Στην ταινία του Αριάγκα, που είδαμε στη Βενετία, η Θέρον ερμηνεύει τη Σίλβια, μια γκαρσόνα σ' ένα εστιατόριο κάπου στην έρημο (η ταινία γυρίστηκε στην έρημο της Τσιουάουα), που προσπαθεί να ξεχάσει το ένοχο παρελθόν της, αναζητώντας το σεξ σε εφήμερες σχέσεις με άντρες. Οταν ήταν μικρή (το ρόλο αυτό ερμηνεύει η 17χρονη Τζένιφερ Λόρενς), υπήρξε υπαίτια για το θάνατο του πατέρα της (προκάλεσε τη φωτιά που τον έκαψε μαζί με την ερωμένη του στο τροχόσπιτο όπου συναντιόντουσαν κρυφά. Τώρα, έχοντας εγκαταλείψει το αγόρι της και το νεογέννητο παιδί της, βρίσκεται ξαφνικά, έπειτα από δέκα περίπου χρόνια, με μιαν άγνωστη κόρη, που συναντά πρώτη φορά, και η οποία χρειάζεται τη βοήθεια και τη στοργή της. Παράλληλα με την ιστορία της ώριμης Σίλβια, η ταινία, μέσα από διάφορα φλας-μπακ παρουσιάζει και τις ιστορίες δύο άλλων γυναικών: εκείνη της ηρωίδας σε νεαρή ηλικία κι εκείνη της μητέρας της (Κιμ Μπάσινγκερ). Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας, η Σαρλίζ Θέρον απάντησε σε μια σειρά από ερωτήσεις που αφορούσαν όχι μόνο το ρόλο της αλλά και την καριέρα της ως παραγωγού.
Ρόλοι που συγκινούν
- Τι είναι εκείνο που σας τραβά σε ρόλους αδύναμων, βασανισμένων γυναικών;
«Πρέπει να ρωτήσετε τους ίδιους τους ανθρώπους να σας εξηγήσουν γιατί είναι τόσο αδύναμοι. Καταλαβαίνω τι λέτε, αλλά έτσι είναι οι άνθρωποι. Γιατί, αλήθεια, όταν βλέπουμε μια ταινία και κάτι συμβαίνει στα πρόσωπα στην οθόνη μάς παρασύρει και μας συγκινεί; Είναι γιατί τις στιγμές εκείνες βλέπουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Κι αυτό είναι που με προσελκύει και μένα ως ηθοποιό να θέλω να ερμηνεύσω τέτοιους ρόλους που να συγκινούν, να στέλνουν ρίγη στο κορμί του θεατή. Είναι κάτι που στη ζωή σου μπορεί να σου συμβεί μία ή δύο φορές μονάχα, ενώ σε άλλους μπορεί και περισσότερες. Αλλά είναι η στιγμή όπου, έστω και για ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού, βλέπεις την ίδια τη ζωή σου. Μπορεί να είναι πόνος ή χαρά, αυτά είναι πράγματα που καθορίζουν τη ζωή σου».
- Ο χώρος όπου γυρίστηκε η ταινία είχε κάποια επίδραση πάνω σας;
«Και βέβαια, πρώτα απ' όλα πάνω στη Σίλβια. Οπως λέει και ο Γκιγέρμο (Αριάγκα) επίδραση στα πρόσωπα έχουν τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, το χώμα, ο αέρας, το νερό και η φωτιά, στοιχεία που κυριαρχούσαν στο χώρο όπου γυρίστηκε η ταινία. Αυτά ενέπνευσαν τον Γκιγέρμο όταν έγραφε το σενάριο και οι ηθοποιοί, ξέρετε, είμαστε σαν τα σφουγγάρια. Απορροφούμε ό,τι μπορούμε από αυτά που μας προσφέρει ένας σκηνοθέτης. Και σίγουρα, απορροφήσαμε το στοιχείο αυτό του περιβάλλοντος της ταινίας».
- Ποια ήταν η εμπειρία σας ως παραγωγού της ταινίας;
«Αισθάνθηκα ότι με τιμούν όταν μου έστειλαν το σχέδιο για την ταινία με την πρόταση να συμμετάσχω όχι μόνον ως ηθοποιός αλλά και ως παραγωγός. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά. Ημουν παραγωγός και στο "Monster" και σε μερικές άλλες ταινίες. Είναι κάτι που κάνω εδώ και κάποιο διάστημα και που αγαπώ. Δεν μοιάζει με διαφορετική δουλειά από εκείνη του ηθοποιού, γιατί στο τέλος της μέρας εκείνο που έχει σημασία είναι το ότι δημιουργείς κάτι, συμμετέχεις κι εσύ στη δημιουργική πλευρά του. Βέβαια, υπάρχει και η οικονομική πλευρά της υπόθεσης, αλλά αυτό είναι κάτι στο οποίο έχω το ταλέντο να τα καταφέρνω. Με έχει γοητεύσει ο τρόπος με τον οποίο η βιομηχανία του κινηματογράφου καταφέρνει να επιβιώσει, το πώς αγωνίζεται. Ο στόχος πάντως είναι να φτιάξουμε μια καλή ταινία κι αυτό προσπαθείς όταν συμμετέχεις σε μια τέτοια ομάδα. Ακολουθούμε όλοι τον ίδιο δρόμο. Και μου άρεσε πολύ που έπαιξα τη Σίλβια στην ταινία. Είναι μια γυναίκα που αισθάνεται διαρκώς στριμωγμένη. Κάποια στιγμή πρέπει να αντιμετωπίσει τους δαίμονές της. Αισθάνθηκα πως ήταν ένας ρόλος που χρειαζόταν όλη μου τη δύναμη».
Για την Μπάσινγκερ
- Γυναίκες μιας ορισμένης ηλικίας δυσκολεύονται να βρουν δουλειά στο σινεμά κι είναι ευχάριστο που βρήκε η Κιμ Μπάσινγκερ. Εσείς πώς βλέπετε το μέλλον σας όταν φτάσετε τη δική της ηλικία;
«Κατ' αρχάς, να σας μιλήσω για την Κιμ. Η Κιμ είναι καταπληκτική γυναίκα και ηθοποιός. Για ένα τέτοιο ρόλο σαν το δικό της υπάρχουν πολλές και καλές ηθοποιοί που θα ήθελαν και θα μπορούσαν να τον παίξουν. Είχαμε ολόκληρη λίστα ηθοποιών. Αλλά η Κιμ είναι το κάτι άλλο. Διαφορετικό από εκείνο που έδινε όταν ήταν 20 ή 30 χρόνων, κάτι θα έλεγα το απίστευτο. Πρέπει να τη δεις να παίζει για να καταλάβεις. Το πώς έτρεμε ολόκληρο το κορμί της κι αυτό δεν ήταν κάτι που προσποιόταν αλλά κάτι που έβγαινε από μέσα της, κάτι που το ένιωθε και που έτρεμε πραγματικά. Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις με ένα τέτοιον τρόπο. Πιστέψτε με!»
- Ως παραγωγός πώς κανονίζετε την αμοιβή σας ως ηθοποιού;
«Το συζητώ με... τον εαυτό μου (γέλιο) και δεν είναι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Δεν πληρώνομαι πολύ καλά... Ολοι μας πληρωθήκαμε τα ίδια. Ο στόχος μας δεν ήταν να βγάλουμε πολλά λεφτά, αλλά να φτιάξουμε κάτι το καλό. Πείτε μου, όμως, ήταν σοβαρή αυτή η ερώτηση; Γιατί δεν πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου ποτέ τέτοιες ερωτήσεις όταν παράγεις μια ταινία στην οποία και παίζεις. Στο "Monster", για παράδειγμα, έμαθα πολλά για τη δουλειά του παραγωγού. Και γυρίζοντας διάφορες ταινίες απλώς ως ηθοποιός έμαθα πολλά για το ρόλο του σωστού παραγωγού και γενικά τη δουλειά από αυτή την πλευρά. Στο "Monster" είχαμε ψίχουλα κι έπρεπε αυτά να φτάσουν για να γυρίσεις την ταινία και να τους πληρώσεις όλους. Ο στόχος μας ήταν να φτιάξουμε κάτι το δημιουργικό και γι' αυτό το σκοπό παραμερίζεις το οικονομικό όφελος. Κι αν σε μια ταινία σαν κι αυτή πιστεύεις ότι θα βγάλεις πολλά λεφτά, σε έχουν γελάσει. Δεν πρόκειται ποτέ να χτίσεις κανένα σπίτι εκατομμυρίων με τα λεφτά αυτά. Και το ξέρεις!»
No comments:
Post a Comment