Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Η νέα του ταινία «Παρίσι 36» («Faubourg 36») έφερε τον Κριστόφ Μπαρατιέ στην Αθήνα, προσκεκλημένο του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας. Είναι, βέβαια, ήδη αγαπητός στο ελληνικό κοινό -και όχι μόνο- από την προηγούμενη ταινία του «Τα παιδιά της χορωδίας» (2004), τη γλυκόπικρη ιστορία μιας τάξης μικρών παιδιών, τα οποία αγάπησαν τη ζωή μέσα από τη μουσική.
Και αυτή τη φορά η μουσική έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του. Το «Παρίσι 36» μας μεταφέρει στην εποχή του Μεσοπολέμου. Σε μια εργατική συνοικία στο βόρειο Παρίσι, τρεις άνεργοι καλλιτέχνες καταλαμβάνουν με το έτσι θέλω μια μουσική σκηνή της πόλης για να μεταδώσουν την τέχνη τους χωρίς ανταλλάγματα στο κοινό. «Είναι μια δραματική κωμωδία με στοιχεία μελοδράματος, ένα μουσικό φιλμ που διαδραματίζεται σε μια ιδιαίτερη για τη Γαλλία εποχή», μας σύστησε ο ίδιος την ταινία το μεσημέρι της Παρασκευής στον «Ιανό».
 Τρεις άνεργοι καλλιτέχνες καταλαμβάνουν μια μουσική σκηνή της πόλης στο «Παρίσι 36». Στόχος τους, να μεταδώσουν την τέχνη τους στον λαό χωρίς ανταλλάγματα |
Ο Κριστόφ Μπαρατιέ ξεκαθάρισε ότι δεν έχει εμμονή με τη μουσική, αλλά απλώς «πάθος». «Το να με ρωτάτε γιατί οι ταινίες μου έχουν σχέση με τη μουσική είναι σαν να ρωτάτε γιατί ο Κώστας Γαβράς κάνει πολιτικές ταινίες ή γιατί ο Ολιβιέ Μαρσάλ κάνει ταινίες με αστυνομικά θέματα», είπε αφοπλιστικά.
Είναι, πάντως, και ο ίδιος μουσικός. «Γνωρίζω μουσική και ξέρω πώς να μεταφέρω συναισθήματα μέσα από αυτήν. Μην ξεχνάμε ότι ο κινηματογράφος είναι 50% εικόνα. Το υπόλοιπο είναι μουσική. Η μουσική μαθητεία είναι μια πράξη χειραφέτησης. Ενα σημαντικό μάθημα ζωής. Μέσα από αυτή, βλέπω τη ζωή πιο όμορφη», είπε. Επίσης εξομολογήθηκε ότι η μουσική τον βοήθησε να ξεπεράσει προβλήματα που είχε στη ζωή του.
Το «Παρίσι 36» το εμπνεύστηκε από τις νοσταλγικές μελωδίες του Ράινερ Βάγκνερ, που του θύμιζαν τη δεκαετία του '30. «Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν γίνει πολλές ταινίες για τον Μεσοπόλεμο. Την ιστορία μου, λοιπόν, την τοποθέτησα στο υπέροχο παρισινό ντεκόρ, που έχει ενδιαφέρουσα σκηνογραφία και ωραία ατμόσφαιρα», είπε. Αλλά προειδοποίησε: «Δεν θα ήθελα να αντιμετωπιστεί ως ιστορική ταινία. Είναι μια ταινία για τη φιλία, τη συνοχή, την αλληλεγγύη, τη μοναξιά, την ελπίδα, τα συναισθήματα του εθνικού διχασμού, με φόντο τον Μεσοπόλεμο, λίγο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».
Είναι, πάντως, και ο ίδιος μουσικός. «Γνωρίζω μουσική και ξέρω πώς να μεταφέρω συναισθήματα μέσα από αυτήν. Μην ξεχνάμε ότι ο κινηματογράφος είναι 50% εικόνα. Το υπόλοιπο είναι μουσική. Η μουσική μαθητεία είναι μια πράξη χειραφέτησης. Ενα σημαντικό μάθημα ζωής. Μέσα από αυτή, βλέπω τη ζωή πιο όμορφη», είπε. Επίσης εξομολογήθηκε ότι η μουσική τον βοήθησε να ξεπεράσει προβλήματα που είχε στη ζωή του.
Το «Παρίσι 36» το εμπνεύστηκε από τις νοσταλγικές μελωδίες του Ράινερ Βάγκνερ, που του θύμιζαν τη δεκαετία του '30. «Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν γίνει πολλές ταινίες για τον Μεσοπόλεμο. Την ιστορία μου, λοιπόν, την τοποθέτησα στο υπέροχο παρισινό ντεκόρ, που έχει ενδιαφέρουσα σκηνογραφία και ωραία ατμόσφαιρα», είπε. Αλλά προειδοποίησε: «Δεν θα ήθελα να αντιμετωπιστεί ως ιστορική ταινία. Είναι μια ταινία για τη φιλία, τη συνοχή, την αλληλεγγύη, τη μοναξιά, την ελπίδα, τα συναισθήματα του εθνικού διχασμού, με φόντο τον Μεσοπόλεμο, λίγο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».
 Ο Κριστόφ Μπαρατιέ, περιτριγυρισμένος από μαθητές στο Γαλλικό Ινστιτούτο, όπου προβλήθηκαν το πρωί της Παρασκευής «Τα παιδιά της χορωδίας» |
Ταινίες για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έχουμε δει πολλές. «Γενικά, δεν υπάρχει στη γαλλική κινηματογραφία τάση για πολεμικές ταινίες. Για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως, όπως και για τον πόλεμο στην Αλγερία, που άφησαν βαθιές πληγές και ανάμεικτα συναισθήματα, έχουν γυριστεί αρκετές».
Το γεγονός ότι «Τα παιδιά της χορωδίας» είχαν μια λαμπρή διεθνή πορεία και η «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» για την Εντίθ Πιάφ πήρε Όσκαρ δεν σημαίνει, κατά τον Μπαρατιέ, ότι είναι μόδα στη Γαλλία οι ταινίες με μουσικό θέμα. «Φέτος, για παράδειγμα, έκοψε 200 εκατομμύρια εισιτήρια μια χοντροκομμένη κωμωδία», είπε. Μαζί του συμφώνησε και ο πρωταγωνιστής της ταινίας του, ο Ζεράρ Ζουνιό. «Ολα τα είδη αναπτύσσονται γιατί υπάρχουν διαφορετικοί σκηνοθέτες. Το κοινό αποφασίζει αν θα προτιμήσει μια ταινία σαν το "Ζωή σαν τριαντάφυλλο" ή το "Ανάμεσα στους Τοίχους"». Το ύφος και η πρωτοτυπία είναι αυτά που τραβούν κάθε φορά τους θεατές».
**Το «Παρίσι 36» θα βγει στις αίθουσες στις 23 Οκτωβρίου. *
Το γεγονός ότι «Τα παιδιά της χορωδίας» είχαν μια λαμπρή διεθνή πορεία και η «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» για την Εντίθ Πιάφ πήρε Όσκαρ δεν σημαίνει, κατά τον Μπαρατιέ, ότι είναι μόδα στη Γαλλία οι ταινίες με μουσικό θέμα. «Φέτος, για παράδειγμα, έκοψε 200 εκατομμύρια εισιτήρια μια χοντροκομμένη κωμωδία», είπε. Μαζί του συμφώνησε και ο πρωταγωνιστής της ταινίας του, ο Ζεράρ Ζουνιό. «Ολα τα είδη αναπτύσσονται γιατί υπάρχουν διαφορετικοί σκηνοθέτες. Το κοινό αποφασίζει αν θα προτιμήσει μια ταινία σαν το "Ζωή σαν τριαντάφυλλο" ή το "Ανάμεσα στους Τοίχους"». Το ύφος και η πρωτοτυπία είναι αυτά που τραβούν κάθε φορά τους θεατές».
**Το «Παρίσι 36» θα βγει στις αίθουσες στις 23 Οκτωβρίου. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/09/2008
No comments:
Post a Comment