Πλήρης παράδοση του κινηματογράφου στο κεφάλαιο σημαίνουν οι προτάσεις της, διορισμένης από τον Μ. Λιάπη, επιτροπής για το «νέο»(;) νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις κινούνται αντιδραστικότερα από τις δηλωμένες κυβερνητικές προθέσεις και αντανακλούν τη στρατηγική εμπορευματοποίησης του πολιτισμού από τα μονοπώλια της ΕΕ.
Η επιτροπή, τάχα «αθώα», θεωρεί τον κινηματογράφο τέχνη αλλά και...«διασκέδαση», σημειώνοντας ότι «ανάλογα με την έμφαση στις επιλογές των παραγωγών, δημιουργών και κατασκευαστών του(!), ένα κινηματογραφικό έργο είναι και παραμένει πολιτισμικό, αλλά και ψυχαγωγικό προϊόν μεγάλης σημασίας» (σ.σ. οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Αν και συμπεραίνει ότι «από θεμελιώδες πολιτισμικό αγαθό, ο κινηματογράφος καταντά υποπροϊόν, από εργαλείο αυτογνωσίας σκέτο αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης και ανούσιας διασκέδασης», προσθέτει ότι «υπάρχει ανάγκη διπλή, πολιτισμική και οικονομική, για καλή κινηματογραφική τέχνη και πετυχημένη κινηματογραφική βιομηχανία». Δεδομένου ότι 7η Τέχνη και μονοπωλιακή κινηματογραφική βιομηχανία δε συμβιβάζονται, η επιτροπή αποδεικνύεται κάθε άλλο παρά αφελής... Ετσι, θεωρεί, π.χ. ότι το αντιδραστικό σ/ν για την «Ακαδημία Τεχνών» «ανταποκρίνεται στις απόψεις μας για σύγχρονο, εκπαιδευτικό οργανισμό υψηλού επιπέδου» και ότι «δεν αποτελεί σοβαρό κώλυμα» που προβλέπεται αδιαβάθμητη, «αφού κανείς νέος που προσανατολίζεται σοβαρά για δημιουργία στις τέχνες, και στον κινηματογράφο, δε νοιάζεται για το "χαρτί" του πτυχίου»! Ετσι, πάει «άπατο» το μακρόχρονο αίτημα για δημόσια Ακαδημία Κινηματογράφου ενταγμένη στα ΑΕΙ, όπως έχουν οι ανεπτυγμένες κινηματογραφικά χώρες. Προτείνει μάλιστα να καταργηθούν τα κρατικά κινηματογραφικά βραβεία του ΥΠΠΟ και να ανατεθούν στην «Ακαδημία Τεχνών»!
Η επιτροπή προχωρώντας παραπέρα προτείνει και την εμπορευματοποίηση της σεναριακής παιδείας, με δημιουργία Ανώνυμης Εταιρείας «Ελληνικό Ινστιτούτο Σεναρίου»! ΑΕ, που παρότι του δημοσίου (σ.σ. το γνωστό «κόλπο» του δικομματισμού να «σαλαμοποιεί» την ιδιωτικοποίηση των αρμοδιοτήτων του) θα «παίζει» με τους όρους της αγοράς αφού «δεν ανταγωνίζεται άλλους φορείς (σ.σ. τους «σχολάρχες» του οπτικοακουστικού) που δραστηριοποιούνται στον ίδιο χώρο αλλά λειτουργεί ενισχυτικά και συντονιστικά εφόσον αυτοί το επιθυμούν, με παροχή τεχνογνωσίας και πρόσβαση στην πληροφόρηση»! Προς το παρόν, λέει ότι τα κρατικά βραβεία πρέπει «να απαγκιστρωθούν από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης», να αφορούν σε ταινίες που «προβλήθηκαν στις αίθουσες εντός συγκεκριμένου ημερολογιακού έτους» και να μην είναι χρηματικά.
Στην «αγορά» η επιτροπή ξαποστέλνει και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που «για λόγους διαφάνειας και οικονομικού ελέγχου»(!) προτείνεται «από ΝΠΙΔ, να μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρεία» υπαγόμενη «στις διατάξεις περί ΔΕΚΟ»! Για να «χρυσωθεί» το «χάπι» προτείνει απλώς να εξαιρεθεί από μερικές διατάξεις του νόμου περί ΔΕΚΟ, όπως κάνει και με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, που δεν το εξαιρεί τελείως από το νόμο περί ΔΕΚΟ όπως απαιτεί η κινηματογραφική κοινότητα, απλώς το εξαιρεί από επιπλέον διατάξεις.
Σε επίπεδο παραγωγής και διανομής, οι προτάσεις, στην «καλύτερη» περίπτωση κινούνται στη λογική της... «εξισορρόπησης της αγοράς»(sic). Ετσι, υιοθετεί τις απαιτήσεις των παραγωγών για «κίνητρα» και καθιστά το «εθνικό σινεμά»(sic) ως «βασική παράμετρο της ανταγωνιστικότητας», όπως ακριβώς ορίζει και η Στρατηγική της Λισαβόνας. «Μόνο μέσω της επιτυχίας των ελληνικών ταινιών μπορεί να ανέβει ο πήχης, μόνο με ανθούσα εμπορική βιοτεχνία μπορούν ν' αναδειχτούν νέα ταλέντα και να διευρυνθεί η γκάμα των παραγόμενων ταινιών. Επιπροσθέτως, καθώς η αγορά γίνεται ολοένα και πιο «customer orientated» («προσανατολισμένη στον πελάτη»), «πρέπει να ληφθεί υπόψη ο καθοριστικός ρόλος της διανομής στην έξοδο των ταινιών» αναφέρει απροκάλυπτα! [ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Πέμπτη 11 Σεπτέμβρη 2008]
No comments:
Post a Comment