Oι άλλες ταινίες

Παναγιωτης Παναγοπουλος, Η Κασθημερινή, 08/10/2009

• Η γυμνή αλήθεια**

Ενας από τους βασικούς κορμούς του είδους της αισθηματικής κομεντί είναι η αντιπαλότητα των δύο φύλων και οι διαφορές που τα διακρίνουν. Επάνω σ’ αυτόν τον καμβά έχουν γίνει ταινίες εξαιρετικές και, πολύ περισσότερες, ασήμαντες. Η «Γυμνή αλήθεια» δεν πρόκειται να μείνει στην ιστορία σαν ένα από τα σημαντικά δείγματα του είδους, ξεχωρίζει όμως για το χάρισμα των δύο πρωταγωνιστών, της Κάθριν Χέιγκλ και του Τζέραρντ Μπάτλερ. Υποδύονται δύο συνεργάτες σε ένα κανάλι, την Αμπι και τον Μάικ, που τους απασχολούν οι σχέσεις, αλλά από διαφορετική σκοπιά. Η Αμπι, που είναι μόνη, θέλει να γνωρίσει έναν γιατρό, αλλά κάνει όλες τις λάθος κινήσεις. Ο Μάικ, γοητευτικός και με αντρικό τσαμπουκά, αναλαμβάνει να την «εκπαιδεύσει» στις αντρικές επιθυμίες. Δεν αποτελεί μεγάλο μυστήριο το γεγονός ότι τελικά θα ταιριάξουν. Η ταινία που σκηνοθέτησε ο Ρόμπερτ Λούκετιτς προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από το σωρό των αισθηματικών κομεντί, χρησιμοποιώντας τραχύτερους διαλόγους. Λίγοι όμως μπορούν να το κάνουν αυτό (βλέπε Τζαντ Απατοου) χωρίς το αποτέλεσμα να φλερτάρει με τη χυδαιότητα και την ευκολία.

• Ο χρόνος που απομένει **

Βασισμένη σε προσωπικές εμπειρίες του ίδιου του Ελία Σουλεϊμάν είναι η πρώτη του ταινία έπειτα από την ανώτερη «Θεϊκή παρέμβαση». Ο Παλαιστίνιος Σουλεϊμάν παίζει τον εαυτό του, που βυθίζεται στις αναμνήσεις του ίδιου και της οικογένειάς του, σε σκηνές που διαδραματίζονται σε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους και αφορούν τη σχέση της Παλαιστίνης και του Ισραήλ. Ο Σουλεϊμάν ακολουθεί τον χαρακτηριστικό του τρόπο αφήγησης και ερμηνείας, δηλαδή αφηγείται ανεκδοτολογικά επεισόδια, με μια περσόνα που θυμίζει τον βουβό και ανέκφραστο Μπάστερ Κίτον. Ο «Χρόνος που απομένει» έχει συγκινητικές στιγμές, όμως στο μεγαλύτερο μέρος του μοιάζει μονότονος και πληκτικός.

• Halloween II: Η νύχτα με τις μασκες*

Ο Ρομπ Ζόμπι σκηνοθετεί αυτό το ριμέικ της ταινίας του Τζον Κάρπεντερ, δίνοντας έμφαση στη βία και στο αίμα και όχι στον ψυχολογικό τρόμο.

• Once in a lifetime

Ντοκιμαντέρ της Νικόλ Αλεξανδροπούλου, όπου ο ραδιοφωνικός παραγωγός Γιάννης Πετρίδης αναφέρεται στις εμπειρίες του και στη μουσική των τελευταίων δεκαετιών.