Ο Τέρι Ντούγκας μαζί με τον Πάρι Κασιδόκωστα επιβεβαιώνουν τον μύθο που θέλει έναν Ελληνα πίσω από κάθε χολιγουντιανή ταινία. Συμπαραγωγοί με την εταιρεία τους «1821» -αφιερωμένη στην επανάσταση και την ελευθερία- στην χολιγουντιανή παραγωγή «Κύριος Κανένας» (Swing Vote) του Μάικλ Τζόσουα Στερν με πρωταγωνιστή τον Κέβιν Κόστνερ, βρέθηκαν στην Ελλάδα.
 Ο Κέβιν Κόστνερ και η Μαντλίν Καρόρ στην ταινία «Ο κύριος Κανένας», που σκηνοθέτησε ο Μάικλ Τζόσουα Στερν |
Σε κάποιο τηλέφωνο πετύχαμε τον Τέρι, που ζήτησε να περάσουμε στον ενικό.
- Πώς ασχολήθηκες με τον κινηματογράφο;
«Μεγαλώνοντας στον Βόλο, δεν περνάει καν από το μυαλό σου ότι μπορεί κάποτε να κάνεις ταινίες, αλλά ήμουν μεγάλος "φαν" τους. Του αισθήματος που σου δίνουν και της έμπνευσης. Είδα θυμάμαι το "JFK" του Στόουν μικρός και με φαντάστηκα να κάνω μια τέτοια ταινία ύστερα από πενήντα χρόνια, να πωρώνει το παιδί μου με κάτι σημαντικό...».
Παρ' όλα αυτά οι περισσότεροι πιτσιρικάδες θέλουν να γίνουν ηθοποιοί, άντε σκηνοθέτες. Οχι παραγωγοί...«Ηθοποιός δεν με ενδιέφερε. Ηθελα να είμαι πίσω από την κάμερα. Ασχολήθηκα ερασιτεχνικά στο σχολείο, αλλά δεν πίστεψα ότι έχω το ταλέντο του σκηνοθέτη, να λέω μια ιστορία καλά. Και εγώ και ο Πάρις, όμως, δεν είμαστε καθαρά "μπίζνεσμεν". Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το δημιουργικό κομμάτι της υπόθεσης. Οταν επιλέγεις τον σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς κ.λπ. είναι σαν να στήνεις μια ποδοσφαιρική ομάδα. Πρέπει να ξέρεις ποιος είναι καλός σε τι και πού να παίξει και πώς. Και να ξέρεις και... μπάλα. Γι' αυτό μ' άρεσε η παραγωγή. Οπως και το να βρίσκω ιστορίες που ιντριγκάρουν»
- Και πώς βρέθηκες τελικά στο Χόλιγουντ;
«Γεννήθηκα στο Βανκούβερ, όπου επέστρεψα στα 18, την εποχή που είχαν αρχίσει να γυρίζονται εκεί πολλές αμερικανικές παραγωγές. Με ενδιέφερε ο χώρος και αποφάσισα να πάω για σχετικές σπουδές στην... πηγή. Μετακόμισα στο Λ.Α. στα 20, χωρίς να ξέρω κανέναν. Στην αρχή έκανα τον βοηθό παραγωγής ή σκηνοθεσίας -οτιδήποτε- φτάνει να είμαι «μέσα» και να μαθαίνω. Στα 23 έκανα την πρώτη μου ταινία, τον "Υπνωτιστή" (The Mesmerist), που πουλήθηκε σε πολλές χώρες και σαν dvd. Είχα την τύχη να έχω δίπλα μου την Μπάρμπαρα Ντεφίνα, παραγωγό τού Σκορσέζε, που μου άνοιξε πόρτες στον χώρο, με "βάφτισε", επέβλεψε ολόκληρη την ταινία και της χρωστάω πολλά. Μετά έκανα μερικές ταινίες μικρού μπάτζετ και η Μπάρμπαρα με τράβηξε στην παραγωγή, στις "Νύφες" του Βούλγαρη».
 Ο Τέρι Ντούγκας, ιδρυτής -μαζί με τον Πάρι Κασιδόκωστα- της «1821 Pictures», που συμμετείχε στην παραγωγή της ταινίας «Ο κύριος Κανένας» |
Με δάσκαλο τον Σκορσέζε
Πώς σου φάνηκε η δουλειά εδώ;
«Φοβερή εμπειρία! Ηταν ένα όνειρο. Να δουλεύω στη χώρα μου με έναν δάσκαλο σαν τον Σκορσέζε -που επέβλεπε τα πάντα από την Αμερικανική πλευρά που ήμουν εγώ! Τρομεροί άνθρωποι οι συνεργάτες στις "Νύφες". Εξυπνοι, ταλαντούχοι με καλή εργασιακή ηθική, συνεπείς, να χαίρεσαι να δουλεύεις μαζί τους. Το καλύτερο από όλα δεν ξέρω ποιο ήταν. Μάλλον... το φαΐ!».
- Τότε γιατί δεν απογειώνεται το ελληνικό σινεμά;
«Φταίει κυρίως η γλώσσα, αλλά και η έλλειψη προϋπολογισμών. Υπάρχει μια κίνηση πολλών Ελλήνων που ήρθαν στην Αμερική και προσπάθησαν να δουλέψουν. Αν συνεχιστεί αυτό, θα πάμε καλύτερα. Πρέπει, βέβαια, να βοηθήσει και το σύστημα εδώ, ειδικά το κράτος, με συμφωνίες που θα προσελκύσουν ξένες παραγωγές. Με τον Πάρι θέλουμε να κάνουμε ξένες ταινίες εδώ, αλλά και ελληνικές που να βγουν έξω».
- Συνήθως οι παραγωγοί δεν απολαύουν της προσοχής του κοινού. Εσείς εδώ γίνατε διασημότητες...
«Ο παραγωγός παίρνει το Οσκαρ καλύτερης ταινίας και δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από αυτό. Ο Τζέρι Μπρούκχαϊμερ είναι όνομα γνωστό. Τώρα έχουν αρχίσει να ακούγονται και άλλοι. Και εντάξει, ο Πάρις δεν έγινε τώρα γνωστός... Δεν προσπαθούμε, όμως, να γίνουμε διάσημοι, αλλά να κάνουμε καλές ταινίες σε έναν πολύ δύσκολο χώρο και να προωθήσουμε τη δουλειά μας, αλλά και τον τόπο μας».
- Ποια ερώτηση ακούς συχνότερα από τους φίλους;
«"Ξέρεις τη Σαρλίζ Θερόν; Την Πενέλοπε Κρουζ; Πώς είναι από κοντά;"».
Πολιτική ταινία με καρδιά
- Γιατί επιλέξατε τον «Κύριο Κανένα»;
«Γιατί μας άρεσε η ιδέα, έχει καρδιά. Πώς με τη δική σου ψήφο μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα. Πιστέψαμε πως βγάζει γέλιο αλλά σε προβληματίζει κιόλας. Ξεκινάει μια συζήτηση ειδικά στην Αμερική, όπου πια αν φέρεις χίλια άτομα στις κάλπες, κάνεις τη διαφορά!».
- Φαντάζομαι, όμως, πως όλοι στο Χόλιγουντ σας είπαν να μην μπλέξετε με «πολιτικό» σενάριο...
«Πολύ σωστά, γιατί έχουν "καεί" πολλοί με πολιτικά σενάρια. Αλλά πρέπει να πας με το ένστικτό σου, γιατί σε αυτό τον χώρο όλο "όχι" ακούς. Είναι η πιο ασφαλής απάντηση. Το "ναι" έχει ρίσκο». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/09/2008
No comments:
Post a Comment