Οποιος ενδιαφέρεται να έχει μια εικόνα για το νέο κινηματογραφικό κοινό της πόλης, την ταυτότητα, τις αναζητήσεις του, τα ενδιαφέροντα και τις επιλογές του δεν έχει παρά να κυκλοφορήσει ως θεατής στο Διεθνές Φεστιβάλ της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας». Στις 11 ημέρες που διαρκεί και στις 4 κεντρικές αίθουσες που γίνονται οι προβολές, συνωθείται -η πληρότητα είναι συνήθως 100%- το ζωντανό, φιλοπερίεργο και ανοιχτής πλεύσης κοινό της Αθήνας. Και σε μια προσπάθεια να το προσδιορίσει, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, κριτικός κινηματογράφου, Ορέστης Ανδρεαδάκης, προσθέτει: «Τον υπόλοιπο χρόνο αναρωτιέσαι πού βρίσκονται οι άνθρωποι αυτοί, πού “στεγάζονται”. Νομίζω ότι τους ξαναβρίσκουμε, το καλοκαίρι στην Πειραιώς 260, στο Φεστιβάλ Αθηνών…».
Διαδρομή ωριμότητας, εγρήγορσης και ασκημένων ανακλαστικών για ένα θεσμό που ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια ως «εσωτερική υπόθεση», μια «πλάκα» για την ακρίβεια, του περιοδικού «Σινεμά». «Κανείς δεν πίστευε ότι θα έχει μέλλον. Ούτε εμείς, ούτε το κοινό, ούτε οι δημοσιογράφοι», λέει ο Ορ. Ανδρεαδάκης που μπορεί να έχει αναλάβει τη διεύθυνσή του τα 2 τελευταία χρόνια, αλλά συμμετείχε στη διοργάνωσή του από την πρώτη μέρα. «Υστερα από μια τριετία, το ίδιο το κοινό το μετέτρεψε σε Φεστιβάλ. Οι ταινίες που φέρναμε τότε ήταν του ανεξάρτητου κινηματογράφου και δεν είχαν ευρεία διανομή. Μέσα από το Φεστιβάλ απέκτησαν φανατικούς θεατές και διανομή. Από το 2000 και μετά, είμαστε υποχρεωμένοι να το διευρύνουμε θεματολογικά, με νέα τμήματα και καλεσμένους, προτείνοντας παράλληλα καινούργια πράγματα γιατί υπήρχε το κοινό να τα υποδεχτεί», προσθέτει.
Από το 1994 έως σήμερα οι θεατές πενταπλασιάστηκαν (ξεπερνούν πια τις 50.000) και είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους διανομείς να «δοκιμάσουν» τις ταινίες τους. «Θα σας πω ένα παράδειγμα: το Hedwig and the angry inch του Τζον Κάμερον Μίτσελ (σ.σ. η περιοδεία ενός ροκ συγκροτήματος από το Βερολίνο, με τρανσέξουαλ τραγουδίστρια, στην Αμερική), οι διανομείς το είχαν για πέταμα. Ομως στο Φεστιβάλ έκανε καριέρα, πήρε το βραβείο κοινού και ανέβηκε ως μιούζικαλ από την Εβελίνα Παπούλια και τον Ακη Σακελλαρίου… Ο κόσμος που έρχεται στις “Νύχτες Πρεμιέρας” είναι αυξημένων απαιτήσεων: ενημερωμένος, ψαγμένος, ανήσυχος. Δεν μπορείς να τους εξαπατήσεις. Κι αυτό, μας κρατάει σε εγρήγορση. Προσωπικά, με υποχρεώνει να είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου, να δοκιμάζω το γούστο μου».
Μεθαύριο, Κυριακή, ολοκληρώνεται το 14ο Φεστιβάλ, προβάλλοντας στην τελετή λήξης, στο «Αττικόν», την τελευταία ταινία του Μάικ Λι «Τυχερή και ευτυχισμένη» (Happy go lucky). Στη φετινή διοργάνωση απολαύσαμε έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σινεμά του φανταστικού, τον Ζακ Τουρνέρ (1904 - 1977), «σκηνοθέτη του αόρατου τρόμου και των απειλητικών σκιών», έως αφιερώματα στον Αμερικανό αβάν γκαρντ δημιουργό κινουμένων σχεδίων Μπιλ Πλίμπτον και την Αργεντίνα Αλμπερτίνα Κάρι, που υποστηρίζει σύγχρονα θέματα με ποιητική γραφή, μικρού και μεγάλου μήκους παραγωγές στο «σινεμά στα όρια» που εξερευνά νέα πειραματικά ρεύματα, ελληνικές ταινίες νέων δημιουργών, που αναζητούν διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Οσο για το στίγμα της 14ης διοργάνωσης: «Το πρόγραμμα μισό αιώνα μετά την έκρηξη του ανεξάρτητου σινεμά ανοίγει χώρο σε μερικούς ασεβείς νέους που βαρέθηκαν να περιμένουν και θέλουν τώρα το δικό τους κινηματογράφο». Απάντηση, που θα μπορούσε να καλύπτει, εν μέρει, και μία από τις παράλληλες τάσεις του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ο ανταγωνισμός που φημολογείται ανάμεσα στους δύο θεσμούς είναι υπαρκτός; «Θέλω να είμαι ειλικρινής», απαντά ο Ορ. Ανδρεαδάκης. «Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω λέξεις όπως άμιλλα, υγιής ανταγωνισμός, κ.ο.κ. Ναι, υπάρχει ανταγωνισμός και χαίρομαι που υπάρχει. Και εμείς όπως και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης προσπαθούμε να φέρουμε καλύτερες ταινίες, να οργανώσουμε καλύτερα αφιερώματα, να προτείνουμε στο κοινό νέες τάσεις του παγκόσμιου κινηματογράφου. Βέβαια, αν είχαμε τον προϋπολογισμό της Θεσσαλονίκης (10 φορές μεγαλύτερο) θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε ένα καλύτερο Φεστιβάλ. Το δικό μας βασίζεται κυρίως στους σπόνσορες και ιδιώτες χορηγούς αλλά και στην κρατική υποστήριξη».
- Info: Το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ της Αθήνας τελειώνει την Κυριακή. Οι προβολές, στο Αττικόν, στον Απόλλωνα, στον Δαναό 1 και 2 αρχίζουν 5.30 (ή 6) το απόγευμα.
No comments:
Post a Comment