαθεί ν' αλλάξει πρόσωπο σε μια μέτρια, με πολλά ειδικά εφέ, περιπέτεια.
Μια ταινία με σούπερ ήρωα που όμως δεν θέλει να είναι σούπερ ήρωας, είναι κάτι το σπάνιο στον αμερικανικό κινηματογράφο. Ενας τέτοιος ήρωας είναι ο Hancock, που ερμηνεύει ο Γουίλ Σμιθ. Κουρασμένος από τους ηρωισμούς, απογοητευμένος, τεμπέλης, ευέξαπτος, αλλά και αλκοολικός, έχει καταντήσει ένας κλοσάρ, ένας αλήτης του Λος Αντζελες. Οι υπερδυνάμεις του όμως δεν τον εγκαταλείπουν και όταν τον καλούν να βοηθήσει την αστυνομία του Ελ Εϊ ενάντια στους κακοποιούς, ο Χάνκοκ δεν αρνείται, μόνο που, στο διάβα του, τα ισοπεδώνει όλα, με τις ζημιές να φτάνουν τα εκατομμύρια! Θα μου πείτε, ποιος θέλει ένα τέτοιον σούπερμαν που, κάθε φορά, βάζει και σε κίνδυνο τη δημόσια ασφάλεια; Τότε είναι που επεμβαίνει ένας ιδεαλιστής δημοσιοσχεσάκιας αποφασισμένος να κάνει τον Χάνκοκ αγαπητό στους κατοίκους της πόλης. Αυτό είναι και το πιο διασκεδαστικό κομμάτι τής κατά τα άλλα μέτριας, γλυκανάλατης, πλούσιας σε ειδικά εφέ, αυτής περιπέτειας. *
Οι άλλες ταινίες
ΟΙ... ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
(Clubland). ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Σερί Νόουλαντ. Σενάριο: Κιθ Τόμσον. Ηθοποιοί: Μπρέντα Μπλέθιν, Ρεμπέκα Γκίμπνεϊ, Καν Τσίτεντεν. 105 λεπτά.
Τα προβλήματα της ενηλικίωσης, αλλά και η κρίση της μέσης ηλικίας είναι στο επίκεντρο της αυστραλέζικης αυτής κωμωδίας, με την καλή ηθοποιό Μπρέντα Μπλέθιν στον ρόλο της μεσήλικης κωμικού που έχει θυσιάσει την επαγγελματική ζωή της για να αφοσιωθεί στα παιδιά της και που δεν είναι έτοιμη ν' αφήσει τον 21χρονο γιο της να ακολουθήσει την κοπέλα που έχει ερωτευτεί...
Η ΠΑΓΙΔΑ
(While She Was Out) ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Σούζαν Μόντφορντ. Σενάριο: Σούζαν Μόντφορντ, Εντουάρντ Μπράιαν. Ηθοποιοί: Κιμ Μπάσινγκερ, Κρεγκ Σέφερ, Λούκας Χάας.
Μια γυναίκα (Μπάσινγκερ) που πάει στο εμπορικό κέντρο για ψώνια βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπη με τέσσερις νεαρούς χούλιγκαν που την κυνηγούν ώς το δάσος, όπου αναγκάζεται να αμυνθεί με τα... εργαλεία του κουτιού του αυτοκινήτου της, σ' ένα συνηθισμένο, αρκετά βίαιο, θρίλερ.
No comments:
Post a Comment