Ο Τεό άνοιξε πανιά για νέα ταινία

• «Ανοίγοντας μία κινηματογραφική αίθουσα, κλείνεις τρεις τηλεοράσεις», έλεγε προχθές το βράδυ ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, προσαρμόζοντας στο δικό του τερέν τη διάσημη φράση του Βικτόρ Ουγκό, «ανοίγοντας ένα σχολείο, κλείνεις μία φυλακή».

Ο Σταύρος Ιωάννου, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος τα λένε Παράλληλα, με την παρουσία του καλωσόριζε στον φεστιβαλικό χάρτη το Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας που συμπλήρωσε κιόλας τρία χρόνια ζωής.

Βρέθηκε στην ευβοΐκή πρωτεύουσα για να τιμηθεί από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ, Σταύρο Ιωάννου, και να δώσει το «παρών» στο αφιέρωμα με ντοκιμαντέρ γύρω από το έργο του. Προβλήθηκαν οι ταινίες «Ταξίδι μέσα στην Ιστορία» του Δημήτρη Μακρή, «Η άλλη σκηνή» του Μισέλ Δημόπουλου, «Φλώρινα» του Χάρη Παπαδόπουλου, «Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γυρίζει τη "Σκόνη του χρόνου"» του Νίκου Λυγγούρη και «Νέα Οδησσός, Το χωριό του Νερού» τής Μαργαρίτας Μαντά.

Και ενώ το κοινό θυμήθηκε μέσα από τα ντοκιμαντέρ ταινίες του σκηνοθέτη, από τον «Θίασο» μέχρι τη «Σκόνη του χρόνου», και είδε καρέ-καρέ τη διαδικασία των γυρισμάτων, ο ίδιος ο Αγγελόπουλος αναπόλησε την πρώτη επαφή με το σινεμά. Τότε που δούλευε στην Ταινιοθήκη της Γαλλίας -πριν καν αρχίσει τις κινηματογραφικές σπουδές του- και έκοβε εισιτήρια στο ταμείο. Και αμέσως μετά ερχόταν η μεγάλη στιγμή, που τρύπωνε στη σκοτεινή αίθουσα και έβλεπε όλες τις ταινίες.

Η προσωπική του ιστορία, όμως, δίνει και το στίγμα της γενιάς του που «μεγάλωσε με τη μεγάλη οθόνη. Γι' αυτό και όταν μπαίνουμε στον κινηματογράφο, αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε σε ναό», είπε.

Αυτόν τον καιρό ο Θόδωρος Αγγελόπουλος τελειώνει το σενάριο για μία νέα ταινία που ετοιμάζει. Οταν αυτός πει «μοτέρ πάμε», θα αρχίσει να γυρίζεται κι ένα ακόμη ντοκιμαντέρ με θέμα τον ίδιο. Θα το υπογράφει ο Γιάννης Σολδάτος με τον Στάθη Βαλούκο στο σενάριο. Θα λέγεται «Η ερωτική σχέση του Αγγελόπουλου με την Ιστορία».

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος δεν ήταν το μόνο highlight του φεστιβάλ. Για τους ντόπιους ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το αφιέρωμα με ταινίες για την Εύβοια. Η κινηματογραφοφιλία του κοινού, όμως, δεν εξαντλήθηκε εκεί. Αγκάλιασε με την παρουσία του όλες τις προβολές, από τις πρωινές -οι αίθουσες γέμιζαν με μαθητές σχολείου- μέχρι τις απογευματινές και φυσικά τις βραδινές.

Προσανατολισμένο αποκλειστικά στο ελληνικό ντοκιμαντέρ πρόσφατης παραγωγής αλλά και σε αφιερώματα σε παλιότερες ταινίες, το Φεστιβάλ Χαλκίδας κάθε χρόνο εδραιώνεται όλο και πιο βαθιά στη συνείδηση της πόλης ως θεσμός. Εθεσε άλλωστε εξαρχής ένα στοίχημα: να τραβήξει τον κόσμο στις αίθουσες με ένα δύσκολο, αλλά και γοητευτικό είδος. Το ντοκιμαντέρ, άλλωστε, βρίσκεται σε καλή φάση αφού παράγονται όλο και περισσότερα με καλή πορεία στις αίθουσες.

Η Χαλκίδα, λίγα μόλις βήματα από την Αθήνα, είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς απόδρασης από την πρωτεύουσα, εξαιτίας κυρίως των μοδάτων μπαρ και των τσιπουράδικων, που αφθονούν στην παραλία, δίπλα από τον πορθμό του Ευρίπου. Εχει, όμως, πια κι ένα ολόδικο της φεστιβάλ να περηφανεύεται.

• ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009