Την «Ανθρώπινη μοίρα» του Αντρέ Μαλρό θα διάλεγε για τίτλο όλων των ταινιών του ο Θόδωρος Αγγελόπουλος λίγο πριν «Η σκόνη του χρόνου» συναντήσει το κοινό στις αίθουσες.
«Κάθε ταινία μου είναι ένα κεφάλαιο πάνω στην ανθρώπινη μοίρα και πάνω στον χρόνο που πέρασε και φεύγει. Γι΄ αυτό, ίσως, το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" θα ήταν το ιδανικό μου ως γραφή αν ήμουν συγγραφέας» εξομολογήθηκε χθες ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
«Η "Σκόνη" είναι η πιο συγκινητική και προσωπική ταινία του Αγγελόπουλου. Οι προσεκτικοί θεατές θα σημειώσουν ότι οι διάσημες, περίπλοκες κινήσεις της κάμερας και τα πλάνα- σκηνές έχουν συντομευτεί και ο φακός του πλησιάζει περισσότερο τους χαρακτήρες. Μεγαλειώδης, συγκινητικός και προσωπικός», γράφει ο Νταν Φαϊνάρου στο «Screen Ιnternational».
«Δεν μου αρέσουν οι λέξεις "απαισιοδοξία", "αισιοδοξία", αλλά στις μέρες μας ζούμε την πιο κλειστή περίοδο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν ξέρει πού θα πάει. Και αυτό διαδήλωσαν οι μαθητές που βγήκαν τον Δεκέμβριο στους δρόμους: "Πού μας πάτε";» είπε ο σκηνοθέτης. Γι΄ αυτό, πιθανόν, και ο Ουμπέρτο Ρόσι της «Ι΄Unita» γράφει: «Το νέο αριστούργημα του Αγγελόπουλου είναι βασανιστικό οραματικό, αγωνιώδες. Μια τεράστια τοιχογραφία, από το Καζαχστάν του Στάλιν μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ένα έργο που μας αναστατώνει και μας ακολουθεί». Ενώ ο Ρόμπερτ Μπεργκάν του «Guardian» σημειώνει πως «η "Σκόνη" είναι μια πραγματική κραυγή πόνου προερχόμενη από τις πληγές που άφησε ο αιώνας που έφυγε» και ο Τζεφ Άντριου στο «Sight and Sound» γράφει πως «έχουμε μια από τις πιο έντονες συναισθηματικά, προσωπικές ταινίες του Έλληνα μαέστρου, αν και πρόκειται για ιστορικό δράμα. Ο Αγγελόπουλος σίγουρα γνωρίζει πώς να μας ταξιδεύει μέσα από αξέχαστες εικόνες, ήχους και ιδέες, που μας ακολουθούν και μετά την προβολή».
«Οι θεατές των ταινιών μου είναι συνένοχοι σε ένα κοινό μυστικό και τα βλέμματά τους συμπληρώνουν τις ταινίες μου» τόνισε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, που μιλούσε χτες και για την «αποτυχία του 20ού αιώνα που έπνιξε τα οράματα των ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο και η "σκόνη του χρόνου" σκέπασε τα ιδανικά και ο χρόνος τα προσπέρασε».
Ανάμεσα σε άλλα ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είπε:
● «Τους σκηνοθέτες δεν τους διαλέγει ούτε η κριτική ούτε το κοινό. Τους διαλέγει ο χρόνος».
● «Είμαστε ένα όλον στο οποίο συνυπάρχουν το προσωπικό μας βλέμμα, τα ακούσματά μας, η χώρα μας, η ιστορία. Όλα αυτά είναι η αυτοβιογραφία του καθενός μας που θέλοντας και μη υπάρχει στο έργο μας».
● «Ο κινηματογράφος που κάνω συνομιλεί διαρκώς με το χθες και το σήμερα και πάντα εξακολουθεί να αναζητεί ένα μεγάλο κοινό, αλλά και να συνομιλεί με ένα κοινό που είναι συνένοχο».
● «Μέσα από το βιζέρ της μηχανής, δεν ανακάλυψα μόνο τον κινηματογράφο αλλά τον κόσμο».
● «Ακόμα και στα χρόνια της χούντας στη χώρα μας, κάτι κινιόταν από κάτω, κάτι γεννιόταν, υπήρχε ένα ρεύμα, υπήρχε μια μυστική συνεννόηση, έξω από τα κόμματα. Τότε γεννήθηκε και ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος. Όλα φαίνονταν με τη μεταπολίτευση ότι θα αλλάξουν, αλλά δυστυχώς δεν άλλαξαν. Ήταν ένας αποτυχημένος έρωτας με το μέλλον».
«Κάθε ταινία μου είναι ένα κεφάλαιο πάνω στην ανθρώπινη μοίρα και πάνω στον χρόνο που πέρασε και φεύγει. Γι΄ αυτό, ίσως, το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" θα ήταν το ιδανικό μου ως γραφή αν ήμουν συγγραφέας» εξομολογήθηκε χθες ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
«Η "Σκόνη" είναι η πιο συγκινητική και προσωπική ταινία του Αγγελόπουλου. Οι προσεκτικοί θεατές θα σημειώσουν ότι οι διάσημες, περίπλοκες κινήσεις της κάμερας και τα πλάνα- σκηνές έχουν συντομευτεί και ο φακός του πλησιάζει περισσότερο τους χαρακτήρες. Μεγαλειώδης, συγκινητικός και προσωπικός», γράφει ο Νταν Φαϊνάρου στο «Screen Ιnternational».
«Δεν μου αρέσουν οι λέξεις "απαισιοδοξία", "αισιοδοξία", αλλά στις μέρες μας ζούμε την πιο κλειστή περίοδο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν ξέρει πού θα πάει. Και αυτό διαδήλωσαν οι μαθητές που βγήκαν τον Δεκέμβριο στους δρόμους: "Πού μας πάτε";» είπε ο σκηνοθέτης. Γι΄ αυτό, πιθανόν, και ο Ουμπέρτο Ρόσι της «Ι΄Unita» γράφει: «Το νέο αριστούργημα του Αγγελόπουλου είναι βασανιστικό οραματικό, αγωνιώδες. Μια τεράστια τοιχογραφία, από το Καζαχστάν του Στάλιν μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ένα έργο που μας αναστατώνει και μας ακολουθεί». Ενώ ο Ρόμπερτ Μπεργκάν του «Guardian» σημειώνει πως «η "Σκόνη" είναι μια πραγματική κραυγή πόνου προερχόμενη από τις πληγές που άφησε ο αιώνας που έφυγε» και ο Τζεφ Άντριου στο «Sight and Sound» γράφει πως «έχουμε μια από τις πιο έντονες συναισθηματικά, προσωπικές ταινίες του Έλληνα μαέστρου, αν και πρόκειται για ιστορικό δράμα. Ο Αγγελόπουλος σίγουρα γνωρίζει πώς να μας ταξιδεύει μέσα από αξέχαστες εικόνες, ήχους και ιδέες, που μας ακολουθούν και μετά την προβολή».
«Οι θεατές των ταινιών μου είναι συνένοχοι σε ένα κοινό μυστικό και τα βλέμματά τους συμπληρώνουν τις ταινίες μου» τόνισε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, που μιλούσε χτες και για την «αποτυχία του 20ού αιώνα που έπνιξε τα οράματα των ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο και η "σκόνη του χρόνου" σκέπασε τα ιδανικά και ο χρόνος τα προσπέρασε».
Ανάμεσα σε άλλα ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είπε:
● «Τους σκηνοθέτες δεν τους διαλέγει ούτε η κριτική ούτε το κοινό. Τους διαλέγει ο χρόνος».
● «Είμαστε ένα όλον στο οποίο συνυπάρχουν το προσωπικό μας βλέμμα, τα ακούσματά μας, η χώρα μας, η ιστορία. Όλα αυτά είναι η αυτοβιογραφία του καθενός μας που θέλοντας και μη υπάρχει στο έργο μας».
● «Ο κινηματογράφος που κάνω συνομιλεί διαρκώς με το χθες και το σήμερα και πάντα εξακολουθεί να αναζητεί ένα μεγάλο κοινό, αλλά και να συνομιλεί με ένα κοινό που είναι συνένοχο».
● «Μέσα από το βιζέρ της μηχανής, δεν ανακάλυψα μόνο τον κινηματογράφο αλλά τον κόσμο».
● «Ακόμα και στα χρόνια της χούντας στη χώρα μας, κάτι κινιόταν από κάτω, κάτι γεννιόταν, υπήρχε ένα ρεύμα, υπήρχε μια μυστική συνεννόηση, έξω από τα κόμματα. Τότε γεννήθηκε και ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος. Όλα φαίνονταν με τη μεταπολίτευση ότι θα αλλάξουν, αλλά δυστυχώς δεν άλλαξαν. Ήταν ένας αποτυχημένος έρωτας με το μέλλον».
ΙΝFΟ
«Η σκόνη του χρόνου» θα προβληθεί στο Φεστιβάλ Βερολίνου και από την Πέμπτη στις ελληνικές αίθουσες.
Επόμενη ταινία: «Αύριο»
«Το αύριο δεν τελειώνει ποτέ» ακούγεται στη «Σκόνη του χρόνου». Και χθες, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ανακοίνωσε τον τίτλο της επόμενης, 14ης, ταινίας του:
«Αύριο». Θα είναι ένα φιλμ «πάνω στο εγγύς μέλλον, αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα, απλώς να πω ότι και εδώ όπως σε όλες τις ταινίες μου, έχω μια ερωτική σχέση με τους ήρωές μου και τους ηθοποιούς που τους ερμηνεύουν»...
«Αύριο». Θα είναι ένα φιλμ «πάνω στο εγγύς μέλλον, αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα, απλώς να πω ότι και εδώ όπως σε όλες τις ταινίες μου, έχω μια ερωτική σχέση με τους ήρωές μου και τους ηθοποιούς που τους ερμηνεύουν»...
Του Παύλου Θ. Κάγιου, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009
No comments:
Post a Comment