Δύο γυναίκες από τη Γαλλία εκτός συναγωνισμού: η παλαίμαχη της Νουβέλ Βαγκ, Ανιές Βαρντά (ελληνικής καταγωγής από τον πατέρα της) μας προσφέρει, στα ογδόντα της, μια απολαυστική αυτοβιογραφία, πρωτότυπη, ευρηματική και κυρίως χαρούμενη, από το ξεκίνημά της ως φωτογράφος δίπλα στον Ζαν Βιλάρ στην Αβινιόν και τη ζωή της με τον άντρα της, τον έξοχο σκηνοθέτη Ζακ Ντεμί (που πέθανε νέος από έιτζ), στις εμπειρίες από τον φεμινισμό, στα ταξίδια της, στην καριέρα της και στις πρόσφατες αναζητήσεις της στα εικαστικά. Λάιτ μοτίβ του βιωματικού παραμυθιού της Βαρντά, οι παραλίες κάθε είδους που οριοθέτησαν τις μνήμες της, τίτλος της ταινίας της «Οι πλαζ της Ανιές».
Η Κλερ Ντενί είναι μια ποιήτρια του σινεμά δραστήρια τα τελευταία 20 χρόνια (από την πρώτη της ταινία, το αξέχαστο «Σοκολά», 1988) αλλά, δυστυχώς, πολύ λίγο γνωστή στη χώρα μας. Στη τελευταία –και πιο ολοκληρωμένη– δουλειά της, που θα μπορούσε να αποδοθεί ως «35 σφηνάκια ρούμι», παρακολουθούμε μια κοινότητα χαρακτήρων της σημερινής γαλλικής εργατικής τάξης, φυλετικώς ανάμεικτη, και, κυρίως, τις καθημερινές σχέσεις στοργής και αγάπης ανάμεσα σε ένα πατέρα, μαύρο οδηγό τρένου (εκπέμπει λεβεντιά ο Αλέξ Ντεσκάς που τον υποδύεται) και στην κόρη του που είναι πια σε ηλικία να φτιάξει τη δική της οικογένεια. Η Ντενί στήνει άριστα την πλοκή της που αποτελείται από συναντήσεις, συγκρούσεις, καθημερινές περιπέτειες και δραματικές κορυφώσεις, αλλά εκεί που διαπρέπει είναι στην κυκλοφορία των αισθήσεων, στη δημιουργία μιας περιρρέουσας ατμόσφαιρας όπου διαπλέκονται φόβοι και επιθυμίες, στην υπόκωφη εναρμόνιση των σωμάτων και των συγκινήσεων, στις λεπτές αποχρώσεις φωνών και ρυθμών. Σαν να χορεύουν τα πρόσωπα και να βλέπουμε μόνο την έκφραση των ματιών τους.
Αφιερωμένη στον Γιουσέφ Σαχίν
Η Μόστρα ήταν φέτος αφιερωμένη στον μεγαλύτερο Αιγύπτιο σκηνοθέτη, στον Γιουσέφ Σαχίν που πέθανε πριν από μερικές εβδομάδες και τίμησε με Χρυσό Λιοντάρι για το σύνολο του έργου του, τον εξαίσιο βετεράνο Ιταλό δημιουργό, Ερμάνο Ολμι.
No comments:
Post a Comment