Η αναζήτηση της ανθρώπινης «μοίρας» - αν και δηλώνει ότι δεν πιστεύει σε αυτήν - μέσα από συνεχείς «διαψεύσεις», που υποδηλώνουν ένα «απογοητευτικό παρόν» και ένα «θολό» μέλλον, αποτελεί μια συνοπτική διαπίστωση για το κινηματογραφικό έργο του Θ. Αγγελόπουλου, όπως προέκυψε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής, με αφορμή την αυριανή πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Η σκόνη του χρόνου», στον ίδιο χώρο (8 μ.μ.).
Ο σκηνοθέτης προσδιόρισε την ταινία του ως έναν κινηματογράφο που «παίζει» ανάμεσα σε έργα για το «μεγάλο κοινό» και έναν κινηματογράφο που αναζητά ένα «πραγματικό» κοινό - μικρό ή μεγάλο - που «ολοκληρώνει» την ταινία, αφού αυτή «δεν υπάρχει χωρίς το βλέμμα των θεατών». Ο ίδιος πιστεύει ότι τους σκηνοθέτες τους «διαλέγει» ο χρόνος και όχι οι κριτικοί και το κοινό. Εξηγώντας τι εννοεί αναφέρθηκε στην άσχημη υποδοχή του «Θιάσου» από την τότε ελληνική κριτική («οι κριτικές ήταν οι αθλιότερες που έχω πάρει για ταινία»), σε αντίθεση με την υποδοχή στο εξωτερικό και το βραβείο των κριτικών στις Κάννες. Πρόσθεσε ότι τώρα ο «Θίασος» θεωρείται κλασική ταινία από όλους και, επομένως, «έχει ο καιρός γυρίσματα και η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο»...
Η «διαπραγμάτευσή» του με το μεταπολεμικό παρελθόν της Ελλάδας και το παρόν της δηλώθηκε ως εξής: «Υπήρχε μια δίψα ζωής μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο. Ηταν μια εποχή αθωότητας, αλλά με όραμα για το μέλλον. Αυτό δεν υπάρχει πια». Αναλόγως δεν υλοποιήθηκαν, μεταδικτατορικά, και οι υποσχέσεις για ριζικές αλλαγές που άφηναν η μαζική αντίθεση του κόσμου στη χούντα και η ενεργοποίηση της διανόησης. «Σαν αποτυχημένο έρωτα με το μέλλον», το χαρακτήρισε. Ετσι, το σήμερα είναι ένα «τοπίο στην ομίχλη» - είπε θυμίζοντας τη γνωστή ταινία του - δηλαδή, «ζούμε σε έναν κόσμο που δεν ξέρει πού πάει». Ωστόσο, ανήγγειλε ότι η επόμενη ταινία του (με προσωρινό τίτλο «Αύριο») θα αναφέρεται στο μέλλον.
No comments:
Post a Comment