Κι αυτό το λέει ο Μπιλ Πλίμπτον, ο βασιλιάς του ανεξάρτητου ανιμέισιον. Επίτιμος καλεσμένος του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, μας φέρνει την καινούργια του ταινία («Ηλίθιοι και Αγγελοι»), ένα παραμύθι χωρίς λόγια, αλλά με χιούμορ και ηθικό δίδαγμα
Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΥ
Τον αποκαλούν βασιλιά του Indy (ανεξάρτητου) ανιμέισιον και στο τηλέφωνο δηλώνει πως ανυπομονεί να ακολουθήσει την ταινία του στην Ελλάδα και να κολυμπήσει στα νερά. Ο Μπιλ Πλίμπτον, εκτός από επίτιμος καλεσμένος στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, «Νύχτες Πρεμιέρας» Conn-X (17-18 Σεπτεμβρίου), είναι και ένας από τους σημαντικότερους ανιμέιτορς της Αμερικής.
 Ο Μπιλ Πλίμπτον ή αλλιώς βασιλιάς του ανεξάρτητου ανιμέισιον (πάνω), εξηγεί τη διαδρομή από το ντυμένο με φωνές τού Χόλιγουντ «Hair High», στο σιωπηλότερο «Idiots & Angels» |
Είναι ο τύπος που μας έπεισε στο παρελθόν ότι ένας ανεμιστήρας μπορεί να ερωτευτεί ένα λουλούδι (στο «The Fan and the Flower»), έχει δημοσιεύσει καρτούν στη Βογκ, τη Βίλατζ Βόις, τους Νιου Γιορκ Τάιμς και η δουλειά του έχει γίνει πασίγνωστη μέσα από βιντεοκλίπ αλλά και την εκπομπή του MTV «The Edge» στη δεκαετία του '80.
Παλιός γνωστός του φεστιβάλ, μας επισκέπτεται και πάλι με το «Idiots and Angels» (Ηλίθιοι και Αγγελοι), ένα μοραλιστικό παραμύθι με στοιχεία ρομάντζου και νουάρ. Είναι η υπέροχη ιστορία ενός σκληρού και εγωιστή άντρα, που ξυπνάει για να βρει στην πλάτη του ένα ζευγάρι φτερά να τον κατευθύνουν σε καλές πράξεις.
Πώς σας ήρθε η ιδέα για το «Idiots and Angels»;
«Αυτή την ερώτηση δεν την κατάλαβα ποτέ. Μιλούσα πάντως με κάποιον πριν από τρία χρόνια και με ρώτησε το θέμα της επόμενης ταινίας μου. Δεν είχα και του είπα ό,τι μου 'ρθε: "ένας κακός άνθρωπος αποκτά φτερά, αλλά δεν του αρέσει". "Ωραία ιδέα", μου απάντησε... Αργότερα σκέφτηκα πως όντως ήταν μια καλή ιδέα και άρχισα να το σχεδιάζω. Είχε μια δυναμική σουρεαλιστική και παράξενες, σχεδόν θρησκευτικές, αποχρώσεις. Είναι και λίγο σενάριο σε στιλ Ιησούς: Πεθαίνεις -πας στον παράδεισο-γυρνάς...».
Παλιός γνωστός του φεστιβάλ, μας επισκέπτεται και πάλι με το «Idiots and Angels» (Ηλίθιοι και Αγγελοι), ένα μοραλιστικό παραμύθι με στοιχεία ρομάντζου και νουάρ. Είναι η υπέροχη ιστορία ενός σκληρού και εγωιστή άντρα, που ξυπνάει για να βρει στην πλάτη του ένα ζευγάρι φτερά να τον κατευθύνουν σε καλές πράξεις.
Πώς σας ήρθε η ιδέα για το «Idiots and Angels»;
«Αυτή την ερώτηση δεν την κατάλαβα ποτέ. Μιλούσα πάντως με κάποιον πριν από τρία χρόνια και με ρώτησε το θέμα της επόμενης ταινίας μου. Δεν είχα και του είπα ό,τι μου 'ρθε: "ένας κακός άνθρωπος αποκτά φτερά, αλλά δεν του αρέσει". "Ωραία ιδέα", μου απάντησε... Αργότερα σκέφτηκα πως όντως ήταν μια καλή ιδέα και άρχισα να το σχεδιάζω. Είχε μια δυναμική σουρεαλιστική και παράξενες, σχεδόν θρησκευτικές, αποχρώσεις. Είναι και λίγο σενάριο σε στιλ Ιησούς: Πεθαίνεις -πας στον παράδεισο-γυρνάς...».
 «Idiots & Angels» |
Το Idiots and Angels τελικά τι είναι;
«Μια καφκική ιστορία μεταμόρφωσης. Ενα πρόσωπο που η ζωή του αλλάζει και δεν του αρέσει καθόλου η αλλαγή, αφού τον αναγκάζει να επανεκτιμήσει τη φιλοσοφία του. Ενα είδος ηθικής ιστορίας, με μια θρησκευτική σχεδόν προσέγγιση για το πώς οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στις αναποδιές και τις αλλαγές στη ζωή, αν τις εκμεταλλεύονται ή τις καταστρέφουν. Ο τύπος προσπαθεί να καταστρέψει τα φτερά του και χάνει γιατί τον αναγκάζουν να γίνει καλός άνθρωπος».
Τα φτερά τελικά σχεδόν παίρνουν υπό τον έλεγχό τους όλη την ταινία...
«Ναι. Εξελίχθηκαν σε έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Αυτό ήθελα. Ο πρωταγωνιστής αποκτά μια άλλη προσωπικότητα στην πλάτη του. Σαν συνείδηση».
«Μια καφκική ιστορία μεταμόρφωσης. Ενα πρόσωπο που η ζωή του αλλάζει και δεν του αρέσει καθόλου η αλλαγή, αφού τον αναγκάζει να επανεκτιμήσει τη φιλοσοφία του. Ενα είδος ηθικής ιστορίας, με μια θρησκευτική σχεδόν προσέγγιση για το πώς οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στις αναποδιές και τις αλλαγές στη ζωή, αν τις εκμεταλλεύονται ή τις καταστρέφουν. Ο τύπος προσπαθεί να καταστρέψει τα φτερά του και χάνει γιατί τον αναγκάζουν να γίνει καλός άνθρωπος».
Τα φτερά τελικά σχεδόν παίρνουν υπό τον έλεγχό τους όλη την ταινία...
«Ναι. Εξελίχθηκαν σε έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Αυτό ήθελα. Ο πρωταγωνιστής αποκτά μια άλλη προσωπικότητα στην πλάτη του. Σαν συνείδηση».
 «Hair High» |
Χρησιμοποιήσατε ήχους, μουσική αλλά όχι διάλογο. Γιατί;
«Η προηγούμενη ταινία μου "Hair High", είχε τις φωνές πολλών γνωστών σταρ όπως των Κιθ και Ντέιβιντ Καραντάιν, της Μπέβερλι Ντ' Αντζελο και της Σάρα Σίλβερμαν και ήταν μεγάλη εμπορική αποτυχία. Ηταν όμως ιδιαίτερα ακριβή λόγω αυτών των διάσημων φωνών οπότε είπα ,"τέρμα οι ηθοποιοί, στο επόμενο φιλμ θα πω την ιστορία μόνος μου ποιητικά, εικονικά". Και έτσι γύρισα στις τεχνικές των μικρού μήκους με τις οποίες ξεκίνησα αντιμετωπίζοντας το σαν μια πρόκληση».
Σαφώς αυτό θα λειτουργεί καλά στις ξένες αγορές που δεν μιλούν αγγλικά. Δεν ήταν, όμως, αντιεμπορικό στην Αμερική;
«Οι κριτικοί αποθέωσαν την ταινία και βρήκαν φρέσκια την ιδέα της απουσίας διαλόγου. Είναι και σπάνιο. Μέχρι τώρα μου έρχονται στο μυαλό "Το Τρίο της Μπελβίλ", που είναι γαλλικό φιλμ και το πρώτο μισάωρο του "Γουόλ-Υ" της "Πίξαρ". Είναι μια νέα ιδέα και παραδόξως πολλοί από το κοινό δεν το προσέχουν καν».
Ποια τα κύρια στοιχεία που σχημάτισαν το προσωπικό σας στιλ, όλα αυτά τα χρόνια;
«Το χιούμορ! Μ' αρέσει να ακούω τους ανθρώπους να γελάνε. Η σεξουαλικότητα αν και αυτή η ταινία δεν έχει ιδιαίτερα. Η βία σε σουρεαλιστικό, υπερβολικό βαθμό. Και το σκίτσο στο χέρι».
Σε αυτή τη δουλειά σας μοιάζει σαν να συνδυάσατε τα κινηματογραφικά εφέ με την αίσθηση του χειροποίητου σκίτσου...
«Ναι, δεν μου αρέσουν τα φιλμ από κομπιούτερ, όλα μοιάζουν με μηχανές. Αυτά είναι σχέδια στο χέρι με πολλά λάθη. Μ' αρέσουν τα λάθη γιατί τα κάνουν ανθρώπινα, ενδιαφέροντα. Είναι η προσωπική σφραγίδα μου».
Κατά τη γνώμη σας ποια είναι η δυνατότερη ποιότητα του ανιμέισον;
«Η φαντασία του. Οτιδήποτε έρθει στο μυαλό μου και το φανταστώ, μπορώ να το βάλω σε ένα κομμάτι χαρτί και να του δώσω ψυχή. Το σινεμά έχει πολλές δυσκολίες στο να αντικατοπτρίσει σουρεαλιστικές φαντασιώσεις. Αν και αυτό αλλάζει σιγά σιγά με τα ειδικά εφέ των υπολογιστών. Αυτό αγαπάω στο ανιμέισον, την αίσθηση της ελευθερίας και την απουσία ορίων».
Πώς βλέπετε το μέλλον του ανιμέισον μέσα στον εμπορικό κινηματογράφο;
«Λαμπρό. Νομίζω πως είναι δημοφιλή τόσο τα φιλμ από κομπιούτερ -το "Κουνγκ Φου Πάντα", το "Γουόλ-Υ"- όσο και με άλλες τεχνικές: το δισδιάστατο ανιμέισον του Μιγιαζάκι, το παραδοσιακό του Τιμ Μπάρτον, με πηλό όπως του Νικ Παρκ, το φλας ανιμέισον στο Διαδίκτυο. Το ανιμέισον, αντί για μία τεχνική, εξελίσσεται σε ολόκληρο φάσμα τεχνικών, γεγονός που το κάνει ιδιαίτερα απολαυστικό να το παρακολουθείς».
Βλέπετε τη βιομηχανία του ανιμέισον να κατακτά το σινεμά;
«Μπορεί να είμαι προκατειλημμένος, αλλά ναι! Αν δείτε τα τελευταία πέντε χρόνια τα μεγαλύτερα εμπορικά φιλμ είναι ανιμέισον, το "Σρεκ", "Οι Απίθανοι" κ.λπ. Απλώς το Χόλιγουντ δεν έχει καταλάβει ακόμα την επίδραση του ανιμέισον στο κοινό. Οταν το κοινό πάει σινεμά θέλει πάντα να δει κάτι που δεν έχει ξαναδεί. Κάτι νέο, διαφορετικό και με φαντασία. Και αυτό είναι που κάνει το ανιμέισον. Είναι ένας νέος φανταστικός κόσμος».*
info
* Στην Αθήνα ο Μπιλ Πλίμπτον θα διδάξει σε workshop πώς σχεδιάζει αλλά και πώς βγάζει κανείς χρήματα από το ανιμέισιον. Οποιος συμμετάσχει θα φύγει με ένα δωρεάν υπογεγραμμένο σχέδιό του.
* Για τις ημερομηνίες προβολών και εργαστηρίων του 14ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Αθήνας στο www.aiff.gr
* Εισιτήρια και κάρτες διαρκείας μπορείτε να προμηθευτείτε από τα ταμεία των κινηματογράφων ΑΤΤΙΚΟΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ και ΔΑΝΑΟΣ καθημερινά από τις 11.00 έως τις 20.30 και Σαββατοκύριακα από τις 17.00 έως 20.30.
«Η προηγούμενη ταινία μου "Hair High", είχε τις φωνές πολλών γνωστών σταρ όπως των Κιθ και Ντέιβιντ Καραντάιν, της Μπέβερλι Ντ' Αντζελο και της Σάρα Σίλβερμαν και ήταν μεγάλη εμπορική αποτυχία. Ηταν όμως ιδιαίτερα ακριβή λόγω αυτών των διάσημων φωνών οπότε είπα ,"τέρμα οι ηθοποιοί, στο επόμενο φιλμ θα πω την ιστορία μόνος μου ποιητικά, εικονικά". Και έτσι γύρισα στις τεχνικές των μικρού μήκους με τις οποίες ξεκίνησα αντιμετωπίζοντας το σαν μια πρόκληση».
Σαφώς αυτό θα λειτουργεί καλά στις ξένες αγορές που δεν μιλούν αγγλικά. Δεν ήταν, όμως, αντιεμπορικό στην Αμερική;
«Οι κριτικοί αποθέωσαν την ταινία και βρήκαν φρέσκια την ιδέα της απουσίας διαλόγου. Είναι και σπάνιο. Μέχρι τώρα μου έρχονται στο μυαλό "Το Τρίο της Μπελβίλ", που είναι γαλλικό φιλμ και το πρώτο μισάωρο του "Γουόλ-Υ" της "Πίξαρ". Είναι μια νέα ιδέα και παραδόξως πολλοί από το κοινό δεν το προσέχουν καν».
Ποια τα κύρια στοιχεία που σχημάτισαν το προσωπικό σας στιλ, όλα αυτά τα χρόνια;
«Το χιούμορ! Μ' αρέσει να ακούω τους ανθρώπους να γελάνε. Η σεξουαλικότητα αν και αυτή η ταινία δεν έχει ιδιαίτερα. Η βία σε σουρεαλιστικό, υπερβολικό βαθμό. Και το σκίτσο στο χέρι».
Σε αυτή τη δουλειά σας μοιάζει σαν να συνδυάσατε τα κινηματογραφικά εφέ με την αίσθηση του χειροποίητου σκίτσου...
«Ναι, δεν μου αρέσουν τα φιλμ από κομπιούτερ, όλα μοιάζουν με μηχανές. Αυτά είναι σχέδια στο χέρι με πολλά λάθη. Μ' αρέσουν τα λάθη γιατί τα κάνουν ανθρώπινα, ενδιαφέροντα. Είναι η προσωπική σφραγίδα μου».
Κατά τη γνώμη σας ποια είναι η δυνατότερη ποιότητα του ανιμέισον;
«Η φαντασία του. Οτιδήποτε έρθει στο μυαλό μου και το φανταστώ, μπορώ να το βάλω σε ένα κομμάτι χαρτί και να του δώσω ψυχή. Το σινεμά έχει πολλές δυσκολίες στο να αντικατοπτρίσει σουρεαλιστικές φαντασιώσεις. Αν και αυτό αλλάζει σιγά σιγά με τα ειδικά εφέ των υπολογιστών. Αυτό αγαπάω στο ανιμέισον, την αίσθηση της ελευθερίας και την απουσία ορίων».
Πώς βλέπετε το μέλλον του ανιμέισον μέσα στον εμπορικό κινηματογράφο;
«Λαμπρό. Νομίζω πως είναι δημοφιλή τόσο τα φιλμ από κομπιούτερ -το "Κουνγκ Φου Πάντα", το "Γουόλ-Υ"- όσο και με άλλες τεχνικές: το δισδιάστατο ανιμέισον του Μιγιαζάκι, το παραδοσιακό του Τιμ Μπάρτον, με πηλό όπως του Νικ Παρκ, το φλας ανιμέισον στο Διαδίκτυο. Το ανιμέισον, αντί για μία τεχνική, εξελίσσεται σε ολόκληρο φάσμα τεχνικών, γεγονός που το κάνει ιδιαίτερα απολαυστικό να το παρακολουθείς».
Βλέπετε τη βιομηχανία του ανιμέισον να κατακτά το σινεμά;
«Μπορεί να είμαι προκατειλημμένος, αλλά ναι! Αν δείτε τα τελευταία πέντε χρόνια τα μεγαλύτερα εμπορικά φιλμ είναι ανιμέισον, το "Σρεκ", "Οι Απίθανοι" κ.λπ. Απλώς το Χόλιγουντ δεν έχει καταλάβει ακόμα την επίδραση του ανιμέισον στο κοινό. Οταν το κοινό πάει σινεμά θέλει πάντα να δει κάτι που δεν έχει ξαναδεί. Κάτι νέο, διαφορετικό και με φαντασία. Και αυτό είναι που κάνει το ανιμέισον. Είναι ένας νέος φανταστικός κόσμος».*
info
* Στην Αθήνα ο Μπιλ Πλίμπτον θα διδάξει σε workshop πώς σχεδιάζει αλλά και πώς βγάζει κανείς χρήματα από το ανιμέισιον. Οποιος συμμετάσχει θα φύγει με ένα δωρεάν υπογεγραμμένο σχέδιό του.
* Για τις ημερομηνίες προβολών και εργαστηρίων του 14ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Αθήνας στο www.aiff.gr
* Εισιτήρια και κάρτες διαρκείας μπορείτε να προμηθευτείτε από τα ταμεία των κινηματογράφων ΑΤΤΙΚΟΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ και ΔΑΝΑΟΣ καθημερινά από τις 11.00 έως τις 20.30 και Σαββατοκύριακα από τις 17.00 έως 20.30.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/09/2008
No comments:
Post a Comment