Μια συγκλονιστική, εφιαλτική εικόνα των τελευταίων χρόνων της Σοβιετικής Ενωσης στην ταινία «Φορτίο 200» του Ρώσου Αλεξέι Μπαλαμπάνοφ και μια φανταστική, εμπνευσμένη από κόμικς, περιπέτεια «Hellboy ΙΙ: Η χρυσή στρατιά» του Γκιγέρμο ντελ Τόρο, ξεχωρίζουν από τις νέες ταινίες της εβδομάδας αυτής. Μαζί και η ανεπανάληπτη κωμωδία «Ο νευρικός εραστής» του Γούντι Αλεν, που προβάλλεται σε επανέκδοση. Το πρόγραμμα συμπληρώνεται με τέσσερις ακόμη ταινίες: «Επιστροφή στο Brideshead» του Τζούλιαν Τζάρολντ, «Ου φονεύσεις» του Τζον Αβνετ, «Mister Lonely» της Χάρμονι Κορίν και «Κατασκοπεύοντας τη μαμά» του Τζορτζ Γκάλο.
Ο νευρικός εραστής
 Η Νταϊάν Κίτον και ο Γούντι Αλεν στον «Νευρικό εραστή» |
******Η ιστορία ενός αποτυχημένου έρωτα σε μια απολαυστική, γεμάτη ωραίες ατάκες και εμπνευσμένα, αστείρευτα, πάντα ευρηματικά γκαγκ, ρομαντική -βραβευμένη με 4 Οσκαρ- κωμωδία, από τις καλύτερες του Γούντι Αλεν.
Βλέποντας ξανά αυτόν τον «Νευρικό εραστή» του Γούντι Αλεν, βλέπεις τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις αμέτρητες, μέτριες, χωρίς ουσιαστικό ρυθμό σύγχρονες αμερικανικές, ρομαντικές κωμωδίες και την ταινία αυτή του Αλεν, η οποία, μέσα από μια σχεδόν απλοϊκή, σχεδόν χωρίς βασικό κορμό ιστορία, μετατρέπεται, χάρη στις απολαυστικές ατάκες της και μια σειρά εμπνευσμένων, αστείρευτων, ευρηματικών γκαγκ, σε μια ανεπανάληπτη, νοσταλγική, όμορφη, αν και κάπου-κάπου θλιμμένη, δοσμένη με γρήγορο ρυθμό, ρομαντική κωμωδία.
Χωρίς να είναι αυτοβιογραφική, η ταινία εμβαθύνει αρκετά στον ίδιο τον χαρακτήρα του Αλεν, τις φοβίες και τα άγχη του, τη μανία του με τους ψυχιάτρους, αλλά, πάνω απ' όλα, στην αγάπη του για το Μανχάταν, που το κινηματογραφεί με τρόπο νοσταλγικό και όμορφο, με κάμεραμαν τον εξαίρετο Γκόρντον Γουίλις και με συνοδεία την ωραία μουσική τζαζ, που τόσο του ταιριάζει. Από τα καλύτερα γκαγκ αναφέρω εκείνο με τον Γούντι να προσπαθεί να μαγειρέψει ένα ζωντανό ακόμη αστακό ή εκείνη όπου, στη συζήτηση με ένα «παντογνώστη» θεατή για το έργο του Φελίνι, στην ουρά έξω από τον κινηματογράφο, ο Γούντι εμφανίζει ξαφνικά τον... Μάρσαλ ΜακΛούαν.
Ο ίδιος ο Γούντι ερμηνεύει τον νευρωτικό Νεοϋορκέζο κωμικό, Αλβι Σίνγκερ, που αφηγείται το αποτυχημένο ρομάντσο του με την Ανι Χολ (ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας), με την Νταϊάν Κίτον να την ερμηνεύει με μια παρόμοια με τον Γούντι φυσικότητα, που, ξέροντας το κατοπινό αποτέλεσμα στις προσωπικές τους σχέσεις, ενισχύει την αυτοβιογραφική πλευρά της ταινίας. Από τις πιο ώριμες ταινίες του σκηνοθέτη της, που βλέπεται πάντα με την ίδια απόλαυση.
 «Φορτίο 200» του Αλεξέι Μπαλαμπάνοφ |
Φορτίο 200
Cargo 200. Ρωσία, 2007. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αλεξέι Μπαλαμπάνοφ. Ηθοποιοί: Αλεξέι Σερεμπριάκοφ, Λεονίντ Γκρόμοφ, Γιούρι Στεπάνοφ, Αγκνίγια Κουζνέτσοβα. 89 λεπτά.
****Η απαγωγή και τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλεται ένα κορίτσι στη Σοβιετική Ενωση του Τσερνένκο και του πολέμου του Αφγανιστάν (1984), σε μια ταινία-σοκ που αγγίζει τα όρια του τρόμου, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.
Μαύρη, κατάμαυρη κωμωδία με φόντο τη Σοβιετική Ενωση στα 1984, δηλαδή πριν από την περεστρόικα, περίοδο του πολέμου του Αφγανιστάν, όταν επικεφαλής ήταν ο Τσερνένκο. Στόχος η ανθρώπινη κατάσταση, αυτήν που περιέγραφαν με τόση γλαφυρότητα και βάσανο ο Ντοστογιέφσκι και ο Τολστόι και που ο Μπαλαμπάνοφ δίνει με μια δύναμη και μια ωμότητα σπάνια σε ρωσική ταινία.
Η ιστορία, όπως μας πληροφορεί η ταινία, στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, που συνέβησαν το 1984. Με φόντο την άχαρη, βιομηχανική πόλη Λένινινσκ, ο σαδιστής αστυνόμος Ζούροφ, σε μια περίοδο όπου το κόμμα μπορούσε να κάνει και να καλύψει ανεξέλεγκτα τα πάντα, χρησιμοποιεί την εξουσία του για να απαγάγει μια νεαρή κοπέλα, την οποία κακοποιεί και βασανίζει με τον πιο φριχτό και απάνθρωπο τρόπο, ξεπερνώντας και τις πιο φρικτές ταινίες τρόμου. Ξεκινώντας από μια κάπως πιο ελαφρή ατμόσφαιρα, με έναν πανεπιστημιακό καθηγητή του αθεϊσμού να συζητεί για τον κομμουνισμό με τον Αλεξέι, έναν λαϊκό τύπο που πουλάει παράνομα βότκα, η ταινία γίνεται ξαφνικά βίαιη, με τον αστυνόμο να σκοτώνει τον βοηθό του Αλεξέι και να απάγει, αφού βιάσει, το κορίτσι, που τυχαία βρίσκεται εκεί, όταν το αυτοκίνητο του φίλου της χαλάει.
Πολύ πιο φριχτά, όμως, είναι τα πράγματα στο Αφγανιστάν, με τα πτώματα των σκοτωμένων στρατιωτών, που βλέπουμε να καταφθάνουν καθημερινά στο Λένινινσκ για θάψιμο -το «Φορτίο 200» αναφέρεται στα φέρετρα με τα πτώματα των σκοτωμένων στο Αφγανιστάν Σοβιετικών στρατιωτών, που μεταφέρονται για να θαφτούν στην πατρίδα τους. Ενα απ' αυτά τα πτώματα είναι κι εκείνο του αρραβωνιαστικού του κοριτσιού που έχει απαγάγει ο Ζούροφ και που το κρατά δεμένο με χειροπέδες στο κρεβάτι του, προσφέροντάς το για βιασμό και σε συνάδελφό του. Πτώμα που πετάει κάποια στιγμή στο κρεβάτι δίπλα της, φωνάζοντάς της: «Να, ο αρραβωνιαστικός σου!», ενώ στο διπλανό δωμάτιο η απαθής, μεθυσμένη μητέρα του παρακολουθεί ψυχαγωγικά σοβιετικά προγράμματα στην τηλεόραση. Πίσω από τον σαδισμό και την αγριεμένη φωνή του, διαβλέπει κανείς την απελπισία και την απογοήτευση του κάποτε φανατικού οπαδού μιας κοσμοθεωρίας που στην πορεία εξώκειλε και διαστρεβλώθηκε, οδηγώντας στον αφανισμό εκατοντάδων χιλιάδων αντιφρονούντων. Μια ταινία-σοκ, που αξίζει να τη δουν και οι εναπομείναντες «σκληροπυρηνικοί» του κομμουνισμού.
Hellboy ΙΙ: Η χρυσή στρατιά
 Ο Ρον Πέρλμαν στην ταινία «Hellboy ΙΙ: Η χρυσή στρατιά» του Γκιγέρμο ντελ Τόρο |
Hellboy ΙΙ: The Golden Army. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Γκιγέρμο ντελ Τόρο. Ηθοποιοί: Ρον Πέρλμαν, Σέλμα Μπλερ, Τζον Χερτ, Νταγκ Τζόουνς. 120 λεπτά.
****1/2
Ο γνωστός ήρωας των κόμικς συγκρούεται με τον πρίγκιπα των ξωτικών σε μια συναρπαστική, με ωραία, δοσμένα με φαντασία, εντυπωσιακά εφέ. Από τις καλύτερες του είδους.
Μετά το πετυχημένο εικαστικά πρώτο «Hellboy», ο Μεξικανός σκηνοθέτης Γκιγέρμο ντελ Τόρο κατάφερε, στη «συνέχεια» (σίκουελ) αυτή των περιπετειών του «γεννημένου στις φλόγες της κόλασης» ήρωα των κόμικς (ήδη το τελευταίο κόμικς κυκλοφορεί και στα ελληνικά), να συνδυάσει τη μορφή του μπλοκ-μπάστερ με το φανταστικό και τη μαγεία των παραμυθιών, με τον ίδιο πάντα ενθουσιασμό και την ίδια ευρηματικότητα, προσφέροντάς μας την καλύτερη περιπέτεια της χρονιάς.
Επίκεντρο, η σύγκρουση ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Νουάντα, πρίγκιπα των αθέατων ξωτικών, ο οποίος αφού σκοτώσει τον ειρηνιστή πατέρα του, και παρά τις αντιδράσεις της αδερφής του, πριγκίπισσας Νουάλα, παραβιάζει τη συνθήκη ανάμεσα στους ανθρώπους και στα ξωτικά, επειδή οι άνθρωποι έχουν καταστρέψει τη Γη με την απαράδεκτη επεκτατικότητά τους. Για να κερδίσει τον πόλεμο με τους ανθρώπους, ο Νουάντα προσπαθεί να «ξυπνήσει» τους μηχανικούς πολεμιστές της Χρυσής Στρατιάς. Με το μέρος της ανθρωπότητας, και παρά την αντίδραση πολλών ανθρώπων που τον αντιμετωπίζουν ως τέρας, τάσσεται ο Hellboy (πολύ καλός όπως και πριν ο Ρον Πέρλμαν) με τους φίλους του.
Ο Ντελ Τόρο έφτιαξε ένα όμορφο, συναρπαστικό, διανθισμένο με χιούμορ, παραμύθι, ταυτόχρονα μια ωραία ερωτική ιστορία, από την οποία δεν λείπει και μια δόση σκοτεινής ατμόσφαιρας, όπου τα ειδικά εφέ των CGI χρησιμοποιούνται με φαντασία, προσφέροντάς μας τέρατα και ξωτικά όλων των ειδών, σε μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές, με ορισμένες να θυμίζουν τον «Πόλεμο των άστρων». Ανάμεσα στις καλύτερες, εκείνη με το Hellboy να αγωνίζεται, με το ένα χέρι, ενάντια σ' ένα γιγαντιαίο φυτό ενώ στο άλλο κρατάει ένα μωρό ή εκείνη με τα χιλιάδες μικροσκοπικά τερατάκια που βγαίνουν από τους τοίχους κι επιτίθενται ξεκοκαλίζοντας κυριολεκτικά τους ανθρώπους, ενώ ο Hellboy προσπαθεί μάταια να τα σταματήσει.
****1/2
Ο γνωστός ήρωας των κόμικς συγκρούεται με τον πρίγκιπα των ξωτικών σε μια συναρπαστική, με ωραία, δοσμένα με φαντασία, εντυπωσιακά εφέ. Από τις καλύτερες του είδους.
Μετά το πετυχημένο εικαστικά πρώτο «Hellboy», ο Μεξικανός σκηνοθέτης Γκιγέρμο ντελ Τόρο κατάφερε, στη «συνέχεια» (σίκουελ) αυτή των περιπετειών του «γεννημένου στις φλόγες της κόλασης» ήρωα των κόμικς (ήδη το τελευταίο κόμικς κυκλοφορεί και στα ελληνικά), να συνδυάσει τη μορφή του μπλοκ-μπάστερ με το φανταστικό και τη μαγεία των παραμυθιών, με τον ίδιο πάντα ενθουσιασμό και την ίδια ευρηματικότητα, προσφέροντάς μας την καλύτερη περιπέτεια της χρονιάς.
Επίκεντρο, η σύγκρουση ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Νουάντα, πρίγκιπα των αθέατων ξωτικών, ο οποίος αφού σκοτώσει τον ειρηνιστή πατέρα του, και παρά τις αντιδράσεις της αδερφής του, πριγκίπισσας Νουάλα, παραβιάζει τη συνθήκη ανάμεσα στους ανθρώπους και στα ξωτικά, επειδή οι άνθρωποι έχουν καταστρέψει τη Γη με την απαράδεκτη επεκτατικότητά τους. Για να κερδίσει τον πόλεμο με τους ανθρώπους, ο Νουάντα προσπαθεί να «ξυπνήσει» τους μηχανικούς πολεμιστές της Χρυσής Στρατιάς. Με το μέρος της ανθρωπότητας, και παρά την αντίδραση πολλών ανθρώπων που τον αντιμετωπίζουν ως τέρας, τάσσεται ο Hellboy (πολύ καλός όπως και πριν ο Ρον Πέρλμαν) με τους φίλους του.
Ο Ντελ Τόρο έφτιαξε ένα όμορφο, συναρπαστικό, διανθισμένο με χιούμορ, παραμύθι, ταυτόχρονα μια ωραία ερωτική ιστορία, από την οποία δεν λείπει και μια δόση σκοτεινής ατμόσφαιρας, όπου τα ειδικά εφέ των CGI χρησιμοποιούνται με φαντασία, προσφέροντάς μας τέρατα και ξωτικά όλων των ειδών, σε μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές, με ορισμένες να θυμίζουν τον «Πόλεμο των άστρων». Ανάμεσα στις καλύτερες, εκείνη με το Hellboy να αγωνίζεται, με το ένα χέρι, ενάντια σ' ένα γιγαντιαίο φυτό ενώ στο άλλο κρατάει ένα μωρό ή εκείνη με τα χιλιάδες μικροσκοπικά τερατάκια που βγαίνουν από τους τοίχους κι επιτίθενται ξεκοκαλίζοντας κυριολεκτικά τους ανθρώπους, ενώ ο Hellboy προσπαθεί μάταια να τα σταματήσει.
Επιστροφή στο Brideshead
Brideshead Revisited. Βρετανία, 2008. Σκηνοθεσία: Τζούλιαν Τζάρολντ. Σενάριο: Τζέρεμι Μπροκ, Αντριου Ντέιβις, από μυθιστόρημα του Ιβλιν Βο. Ηθοποιοί: Μάθιου Γκουντ, Μπεν Γουίσο, Χέιλι Ατγουελ, Εμα Τόμσον, Μάικλ Γκάμπον, Γκρέτα Σκάκι. 133 λεπτά.
**Η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα στην Αγγλία του μεσοπολέμου, σε μια ταινία δοσμένη με την κομψότητα, τη φροντίδα και τις καλές ερμηνείες που συναντάμε στις καλύτερες τηλεοπτικές παραγωγές του BBC.
Την ιστορία μιας απαγορευμένης αγάπης στην Αγγλία την περίοδο του μεσοπολέμου, με βάση το γνωστό μυθιστόρημα του Ιβλιν Βο, αφηγείται στην καλοφτιαγμένη αυτή ταινία του ο σκηνοθέτης Τζούλιαν Τζάρολντ. Υστερα από τη γνωριμία και τη φιλία του στην Οξφόρδη με τον Σεμπάστιαν, γιο αριστοκρατικής οικογένειας, ο φτωχός και άθεος ζωγράφος Τσαρλς Ράιντερ καλείται στο Μπράιντσχεντ, το εξοχικό σπίτι της καθολικής οικογένειας του Σεμπάστιαν. Εκεί γνωρίζεται με την αδερφή του Σεμπάστιαν, Τζούλια, που την ερωτεύεται. Δυστυχώς, ο έρωτάς του θα τον φέρει σε σύγκρουση με τον καθολικισμό της οικογένειας, ιδιαίτερα με την καταπιεστική μητέρα του Σεμπάστιαν που επιμένει πως σημασία δεν έχει τόσο η κατώτερη τάξη του Τσαρλς όσο η επιμονή του στον αθεϊσμό.
Χωρίς να φτάνει στο επίπεδο της «Εξιλέωσης» του Τζο Ράιτ, με την οποία έχει θεματική συγγένεια, η ταινία του Τζάρολντ έχει την κομψότητα και την καλαισθησία που συναντάμε στις καλύτερες παραγωγές του BBC. Οι χώροι, στο Μπράιντσχεντ αλλά και στη Βενετία, όπου αναπτύσσεται ο έρωτας ανάμεσα στον Τσαρλς και την Τζούλια και αργότερα στο Μαρόκο, όπου φτάνει ο Τσαρλς για να πείσει τον Σεμπάστιαν να επιστρέψει στην Αγγλία, έχουν την ομορφιά και τη μαγεία που συναντήσαμε και στην περσινή ταινία του σκηνοθέτη «Ερωτευμένη Τζέιν». Στα θετικά της, οι καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα των Μάθιου Γκουντ (Τσαρλς), Μπεν Γουίσο (Σεμπάστιαν), Εμα Τόμσον (η μητέρα του Σεμπάστιαν) καθώς και του Μάικλ Γκάμπον στον ρόλο του πατέρα που έχει εγκαταλείψει οικογένεια και Μπράιντσχεντ για να ζήσει στη Βενετία με την ερωμένη του.
**Η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα στην Αγγλία του μεσοπολέμου, σε μια ταινία δοσμένη με την κομψότητα, τη φροντίδα και τις καλές ερμηνείες που συναντάμε στις καλύτερες τηλεοπτικές παραγωγές του BBC.
Την ιστορία μιας απαγορευμένης αγάπης στην Αγγλία την περίοδο του μεσοπολέμου, με βάση το γνωστό μυθιστόρημα του Ιβλιν Βο, αφηγείται στην καλοφτιαγμένη αυτή ταινία του ο σκηνοθέτης Τζούλιαν Τζάρολντ. Υστερα από τη γνωριμία και τη φιλία του στην Οξφόρδη με τον Σεμπάστιαν, γιο αριστοκρατικής οικογένειας, ο φτωχός και άθεος ζωγράφος Τσαρλς Ράιντερ καλείται στο Μπράιντσχεντ, το εξοχικό σπίτι της καθολικής οικογένειας του Σεμπάστιαν. Εκεί γνωρίζεται με την αδερφή του Σεμπάστιαν, Τζούλια, που την ερωτεύεται. Δυστυχώς, ο έρωτάς του θα τον φέρει σε σύγκρουση με τον καθολικισμό της οικογένειας, ιδιαίτερα με την καταπιεστική μητέρα του Σεμπάστιαν που επιμένει πως σημασία δεν έχει τόσο η κατώτερη τάξη του Τσαρλς όσο η επιμονή του στον αθεϊσμό.
Χωρίς να φτάνει στο επίπεδο της «Εξιλέωσης» του Τζο Ράιτ, με την οποία έχει θεματική συγγένεια, η ταινία του Τζάρολντ έχει την κομψότητα και την καλαισθησία που συναντάμε στις καλύτερες παραγωγές του BBC. Οι χώροι, στο Μπράιντσχεντ αλλά και στη Βενετία, όπου αναπτύσσεται ο έρωτας ανάμεσα στον Τσαρλς και την Τζούλια και αργότερα στο Μαρόκο, όπου φτάνει ο Τσαρλς για να πείσει τον Σεμπάστιαν να επιστρέψει στην Αγγλία, έχουν την ομορφιά και τη μαγεία που συναντήσαμε και στην περσινή ταινία του σκηνοθέτη «Ερωτευμένη Τζέιν». Στα θετικά της, οι καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα των Μάθιου Γκουντ (Τσαρλς), Μπεν Γουίσο (Σεμπάστιαν), Εμα Τόμσον (η μητέρα του Σεμπάστιαν) καθώς και του Μάικλ Γκάμπον στον ρόλο του πατέρα που έχει εγκαταλείψει οικογένεια και Μπράιντσχεντ για να ζήσει στη Βενετία με την ερωμένη του.
Mister Lonely
 «Mister Lonely», της Χάρμονι Κορίν |
ΗΠΑ, 2007. Σκηνοθεσία: Χάρμονι Κορίν. Σενάριο: Χάρμονι και Αβι Κορίν. Ηθοποιοί: Ντιέγκο Λούνα, Σαμάνθα Μόρτον, Ντένις Λάβαντ, Τζέιμς Φοξ, Βέρνερ Χέρτσοκ. 112 λεπτά.
***Ενδιαφέρον, αν και άνισο, εγχείρημα, μίγματος κωμωδίας και τραγωδίας, με πρωταγωνιστές πρόσωπα που μιμούνται διασημότητες. Πρόσωπα που μιμούνται διασημότητες είναι οι πρωταγωνιστές της ταινίας αυτής της Χάρμονι Κορίν. Η ταινία αρχίζει στο Παρίσι όπου ο Μάικλ Τζάκσον (αυτός που μιμείται τον Μάικλ Τζάκσον και που ερμηνεύει ο Μεξικανός Ντιέγκο Λούνα) συναντά τη Μέριλιν Μονρόε (Μόρτον) που τον πείθει να πάνε σ' έναν πύργο στη Σκωτία για να ζήσουν μαζί με άλλους μίμους διασημοτήτων, όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, η Σίρλεϊ Τεμπλ, η Μαντόνα, ο Πάπας, ο Αβραάμ Λίνκολν, η βασίλισσα Ελισάβετ και άλλοι. Εκεί αρχίζουν να ετοιμάζουν ένα αλληγορικό θέαμα, μόνο που η παρουσία του Μάικλ Τζάκσον θα προκαλέσει ζήλιες και συγκρούσεις. Υστερα από ένα ενδιαφέρον πρώτο μέρος η σκηνοθέτρια χάνει κάπως τον ειρμό της πλοκής -ιδιαίτερα με κάποιες αδικαιολόγητες, αν και εικαστικά πολύ ωραίες, σκηνές με τον ιεροκήρυκα στη ζούγκλα- προκαλώντας χάσμα στον ρυθμό και στην όλη αληθοφάνεια του εγχειρήματος.
***Ενδιαφέρον, αν και άνισο, εγχείρημα, μίγματος κωμωδίας και τραγωδίας, με πρωταγωνιστές πρόσωπα που μιμούνται διασημότητες. Πρόσωπα που μιμούνται διασημότητες είναι οι πρωταγωνιστές της ταινίας αυτής της Χάρμονι Κορίν. Η ταινία αρχίζει στο Παρίσι όπου ο Μάικλ Τζάκσον (αυτός που μιμείται τον Μάικλ Τζάκσον και που ερμηνεύει ο Μεξικανός Ντιέγκο Λούνα) συναντά τη Μέριλιν Μονρόε (Μόρτον) που τον πείθει να πάνε σ' έναν πύργο στη Σκωτία για να ζήσουν μαζί με άλλους μίμους διασημοτήτων, όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, η Σίρλεϊ Τεμπλ, η Μαντόνα, ο Πάπας, ο Αβραάμ Λίνκολν, η βασίλισσα Ελισάβετ και άλλοι. Εκεί αρχίζουν να ετοιμάζουν ένα αλληγορικό θέαμα, μόνο που η παρουσία του Μάικλ Τζάκσον θα προκαλέσει ζήλιες και συγκρούσεις. Υστερα από ένα ενδιαφέρον πρώτο μέρος η σκηνοθέτρια χάνει κάπως τον ειρμό της πλοκής -ιδιαίτερα με κάποιες αδικαιολόγητες, αν και εικαστικά πολύ ωραίες, σκηνές με τον ιεροκήρυκα στη ζούγκλα- προκαλώντας χάσμα στον ρυθμό και στην όλη αληθοφάνεια του εγχειρήματος.
Ου φονεύσεις
Righteous Kill. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Τζον Αβνετ. Σενάριο: Ράσελ Γκέβιρτς. Ηθοποιοί: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο, Κάρλα Γκουτζίνο, 50 Cent, Τζον Λεγκουιζάμο. 100 λεπτά.
**Αστυνομικό θρίλερ γύρω από δυο βετεράνους αστυνομικούς ντετέκτιβ της Νέας Υόρκης που, κυνηγώντας έναν κατά συρροήν δολοφόνο, ανακαλύπτουν πως αυτός πρέπει να είναι αστυνομικός. Ακόμη μία ταινία με κατά συρροήν δολοφόνο, με βασικό ατού τις ερμηνείες των δυο σταρ της. Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο και ο Αλ Πατσίνο είναι οι δυο έμπειροι βετεράνοι αστυνομικοί της Νέας Υόρκης που αναλαμβάνουν να ανακαλύψουν τον σίριαλ κίλερ που δολοφονεί ανθρώπους του υποκόσμου, αφήνοντας πίσω του ποιηματάκια που αναφέρονται στις εγκληματικές πράξεις των θυμάτων του. Η αγωνία αυξάνεται όταν, σχετικά νωρίς στην πλοκή, μαθαίνουμε πως ο δολοφόνος είναι αστυνομικός-τιμωρός που θέλει να ξεκαθαρίσει την πόλη από τους εγκληματίες. Ο Τζον Αβνετ («Υπόθεση πολύ προσωπική») έστησε ένα με γρήγορο ρυθμό και σασπένς θρίλερ, στο πνεύμα πάντα παρόμοιων θρίλερ, χωρίς όμως ιδιαίτερη φαντασία ή πρωτοτυπία. Εκείνο βασικά που ξεχωρίζει είναι οι αναμενόμενες καλές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών του, με τον Πατσίνο να υπερτερεί κάπως του φίλου του Ρόμπερτ.
**Αστυνομικό θρίλερ γύρω από δυο βετεράνους αστυνομικούς ντετέκτιβ της Νέας Υόρκης που, κυνηγώντας έναν κατά συρροήν δολοφόνο, ανακαλύπτουν πως αυτός πρέπει να είναι αστυνομικός. Ακόμη μία ταινία με κατά συρροήν δολοφόνο, με βασικό ατού τις ερμηνείες των δυο σταρ της. Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο και ο Αλ Πατσίνο είναι οι δυο έμπειροι βετεράνοι αστυνομικοί της Νέας Υόρκης που αναλαμβάνουν να ανακαλύψουν τον σίριαλ κίλερ που δολοφονεί ανθρώπους του υποκόσμου, αφήνοντας πίσω του ποιηματάκια που αναφέρονται στις εγκληματικές πράξεις των θυμάτων του. Η αγωνία αυξάνεται όταν, σχετικά νωρίς στην πλοκή, μαθαίνουμε πως ο δολοφόνος είναι αστυνομικός-τιμωρός που θέλει να ξεκαθαρίσει την πόλη από τους εγκληματίες. Ο Τζον Αβνετ («Υπόθεση πολύ προσωπική») έστησε ένα με γρήγορο ρυθμό και σασπένς θρίλερ, στο πνεύμα πάντα παρόμοιων θρίλερ, χωρίς όμως ιδιαίτερη φαντασία ή πρωτοτυπία. Εκείνο βασικά που ξεχωρίζει είναι οι αναμενόμενες καλές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών του, με τον Πατσίνο να υπερτερεί κάπως του φίλου του Ρόμπερτ.
Οι άλλες ταινίες
Κατασκοπεύοντας τη μαμά
(My Mom's New Boyfriend).ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Τζορτζ Γκάλο. Ηθοποιοί: Αντόνιο Μπαντέρας, Μεγκ Ράιαν, Κόλιν Χανκς. 97 λεπτά. Για να συλλάβει έναν απατεώνα που σχεδιάζει να κλέψει το κλασικό γλυπτό του Μπερνίνι «Μητέρα και γιος», ένας νεαρός πράκτορας του FBI αναγκάζεται να κατασκοπεύει τη μαμά του, σε μια κωμική περιπέτεια που προσπαθεί να μιμηθεί «Το κυνήγι του κλέφτη» του Χίτσκοκ...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/09/2008
No comments:
Post a Comment