Ο «Πρωτάρης» τον έκανε, στα 30 του χρόνια, σταρ. Κι από τότε ο Ντάστιν Χόφμαν μπορούσε να διαλέξει τις ταινίες και τους σκηνοθέτες του. Ετσι, μπόρεσε να μας δώσει μια σειρά από θαυμάσιες ταινίες που του έδιναν την ευκαιρία να δείξει τη μεγάλη γκάμα του ταλέντου του και να κερδίσει δύο φορές το Οσκαρ ερμηνείας, για τις ταινίες «Ο άνθρωπος της βροχής» και «Κράμερ εναντίον Κράμερ».
 |
Ανάμεσα στις υπόλοιπες ταινίες του και ο «Ο καουμπόι του μεσονυκτίου», «Το μεγάλο ανθρωπάκι», «Αδέσποτα σκυλιά», «Λένι, ο βρωμόστομος», «Ο θάνατος του εμποράκου», «Τούτσι», «Mad City» και πολλές άλλες. Χρειάστηκε όμως να γίνει 70 χρόνων για να «παίξει» σε καρτούν, στο απολαυστικό «Kung Fu Panda», που παίζεται αυτές τις μέρες στη χώρα μας. Η ιστορία ενός συμπαθητικού πάντα που γίνεται άσος στο κουνγκ-φου και τα βάζει μ' έναν τρομερό αντίπαλο για να σώσει τη χώρα των ζώων. Ταινία στην οποία ο Ντάστιν Χόφμαν ερμηνεύει τον Σίφου, έναν σοφό γκούρου που μαθαίνει στο πάντα την τέχνη του κουνγκ φου. Συναντήσαμε πρόσφατα τον ηθοποιό, που μας μίλησε για την τέχνη και την καριέρα του.
- Αν σας ζητούσαν να μιμηθείτε κάποιο ζώο, θα κάνατε αυτό που κάνετε στην ταινία ή θα επιλέγατε κάποιο άλλο;
«Δεν έχω ιδέα. Αλήθεια, γιατί μου κάνουν τόσες ερωτήσεις σχετικά με το τι ζώο θέλω να είμαι; Υπάρχει κάποιο μυστήριο που δεν το ξέρω; Ε, λοιπόν, θα ήθελα να κάνω το κουνέλι, για να ικανοποιήσω τα αισθήματά μου σχετικά με το σεξ... (γέλιο)».
- Υπάρχει σεξ και στον ρόλο σας ως γέρου Σίφου;
«Η απάντησή μου είναι πάντα ότι όλοι οι άντρες όταν είναι τινέιτζερ είναι πρόωροι εκσπερματιστές και δεν ικανοποιούν τη γυναίκα, μια και τελειώνουν μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Ενώ, όταν φτάσουν την ηλικία μου, είναι και πάλι πρόωροι εκσπερματιστές, μόνο που τη φορά αυτή τους χρειάζεται μιάμιση ώρα για να τελειώσουν... (γέλιο)».
- Πώς νιώθετε σήμερα σε σχέση με πριν από σαράντα χρόνια, όταν πρωτοεμφανιζόσασταν στον «Πρωτάρη»;
«Αν ήμουν ακόμα νέος, θα στρεφόμουν στους ανεξάρτητους σκηνοθέτες για να γυρίσω μια ταινία που πριν από σαράντα χρόνια είχαν το θάρρος να γυρίζουν τα μεγάλα στούντιο. Αυτή είναι η διαφορά. Τότε τα στούντιο ενδιαφέρονταν να κάνουν καλές ταινίες. Σήμερα θέλουν μόνο να κάνουν ταινίες που να είναι στις πρώτες τρεις στις εισπράξεις. Δεν τους ενδιαφέρει αν είναι καλές ή όχι. Βέβαια, ο κύριος λόγος είναι το κόστος. Σήμερα τα κόστη έχουν τριπλασιαστεί ή και τετραπλασιαστεί και τα στούντιο δεν τολμούν πια να ρισκάρουν. Η διαφήμιση παίρνει ένα σημαντικό μέρος του προϋπολογισμού. Ενώ με τις ανεξάρτητες ταινίες το κόστος είναι πολύ πιο χαμηλό. Μόνο που οι ανεξάρτητες ταινίες δυσκολεύονται να βρουν διανομή. Εστω κι αν έχουν προταθεί για Οσκαρ».
- Οταν ξεκινήσατε την καριέρα σας δυσκολευόσαστε να βρείτε ρόλους;
«Δεν υπάρχουν σήμερα τα κριτήρια που υπήρχαν την εποχή μου. Τότε είχα την πολυτέλεια να μου ζητούν να παίξω ρόλους πρωταγωνιστικούς που ήταν ακριβώς της ηλικίας μου. Και ο «Πρωτάρης» με έβαλε σε σημείο όπου μπορούσα πια να πω, ποιος είναι ο σκηνοθέτης, αν ο ρόλος είναι καλός, ποιοι άλλοι θα ήταν στην ταινία και αν τα χρήματα θα ήταν αρκετά για να υπάρξει μια καλή, γενικά απ' όλες τις πλευρές, ταινία. Σ' αυτό με βοηθούσε και η γυναίκα μου. Μου έλεγε: αυτό θα είναι κάτι δημιουργικό για σένα; Και τώρα με τα κινούμενα σχέδια είδα μιαν άλλη πλευρά τους. Είναι ενδιαφέρον να ακούς τον Τζακ Μπλακ ή εμένα με τη μορφή ζώου. Είναι μια άλλη διάσταση στους χαρακτήρες μας».
- Αισθάνεστε καλύτερα όταν παίζετε έναν χαρακτήρα που είναι πιο κοντά σε σας ή προτιμάτε να υποδύεστε κάποιον εντελώς διαφορετικό άνθρωπο;
«Νομίζω ότι οι ηθοποιοί θέλουν ν' αντλούν από τον εαυτό τους αλλά και, ταυτόχρονα, να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους. Δημιουργείς στη φαντασία σου ένα πορτρέτο όσο καλύτερα μπορείς. Πίσω απ' αυτό είσαι εσύ ο ίδιος, φιλτράρεσαι πάντα μέσα απ' αυτό το πορτρέτο. Εσύ ο ίδιος κάνεις τη μεταμόρφωση».
«Ελπίζω κάποτε να σκηνοθετήσω»- Ποιο ζώο αισθάνεστε να σας αντιπροσωπεύει καλύτερα;
«Μπορείς να πεις πως ό,τι υπάρχει στον Σίφου αποτελεί μέρος του εαυτού μου. Δεν είναι ανεκτικός, είναι ανυπόμονος, είναι αλαζόνας, αυταρχικός, συνοψίζει ακριβώς τον εαυτό μου...(γέλιο) Μη γελάτε. Ολα αυτά είναι μέσα σου. Εχει βέβαια και ταπεινοφροσύνη και άλλα προτερήματα. Βλέπει μέσα του και ξέρει πού κάνει λάθος. Εχει αυτή τη διορατικότητα που όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε. Για να πεις έκανα λάθος εδώ ή εκεί. Αλλά χρειάζεται να βρεις μέσα σου αυτά που χρειάζονται για να φτιάξεις τον χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας είσαι εσύ. Δεν είναι κανένας άλλος. Ο Ζαν Ρενουάρ, ο μεγάλος σκηνοθέτης της κλασικής ταινίας "Ο κανόνας του παιχνιδιού", τα είπε πολύ ωραία. "Δεν χρειάζεται να τα ξέρεις όλα, τη σκηνοθεσία, την παραγωγή... Φτάνει να τα αισθάνεσαι, να βάλεις αυτό που υπάρχει μέσα σου. Οι συν-συγγραφείς σου είναι το κοινό. Αυτό θα συμπληρώσει τα υπόλοιπα". Το μεγάλο ερώτημα είναι: Μπορώ να διοχετεύσω όλα τα καταστροφικά στοιχεία που έχω μέσα μου -που όλοι μας έχουμε μέσα μας- που έχει αυτό το πάντα, για να φτιάξω τον χαρακτήρα που χρειάζεται;»
- Σήμερα είναι εύκολο να βρείτε σενάρια που να σας ικανοποιούν;
«Υπάρχουν σενάρια, αλλά ορισμένες φορές αυτοί που τα γράφουν πιστεύουν, επειδή είσαι σταρ, ότι δεν θα ήθελες να παίξεις κάτι το διαφορετικό. Γι' αυτό χρειάζεται να επαγρυπνείς μήπως ο ατζέντης σου ή κάποιος άλλος σταμάτησε κάτι ενδιαφέρον πριν σε φτάσει. Μερικές φορές βλέπεις μια ταινία και λες "πώς δεν μου πρότειναν αυτόν τον ρόλο" και σου βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες, του στιλ "νομίζαμε ότι δεν θα σε ενδιέφερε", και κάτι τέτοια.
- Εσείς θέλετε να σκηνοθετήσετε κάποια στιγμή;
«Ναι, κι ελπίζω να τα καταφέρω».
- Υπάρχουν αρκετοί καλοί νέοι ηθοποιοί σήμερα όπως παλιότερα;
«Ισως και περισσότεροι. Μόνο που δεν τους δίνεται συχνά η ευκαιρία και αναγκάζονται να παίζουν μόνο σε ανεξάρτητες ταινίες. Κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν και τα στούντιο, αλλά αντί να δίνουν 5 εκατομμύρια δολάρια να γυρίσουν μια ανεξάρτητη ταινία, προτιμούν να δώσουν 50 και 60 εκατομμύρια για να φτιάξουν μια συνηθισμένη, ακριβή ταινία, στην οποία θέλουν μόνο σταρ. Το βλέπεις όταν ζεις σε μια πόλη όπου υπάρχουν μερικές κινηματογραφικές αίθουσες και όλες παίζουν τις μεγάλες παραγωγές. Ο Τζόνι Ντεπ το είδε πολύ πριν από όλους μας. Επαιζε σε ανεξάρτητες ταινίες και ξαφνικά, με τους "Πειρατές της Καραϊβικής" έγινε μεγάλος σταρ και τώρα του προτείνουν συνέχεια ρόλους σε μεγάλες παραγωγές. Δεν μπορεί πια να ξεφύγει...»
- Εχετε παίξεις σε τόσες ταινίες. Αισθάνεστε ότι ακόμα μαθαίνετε;
«Κάθε φορά που παίζεις μαθαίνεις και κάτι. Αλλά όσο μεγαλώνεις αλλάζεις, κι αυτό αλλάζει ό,τι βγαίνει από μέσα σου. Η ζωή σου είναι κάθε μέρα διαφορετική. Γι' αυτό γιατί να μην είναι και η δουλειά σου διαφορετική; Και οι προκλήσεις είναι διαφορετικές».
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 - 14/09/2008
No comments:
Post a Comment