Η μετακίνηση από το βίντεο αρτ στον κινηματογράφο μυθοπλασίας στέφθηκε με επιτυχία για τον Στιβ Μακ Κουίν, τον Βρετανό καλλιτέχνη, που με την πρώτη του ταινία, το «Hunger», κέρδισε τη Χρυσή Κάμερα (καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη) στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών.
Ο 39χρονος Μακ Κουίν, κάτοχος του εικαστικού βραβείου Turner και τιμημένος από τη βασίλισσα Ελισάβετ με ΟΒΕ, διάλεξε μια αμφιλεγόμενη -για τη Βρετανία τουλάχιστον- ιστορία για την πρώτη του ταινία. Το «Hunger» αφηγείται την ιστορία της απεργίας πείνας του μέλους του ΙΡΑ Μπόμπι Σαντς το 1982, μιας απεργίας που οδήγησε στον θάνατό του, σε ακόμη εννέα παρόμοιες απεργίες -και θανάτους- και σε μια κορύφωση της έντασης ανάμεσα στη Βόρεια Ιρλανδία.
Ο Στιβ Μακ Κουίν, αν και βλέπει με σαφή συμπάθεια τον ήρωά του, δεν ενδιαφέρεται να κάνει ένα πορτρέτο- αγιογραφία, ούτε να αφηγηθεί μια πολιτική ιστορία. Η παρουσία της Μάργκαρετ Θάτσερ σε τηλεοπτικά στιγμιότυπα δίνει το στίγμα της εποχής, όμως ο Μακ Κουίν δεν ασχολείται με αναλυτικές λεπτομέρειες σε ό,τι αφορά το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο.
Περισσότερο θέλει να παρατηρήσει την αλλαγή που περνάει το σώμα μέσα από την απεργία πείνας, κάτι που κάνει, δίνοντας περισσότερη έμφαση στο εικαστικό μέρος. Οι κρατούμενοι-μέλη του ΙΡΑ αρνούνταν να φορέσουν τη στολή της φυλακής και να πλυθούν, όπως και να πετάξουν τα κόπρανά τους με την παραδοσιακή οδό. Αντίθετα, τα ξεραίνουν απλώνοντάς τα στον τοίχο.
Ο Μακ Κουίν χρησιμοποιεί ακόμη κι αυτή την πρακτική που το άκουσμά της προκαλεί σιχασιά, με εικαστικό τρόπο. Στη συνέχεια, και αφού πρώτα γνωρίσουμε άλλους χαρακτήρες, όπως συγκρατούμενους και δεσμοφύλακες, η ταινία συστήνει τον Μπόμπι Σαντς. Το «Hunger» έχει ελάχιστο διάλογο, με τον περισσότερο να βρίσκεται σε μια εικοσάλεπτη στατική σκηνή συζήτησης ανάμεσα στον Σαντς και έναν ιερέα για τη σκοπιμότητα ή όχι της απεργίας πείνας.
Η ταινία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί ευχάριστη. Είναι κλειστοφοβική, με υπόκωφη βία και ατμόσφαιρα τρόμου, που κορυφώνεται προς το φινάλε. Ομως έχει δημιουργηθεί από έναν άνθρωπο με ταλέντο, που δείχνει ότι μέσα στα επόμενα χρόνια μπορεί να δημιουργήσει σημαντικά πράγματα στον κινηματογράφο.
No comments:
Post a Comment