«Η εξουσία των σωματείων οδηγεί σε συναλλαγές και αναξιοκρατία»

• Ο ΝΕΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΑΝΑΨΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ

Λίγες μόνο μέρες μετά την είσοδο του Παύλου Γερουλάνου στο υπουργείο Πολιτισμού η συζήτηση για τον νέο κινηματογραφικό νόμο δεν άνοιξε απλώς. Φούντωσε και κόρωσε. Και, επιτέλους, άρχισαν τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους.

«Το θέμα δεν είναι να έχουμε ένα νέο νόμο, αλλά τον σωστό νόμο», τονίζει στην επιστολή του ο διεθνής Κώστας Γαβράς. Με τη γαλλική του εμπειρία τού φαίνεται αδιανόητη η «διαχρονική πολιτική ατολμία» στα θέματα του σινεμά

Είναι απλό. Ο νέος υπουργός συναντιέται με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς κι αυτοί, με τη σειρά τους, προσπαθούν να πλασαριστούν στην καλύτερη δυνατή θέση, ώστε να επηρεάσουν τις κατευθύνσεις του εντελώς νέου νομοσχέδιου.

* Οι «κινηματογραφιστές στην ομίχλη», το παραγωγικό κομμάτι του ελληνικού κινηματογράφου, που πιέζοντας για νομο απέχουν από Κρατικά Βραβεία και Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ετοιμάζουν την εκδήλωση Fog films στην «Ελλη» (5-11 Νοεμβρίου).

* Τα σωματεία συνεχίζουν το κυνηγητό του προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γιώργου Παπαλιού, την παραίτηση του οποίου ζητούν, σε αντίθεση με τους «κινηματογραφιστές στην ομίχλη», που τον στηρίζουν. Χθες, εκπρόσωποι σωματείων (σκηνοθέτες, μουσικοσυνθέτες, αιθουσάρχες, ηθοποιοί) αλλά και τα διορισμένα από την κυβέρνηση της Ν.Δ. μέλη (Τάκης Βουγιουκλάκης, Μέλπω Ζαρόκωστα, Γιώργος Σγουράκης) σαμπόταραν με την αποχή τους την προγραμματισμένη γενική συνέλευση, που θα επαναληφθεί την επόμενη Πέμπτη.

* Χθες, πάλι, με ανοιχτή επιστολή της προς τον υπουργό Πολιτισμού παίρνει θέση στο νέο νόμο η Επιτροπή Γαβρά (Κώστας Γαβράς, Απόστολος Δοξιάδης, Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, Χρήστος Μήτσης, Ελένη Μπερντέ, Τάσος Μπουλμέτης και Γιώργος Τζιώτζιος). Είχε συσταθεί τον Σεπτέμβριο του 2007 από τον Μιχάλη Λιάπη για να τον βοηθήσει στο έργο του, σε μια επίδειξη σπάνιας πολιτικής τόλμης. Ηταν η πρώτη φορά που αποκλείστηκαν από σχετική διαδικασία τα σωματεία. Εξ ου και οι θέσεις της ήταν καινοτόμες και... κόκκινο πανί.

Διότι, όσο αστείο κι αν ακούγεται, όλη η φασαρία γίνεται για να... μη χάσουν με τον νέο νόμο τις θέσεις τους στα όργανα οι συνδικαλιστές. Παρόμοια συνθήκη δέν ισχύει σε καμία ευρωπαϊκή νομοθεσία!

Αυτό τονίζει στην επιστολή της και η Επιτροπή Γαβρά.

«Το να εκχωρείται η πολιτική του κινηματογράφου σε επαγγελματίες συνδικαλιστές είναι μια ακατανόητη ελληνική ιδιαιτερότητα, την οποία πρέπει επιτέλους να αποτάξουμε αν θέλουμε να προχωρήσουμε», γράφει. Και όχι μόνο. Χαρακτηρίζει τα σωματεία «κάποιες καθ' έξιν και επάγγελμα συντεχνιακές ηγεσίες, που εμφανίζονται ψευδεπίγραφα ως αντιπροσωπευτικές του χώρου της κινηματογραφικής παραγωγής και δημιουργίας».

Τα μέλη της Επιτροπής Γαβρά υπερασπίζονται, φυσικά, το δικό τους σχέδιο νόμου.

«Παρατηρούμε», γράφουν, «ότι στο σχέδιο νόμου, που παρουσίασε πριν από λίγους μήνες το υπουργείο Πολιτισμού, ενώ υιοθετούνται αρκετές από τις προτάσεις μας, επανεισάγεται ή αυξάνεται η εκπροσώπηση στη διοίκηση κρατικών οργάνων των συντεχνιακών φορέων, συμμετοχή που οι δικές μας προτάσεις περιόρισαν σημαντικά. Οσο κι αν αυτό, ίσως, φαίνεται παράδοξο σε μια χώρα όπου το κράτος δεν έχει διακριθεί διαχρονικά για τις αξιοκρατικές του επιλογές, θεωρούμε ότι ο βέλτιστος (μπορούμε να το πούμε και "ο λιγότερο κακός") τρόπος να διοικηθούν τα κρατικά όργανα που παρεμβαίνουν στην πολιτιστική ζωή είναι η πολιτεία να αναλάβει ακέραιη την ευθύνη της, διορίζοντας τις ηγεσίες τους».

Και συνεχίζουν: «Η φαινομενικά "δημοκρατική" λύση τής έστω μερικής εκχώρησης της εξουσίας τους στα σωματεία οδήγησε σε πρακτικές συμβιβασμών, συναλλαγών και ισορροπιών, πρακτικές, δηλαδή, εξόχως αντικαλλιτεχνικές και βαθύτατα αναξιοκρατικές. Το τέλειο δεν ορίζεται νομοθετικά. Ορίζεται όμως η ευθύνη, και αυτή πρέπει να ανήκει στην πολιτεία και να αντιπροσωπεύει δικές της επιλογές, εφ' όσον αφορά μάλιστα τη διαχείριση δημόσιου χρήματος».

Η Επιτροπή Γαβρά αναφέρεται, φυσικά, και σε άλλα ζητήματα που θα πρέπει να αλλάξουν με τον νέο νόμο (την ανάγκη να ενισχυθεί πρωτίστως η παραγωγη ταινιών κ.ά.). Καταλήγει, δε, με την ελπίδα ότι η πολιτεία σύντομα θα προχωρήσει στη γενναία νομοθετική αναμόρφωση που χρειάζεται ο κινηματογράφος.

• Β. ΓΕΩΡΓ., Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009