Τα τραύματα από τον πόλεμο στο Ιράκ , η πατρότητα και τα προβλήματα του ζευγαριού, η αυτογνωσία μιας μεσήλικης γυναίκας ήταν τα θέματα των πιο σημαντικών ταινιών στο χθεσινό διαγωνιστικό πρόγραμμα του 59ου φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου.
* Στην πολύ ενδιαφέρουσα ταινία «Οι ιδιωτικές ζωές τής Πίπα Λι» της Ρεμπέκα Μίλερ, κόρης του θεατρικού συγγραφέα Αρθουρ Μίλερ, η Ρόμπιν Ράιτ Πεν είναι μια 40χρονη γυναίκα παντρεμένη μ' έναν πολύ μεγαλύτερό της εκδότη (Αλαν Αρκιν) που αντιμετωπίζει κρίση ηλικίας. Με διεισδυτικότητα και χιούμορ αλλά και εξαιρετική καθοδήγηση των ηθοποιών της (όχι μόνο των πρωταγωνιστών αλλά και των Κιάνου Ριβς, Μαρία Μπέλο, Τζούλια Μουρ, Μόνικα Μπελούτσι) η σκηνοθέτρια καταγράφει τα εσωτερικά προβλήματα και τα άγχη της ηρωίδας της, η οποία κάποια στιγμή αρχίζει να θυμάται τη μέχρι τότε, αρκετά τρικυμιώδη ερωτικά (και όχι μόνο) ζωή της. Η αναπόληση θα τη βοηθήσει να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό της.
 Ο Γκάελ Γκαρσία Μπερνάλ με όλο σχεδόν το καστ τού «Μαμούθ». Τη Φιλιππινέζα ηθοποιό Μαρίφε Νεσεσίτο και τρία παιδάκια, που φέτος έχουν, ως φαίνεται, την τιμητική τους στο φεστιβάλ |
* Μιαν ασυνήθιστη εικόνα του αντίκτυπου του πολέμου του Ιράκ στους Αμερικανούς μάς δίνει στον «Αγγελιοφόρο» ο πρώην σεναριογράφος, πρωτοεμφανιζόμενος, εβραϊκής καταγωγής, σκηνοθέτης Ορεν Μόβερμαν. Το πώς δέχονται την ανακοίνωση του θανάτου των δικών τους οι συγγενείς των στρατιωτών. Αγγελιοφόροι του θλιβερού μηνύματος δύο αξιωματικοί, ο Γουίλ, «μαθητευόμενος», αν και ήρωας και με τραύματα από τον πόλεμο (Μπεν Φόστερ) και ο έμπειρος και κυνικός Τόνι (Γούντι Χάρελσον). Ο Μόβερμαν καταγράφει με ρεαλισμό τα καθημερινά ανυπόφορα «ταξίδια» των δύο αξιωματικών με τον κάθε συγγενή να τους αντιμετωπίζει με διαφορετικό -συχνά σκληρό- τρόπο, ενώ παράλληλα ο Γουίλ αρχίζει να ερωτεύεται τη χήρα ενός στρατιώτη. Ταινία σπαρακτική, που πρωτοπροβλήθηκε στο Σάντανς, με μια εξαιρετική ερμηνεία από τον Μπεν Φόστερ («Το τρένο για τη Γιούμα»).
«Ενας φίλος σεναριογράφος-παραγωγός», ανάφερε ο σκηνοθέτης, «μου πρότεινε να γράψουμε ένα σενάριο για τους αξιωματικούς Ανακοινώσεων των Θυμάτων. Θα μας έδινε την ευκαιρία να δείξουμε τον αντίκτυπο του πόλεμου από μια εντελώς διαφορετική οπτική, κάτι που δεν είχε γίνει πριν. Ταυτόχρονα ήταν για μένα μια ευκαιρία να ξορκίσω τους δικούς μου δαίμονες από τη στρατιωτική μου θητεία».
* Η ταινία του Λούκας Μούντισον «Μαμούθ» αναφέρεται σε ένα ζευγάρι Αμερικανών μεσαίας τάξης, που παραμελεί το παιδί του ενδιαφερόμενο κυρίως για τις δουλειές του· ο σύζυγος είναι «ιδιοφυΐα» του Διαδικτύου και η σύζυγος χειρουργός. Η Φιλιππινέζα παραδουλεύτρα τους μεταφέρει την αγάπη για τα δύο παιδιά της, που άφησε στην πατρίδα της, στη μικρή κόρη του ζευγαριού. Ο Μούντισον τοποθετεί και άλλα ενδιαφέροντα θέματα στην ιστορία του: καταστροφή του πλανήτη, φτώχεια του Τρίτου Κόσμου, εκμετάλλευση παιδιών και νεαρών κοριτσιών. Η προσέγγισή του όμως παραμένει παραδοσιακή, χωρίς να υπάρχουν στην αφήγηση εξάρσεις ή ευρήματα, στοιχεία που συναντάμε σε άλλες, καλύτερες ταινίες του (Fucking Amal, Lilya-4-ever, Container), ενώ η ταινία του θα κέρδιζε σε ρυθμό, αν ήταν μικρότερη σε διάρκεια. Η ταινία δίχασε την κριτική, μέρος της οποίας τη βρήκε «συνηθισμένη» και με πολλά κλισέ.
«Η Αμερική είναι το κέντρο του δυτικού κόσμου, γι' αυτό και τοποθέτησα την ταινία μου εκεί» ανέφερε ο σκηνοθέτης στη συνέντευξη Τύπου. «Εκείνο που είναι στο κέντρο της δεν είναι οι Φιλιππινέζες γκουβερνάντες των μωρών, ούτε η παγκοσμιοποίηση, αλλά το θέμα της πατρότητας» συμπλήρωσε ο Σουηδός σκηνοθέτης.
Για τον πρωταγωνιστή της ταινίας Γκάελ Γκαρσία Μπερνάλ («Babel», «Τα ημερολόγια της μοτοσικλέτας») «ο ρόλος ήταν πολύπλοκος, είχε και μια κοινωνικοπολιτική πλευρά. Δεν ήταν μόνο η πατρότητα που τον αφορούσε αλλά και η γενικότερη κατάσταση των πραγμάτων. Γνωρίζω τους ανθρώπους με τους οποίους ο χαρακτήρας μου έχει σχέση, γιατί κι εμείς στο Μεξικό αναγκαζόμαστε συχνά να μεταναστεύσουμε και ν' αναζητήσουμε δουλειά αλλού» είπε.
«Ενας φίλος σεναριογράφος-παραγωγός», ανάφερε ο σκηνοθέτης, «μου πρότεινε να γράψουμε ένα σενάριο για τους αξιωματικούς Ανακοινώσεων των Θυμάτων. Θα μας έδινε την ευκαιρία να δείξουμε τον αντίκτυπο του πόλεμου από μια εντελώς διαφορετική οπτική, κάτι που δεν είχε γίνει πριν. Ταυτόχρονα ήταν για μένα μια ευκαιρία να ξορκίσω τους δικούς μου δαίμονες από τη στρατιωτική μου θητεία».
* Η ταινία του Λούκας Μούντισον «Μαμούθ» αναφέρεται σε ένα ζευγάρι Αμερικανών μεσαίας τάξης, που παραμελεί το παιδί του ενδιαφερόμενο κυρίως για τις δουλειές του· ο σύζυγος είναι «ιδιοφυΐα» του Διαδικτύου και η σύζυγος χειρουργός. Η Φιλιππινέζα παραδουλεύτρα τους μεταφέρει την αγάπη για τα δύο παιδιά της, που άφησε στην πατρίδα της, στη μικρή κόρη του ζευγαριού. Ο Μούντισον τοποθετεί και άλλα ενδιαφέροντα θέματα στην ιστορία του: καταστροφή του πλανήτη, φτώχεια του Τρίτου Κόσμου, εκμετάλλευση παιδιών και νεαρών κοριτσιών. Η προσέγγισή του όμως παραμένει παραδοσιακή, χωρίς να υπάρχουν στην αφήγηση εξάρσεις ή ευρήματα, στοιχεία που συναντάμε σε άλλες, καλύτερες ταινίες του (Fucking Amal, Lilya-4-ever, Container), ενώ η ταινία του θα κέρδιζε σε ρυθμό, αν ήταν μικρότερη σε διάρκεια. Η ταινία δίχασε την κριτική, μέρος της οποίας τη βρήκε «συνηθισμένη» και με πολλά κλισέ.
«Η Αμερική είναι το κέντρο του δυτικού κόσμου, γι' αυτό και τοποθέτησα την ταινία μου εκεί» ανέφερε ο σκηνοθέτης στη συνέντευξη Τύπου. «Εκείνο που είναι στο κέντρο της δεν είναι οι Φιλιππινέζες γκουβερνάντες των μωρών, ούτε η παγκοσμιοποίηση, αλλά το θέμα της πατρότητας» συμπλήρωσε ο Σουηδός σκηνοθέτης.
Για τον πρωταγωνιστή της ταινίας Γκάελ Γκαρσία Μπερνάλ («Babel», «Τα ημερολόγια της μοτοσικλέτας») «ο ρόλος ήταν πολύπλοκος, είχε και μια κοινωνικοπολιτική πλευρά. Δεν ήταν μόνο η πατρότητα που τον αφορούσε αλλά και η γενικότερη κατάσταση των πραγμάτων. Γνωρίζω τους ανθρώπους με τους οποίους ο χαρακτήρας μου έχει σχέση, γιατί κι εμείς στο Μεξικό αναγκαζόμαστε συχνά να μεταναστεύσουμε και ν' αναζητήσουμε δουλειά αλλού» είπε.
- Του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/02/2009
No comments:
Post a Comment